Good bye Lenin vs Quo Vadis ND

Από τις αρχές Μαΐου ο Αλέξης Τσίπρας έχοντας αντιληφθεί γρήγορα την αναντιστοιχία ανάμεσα στα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ και την νέα δεξαμενή πολιτών που δημιουργείται γύρω από το πρόσωπό του, είχε μιλήσει για τον “Κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ”.

Μία φράση-ατάκα που χρησιμοποιείται από τότε για

να εκφράσει δύο πράγματα. Αφενός τον πολιτικό μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ, ως αποτέλεσμα των κοινωνικών διεργασιών και αφετέρου να δικαιολογήσει και τη στροφή-αναντιστοιχία των κομματικών αποφάσεων από τη μία και των πολιτικών που εφαρμόζονται από την άλλη, όπως πλέον ορίζονται από το τρίτο Μνημόνιο.

Η ιστορία είναι γνωστή. Ο κομματικός ΣΥΡΙΖΑ (Λαφαζάνης, Κορωνάκης, Νεολαία σύριζα) αποχώρησε και ο Τσίπρας δεν ένιωσε ούτε μία γρατσουνιά.

Παρόλα αυτά, είναι σε κάθε περίπτωση σαφές το γεγονός, πως δεν αρκούν μόνο τα τσιτάτα και οι ατάκες για να διαμορφώσουν περιεχόμενο και σημείο κοινωνικής αναφοράς. Γιατί οι μεγάλες κοινωνικές συμμαχίες του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ήδη εκπαιδευτεί πάνω σε διαφορετική ύλη από αυτήν που διδάσκει τώρα η πολιτική της κυβέρνησης. Με άλλα λόγια, ο “Κοινωνικός ΣΥΡΙΖΑ” του Τσίπρα είναι απέναντι στην Κοινωνία. Στην Καλαμάτα οι διαδηλωτές έδιωξαν τον Κατρούγκαλο, στη Θεσσαλονίκη οι πολίτες ξεσηκώθηκαν με τα κάγκελα που είδαν στην παρέλαση, η ΠΟΕ ΟΤΑ εισέβαλε στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και ο Φίλης δέχεται προπηλακισμούς από την ΟΛΜΕ. Η ιστορία επαναλαμβάνεται από την ανάποδη. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι στο εξής αντιμέτωπος με τα γκρουπούσκουλα που δημιούργησε, τους ακτιβιστές που ενθάρρυνε, τους συνδικαλιστές που στήριζε. Και ας μην έχουμε αυταπάτες. Μπορεί η κοινωνία να είναι ζαλισμένη από τις συνεχείς Μνημονιακές σφαλιάρες, μπορεί η παρέα του Τσίπρα να θεωρεί πως όλη αυτή η ιστορία “θα είναι μια πρόσκαιρη μπόρα”, όμως η αλήθεια είναι πως ο χειμώνας είναι εδώ και οι προβλέψεις είναι ότι θα είναι πολύ βαρύς.

Και κάπου εδώ μπαίνει ο ρόλος της Νέας Δημοκρατίας. Η προεκλογική εσωστρέφεια την έχει ρουφήξει στον πάτο της πολιτικής και όλοι οι υποψήφιοι εκτοξεύουν τα άσφαιρα πυρά τους ταυτόχρονα είτε προς τον Τσίπρα είτε προς κάποιον συνυποψήφιο. Όπως όμως ορίζουν και τα βασικά εγχειρίδια επικοινωνίας, το μήνυμα πρέπει να είναι ένα ώστε να είναι σαφές, στοχευμένο και αποτελεσματικό. Η διάσπαση του μηνύματος το αποδυναμώνει και σε κάθε περίπτωση δίνει αφορμή στον αντίπαλο να σου πει πως “βρείτε τα πρώτα μεταξύ σας και μετά συζητάμε.”

Και μέσα σε αυτό το σκηνικό έρχεται να προστεθεί το υπαρκτό γεγονός της ανυπαρξίας της ΝΔ στην κοινωνία. Όπως επανειλημμένα έλεγε ο Σαμαράς “πρέπει να δώσουμε τη μάχη στην κοινωνία, για να υπερασπιστούμε τις ιδέες μας που είναι κυρίαρχες σε όλη την Ευρώπη”.

Από την άλλη η κεντροδεξιά παράταξη είναι ανύπαρκτη κοινοβουλευτικά. Χωρίς καλά προετοιμασμένο πολιτικό λόγο, στέκεται θεατής και συνυπογράφει ότι φέρει ο Τσίπρας με τον κίνδυνο να μη σωθεί η χώρα.

Ο Πρόεδρος της ΝΔ δήλωσε ότι η ΝΔ ψηφίζει το νομοσχέδιο για την ανακεφαλαιοποίηση "γιατί πρέπει να προστατέψουμε τους καταθέτες, να μην προχωρήσουμε σε κούρεμα".

Αυτό σημαίνει, βέβαια, ότι δεν του αρέσει καθόλου το νομοσχέδιο, αλλά το ψηφίζει για να αποφευχθεί κάτι χειρότερο. Είμαστε σίγουροι ότι αποφεύγονται τα χειρότερα; Αν δεν το ψήφιζε η ΝΔ, δεν θα περνούσε, οπότε πάλι "θα αποφεύγονταν τα χειρότερα";

Γιατί έπρεπε η αξιωματική αντιπολίτευση να δώσει άλλη μια δυνατότητα στους ανίκανους να λένε αύριο, σε μια πιθανότατη περίπτωση αποτυχίας "μαζί το αποφασίσαμε"; Τόσο καιρό, μια φορά τους ρώτησε ο πρωθυπουργός για την γνώμη τους; Γιατί αναλαμβάνουν ευθύνη για αποφάσεις στην διαμόρφωση των οποίων δεν συμμετέχουν ούτε ως θεατές;

Εν κατακλείδι. Ο Τσίπρας συγκρούεται με την κοινωνία και η Νέα Δημοκρατία δεν έχει τη δυναμική να γίνει το πολιτικό υποκείμενο αυτής της σύγκρουσης. Και να κερδίσει. Good bye lenin από τη μία και Quo Vadis ND από την άλλη.

Διαβάστε περισσότερα