The Evil Within 2 Review

Το πρώτο The Evil Within υπήρξε ένα πολύ παρεξηγημένο παιχνίδι, κυρίως λόγω των τεχνικών προβλημάτων του κατά την κυκλοφορία του, αλλά και της ανισότητας στη ποιότητα του gameplay, με αποκορύφωμα τις τελευταίες ώρες που χαλάνε όλο το ατμοσφαιρικό οικοδόμημα που χτίζει σταδιακά μέχρι τότε. Το The Evil Within 2 είναι ένα sequel αρκετά διαφοροποιημένο στη δομή του, σε σημεία φανερά βελτιωμένο, αλλά και με κάποια θέματα που χαλάνε λίγο τη συνολική εικόνα του.

Στο Evil Within 2 και πάλι αναλαμβάνετε το ρόλο του Sebastian

Castellanos, ο οποίος είναι φανερά καταβεβλημένος και επηρεασμένος από τα γεγονότα του πρώτου παιχνιδιού, αλλά και τον χαμό της κόρης του από πυρκαγιά. Η συνεργάτης του στο πρώτο παιχνίδι, η μυστηριώδης Juli Kidman, τον βρίσκει σε ημιλιπόθυμη κατάσταση σε ένα μπαρ και τον ενημερώνει ότι η κόρη του ζει και μπορεί να τη σώσει αν μπει ξανά στο σύστημα Stem, μία πολυεπίπεδη συσκευή που συνδέει τους εγκεφάλους διαφορετικών ανθρώπων με τον πυρήνα, ώστε να εισέλθουν σε έναν φανταστικό κόσμο σχεδιασμένο από τις αναμνήσεις του πυρήνα. Ο πυρήνας στην προκειμένη περίπτωση είναι η Lilly, η κόρη του Sebastian Castellanos, η οποία διατρέχει μεγάλο κίνδυνο στην εικονική τοποθεσία Union που έχει δημιουργηθεί μέσα από το σύστημα Stem.

To σενάριο του παιχνιδιού παραπέμπει περισσότερο σε επιστημονική φαντασία και λιγότερο σε τρόμο, αν εξαιρέσει βέβαια κανείς ότι το Union έχει κατακλειστεί από απόκοσμα πλάσματα που μοιάζουν με ζόμπι, αλλά και κάποιες πραγματικά εφιαλτικές υπάρξεις έτοιμες να σας στοιχειώσουν. Σε αντίθεση με το πρώτο παιχνίδι, το οποίο εξιστορεί την πλοκή με πιο αφαιρετικό τρόπο, στο Evil Within 2 τα πράγματα είναι πιο σαφή και η αποστολή σας είναι πιο στοχευμένη. Η πλοκή σας κρατάει σε εγρήγορση, χωρίς να αποφεύγει κλισέ που βλέπουμε σε ταινίες τρόμου β΄ διαλογής. Αυτό συμβαίνει αφενός επειδή αλλάζουν συνεχώς οι ισορροπίες στον εφιαλτικό κόσμο του παιχνιδιού και αφετέρου γιατί επιτέλους δένεστε με τον Sebastian, o οποίος στο πρώτο έμοιαζε περισσότερο με μαριονέτα παρά με ουσιαστικό πρωταγωνιστή. Για να παρακολουθήσετε τα γεγονότα του Evil Within 2 δεν χρειάζεται απαραιτήτως να έχετε παίξει το πρώτο, αν και το παιχνίδι σας κλείνει το μάτι, σεναριακά αλλά και σε επίπεδο gameplay τουλάχιστον προς το τέλος του, αν γνωρίζετε τα γεγονότα του original.

Τα boss fights είναι καλοσχεδιασμένα.

Η πρώτη μεγάλη αλλαγή που γίνεται εμφανής στο Evil Within 2, είναι ο open-world σχεδιασμός του κόσμου, ο οποίος δίνει φρεσκάδα, καθώς έχει υλοποιηθεί σωστά, χωρίς να σας αναγκάζει να εξερευνήσετε κάθε σπιθαμή αν θέλετε να προχωρήσετε απλά την ιστορία. Η εξερεύνηση του κόσμου σας χαρίζει περισσότερα πυρομαχικά, υλικά για να κατασκευάσετε σφαίρες, αλλά και περισσότερη πράσινη γλοιώδη ουσία που μαζεύετε από τα πτώματα των εχθρών και τη χρησιμοποιείτε για να αναβαθμίζετε τα χαρακτηριστικά του ήρωα. Τα τοπία της κωμόπολης του Union δεν είναι ιδιαίτερα ατμοσφαιρικά, αλλά ότι λείπει σε ατμόσφαιρα υπάρχει σε ένταση και φόβο, αφού σε κάθε γωνία, δωμάτιο ή υπόγειο που επισκέπτεστε, δεν ξέρετε από πού θα σας σκάσουν κάθε φορά οι εχθροί, γεγονός που προκαλεί τρομερή απόλαυση.

