Άλλος για ανεξαρτησία;

Δεδομένης της περίπλοκης ιστορίας και πολιτιστικής ποικιλομορφίας της Ευρώπης, η ύπαρξη ομάδων που θα ήθελαν την ανεξαρτησία των περιοχών τους είναι κατανοητή. Ακόμα κι έτσι όμως, ο μεγάλος αριθμός των αποσχιστικών κινημάτων στην Ευρώπη προκαλεί έκπληξη, γράφει η Washington Post. Ιδού οκτώ από αυτά:

Ιταλία: Βένετο

Τον Μάρτιο, το 89 τοις εκατό των Βενετών ψήφισε υπέρ της ανεξαρτησίας σε ένα online αίτημα που οδήγησε στην ίδρυση ενός κόμματος με την ονομασία

«Veneto Si». Στόχος του είναι να προβεί σε επίσημο και δεσμευτικό δημοψήφισμα. Προ μηνών, δεκάδες άτομα συνελήφθησαν για απόπειρα βίαιης απόσχισης της περιοχής από την Ιταλία (είχαν μάλιστα μετατρέψει μια μπουλντόζα σε αυτοσχέδιο τανκ).Ενώ άλλα κινήματα ανεξαρτησίας έχουν ως αφετηρία τις πολιτιστικές διαφορές, οι Βενετοί επικαλούνται οικονομικούς λόγους: Η βόρεια Ιταλία παράγει τα δύο τρίτα του ΑΕΠ της Ιταλίας. Ο παλιός ανταγωνιστής της, η «Λίγκα του Βορρά», εξέφρασε παρόμοια αιτήματα από τη δεκαετία του 1980, αλλά πρόσφατα άρχισε να επικεντρώνεται στον μεγαλύτερο φεντεραλισμό, αντί της πλήρους ανεξαρτησίας.

Ισπανία: Καταλονία

Η περιοχή στα βορειοανατολικά της Ισπανίας κέρδισε περιορισμένη αυτονομία το 1977, μετά το θάνατο του δικτάτορα Φρανσίσκο Φράνκο. Αλλά έκτοτε ονειρεύεται να αποκτήσει την πλήρη ανεξαρτησία της, με το κίνημα να αυξάνεται από το 2009. Η Καταλονία είναι η οικονομική δύναμη της Ισπανίας και συμβάλλει με δισεκατομμύρια ευρώ στα εθνικά έσοδα της χώρας ετησίως, πολύ περισσότερο από το ποσό που λαμβάνει από την κεντρική κυβέρνηση. Η περιοχή έχει επίσης τη δική της γλώσσα και ταυτότητα. Το Νοέμβριο, η κυβέρνηση της Καταλονίας σχεδιάζει να πραγματοποιήσει δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία, αλλά η Μαδρίτη έχει ήδη ανακοινώσει ότι ένα τέτοιο βήμα θα παραβίαζε το ισπανικό σύνταγμα.

Δανία: Νήσοι Φερόες

Τα νησιά, που έχουν έκταση περίπου 550 τετραγωνικά μίλια, ανήκουν στη Δανία και αυτοδιοικούνται από πολλές απόψεις. Η ιδέα του πλήρους διαχωρισμού τους από τη Δανία εξακολουθεί να είναι δημοφιλής μεταξύ των κατοίκων των νησιών.

Γαλλία: Κορσική

Αυτό το νησί στη Μεσόγειο Θάλασσα ανήκει στη Γαλλία από το 1769. Παρά τις αποσχιστικές τάσεις, ένα δημοψήφισμα για μεγαλύτερη αυτονομία απέτυχε το 2003. Η αποτυχημένη εκστρατεία σταμάτησε σε μεγάλο βαθμό και την δράση της τρομοκρατικής ομάδας «Κορσικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο» που ήταν ενεργό κατά τις προηγούμενες δεκαετίες.

