NYT: Ο λάθος δρόμος της Τουρκίας

Η συμπεριφορά του Ερντογάν δημιουργεί κινδύνους όχι μόνο για την ίδια την χώρα, αλλά και για τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ, γράφει το editorial των New York Times.

Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ήταν στις Βρυξέλλες την περασμένη εβδομάδα, επιδιώκοντας να αποκαταστήσει τις σχέσεις με την Ευρώπη, αλλά το πρώτο

πράγμα στο οποίο πρέπει να βρει μια λύση είναι ο ίδιος. Αυτός που κάποτε χαιρετίστηκε ως ο ηγέτης ενός μοντέλου μουσουλμανικής δημοκρατίας, έχει δημιουργήσει μια πολιτική καταστροφή στο εσωτερικό, μετατρέποντας την Τουρκία σε ένα αυταρχικό κράτος που δημιουργεί κινδύνους όχι μόνο για την ίδια, αλλά και για τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η πιο πρόσφατη αναταραχή έχει τις ρίζες της σε έναν πολιτικό πόλεμο μεταξύ του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ερντογάν και των πρώην στενών συμμάχων του, οπαδών του Φετουλάχ Γκιουλέν, ενός μετριοπαθή ισλαμιστή μελετητή που ζει στην Πενσυλβάνια. Οι εντάσεις ξέσπασαν τον περασμένο μήνα, με μια έρευνα για τη διαφθορά που οδήγησε στην παραίτηση τεσσάρων υπουργών της κυβέρνησης και απείλησε να παγιδεύσει την οικογένεια του Ερντογάν. Ο πρωθυπουργός αποκάλεσε την έρευνα «απόπειρα πραξικοπήματος» και κατηγόρησε μια «μυστική οργάνωση» εντός του δικαστικού σώματος και της αστυνομίας, ότι κατευθύνεται από το κίνημα Γκιουλέν και υπηρετεί «ξένες δυνάμεις» όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ.

Έκτοτε, η κυβέρνηση έχει εκκαθαρίσει εκατοντάδες αξιωματούχους της αστυνομίας και εισαγγελείς και προσπάθησε να διεκδικήσει τον έλεγχο της δικαστικής εξουσίας. Επίσης συνέταξε νομοθεσία που επεκτείνει την εξουσία της κυβέρνησης να διορίζει δικαστές και εισαγγελείς, παραβιάζοντας περαιτέρω την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και εμποδίζοντας τους δημοσιογράφους να κάνουν ελεύθερα τη δουλειά τους. Όλο αυτό το διάστημα, ο Ερντογάν έχει εκτοξεύσει ατελείωτες θεωρίες συνωμοσίας και εμπρηστικές ρητορείες, μέχρι που υπαινίχθηκε ακόμη και αμερικανική προδοσία και υποστήριξε ότι ο αμερικανός πρέσβης θα έπρεπε να απελαθεί.

Η έρευνα και η αντίδραση του Ερντογάν μπορεί να έχουν πολιτικά κίνητρα. Υπάρχουν σημαντικές τοπικές εκλογές τον Μάρτιο. Αλλά ο Ερντογάν θα πρέπει να επιμείνει η έρευνα να είναι δίκαιη και διαφανής και όχι να προσπαθεί να την εκτροχιάσει. Οι αδίστακτοι τρόποι του και η προσπάθειά του να συντρίψει τη διαφωνία δεν είναι τίποτα καινούριο, όπως απέδειξε η καταστολή των διαδηλώσεων τον περασμένο Ιούνιο. Τέτοιες πράξεις ποδοπατούν τις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την ένταξη της Τουρκίας στην Ένωση, η οποία μπορεί να κινδυνεύει περισσότερο από ποτέ και είναι όλο και περισσότερο σε αντίθεση με τους βασικούς κανόνες για τα μέλη του ΝΑΤΟ.

Ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, Φρανκ- Βάλτερ Σταϊνμάγερ, είχε δίκιο όταν είπε στις Βρυξέλλες ότι οι Ευρωπαίοι πρέπει να απαιτήσουν από την Τουρκία να επιστρέψει στο κράτος δικαίου. Η κυβέρνηση Ομπάμα θα πρέπει επίσης να στείλει ένα ισχυρό μήνυμα για την καταστροφική πορεία του Ερντογάν. Το αν η Τουρκία θα καλλιεργήσει την δημοκρατία που τόσο σκληρά κέρδισε και η οποία συνέβαλε στην εντυπωσιακή οικονομική της ανάπτυξη, ή θα γίνει απολυταρχική, είναι ζωτικής σημασίας τόσο για την περιφερειακή σταθερότητα και στους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ όσο και για τους Τούρκους.

nytimes