The Turing Test Review

Ο Alan Turing το 1950 έθεσε μία ερώτηση: “μπορούν οι υπολογιστές να σκεφτούν;”. Την ερώτηση αυτή την εξέλιξε στο λεγόμενο Turing test, στο οποίο συμμετέχουν ένας υπολογιστής (παίκτης Α), ένας άνθρωπος (παίκτης Β) και ένας κριτής. Σκοπός του τεστ είναι ο κριτής, βασιζόμενος στις απαντήσεις του Α και του Β, να ξεχωρίσει ποιος είναι ο άνθρωπος και ποιός ο υπολογιστής. Στην περίπτωση που δε μπορέσει, το τεστ θεωρείται επιτυχημένο

για τον υπολογιστή. Η Bulkhead Interactive με τη σειρά της εξελίσσει την όλη αυτή ιδέα του Turing test σε ένα puzzle game στα πρότυπα του Portal. Δεν είμαι ιδιαίτερα φαν των Portal, αλλά το The Turing Test με ιντρίγκαρε πάρα πολύ λόγω ακριβώς της κεντρικής του ιδέας. Και παρ΄ ότι οι ομοιότητες με το Portal (ειδικά το πρώτο) βγάζουν μάτι (αντί για portal gun υπάρχει το energy gun και στη θέση των κύβων υπάρχουν πάλι κύβοι αλλά με μόνη χρήση τους την παροχή ενέργειας), δε θα συγκρίνω τα δύο παιχνίδια. Το μόνο που θα πω είναι ότι σε αντίθεση με τον πιο platform/action χαρακτήρα των Portal (ειδικά του 2), το The Turing Test είναι adventure puzzle game - γι’ αυτό και μου άρεσε περισσότερο.

Πρωταγωνίστρια του παιχνιδιού είναι η Ava Turing, μέλος μίας διαστημικής επιστημονικής αποστολής στον Europa, δορυφόρο του πλανήτη Δία. Η ιστορία ξεκινάει μόλις ο T.O.M. -ο υπερυπολογιστής υπεύθυνος για τη σωστή λειτουργία και παρακολούθηση της αποστολής- ξυπνάει την Ava από τον θάλαμο ύπνωσης. Η επικοινωνία με την ομάδα εδάφους (την ομάδα, δηλαδή, που έχει προσεδαφιστεί στον Europa) φαίνεται να έχει χαθεί και ο T.O.M. της ζητάει να τους εντοπίσει και να επιβεβαιώσει την κατάστασή τους. Μετά από μία ομολογουμένως ωραία εισαγωγή κατά την οποία η Ava προσεδαφίζεται στον Europa και εισέρχεται στις εγκαταστάσεις, το παιχνίδι ξεκινά επισήμως. Από την αρχή κιόλας, ο T.O.M. σας ενημερώνει πως η εσωτερική δομή των εγκαταστάσεων φαίνεται να έχει αλλάξει και στη θέση πχ αποθηκών, δωματίων, δευτερευόντων χώρων κλπ, υπάρχουν δωμάτια με πόρτες που για να τις ανοίξετε ή να τις προσεγγίσετε χρειάζεται να λύσετε κάποιο γρίφο. Ενώ αρχικά δεν είναι απόλυτα κατανοητό για ποιο λόγο μπορεί να πείραξε τη δομή των χώρων η ομάδα εδάφους, όσο πιο βαθιά προχωράτε στις εγκαταστάσεις βγαίνουν στην επιφάνεια γεγονότα που αποκαλύπτουν το τί έχει συμβεί τελικά.

