Είναι τα Rafale…

Από τους πρώτους που δήλωσαν ευχαριστημένοι από την ομιλία του πρωθυπουργού στην ΔΕΘ ήταν ο… Ερρίκος Τραπιέ.

Και επειδή στην Ελλάδα κανείς δεν τον ξέρει πρόκειται για τον διευθύνοντα σύμβουλο (CEO) της (ιδιωτικής) γαλλικής αεροπορικής βιομηχανίας Ντασώ (Dassault Aviation).

Σύμφωνα με τον Ερρίκο Τραπιέ η Ντασώ πουλώντας τα 18 αεροπλάνα Rafale «συμβάλει στην εξασφάλιση της ελληνικής κυριαρχίας

Η σχετική ανακοίνωση της Ντασώ εκδόθηκε (12/09/20) αμέσως μετά την ομιλία του πρωθυπουργού.

Ο Ερρίκος Τραπιέ αναφέρεται επίσης στα 95 Μιράζ που αγόρασαν μέχρι τώρα οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις από την Ντασώ (το 1974, το 1985 και το 2000).

Σχεδόν ταυτόχρονα με τον Ερρίκο Τραπιέ η Φλοράνς Παρλί (η γαλλίδα υπουργός Άμυνας) στο twitter χαρακτηρίζει την πώληση των 18 Rafale ως «εξαιρετικό νέο» για την «γαλλική αεροναυτική βιομηχανία».

Η Φλοράνς Παρλί θεωρεί την πώληση των 18 Rafale ως «αποτέλεσμα μιας πολιτικής εξαγωγών» που η ίδια ακολουθεί με συνέπεια εδώ και τρία χρόνια. Δηλαδή από το 2017.

Σχετικά, πάντως, με αυτά τα αποτελέσματα στο επίσημο portal της Ντασώ αναφέρεται (press kits) μόνον ένα προηγούμενο συμβόλαιο πώλησης Rafale και αυτό στην Ινδία.

Η Ινδία αγόρασε από την Ντασώ (το 2016) 36 Rafale και το πρώτο από αυτά παραδόθηκε το 2019.

Γι’ αυτόν τον λόγο ίσως η γαλλίδα υπουργός Άμυνας χαιρετίζει την αγορά των Rafale από την Ελλάδα και ως μια «πρωτιά» αφού, όπως αναφέρει, πρόκειται για «την πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που θέλει να αποκτήσει Rafale».

Εννοεί προφανώς ότι καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν έχει αγοράσει Rafale από την Ντασώ.

Είναι αλήθεια ότι καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν αντιμετωπίζει επιθετικότητα ανάλογη αυτής της Τουρκίας έστω και αν όλες οι ευρωπαϊκές χώρες διαθέτουν πολεμική αεροπορία.

Οι Γάλλοι είναι, λοιπόν, ενθουσιασμένοι με την πώληση των Rafale στην Ελλάδα αφού ανάλογη ανακοίνωση (μετά το tweet της Φλοράνς Παρλί) εξέδωσε και το υπουργείο Στρατιωτικών της Γαλλίας με την οποία αυτό-συγχαίρεται για την επιτυχία της πώλησης των Rafale και κάνει ονομαστική αναφορά στον έλληνα πρωθυπουργό.

Στην ίδια ανακοίνωση αναγράφεται ότι με την πώληση στην Ελλάδα των Rafale ενισχύονται εκτός από την ίδια την Ντασώ και άλλες γαλλικές βιομηχανίες, αλλά κυρίως οι πάρα πολλές γαλλικές μικρό-μεσαίες επιχειρήσεις που συμμετέχουν στην κατασκευή των Rafale.

Δηλαδή οι γάλλοι ανοίγουν (γαλλικές) σαμπάνιες για μια επιτυχημένη αγοραπωλησία.

Καμία αναφορά δεν γίνεται στο tweet της Φλοράνς Παρλί ή στην επίσημη ανακοίνωση του υπουργείου Στρατιωτικών για αμοιβαία αμυντική συνδρομή μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας.

Ο πρωθυπουργός που ερωτήθηκε (13/09) στην συνέντευξη τύπου για την τυχόν ύπαρξη ρήτρας αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής με την Γαλλία, απάντησε λέγοντας ότι αυτή η ρήτρα υπάρχει στην ανάλογη ευρωπαϊκή σύμβαση (άρθρο 42-7) που δεσμεύει όλα τα κράτη-μέλη.

Βεβαίως ουδείς περιμένει στρατιωτική αμυντική συνδρομή από τους (για παράδειγμα)… Ολλανδούς.

Αλλά το να αντιμετωπίζεται από την γαλλική πολιτική ηγεσία η αγορά των Rafale από την Ελλάδα ως απλώς μια επικερδής (για τους ίδιους) πώληση δεν συνιστά ουσιαστική συμμαχική βοήθεια απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα.

