Εξαντλούνται τα εργαλεία επίλυσης της κρίσης του ευρώ

Οι άσχημες ειδήσεις της περασμένης Παρασκευής, ως ένα βαθμό, δεν αποτέλεσαν έκπληξη. Η υποβάθμιση της Γαλλίας είχε προαναγγελθεί.

Όπως είχε προαναγγελθεί και η αποτυχία των συζητήσεων μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των ιδιωτών επενδυτών, όσον αφορά στο εθελοντικό κούρεμα του χρέους. Ήταν μια εξ αρχής μη ρεαλιστική πρόταση, που απορρίφθηκε. Συνεπώς, δεν θα πρέπει να

Και τα δυο όμως αυτά γεγονότα  είναι σημαντικά, επειδή μας αποκαλύπτουν τους μηχανισμούς  που κρύβονται πίσω από τις εξελίξεις της χρονιάς που έρχεται. Η ευρωζώνη μπήκε σε καθοδική περιδίνηση υποβαθμίσεων, χαμηλού οικονομικού προϊόντος, αυξανόμενου χρέους, και περαιτέρω υποβαθμίσεων. Η ύφεση ξεκίνησε.

Η Ελλάδα μάλλον θα κηρύξει στάση πληρωμών στις οφειλές της, και είναι πολύ πιθανόν να αποχωρήσει και από την ευρωζώνη. Μόλις συμβεί αυτό, τα φώτα όλα θα πέσουν επάνω στην Πορτογαλία, και έτσι  θα αρχίσει ένας νέος μεταδοτικός γύρος υποβαθμίσεων.

Το ανεπαρκές ευρωπαϊκό ταμείο διάσωσης EFSF, υποβαθμίζεται επίσης, επειδή η αξιολόγηση του είναι ίδια με αυτήν  των μελών του. Έτσι, οι δανειστικές του δυνατότητες θα μειωθούν.

Ακόμη και αν η γαλλική υποβάθμιση δεν αποτέλεσε έκπληξη, οι χώρες μέλη της ευρωζώνης στερούνται ενός εναλλακτικού σχεδίου Β, και το μόνο που διαθέτουν είναι κάποιες μέθοδοι «χανζαπλάστ». Μπορεί να αποφασίσουν να λειτουργήσουν τόσο το EFSF, όσο και τον μόνιμο διάδοχο του ταυτόχρονα. Μπορεί επίσης να διαθέσουν πλήρη κεφαλαιακή υποστήριξη στο δεύτερο. Αυτό όμως απλώς θα δημιουργούσε περαιτέρω χάσματα στους εθνικούς προϋπολογισμούς, και μάλιστα σε μια κακή χρονιά.

Με το να υποβαθμίσει την Γαλλία και την Αυστρία, αλλά όχι την Γερμανία και την Ολλανδία, η Standard & Poor’s κατάφερε να διαμορφώσει τις προσδοκίες της οικονομικής γεωγραφίας μιας ενδεχόμενης διάλυσης της ευρωζώνης.

Μια υποβάθμιση όλων των ΑΑΑ μελών, θα ήταν πολύ πιο εύκολα διαχειρίσιμη πολιτικά. Τώρα, η Γερμανία είναι η μόνη μεγάλη χώρα που απέμεινε με αξιολόγηση ΑΑΑ. Για αυτό και πολύ δύσκολα θα δεχτεί τα ευρωομόλογα. Το δε χάσμα στις αξιολογήσεις μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας, θα καταστήσει τις μεταξύ τους σχέσεις  ακόμη πιο άνισες.

Η ενστικτώδης αντίδραση στις ειδήσεις της Παρασκευής, μας θυμίζει ότι η κρίση, και η επίλυση της, λαμβάνουν χώρα  σε … παράλληλα σύμπαντα. Ένα κλασικό παράδειγμα αυτής της ασυνέχειας, είναι και το σχόλιο της Άντζελα Μέρκελ, ότι  ΕΕ θα πρέπει τώρα να βιαστεί να ολοκληρώσει την δημοσιονομική της συνθήκη.

Ότι και να συμβεί, η γερμανική λύση είναι η δημοσιονομική πειθαρχία. Η αντίδραση της στην κρίση δεν λαμβάνει υπόψη τον μεγάλο ρόλο του ιδιωτικού τομέα στις εσωτερικές ανισορροπίες της ευρωζώνης. Η ολοκλήρωση της δημοσιονομικής συνθήκης, που αποτελεί την απόλυτη προτεραιότητα της ΕΕ, είναι στην καλύτερη περίπτωση ένας άσχετος αντιπερισπασμός. Το πιο πιθανό είναι πως θα επιταχύνει την τάση προς μια λιτότητα, του είδους που έχουμε ήδη δει στην Ελλάδα. Παράλληλα αναμένεται μια εκδικητική νομοθετική ρύθμ