Η ιστορία εκτυλίσσεται με τη μορφή διαλόγου μεταξύ της Ava και του T.O.M., αλλά και από audio logs και διάφορα γραπτά κείμενα που μπορεί να εντοπίσει η Ava στους διάφορους χώρους των εγκαταστάσεων. Αποφεύγοντας να αποκαλύψω πολλά, θα αναφέρω ότι χωρίς να πρωτοτυπεί ιδιαίτερα στην κεντρική ιδέα του, το παιχνίδι αναμειγνύει με όμορφο τρόπο στοιχεία όπως η τεχνολογία, η θρησκεία, η ελευθερία, η επιστήμη και η ηθική. Είναι ουσιαστικά μία φιλοσοφική ανάλυση πάνω στην ανθρώπινη υπόσταση και ζωή βασισμένη στα κείμενα του Alan Turing και των φιλοσόφων John Searle και Daniel Denett (δεν το παίζω έξυπνος, στο παιχνίδι υπάρχουν αποσμάσματα του έργου τους). Θεωρώ πως θα γινόταν ένα εξαιρετικό adventure που θα συγκλόνιζε - ειδικά το τέλος με εντυπωσίασε. Ως puzzle game όμως, δυσκολεύεται (ίσως και να αδυνατεί) να συνδυάσει το gameplay με την ιστορία. Ένιωθα τις περισσότερες φορές λες και έπαιζα δύο παιχνίδια. Η ιστορία ανταμείβει πάντως. Να δούμε εάν ανταμείβει και το puzzle της υπόθεσης.

Μία κλασική περιοχή του παιχνιδιού.

Στο gameplay, λοιπόν. To παιχνίδι αποτελείται από επτά κεφάλαια, με 10 περιοχές το κάθε ένα. Μία περιοχή μπορεί να είναι ένα απλό δωμάτιο (κυρίως στην αρχή) ή να περιλαμβάνει περισσότερες από μία αίθουσες και επίπεδα. Όπως και να είναι όμως η περιοχή, ο σκοπός είναι ένας: να περάσετε από την πόρτα που οδηγεί στην επόμενη περιοχή. Αυτό το επιτυγχάνετε με δύο τρόπους: είτε απλώς βρίσκετε τρόπο να προσεγγίσετε την πόρτα, είτε βρίσκετε τρόπο να ανοίξετε την πόρτα. Όλα βασίζονται στην παροxή ηλεκτρικής ενέργειας σε πόρτες, διαδρόμους ή μηχανισμούς και στο ανοιγοκλείσιμο των κυκλωμάτων τους ώστε να έχετε το αποτέλεσμα που επιθυμείτε. Για βοηθούς σας έχετε από την αρχή το energy gun, ένα όπλο που μπορεί να αποθηκεύει σειριακά μέχρι τρεις μπάλες ενέργειας, και έναν ή περισσότερους κύβους ενέργειας. Όπως και στο portal (να, το ξαναανέφερα τελικά) οι κύβοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν και ως βαρίδια για να κρατήσετε πατημένο κάποιο κουμπί. Μετά το μισό περίπου (και λίγο παραπάνω) του παιχνιδιού, ο T.O.M. συνεργάζεται με την Ava και εσείς μπορείτε να ελέγχετε τόσο την Ava, όσο και τις διάφορες κάμερες ή ρομποτάκια που υπάρχουν διάσπαρτα στις περιοχές. Σκοπός σας πάντα να ανοίξει η ρημαδοπόρτα.

Στην αρχή κάθε περιοχής, υπάρχει ένας διάλογος μεταξύ του T.O.M. και της Ava που βοηθάει να προχωρήσει η ιστορία. Παρόμοια, στο τέλος κάθε κεφαλαίου μπορείτε να εξερευνήσετε τα διάφορα δωμάτια και να ελέγξετε/πειράξετε σχεδόν κάθε αντικείμενο. Στο σημείο αυτό υπάρχουν και audio logs ή και γραπτά logs και κείμενα, που σταδιακά αποκαλύπτουν το τι συμβαίνει (εδώ το παιχνίδι μοιάζει πολύ με το Gone Home). Οι γρίφοι σε κάθε δωμάτιο/περιοχή σε γενικές γραμμές κυμαίνονται σε εύκολα με μέτρια επίπεδα δυσκολίας. Θα ήθελα να προκαλούσε λίγο παραπάνω τον εγκέφαλό μου. Στην αρχή υπάρχει μία κλασική καμπύλη εκμάθησης, αλλά ακόμα και στη συνέχεια δεν αντιμετωπίζετε ιδιαίτερη δυσκολία. Μικρή εξαίρεση αποτελούν περίπου τέσσερις-πέντε περιοχές, όπως και οι “κρυφές” περιοχές (δεν είναι καθόλου κρυφές, αλλά δε ξέρω πως αλλιώς να τις πω) οι οποίες είναι προαιρετικές, αλλά αξίζει να σπάσετε το κεφάλι σας γιατί αποκαλύπτουν πολλά για την ιστορία.

