Εθνική ανάταξη χωρίς νέο Κούγκι

Η επαναδιαπραγμάτευση είναι πλέον εφικτή

Παρά τα όσα αρνητικά καταγράφονται για την συμφωνία για το PSI  και τη Δανειακή υπάρχουν και κάποια θετικά αποτελέσματα που άρχισαν ήδη να διαφαίνονται: υποχώρησε προσωρινά το αρνητικό κλίμα, εκδηλώθηκαν οι πρώτες εκδηλώσεις αλληλεγγύης και εντάθηκαν οι φωνές που  αναγνωρίζουν την επιτακτικότητα της ανάγκης για αναπτυξιακό γύρισμα, επαναφέροντας τη συζήτηση στο επίκεντρο της πολιτικής υπογραφής του κ. Σαμαρά, σε μία κρίσιμη

Η συμφωνία αποτελεί ανάσα και “μπέρδεμα”. Ο λόγος είναι η “δομική αντίφαση” μεταξύ του στόχου της βιωσιμότητας και της παραγόμενης, από τις υιοθετηθείσες πολιτικές, ύφεσης που διακινδυνεύει τον ίδιο τον στόχο, όπως ακριβώς το διατύπωσε πρώτο – μετά τον Πρόεδρο της ΝΔ – το ΔΝΤ στην τελευταία ανάλυσή του.

Το συνολικό πακέτο “Μνημόνιο Ι – επιτυχές PSI / επιτυχές OSI / δανειακή χρηματοδότηση / ίδια συμμετοχή Ελλάδας” δεν εξυπηρετεί το στόχο της οριστικής λύσης / βιωσιμότητας. Δεν τον εξυπηρετούσε ούτε τη στιγμή της σύλληψής του το 2010, ούτε τον περασμένο Ιούλιο αλλά ούτε και τον Οκτώβριο.

Υιοθετήθηκε τότε χωρίς  να μπορεί να προσεγγιστεί το συνολικό ποσό της αναγκαίας χρηματοδότησης, χωρίς να έχει διασφαλίσει ότι τα εμπλεκόμενα μέρη αντέχουν ή διατίθενται να συνεισφέρουν το όποιο ποσό εκτίμησαν τότε επαρκές χωρίς να αντιπροτείνει τίποτα ουσιαστικό η τότε Κυβέρνηση, χωρίς καν να καταλάβει την παγίδα του (πρώτου ακόμα) πακέτου που έβαζε την Ελλάδα στη μέγγενη, χωρίς ασφαλιστικές βαλβίδες ανάπτυξης ή οριοθέτησης των μέτρων που μπορεί να ζητηθούν και το κυριότερο, χωρίς να υπάρχει συνεννόηση κατά πόσον τα εμπλεκόμενα μέρη θα μπορούν ή θα διατίθενται να καλύπτουν το όποιο χρηματοδοτικό κενό προέκυπτε ή προκύπτει στο μέλλον εξαιτίας λανθασμένης εκτίμησης, σκόπιμης υπό-εκτίμησης ή αδυναμίας συνέχισης της χρηματοδότησης από κάποιο από τα μέρη (τι γίνεται πχ εάν το ΔΝΤ αποφάσιζε ότι δεν συνεχίζει άλλο? τι γίνεται εάν η Ελλάδα μπει σε μη αναστρέψιμη πορεία ύφεσης και ότι μέτρο και εάν μπαίνει δεν έχει αποτέλεσμα? και άλλα πολλά…).

Μπροστά σε αυτό το πρόβλημα της χρηματοδότησης εξελίχτηκαν διάφορες διαδικασίες: πιέσεις στην Ελλάδα για αύξηση της ίδιας συμμετοχής της (πρόσθετα μέτρα) και για διασφάλιση της καταβολής αυτής της συμμετοχής (μηχανισμοί επιτήρησης), παράλληλες πιέσεις στους ιδιώτες για αποδοχή χαμηλότερων επιτοκίων / μεγαλύτερων εκπτώσεων, “κλείσιμο” του ματιού στην ΕΚΤ να συμβάλλει και αυτή, μία διαδικασία διαρροών  / απειλών / δηλώσεων που κλιμακώθηκε πριν το eurogroup, ώστε και οι ιδιώτες να “πειστούν” να συμμετάσχουν μαζικά στο PSI και να εξυπηρετηθούν οι προεκλογικοί στόχοι σε Γαλλία (και ιδίως Γερμανία) και μία γενικευμένη διαπίστωση, μετά το eurogroup, ότι η συμφωνία δεν βάζει την “τελεία” στο πρόβλημα της ελληνικής κρίσης, αλλά – προσοχή – ούτε στους συνδεδεμένους κινδύνους της ευρωπαϊκής.

Αυτή περίπου η συζήτηση θα συνεχίζεται τους επόμενους μήνες, οι οποίοι αναμένεται να χαρακτηριστούν και από την κυκλοθυμικότητα στο