Ανίκητος... ο μπαμπούλας του διχασμού

Πολλά... ακούσαμε εδώ στο Antinews για το άρθρο που γράψαμε για τον Νίκο Μπελογιάννη. Βγήκαν τα... δεξιά μαχαίρια από ανθρώπους που προφανώς δεν κατάλαβαν τι εννοούσαμε και που το πηγαίναμε, αλλά δεν πειράζει.

Αποδεικνύουν ότι ο Εμφύλιος στην Ελλάδα δεν πέρασε ποτέ. Ότι ακόμη και μετά από τόσες δεκαετίες κάποιοι πρέπει να νιώθουν μίσος για τον αντίπαλο, κι όχι τον ίδιο αλλά τον... δισέγγονο. Λες κι έχουμε χρόνο για να σπαταλήσουμε σε εμφυλιοπολεμικές ιαχές

Λες και η Ελλάδα δεν έκανε βήματα μπροστά ως προς την εθνική συμφιλίωση ή τελικά λες και δεν ξέρουμε ότι για τη σημερινή κατάντια της πατρίδας μας μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχει ακριβώς το γεγονός ότι κάποιοι δεν έθαψαν τα τσεκούρια του πολέμου. Είτε είναι αριστεροί, είτε είναι δεξιοί.

Για να το ξεκαθαρίσουμε: Καλά έκαναν και τίμησαν τον Μπελογιάννη. Άλλωστε, δεν τιμήθηκε ως ήρωας της Ελλάδας αλλά ως ήρωας του ΚΚΕ. Ασχέτως αν «μπούκαρε» και ο Τσίπρας για να πάρει λίγη από την «αριστερή δόξα». Αν θέλουν να τιμήσουν έναν δικό τους άνθρωπο καλά έκαναν, ουδόλως μας ενδιαφέρει εμάς. Τον τίμησαν γιατί υπερασπίστηκε τις ιδέες του μέχρι το θάνατό του, κάτι που ελάχιστοι αριστεροί ή και κανένας δεν θα έκαναν αυτή την εποχή.

Δεν σημαίνει αυτό ότι συμμερίζεται κανείς τις κομμουνιστικές απόψεις του Μπελογιάννη. Δεν σημαίνει ότι όλη η Ελλάδα αναγνώρισε τους... αγώνες του για τη Δημοκρατία όπως είπε ο πρωθυπουργός. Ο Κουτσούμπας ήταν πιο ντόμπρος λέγοντας ξεκάθαρα ότι αγωνιστής των κομμουνιστικών ιδεών ήταν. Για ποια Δημοκρατία μιλάμε; Αυτά είναι οι γνωστές παρλαπίπες του Τσίπρα που είναι και ανιστόρητος.

Δεν υπερασπιστήκαμε κανέναν Μπελογιάννη για τους αγώνες του στον Εμφύλιο ή μετέπειτα για την επικράτηση του σοβιετικού μοντέλου. Είπαμε ότι υπάρχουν μαρτυρίες πως αγωνίστηκε κατά των Γερμανών, ήταν ένας από αυτούς που υπερασπίστηκαν την πατρίδα του. Το έκανε για να επικρατήσει το κομμουνιστικό μοντέλο; Το έκανε ανιδιοτελώς; Αδιάφορο. Αγωνίστηκε και γι' αυτό πρέπει να γίνει αναφορά στη διαδρομή του όσο ο κατακτητής ήταν στην πατρίδα κι όχι αργότερα όταν μάλιστα έχει κατηγορηθεί ως πράκτορας των Σοβιετικών.

Εντάξει, λοιπόν, δεν ήταν ήρωας της Ελλάδας, ήταν της Αριστεράς κι αυτό αναφέραμε κι εμείς. Κι αναφέραμε επίσης ότι δεν είχε καμιά σχέση με τους γιαλαντζί αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι ο Μπελογιάννης υπήρξε και πρέπει όποιος θέλει να τον αναφέρει. Αλίμονο να ποινικοποιείται το κομμουνιστικό ιδεώδες. Νομίζαμε ότι αυτό το έχει λύσει η ιστορία και η κοινωνία. Ότι το έχει λύσει το εντελώς διαφορετικό μοντέλο από αυτό που πρεσβεύουν οι κομμουνιστές. Είναι δυνατόν όμως να ξεσηκώνονται δήθεν «θιγμένοι» κάποιοι εντός κι εκτός Βουλής αντί να ασχολούνται με σοβαρότερα πράγματα; Ας τα αφήσουν αυτά στους νεοναζί, δεν είναι χαρακτηριστικά δημοκρατικών πολιτών. Άμα είναι έτσι να κηρύξουμε παράνομο το ΚΚΕ και τον Κουτσούμπα κι όχι να τον καλούμε στις συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών.

Αλλά το ΚΚΕ μας πείραξε κι όχι η Χρυσή Αυγή, οι μπαχαλάκηδες της Αριστεράς ή ο... Σώρρας;

Και κάτι τελευταίο. Ο ελληνικός λαός, η επίσημη πολιτεία ή όποια κόμματα θέλουν, πρέπει να τιμούν τους ανθρώπους που έγραψαν ιστορία, που ανήκουν στη συλλογική μνήμη. Και οι δεξιοί να τιμούν και να θυμούνται τους δικούς τους, και οι αριστεροί και όποιοι άλλοι, εκτός βεβαίως από τους βρόμικους φασίστες που ακόμη και σήμερα θεωρούν ότι οι Ναζί ήταν ήρωες. Αυτό είναι Δημοκρατία, αυτό είναι άφεση αμαρτιών και λήθη όλων των δεινών που δίχασαν και κατέστρεψαν την Ελλάδα.

Δεν πρόκειται για καμιά «μεσαιοχωρίτικη» θεωρία όπως πολλοί θα μας κατηγορήσουν. Είναι μια έντιμη στάση απέναντι στην ιστορία της πατρίδας αλλά και στην ανάγκη να πάει μπροστά για τα παιδιά μας. Ναι, η δεξιά έχει ενοχικά σύνδρομα και πρέπει να πάει σε... ψυχολόγο. Ναι, πρέπει να μάθει να τιμά τους δικούς της ήρωες και να μην επιτρέπει να παραχαράσσουν την ιστορία. Αλλά βρε παιδιά δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Δεν είναι ο Μπελογιάννης ή ο κάθε κομμουνιστής που πίστεψε σε ό,τι πίστεψε.

Το πρόβλημα είναι ότι σε κάθε δύσκολη στιγμή για τη χώρα εμφανίζεται και ο μπαμπούλας του διχασμού, κι αυτό είναι το πιο ανησυχητικό. Αφήστε, λοιπόν τους κομμουνιστές να ονειρεύονται σοβιετικά μοντέλα, Ζαχαριάδηδες, και Κλάρες. Οι πραγματικοί Έλληνες πρέπει να κοιτάξουν μπροστά.

Διαβάστε περισσότερα