Δεύτερη απάτη ετοιμάζει o ΣΥΡΙΖΑ;

Οι υψηλοί τόνοι κατά των Ευρωπαίων εταίρων και του ΔΝΤ που χρησιμοποίησε ο πρωθυπουργός στη χτεσινή ομιλία του, το ψυχροπολεμικό κλίμα που καλλιεργεί το Μαξίμου και η ανοιχτή πλέον κόντρα μεταξύ Γιούνκερ και Τσίπρα έχουν προκαλέσει εύλογα ερωτηματικά για το ποια είναι η πραγματική ατζέντα της κυβέρνησης, αν δηλαδή έχει κρυφό plan b και σχέδιο ρήξης με την ΕΕ και την ευρωζώνη.

Οι περιφερειακές κινήσεις της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ

όπως οι συνεχείς επισκέψεις του Αλέξη Τσίπρα στη Μόσχα και η σύσφιξη των σχέσεων με τον Πούτιν, τα λοξοκοιτάγματα στο Ιράν, η κάλυψη στον Πάνο Καμμένο για τις απειλές του προς τους Ευρωπαίους ότι θα γίνει Κούγκι επιτείνουν την εντύπωση αυτή.

Βρισκόμαστε από πρώτη ματιά στο σημείο μηδέν. Από την άλλη μεριά μια σειρά κινήσεων της κυβέρνησης όπως το μίνι φορολογικό, οι ανακοινώσεις για τη διευκόλυνση των χρωστούμενων των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων προς τη ΔΕΗ που ανακοίνωσε ο Λαφαζάνης, η σκλήρυνση της φρασεολογίας που χρησιμοποιεί η Ίσκρα στα άρθρα της κατά των Ευρωπαίων εταίρων τους οποίους ιμπεριαλιστές τους ανεβάζει και αποικιοκράτες τους κατεβάζει ενισχύουν την πεποίθηση που διαμορφώνουν οι υπάρχουσες πληροφορίες –τις οποίες εν μέρει επιβεβαίωσε και ο Τσίπρας- ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται άμεσα για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.

Μέσα σ’ όλα αυτά βέβαια φαίνεται πως η συζήτηση που προκάλεσε ο πρωθυπουργός πριν από μια περίπου εβδομάδα στη βουλή προκειμένου να πει ότι κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν αποδέχεται τις προτάσεις των θεσμών για συμφωνία συνηγορούν στην παραπάνω εκτίμηση για ηρωική έξοδο της παρούσας κυβέρνησης.

Ωστόσο υπάρχει και μια ακόμα εξέλιξη η οποία φαντάζει αντιφατική σε σχέση με τα παραπάνω όπως οι χτεσινές τρεις συναντήσεις με εν δυνάμει κυβερνητικούς εταίρους του ΣΥΡΙΖΑ όπως του Σταύρου Θεοδωράκη και της Φώφης Γεννηματά, της νέας προέδρου του ΠΑΣΟΚ που διευκολύνει μια σύγκλιση του ΠΑΣΟΚ και του ευρύτερου χώρου (ότι έχει απομείνει δηλαδή απ’ αυτό το χώρο), ενώ και η συνάντηση με τη Ντόρα Μπακογιάννη είναι μια κατ’ ουσίαν θεσμική εκτροπή και ωμή παρέμβαση στα εσωτερικά της ΝΔ από τον πρωθυπουργό.

Αμφότερες αυτές οι δυνάμεις –εκεί βρίσκεται η αντίφαση σε σχέση με το κλίμα που διαμορφώνει το Μαξίμου- τάσσονται αναφανδόν υπέρ της υπογραφής και ψήφισης μιας συμφωνίας με μόνη προϋπόθεση την παραμονή στο ευρώ. Συμφωνία να ναι και ότι να ναι όπως πάνω κάτω έχει διατυπωθεί η θέση του Ποταμιού, ενώ ήδη δυνάμεις στη ΝΔ που εκφράζονται από τη Ντόρα τάσσονται υπέρ της ψήφισης της συμφωνίας πριν ακόμη τη δουν.

Άρα πράγματι ο Τσίπρας έχει κρυφή ατζέντα, η οποία ωστόσο δεν είναι σαφές ποια ακριβώς είναι και δε σημαίνει ότι είναι απαραίτητα η οριστική ρήξη με τους Ευρωπαίους, διαφορετικά δεν θα κράταγε ανοιχτές τις πόρτες στα ρετάλια της σοσιαλδημοκρατίας και σε δυνάμεις της Δεξιάς και ειδικότερα της ΝΔ.