Ιταλία: Νότιο Τιρόλο

Πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, το Νότιο Τιρόλο ανήκε στη γειτονική Αυστρία, αλλά έγινε μέρος της Ιταλίας μετά τη λήξη της σύγκρουσης. «Κανείς δεν φαίνεται να το είπε αυτό στους πάνω από μισό εκατομμύριο κατοίκους του», έγραψε η Guardian περιγράφοντας την περιοχή το 2012. Το εβδομήντα τοις εκατό των ατόμων που ζουν στο Νότιο Τιρόλο μιλούν γερμανικά και αισθάνονται πιο κοντά στους Αυστριακούς (που μιλούν επίσης γερμανικά). Η περιοχή είναι αυτόνομη και έχει καλή οικονομία λόγω του μεγάλου γεωργικού τομέα και των πολλών τουριστών, εξαιτίας του ότι βρίσκεται στις Άλπεις. Φωνές που ζητούσαν την ανεξαρτησία υπήρχαν ανέκαθεν στην ιστορία του Νότιο Τιρόλο ως ιταλική περιφέρεια, αλλά και τα τοπικά κόμματα μέχρι στιγμής έχουν αποτύχει να μετατρέψουν αυτή την επιθυμία σε ένα ισχυρό πολιτικό κίνημα.

Ισπανία: Περιοχή των Βάσκων

Η αυτόνομη περιοχή των Βάσκων βρίσκεται κυρίως στην Ισπανία, αλλά επεκτείνεται και στη Γαλλία. Αν και είναι δύσκολο να καθοριστούν τα πραγματικά σύνορά της, το όνειρο της ανεξαρτησίας είχε πάντα μια εξέχουσα θέση στο ισπανικό τμήμα της περιοχής. Οι Βάσκοι αντιμετωπίζουν παρόμοιες με της Καταλονία προκλήσεις για την οργάνωση ενός δημοψηφίσματος και εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν το παρελθόν τους: Η τρομοκρατική οργάνωση ΕΤΑ πολέμησε βίαια την κεντρική κυβέρνηση στη Μαδρίτη επί μισό αιώνα, αλλά το 2011 είπε ότι θα απέχει από τρομοκρατικές επιθέσεις.

Βέλγιο: Φλάνδρα

Το Βέλγιο διαιρείται μεταξύ των Βαλόνων και των Φλαμανδών, δύο κοινοτήτων που δεν μοιράζονται μια κοινή γλώσσα. Ενώ οι Φλαμανδοί στο βόρειο τμήμα της χώρας μιλούν μια τοπική εκδοχή των ολλανδικών, οι νότιοι Βαλόνοι μιλούν γαλλικά (το Βέλγιο συνορεύει με τη Γαλλία). Το βόρειο τμήμα είναι πλουσιότερο, γεγονός που εξηγεί εν μέρει το χάσμα στο εσωτερικό της χώρας και τις φλαμανδικές απαιτήσεις για ανεξαρτησία.

Γερμανία: Βαυαρία

Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τη Γερμανία χωρίς τη Βαυαρία, αλλά κάποιοι Βαυαροί θέλουν μεγαλύτερη αυτονομία. Το ομοσπονδιακό κράτος έχει ήδη ένα ειδικό καθεστώς, καθώς είναι το μόνο που έχει ένα περιφερειακό κόμμα στο γερμανικό εθνικό κοινοβούλιο. Το βαυαρικό κόμμα της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης (CSU) συνεργάζεται με το κόμμα της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας της Άνγκελα Μέρκελ και ενεργεί σαν μια φωνή σε εθνικό επίπεδο. Το CSU δεν μάχεται για την ανεξαρτησία και είναι πολύ απίθανο να αλλάξει αυτή η κατάσταση, αλλά οι έρευνες δείχνουν ότι μια μειοψηφία Βαυαρών (πάνω από 20 τοις εκατό) θεωρούσαν το 2009 ότι το κράτος τους θα ήταν καλύτερα ανεξάρτητο - μια άποψη την οποία δεν υποστηρίζουν οι νεότεροι Βαυαροί.

Άλλες περιοχές

Αυτά όμως φαίνεται να είναι μόνο κάποια από τα αποσχιστικά κινήματα στην Ευρώπη. Υπάρχουν επίσης και τα εξής: της Ουαλίας, της Κορνουάλης, της Βόρειας Ιρλανδίας (Ηνωμένο Βασίλειο), της Γαλικίας, της Αραγονίας (Ισπανία), της Σιλεσίας (Πολωνία), της Φριζίας (Ολλανδία, Γερμανία), της Σαρδηνίας (Ιταλία), της Βρετάνης, της Οξιτανίας, της Αλσατίας, της Σαβοΐας (Γαλλία) και του Άαλαντ (Φινλανδία).

www.washingtonpost.com

Διαβάστε περισσότερα