Δημοσκοπήσεις: «Αν δεν βρέξει θα έχει ήλιο»

Κάθε φορά που έχουμε εκλογές μας εκπλήσσουν όλο και πιο αρνητικά οι δημοσκόποι. Πότε γιατί δεν ξέρουν τι τους γίνεται, πότε γιατί κάνουν έρευνες εκτός τόπου και χρόνου και πότε γιατί βγάζουν στοιχεία μόνο και μόνο για να μην ξεφτιλιστούν. Αλλά την επομένη των εκλογών το ξεχνάμε και τους εμπιστευόμαστε ξανά.

Στις φετινές εκλογές έχουμε το φαινόμενο «τι κάνεις Γιάννη, κουκιά σπέρνω», ή καλύτερα κυριαρχεί η λογική «αν δεν βρέξει θα έχει ήλιο».

Καμιά δημοσκόπηση από τις λεγόμενες «σοβαρές» εταιρείες δεν έδειξε ότι το ένα κόμμα προηγείται με διαφορά του άλλου και όλοι σαν μια γροθιά (ή καρτέλ) βγάζουν σχεδόν πανομοιότυπα αποτελέσματα. Πότε ο ένας τη ΝΔ μπροστά, πότε ο άλλος τον ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά δεν τολμούν να δώσουν μια ξεκάθαρη πρόβλεψη. Με έρευνες τηλεφωνικές κατά κύριο λόγο, σε σταθερά τηλέφωνα στα οποία απαντούν κυρίως μεσήλικες ή ηλικιωμένοι όπου δεν μπορούν να αποδώσουν επακριβώς την τάση.

Και με ένα εκλογικό σώμα που δεν απαντά είτε γιατί δεν ξέρει τι θέλει ακόμη είτε γιατί θέλει να «τρολάρει» τα κόμματα. Επομένως το παραμυθάκι των γκάλοπ πρέπει να τελειώνει και να μην ασχολείται και πολύ ο κόσμος με το τι λένε οι δημοσκόποι που για να λέμε την αλήθεια πληρωμένοι από κόμματα και επιχειρηματίες ή εκδότες είναι, οπότε είναι επιρρεπείς στις παρεμβάσεις.

Τρία 24ωρα πριν από τις εκλογές ο κόσμος καλύτερα να μην επηρεάζεται από τα περίεργα γραφήματα με τις περισπούδαστες ερωτήσεις. Ο ελληνικός λαός πρέπει να αποφασίσει με λογική και σύνεση γι' αυτόν που πιστεύει ότι δεν θα τον κοροϊδέψει λιγότερο. Να στηρίξει εκείνον που δεν θα τον εξαπατήσει ή τουλάχιστον θα του πει το μικρότερο ψέμα. Τα δεδομένα είναι συγκεκριμένα: Το μνημόνιο είναι εδώ, έχει συγκεκριμένες δεσμεύσεις και εμπροσθοβαρή προαπαιτούμενα που πρέπει να τηρηθούν, όποια κι αν είναι η κυβέρνηση που θα προκύψει. Για να μην πούμε ότι μακάρι να βγει πρώτος ο... ΣΥΡΙΖΑ γιατί έτσι θα αναγκαστεί να συμμετέχει σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας που θα βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο.

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν συνεννόηση όλων των κομμάτων του ευρωπαϊκού τόξου και ο Τσίπρας δεν πρέπει να «λουφάρει». Μπορεί κατά βάθος να θέλει να χάσει για να ξαναγίνει αντιμνημονιακός, όμως, ο κόσμος δεν πρέπει να του το επιτρέψει. Να τον ψηφίσει μέχρι του σημείου που θα είναι υποχρεωμένος να βάλει νερό στο κρασί του και να συνεργαστεί. Κι αν είναι να διαλυθεί, ας διαλυθεί άλλωστε αυτή είναι η μοίρα του.

Όμως, σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα των εκλογών θα το κρίνουν οι αναποφάσιστοι. Αν είναι να πάνε στον ΣΥΡΙΖΑ με γεια τους με χαρά τους. Ας αναλάβουν και την ευθύνη των πράξεών τους. Αν πάνε στη ΝΔ και τα άλλα κόμματα επίσης θα πρέπει να ξέρουν γιατί το κάνουν. Επειδή, όμως, οι αναποφάσιστοι δεν είναι οι στρατευμένοι, δηλαδή οι οπαδοί των κομμάτων που έτσι κι αλλιώς έχουν επιλέξει. Θεωρητικά είναι νέοι, είναι σκεπτόμενοι, είναι πιο ψαγμένοι και θέλουν να δουν μέχρι την τελευταία στιγμή που θα πάει το πράγμα. Οι περισσότεροι είναι ασφαλώς ψηφοφόροι που τον Ιανουάριο στήριξαν ΣΥΡΙΖΑ αλλά ανήκουν στο ευρύτερο κέντρο, είναι πρώην Πασόκοι ή Νεοδημοκράτες. Αυτοί λοιπόν ας ρίξουν μια ματιά στο καταστροφικό επτάμηνο. Ας δουν που πήγε η χώρα. Πώς ήταν όταν την άφησε ο Σαμαράς και πώς την παρέδωσε ο Τσίπρας. Ας μην ψηφίσουν λοιπόν με οργή αλλά με λογική και τότε θα δουν ότι στις επιλογές τους δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός κι αν αυτή η περίφημη «δεύτερη ευκαιρία στον Αλέξη» επικρατήσει. Αλλά την πρώτη ευκαιρία την πληρώσαμε με μερικές δεκάδες δισ. ευρώ και ένα διαλυμένο κράτος. Η δεύτερη πόσο κοστίζει άραγε για να τη χαραμίσουμε σε έναν ανίκανο δήθεν ηγέτη;

Διαβάστε περισσότερα