O Εμμανουέλ Μακρόν δεν είναι κανένας δηλωμένος φιλέλληνας και η πολιτική του στην Ανατολική Μεσόγειο προσδιορίζεται (και) από τις εσωτερικές πολιτικές ανάγκες του.

Στην τελευταία δημοσκόπηση τον εμπιστεύεται το 35% των Γάλλων ενώ δεν τον εμπιστεύεται το 57%.

Από τις μέχρι τώρα αγορές γαλλικών πολεμικών αεροσκαφών μόνον αυτές του 1974 είχαν (εκτός από τα μεγάλα στρατιωτικά πλεονεκτήματα για την πατρίδα) και πολιτικά οφέλη για την Ελλάδα.

Δεν ήταν (το 1974) μόνον το προσωπικό αεροπλάνο του Zισκάρ Ντ’ Εσταίν με το οποίο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήρθε από το Παρίσι στην Αθήνα και αποκατέστησε την Δημοκρατία.

Η ουσιαστική προσωπική φιλία Καραμανλή-Ντ’ Εσταίν λειτούργησε καταλυτικά στην δύσκολη πορεία ένταξης της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ σε όλο το κρίσιμο χρονικό διάστημα 1974-1980 (μαζί με την αντίστοιχη προσωπική σχέση Καραμανλή με τον καγκελάριο της τότε δυτικής Γερμανίας Χέλμουτ Σμιτ).

Eκείνα τα 40 Μιράζ (F1) έπιασαν τόπο όχι μόνον επιχειρησιακά, αλλά και εθνικά σε μια κρίσιμη χρονική συγκυρία για τις σχέσεις της Ελλάδας τόσο με την Τουρκία όσο και με την Ευρώπη.

Σήμερα η πλειοψηφία των Ελλήνων (μέσα στην οποία και ο γράφων) θεωρεί ορθή την επιλογή για ενίσχυση της εθνικής άμυνας με αγορά αεροσκαφών Rafale.

Aλλά η εμπειρία από το «πάρτι της μίζας» που έγινε μετά την κρίση των Ιμίων και την ανάγκη (και τότε) για ενίσχυση της εθνικής άμυνας είναι τραυματική.

Στο όνομα «ενίσχυσης των ενόπλων δυνάμεων» μετά το τραυματισμένο γόητρο του 1996 στήθηκε χορός εκατομμυρίων μίζας από απίθανους μεσάζοντες.

Ένας που εμφανίστηκε στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής όπου ερευνούσαμε τα «σκάνδαλα Τσοχατζόπουλου» δήλωσε ως επάγγελμα «οινοποιός» αν και μεσολαβούσε για αγορές εξοπλιστικών συστημάτων πολλών εκατομμυρίων.

Η τρέχουσα ειδησεογραφία (Βηματοδότης 13/09) κάνει λόγο για «παρέλαση πρόθυμων προμηθευτών όπλων στο Πεντάγωνο» και παραπέμπει σε «παλαιό» που, περίπου θυμόσοφα, λέει ότι «μην εκπλήσσεστε, οι εντάσεις πάντα καταλήγουν σε αγορές και εξοπλισμούς».

Λίγες ημέρες νωρίτερα έκπληκτοι χρήστες του διαδικτύου, δημοσιογράφοι, αλλά και πολιτικοί διάβασαν άρθρο του Γιάννου Παπαντωνίου (!) σε ημί-επίσημο κυβερνητικό site με θέμα «τα εξοπλιστικά προγράμματα που πρέπει άμεσα να σχεδιαστούν» και στο οποίο (άρθρο) τονίζει ότι «η κυβέρνηση κινείται προς την σωστή κατεύθυνση».

Η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων ακόμη και αυτών που τα βγάζουν πέρα δύσκολα (και ίσως κυρίως αυτοί!) είναι πρόθυμοι να υποστούν θυσίες για να αποκτήσει η πατρίδα τα 18 Rafale που αναμφισβήτητα θα την θωρακίσουν απέναντι στον τούρκο επιβολέα.

Το κόστος αυτής της «θυσίας» δεν προσδιορίστηκε από τον πρωθυπουργό αν και η παράδοση των Rafale θα γίνει μέσα στην επόμενη χρονιά, δηλαδή πολύ νωρίτερα από τις φρεγάτες των οποίων, κατά τον πρωθυπουργό, η παραγγελία (σε αντίθεση με των Rafale) θα περάσει από διαδικασία αξιολόγησης προσφορών.

Και επειδή για τους Έλληνες (σε αντίθεση με τους Γάλλους) τα Rafale δεν είναι αγοραπωλησία, αλλά εθνική υπόθεση, μόνον η δρακόντεια διαφάνεια στην προμήθειά τους θα τους πείσει ότι κάποιοι μεσάζοντες δεν τους θεωρούν… ηλίθιους.

Διαβάστε περισσότερα