Η σημερινή και οι επόμενες μέρες που χαρακτηρίζονται από τις «αυθόρμητες» κινητοποιήσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που ξαναβγαίνουν στο πεζοδρόμιο με το σύνθημα «παίρνουμε τη διαπραγμάτευση στα χέρια μας» μάλλον μαρτυρούν κάτι άλλο σχετικά με το ρόλο του πεζοδρομίου. Πεζοδρόμιο όπως αυτό εκφράστηκε με την κατάληψη των γραφείων της ΕΕ από την εργατική συνδικαλιστική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ (ΜΕ.Τ.Α.) είτε με τη μορφή της διαδήλωσης στις πλατείες των ελληνικών αλλά και των ευρωπαϊκών πόλεων το απόγευμα.

Ο Τσίπρας υψώνει τους τόνους και δημιουργεί σκηνικό ρήξης για να ξαναβρεί τη χαμένη αίγλη στο λαό, οι αμφιβολίες του οποίου έχουν ενταθεί από την αμφιθυμία της κυβέρνησης και μπροστά στον ενταφιασμό των προεκλογικών της υποσχέσεων. Όλη η τελευταία ρητορική της κυβέρνησης εντάσσεται σε ένα σχέδιο κινητοποίησης λαϊκών δυνάμεων προκειμένου είτε να διαμορφωθούν όροι να γίνει «κοινωνικά αποδεκτή» η συμφωνία η οποία με βάση τις ελληνικές προτάσεις χαρακτηρίζεται από φοροεπιδρομή – να εμφανιστεί δηλαδή ως «κατόρθωμα» των κινητοποιήσεων των πολιτών και της «σκληρής διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης, η οποία σύμφωνα με το Βαρουφάκη έκανε συμβιβασμούς αλλά δε συμβιβάστηκε- είτε να διαμορφωθούν αν δεν καρποφορήσει να καταλήξουν οι διαπραγματεύσεις σε μια συμφωνία να μπορεί να πάει σε εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ με το λαό στο πεζοδρόμιο, είτε να έχουμε έναν συνδυασμό και των δύο.

Στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι να κάνει μια δεύτερη απάτη μετά την προεκλογική απάτη του προηγούμενου Ιανουαρίου. Να πείσει τον ελληνικό λαό ότι προσπάθησε σκληρά και έφερε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και έτσι να αναβαπτίσει την λαϊκή εντολή. Οι κινητοποιήσεις που επιδιώκει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν σκοπό να αντιστρέψουν το κλίμα κόπωσης του κόσμου από τις διαρκείς παλινωδίες της κυβέρνησης και να διασκεδάσει τις εντυπώσεις στο αριστερό ακροατήριο της Κουμουνδούρου που βράζει και ουσιαστικά καλεί την κυβέρνηση σε αποχώρηση από τις διαπραγματεύσεις και ρήξη.

Το αν θα του βγει το σχέδιο θα φανεί τις επόμενες εβδομάδες αν όχι μέρες. Στο μεταξύ ο Τσίπρας λαμβάνει πρωτοβουλίες για τη διαμόρφωση του πολιτικού τοπίου και της διάταξης των κομματικών δυνάμεων την επόμενη μέρα της διαπραγμάτευσης και βγάζει μαζί με τον κόσμο στο πεζοδρόμιο και την «αθωότητα» της «πρώτη φορά Αριστεράς» στο σφυρί για να πλανέψει τους ψηφοφόρους του. Σ’ αυτό το σχέδιο του έρχεται κουτί και η προσωπική ατζέντα της Ζωής Κωνσταντοπούλου για τον λογιστικό έλεγχο του χρέους προκειμένου να διαπραγματευτεί μια αναδιάρθρωση του χρέους για να γίνει πιο εύπεπτη η συμφωνία των 5,5 δις μέτρων στην πλειοψηφία τους φορομπηχτικών και οριζόντιων μέτρων που μειώνουν τους πραγματικούς μισθούς και συντάξεις καθώς εξανεμίζουν το διαθέσιμο εισόδημα των πιο φτωχών στρωμάτων.

Διαβάστε περισσότερα