Η open-world δομή του Evil Within 2 διακόπτεται από αμιγώς γραμμικές αποστολές, στο ύφος του πρώτου παιχνιδιού. Αρχικά οι γραμμικές αποστολές είναι λίγες, αλλά στη συνέχεια το παιχνίδι γίνεται πιο γραμμικό, ώστε να προχωρήσει η ιστορία και να κρατηθεί η ισορροπία στο gameplay. Υπάρχουν και κάποιες λίγες δευτερεύουσες αποστολές, οι οποίες ταιριάζουν οργανικά με το υπόλοιπο παιχνίδι και αξίζει τον κόπο να ασχοληθείτε με αυτές. Ενδιαφέρον έχει και ο εντοπισμός σημάτων μέσα από τον ασύρματό σας, που σας οδηγούν σε γεγονότα που συνέβησαν στο παρελθόν αλλά ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια σας, θυμίζοντας έντονα τα echoes του The Division. Οι γραμμικές αποστολές σας μεταφέρουν σε πιο απόκοσμα περιβάλλοντα, προϊόντα άρρωστων μυαλών που αντιμετωπίζετε και καταφέρνουν να αποδώσουν την ατμόσφαιρα τρόμου στο έπακρο. Σε σύγκριση με το πρώτο, τα περιβάλλοντα έχουν μικρότερη ποικιλία και είναι ένα κλικ λιγότερο κλειστοφοβικά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν απογοητεύουν. Κάποια παράπονα έχω για το σχεδιασμό των εχθρών που δεν φτάνει σε επίπεδο σύλληψης το πρώτο παιχνίδι, το οποίο είχε αξέχαστα μίνι αφεντικά. Ευτυχώς οι μάχες με αφεντικά, αν και μικρές σε αριθμό, είναι απολαυστικές, αφού δεν αρκεί μόνο να βρείτε τα τρωτά τους σημεία, αλλά πρέπει να κινείστε και έξυπνα στο χώρο, εκμεταλλευόμενοι και το περιβάλλον.

Οι εχθροί είναι αποκρουστικοί.

Το μεγαλύτερο προσόν του Evil Within 2 είναι ο ατόφιος χαρακτήρας επιβίωσης, τουλάχιστον από το survival επίπεδο δυσκολίας και πάνω. Όσα πυρομαχικά και να μαζεύετε, όσες σφαίρες και να φτιάξετε, έχετε πάντα πονοκεφάλους όσον αφορά το ποιες σφαίρες αξίζει να σπαταλήσετε για την κάθε περίπτωση. Σε κανένα σημείο του παιχνιδιού δεν νιώθετε πλήρως εξοπλισμένοι να αντιμετωπίσετε οτιδήποτε βρεθεί μπροστά σας και πάντα πρέπει να κάνετε σωστή διαχείριση γιατί οι εχθροί όταν επιτίθενται μαζί είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστούν. Σε αντίθεση με το πρώτο παιχνίδι που έπαιζε με την υπομονή του παίκτη, καθώς η πρόοδος δεν αποθηκευόταν αυτόματα σε σωστά σημεία, στο Evil Within 2 τα πράγματα είναι σαφώς πιο ορθολογικά. Η πρόοδός σας αποθηκεύεται μετά από κάθε σοβαρή μάχη, ενώ το ίδιο το παιχνίδι φροντίζει να σας παρέχει τα αρκούντως απαραίτητα στο περιβάλλον σε κάθε μάχη με αφεντικό για να μπορείτε να το νικήσετε έστω και οριακά και με μπόλικο άγχος, ακόμα και αν δεν έχετε περισσευούμενα πυρομαχικά.

