Είναι στρατηγική η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ;

Αναμφίβολα, με βάση το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών και του κλίματος που είχαν καλλιεργήσει προεκλογικά οι δημοσκοπήσεις, το σχεδόν 32% που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ στις Εθνικές Εκλογές φαντάζει ως ένα καλό αποτέλεσμα.

Είναι, όμως;

Ας δούμε μερικές... λεπτομέρειες:

Κατ΄ αρχάς, για την εξαγωγή ολοκληρωμένων πολιτικών συμπερασμάτων οφείλουμε

να εξετάσουμε συνολικά τα εκλογικά αποτελέσματα Ευρωεκλογών, δημοτικών, περιφερειακών και εθνικών εκλογών.

Τούτων δοθέντων, έχουμε:

Πρώτον, ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη μια συντριπτική ήττα τόσο στις ευρωεκλογές, όσο κυρίως στις περιφερειακές και στις δημοτικές εκλογές. Απέτυχε να εκλέξει έστω και έναν Περιφερειάρχη και μόνον σε μια μεγάλη πόλη, την Αθήνα, ο υποψήφιός του πέρασε στο δεύτερο γύρο. Αυτό δείχνει ένα κόμμα χωρίς αναφορές στην τοπική αυτοδιοίκηση.

Δεύτερον, τόσο στις ευρωεκλογές, όσο και στις εθνικές εκλογές ηττήθηκε το πολιτικό αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ.

Τρίτον, ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε, επίσης, και σε επίπεδο ιδεολογίας και πολιτικού προγράμματος. Το κόμμα θα χρειαστεί ένα άλλο αφήγημα!

Τέταρτον, η ΝΔ, σε σχέση με τις εκλογές του 2015, κέρδισε 724. 739 ψηφοφόρους! Δεν το λές και μικρό επίτευγμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί μεν να έχασε σχετικά λίγους ψηφοφόρους, (περίπου 146 χιλιάδες) θα έχει όμως ένα βουνό ν' ανεβεί για να διεκδικήσει εκ νέου την εξουσία.

Πέμπτον, ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε σε όλες σχεδόν τις ηλικιακές και κοινωνικο-επαγγελματικές τάξεις. Αυτό δείχνει ένα κόμμα αποκομμένο από την κοινωνία.

Έκτον, η ΝΔ κέρδισε μια άνετη αυτοδυναμία, για πρώτη φορά μάλιστα μετά από 12 χρόνια (η τελευταία φορά ήταν το 2007!)

Έβδομον, αν εξετάσει κανείς την ανθρωπογεωγραφία της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ αφ’ ενός θα διαπιστώσει ότι ηχηρά ονόματά του ιδεολογικού του πυρήνα απέτυχαν να εκλεγούν και αφ’ ετέρου ότι πριμοδοτήθηκαν και εξελέγησαν πρόσωπα που ουδεμία πολιτική ταυτότητα και συγγένεια έχουν με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Όγδοον, το... αυξημένο ποσοστό των προχθεσινών εκλογών κατά ένα βαθμό, μεγάλο ή μεγαλύτερο θα το δούμε σε βάθος χρόνου, διαμορφώθηκε από ψηφοφόρους οι οποίοι ...γοητεύτηκαν από τα λάφυρα εξουσίας που, αφειδώς, μοίραζε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τους τελευταίους μήνες.

Τέτοιοι ψηφοφόροι δεν έχουν αναπτυγμένο ισχυρό δεσμό αφοσίωσης με το κόμμα. Αλλάζουν πολιτική στέγη ευκολότερα.

Ένατον, η άσκηση της διακυβέρνησης ελκύει πάντα ένα εκλογικό ποσοστό που πορεύεται με τον ασκούντα την εξουσία.

Δέκατον, το 32% είναι ένα ετερόκλητο εκλογικό σύνολο (να χρησιμοποιήσω μια αγαπημένη φράση του πρώην πρωθυπουργού) το οποίο πρέπει να... ομογενοποιηθεί για ν’ αποτελέσει τη νέα πολιτική αφετηρία του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό προϋποθέτει την επαναδιατύπωση του ιδεολογικού του προσανατολισμού, την δημιουργία νέου κόμματος, με άλλα λόγια! Εγχείρημα φιλόδοξο μέν, αλλά που η επιτυχία του θέλει χρόνο και κάθε άλλο παρά εξασφαλισμένη είναι!

Να μην μας διαφεύγουν και μερικά άλλα στοιχεία:

-η νέα κυβέρνηση έχει προοπτική τετραετίας δεδομένου ότι δεν μεσολαβούν γεγονότα τα οποία θα μπορούσαν να ανακόψουν τον βίο της.

- Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμμα αντιπολίτευσης πλέον, στην προσπάθεια του να γίνει ένα άλλο κόμμα, ως αναγκαίο κακό, θα βιώσει την μάχη των παλαιών συνιστωσών για πολιτική επικράτηση με τους... εισοδιστές του παλαιού ΠΑΣΟΚ και των άλλων ...προθύμων, χωρίς τον συνεκτικό δεσμό της εξουσίας. Αυτή η μάχη έχει άλλα χαρακτηριστικά όταν τον κόμμα πορεύεται προς την εξουσία και άλλα όταν την αποχωρίζεται.

-δεν ξέρουμε τι ... σκελετοί θα κρύβονται στα ντουλάπια που άφησαν οι απερχόμενοι.

Τέλος, η νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη έχοντας βάλει χαμηλά τον πήχυ των προσδοκιών, έχει το πλεονέκτημα ότι μπορεί να ξεκινήσει άμεσα κάνοντας μικρά και μεγάλα πράγματα, τα οποία θα βελτιώσουν την καθημερινότητα του πολίτη και θα κάνουν φανερή την διαφορά με την προηγούμενη χαοτική διακυβέρνηση.

Διαβάστε περισσότερα