Αυτά τα ρομποτάκια είναι πολύ χρήσιμα.

Η διάρκεια κυμαίνεται περίπου στις έξι-επτά ώρες, ποσό όχι απλά ικανοποιητικό, αλλά ίσως και περισσότερο από όσο χρειάζεται. Βλέπετε, το gameplay είναι μεν απλό και λειτουργικό, αλλά ιδιαιτέρως επαναλαμβανόμενο. Όταν είχα πρωτοδιαβάσει για το παιχνίδι, περίμενα κάτι σε συνδυασμό Portal (πάλι το αναφέρω) και RHEM. Δυστυχώς το δεύτερο απουσιάζει πλήρως , ενώ το πρώτο σαφώς υπερτερεί σε πρωτοτυπία. Δε λέω, κάποιες περιοχές έχουν ιδιαίτερα ευφυείς γρίφους (λίγες θα έλεγα), όμως δεν αρκουν για σας βγάλουν από την αίσθηση του “οκ, για να δούμε θα πατήσω αυτό το κουμπί, θα βάλω την μπάλα σε εκείνο το σημείο και τον κύβο εκεί, βουαλά”. Με τόσο ενδιαφέρον σενάριο θα μπορούσε να συνδυάσει καλύτερα θεωρώ τους γρίφους χωρίς να μεταμορφώνεται απαραίτητα σε adventure. Στα θετικά είναι η συνεργασία με τον T.O.M. που προσφέρει μία ποικιλία στους μηχανισμούς λύσης, αλλά θα μπορούσε να υπάρχει και κάτι περισσότερο.Τέλος, ενώ τα physics σε γενικές γραμμές είναι πολύ σωστά, με προβλημάτισε το βάρος αυτών των κύβων. Από την μία είναι αρκετό, ώστε ένας κύβος να διατηρεί πατημένο ένα μεγάλο κουμπί πατώματος, από την άλλη ίσα που τον ακουμπάτε και εκτοξεύεται απέναντι.

Στον τεχνικό τομέα τα πράματα είναι αρκετά καλά. Για puzzle game θα έλεγα πολύ καλά. Τα γραφικά δεν είναι τεράστιας ανάλυσης, ενώ οι υφές είναι απλοϊκές χωρίς ποικιλία, αλλά αποδίδουν πολύ καλά αυτό που θέλουν. Εκεί που δείχνουν τον καλό τους εαυτό είναι κυρίως σε πρόλογο/επίλογο, όπως και στο τέλος κάθε κεφαλαίου που μπορείτε να κινηθείτε στους χώρους ελεύθερα. Ο φωτισμός είναι πολύ καλός, αν και ίσως πιο έντονος από όσο θα χρειαζόταν (μερικές αίθουσες λάμπουν πιο πολύ και από τη Βίσση). Όπως και το gameplay, όμως, έτσι και τα γραφικά πάσχουν από επαναληπτικότητα. Αντικείμενα επαναλαμβάνονται υπερβολικά - βλέπετε μόνο ένα τύπο καρέκλας, ένα τύπο λάμπας, ένα τύπο τραπεζιού. Για το είδος του, όμως, θεωρώ ότι το παιχνίδι έχει πολύ καλή γραφική απεικόνιση και ίσως μάλιστα σας εντυπωσιάσει σε ορισμένα σημεία.

Όχι μία, όχι δύο, αλλά τέσσερις πόρτες θέλουν άνοιγμα.

