Επενέβησαν τα ΜΑΤ στο αμαξοστάσιο του ΜΕΤΡΟ

Κάνοντας πράξη την εντολή του πρωθυπουργού, οι αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλα στις 4 παρά 20 τα ξημερώματα στο αμαξοστάσιο του Μετρό στα Σεπόλια. Διμοιρίες των ΜΑΤ έκοψαν την κλειστή πόρτα και απώθησαν τους 30 περίπου εργαζόμενους που ήταν στην ομάδα περιφρούρησης χωρίς να σημειωθούν επεισόδια.

Από νωρίς το πρωί υπάρχει μια γενική κινητοποίηση εργαζόμενων από διάφορους κλάδους και περιφερόμενων συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ,

όπως ναυτεργάτες, χαλυβουργοί κ.λπ. οι οποίοι έχουν σπεύσει στο σημείο. Ωστόσο, δεν υπήρξαν εντάσεις καθώς οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες έχουν πάρει οι περισσότεροι τα φύλλα επίταξης και αναζητούν νομικές οδούς προκειμένου να τα αντιμετωπίσουν.

Υπενθυμίζεται ότι με βάση το νόμο όποιος αρνηθεί να παραλάβει το φύλλο ή δεν προσέλθει στη δουλειά κινδυνεύει με φυλάκιση έως και 3 μήνες ενώ μπορούν άμεσα να κινηθούν και διοικητικές κυρώσεις, δηλαδή απόλυση.

Οι επόμενες ώρες είναι ιδιαίτερα κρίσιμες καθώς δεν αποκλείεται να υπάρξει λύση της απεργίας, κυρίως από τα άλλα μέσα μεταφοράς πλην του μετρό διότι η επίταξη αποτελεί το έσχατο αλλά πολύ δυνατό νομικό σημείο για το κράτος.

Εκτός κι αν κυριαρχήσουν ορισμένοι ακραίοι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ οι οποίοι βρήκαν πεδίο δόξης λαμπρό, όπως κάνουν κάθε φορά που γίνεται μια απεργία. Όπως έκαναν και με τη Χαλυβουργία επί μήνες άλλωστε. Βεβαίως, στα γραφεία του Περισσού δεν τόλμησαν να πατήσουν όταν έγιναν οι δεκάδες απολύσεις και το μεγάλο μαχαίρι στους μισθούς του Ριζοσπάστη, του 902 και της Τυποεκδοτικής. Ούτε βγήκαν να διαμαρτυρηθούν για το… κεφάλαιο που διαπραγματεύεται την πώληση του 902 με 4-5 εκατομμύρια, αν και είναι μια συχνότητα που δεν ανήκει στο κόμμα.

Εν πάση περιπτώσει, όπως και στην περίπτωση της Χαλυβουργίας η κυβέρνηση επιλέγει την επέμβαση της αστυνομίας για να λύσει μια κινητοποποίηση. Το αν η αποφασιστικότητά της θα της βγει σε καλό θα το δούμε στην πορεία. Όμως, σε τόσο κρίσιμες στιγμές για την Ελλάδα και την οικονομία πρέπει όλοι να αναλογιστούν τι συμβαίνει. Και η κυβέρνηση να εργαστεί για το καλό του κοινωνικού συνόλου και οι συνδικαλιστές να αντιληφθούν ότι τα τυφλά μέτωπα δεν αποδίδουν.

Και φυσικά και οι ακραίοι να καταλάβουν ότι αν αποσταθεροποιήσουν το πολιτικό σύστημα στο τέλος θα χάσουν και οι ίδιοι.