Φιλελευθερισμός: Μια άλλη ματιά (Α)

Σήμερα στην χώρα μας διεξάγεται μια «πολιτική» συζήτηση που δεν είναι και πολύ πολιτική. Θυμίζει περισσότερο τους παιδιάστικους τσακωμούς για το ποιος πήρε το παιχνίδι του άλλου, ποιος έκανε ζαβολιές, ποιος ήταν καλύτερος αλλά άτυχος κλπ. Το δυστύχημα είναι ότι τα μεν παιδιά που πλακώνονται για την μπάλα απασχολούν ένα μικρό κύκλο ανθρώπων (αυτά και τους φίλους τους) τα δε μεγάλα παιδιά – αρχηγοί κομμάτων ή νεόκοπων πολιτικών σχηματισμών πχ. φορέων (sic) απασχολούν ένα μεγάλο μέρος (κατά τεκμήριο) των πολιτών που επιμένουν να ασχολούνται με την πολιτική.

Γενικά οι μεγάλες παρατάξεις

που συγκρούονται διαχρονικά στην χώρα με στόχο την ανάληψη της διακυβέρνησης και την εκτελεστική εξουσία είναι (ή ευελπιστούν να είναι) η δεξιά – συντηρητική - φιλελεύθερη από την μια και η αριστερή – προοδευτική - σοσιαλιστική από την άλλη και αποτελούν την ραχοκοκαλιά του πολιτικού συστήματος. Αυτό το διπολικό σύστημα εξουσίας έχει ιστορικούς και άλλους εξελικτικούς σταθμούς στην πορεία του από το ξεκίνημα του Ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα αλλά δεν είναι της παρούσης να παρακολουθήσουμε αυτή την πορεία και θα περιοριστούμε στην λεγόμενη περίοδο της μεταπολίτευσης με έμφαση στο σήμερα.

Αυτά που συγκρούονται σήμερα είναι ο φιλελευθερισμός, κοινωνικός κατά τη ΝΔ, νεοφιλελευθερισμός κατά τον ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με την «αριστερή» ρεφορμιστική σοσιαλιστική κατ’ επίφαση ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ που θα μπορούσε κάποιος εύλογα να την χαρακτηρίσει σαν σοσιαλδημοκρατικό φιλελευθερισμό.

Η ΝΔ αν θέλει να αναπτύξει και να βελτιώσει τον πολιτικό διάλογο πρέπει να δώσει αυτή την ιδεολογική μάχη και να αναδείξει τον κοινωνικό φιλελευθερισμό τόσο σαν ιστορική συνέχεια όσο και σαν μελλοντικό όραμα για το μοντέλο οργάνωσης και λειτουργίας της Ελληνικής κοινωνίας. Η μάχη αυτή δεν μπορεί και δεν πρέπει να περιοριστεί στις ακαδημαϊκές προσπάθειες του Ιδρύματος Κ. Καραμανλή αλλά να είναι ζωντανή, μαχητική και καθημερινή σε κάθε χώρο που εργάζονται, μελετούν και ζουν οι Έλληνες πολίτες.

Υπενθυμίζουμε :

ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ γιατί έχει στόχο την απελευθέρωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, την απενοχοποίηση της επιχειρηματικότητας, την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου και την υπέρβαση του παρασιτισμού.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ γιατί παραπέμπει στην διαφύλαξη του κοινωνικού κράτους και λειτουργεί ως ασπίδα προστασίας των πολιτών, ιδιαίτερα των αδύναμων και των ευπαθών κατηγοριών. Γιατί μόνον με την σφυρηλάτηση της κοινωνικής αλληλεγγύης, εδραιώνεται η αίσθηση της κοινής μας μοίρας στο πλαίσιο του εθνικού κράτους.

Ο Κοινωνικός Φιλελευθερισμός δεν ολισθαίνει στις ακρότητες ούτε του σοσιαλισμού που βλέπει τους ανθρώπους σαν «γρανάζια» μιας μηχανής, ρυθμίζοντας την ζωή τους εκ των άνω, ούτε του νεοφιλελευθερισμού που υποκαθιστά το κράτος δυνάστη με την αυθαιρεσία του γιγαντωμένου ιδιώτη.

Μέντωρ

Διαβάστε περισσότερα