Στον ηχητικό τομέα τα πράματα είναι πιο μέτρια. Η μουσική κυμαίνεται κυρίως σε ambient ήχους, εντελώς όμως αδιάφορους, ενώ όπου πάει να απογειωθεί για λίγο πιο δραματικές σκηνές μάλλον αποτυγχάνει. Από την άλλη ούτε ενοχλεί. Απλά υπάρχει. Τα διάφορα ηχητικα εφέ είναι αρκούντως καλά. Εκεί που τα χαλάμε είναι στο voice acting. Από την μία ο T.O.M., ο οποίος διατηρεί μία μονότονη χωρίς αυξομειώσεις έντασης ομιλία, στα πρότυπα του HAL-9000 από την Οδύσσεια του Διαστήματος, η οποία χωρίς να ενθουσιάζει, πείθει αρκετά. Από την άλλη, η Ava αποτυγχάνει να πείσει μάλλον παταγωδώς σε σημείο ίσως ενοχλητικό. Από την αρχή, όπου με το που ξυπνήσει λες και δεν κοιμόταν ποτέ (εγώ το πρωί που ξυπνάω και θέλω λίγη ώρα να πάρω μπρος, πόσο μάλλον από cryogenic sleep), μέχρι και το τέλος δεν υπάρχει καμία δραματουργική προσπάθεια. Κρίμα, καθώς υπάρχουν στιγμές που το παιχνίδι θα μπορούσε να έχει αγωνιώδη ατμόσφαιρα (όπως και Η Οδύσσεια του Διαστήματος), όμως το voice acting της Ava σας προσγειώνει στην πραγματικότητα. Έχετε μία πόρτα να ανοίξετε.

Το Turing test είναι ένα παιχνίδι διχασμένο. Η ιστορία του είναι βαθιά, φιλοσοφική και διαχρονική. Δεν την αναλύει όσο θα μπορούσε, αλλά την ξεδιπλώνει πολύ ομαλά με τη σωστή δόση αγωνίας του τί θα συμβεί τελικά. Όμως η ιστορία είναι κάτι εντελώς ξεχωριστό από τους γρίφους, όσο και αν η ιδέα αυτών από πίσω κρύβει κάτι άλλο. Οι ίδιοι οι γρίφοι είναι αρκετά προσεγμένοι, αλλά επαναλαμβανόμενοι, ενώ η διάρκειά τους ίσως σας φανεί περιττά μεγάλη. Παρά τα όποια αρνητικά του, όμως, έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι που σας κάνει να σκεφτείτε (όχι μόνο για την επίλυση των γρίφων) και να αναζητήσετε στο διαδίκτυο πληροφορίες σχετικές με την ιστορία του. Αν είστε φαν των puzzle games θα το απολαύσετε, αν είστε adventur-άδες θα το εκτιμήσετε, οι υπόλοιποι όμως ίσως το βρείτε επαναλαμβανόμενο. Με τιμή στα 20 ευρώ το θεωρώ καλή αγορά, αν το βρείτε όμως σε έκπτωση πάρτε το οπωσδήποτε σε όποια από τις παραπάνω κατηγορίες και αν ανήκετε. Στο μεταξύ ρίξτε μια ματιά εδώ και εδώ.

Εξαιρετική ιστορίαΚαλά γραφικά για τα δεδομένα του είδος τουΛογικοί γρίφοιΕναλλαγή στο χειρισμό της Ava και του T.O.M.Το φινάλεΤο voice acting της Ava χαλάει όλη την ατμόσφαιραΕπαναλαμβανόμενα επίπεδαΜικρή ποικιλία γρίφων με παρόμοιο τρόπο επίλυσηςΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.5

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4 (review), Xbox One, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:Bulkhead InteractiveΕΚΔΟΣΗ:Square EnixΔΙΑΘΕΣΗ:-ΕΙΔΟΣ:PuzzleΠΑΙΚΤΕΣ:Single-playerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://www.theturingtestgame.com/HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:30/6/2016 (Xbox One, PC), 23/1/2017 (PS4)PEGI:16

Game20.gr, το Άσυλο των gamers