Το μεγαλύτερο θέμα του παιχνιδιού είναι η προβληματική νοημοσύνη των εχθρών, γεγονός που αμαυρώνει τους stealth μηχανισμούς. Οι εχθροί, ιδιαίτερα στoν open-world χάρτη, έχουν συγκεκριμένο πεδίο δράσης όταν σας εντοπίζουν, οπότε πολύ εύκολα στην κυριολεξία στρίβετε στην επόμενη γωνία και σας χάνουν. Σε αυτό έρχεται να προστεθεί η βολική για τους δημιουργούς συνθήκη στην οποία οι εχθροί δεν αντιδρούν στην πηγή φωτός, οπότε δεν σας εντοπίζουν αν έχετε ανοιχτό το φακό, αλλά και ο κακοσχεδιασμένος μηχανισμός κάλυψης του ήρωα, ο οποίος κολλάει με το περιβάλλον.

To πιστολίδι στο Evil Within 2 είναι παλιομοδίτικο, με τη στόχευση να μην έχει την ακρίβεια των σύγχρονων παιχνιδιών δράσης, κάτι που στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι κακό γιατί δεν έχουμε να κάνουμε με καθαρόαιμο shooter, αλλά με παιχνίδι επιβίωσης. Άλλωστε μία χαμένη σφαίρα τη στιγμή που σας επιτίθεται κάποιο αποτρόπαιο πλάσμα, πάντα φέρνει ρίγη ανασφάλειας και φόβου. Η αίσθηση των όπλων είναι ικανοποιητική, αφού το κάθε όπλο λειτουργεί διαφορετικά στα χέρια σας, οπότε υπάρχει ένας σχετικός ρεαλισμός και σε αυτόν τον τομέα. Τέλος,σχετικά καλή είναι και η ποικιλία των όπλων, τουλάχιστον για παιχνίδι του είδους, με καραμπίνες, πιστόλια, βαλλίστρες, φλογοβόλα κλπ, αν και προσωπικά θα ήθελα να ήταν διαθέσιμο και το magnum, το οποίο ξεκλειδώνεται μόνο όταν ολοκληρώσετε το παιχνίδι και παίξετε ξανά σε new game plus.

Οι stealth μηχανισμοί απογοητεύουν.

Στον τεχνικό τομέα το Evil Within 2 είναι σαφώς βελτιωμένο σε σχέση με τον προκάτοχό του, με πιο ρεαλιστικά animation, καλοσχεδιασμένους εχθρούς και όμορφα εφέ φωτισμού ιδιαίτερα στα κλειστοφοβικά περιβάλλοντα, όπου οι πηγές φωτός στο σκοτάδι δημιουργούν την επιζητούμενη ατμόσφαιρα τρόμου. Τα πράγματα δεν είναι τόσο ανθηρά στις πιο ανοιχτές περιοχές, όπου παρατηρούνται φτωχά textures στο έδαφος, σε βράχους κλπ, ενώ βλέπετε συχνά πυκνά τα ίδια περιβάλλοντα ακόμη κι αν είστε σε διαφορετικές τοποθεσίες, όπως για παράδειγμα ίδια σπίτια, βιομηχανικά περιβάλλοντα σε υπόγειες εγκαταστάσεις κλπ. Στον ηχητικό τομέα το παιχνίδι αριστεύει όσον αφορά τα εφέ, που αποτελούν και τον μεγαλύτερο σύμμαχό σας για να αφουγκράζεστε τους εχθρούς και να καταλαβαίνετε σε ποιο σημείο βρίσκονται. Τα ανατριχιαστικά ουρλιαχτά τους, οι γδούποι που αφήνουν τα βαριά βήματά τους, ο ήχος όταν ξεκοιλιάζουν κάποιο πτώμα κλπ. σας στοιχειώνουν και σας βάζουν στο κλίμα. Άρτια είναι και η μουσική, με δυνατά ακούσματα σε στιγμές έντασης, πιο μελωδικά σε σημεία που είστε ασφαλείς, αλλά και ένα ωραίο μουσικό θέμα όταν πέσουν οι τίτλοι τέλους. Οι ερμηνείες είναι αρκετά ταιριαστές, με μοναδικό ψεγάδι κάποια σημεία έντασης όπου είναι λίγο “ξύλινες”.

Το Evil Within 2 είναι ένα βελτιωμένο sequel, που δεν φοβάται να αλλάξει τη συνταγή του προκατόχου του και να προσφέρει μία δυνατή εμπειρία επιβίωσης καθόλη την περίπου 20ωρη (αν ασχοληθείτε και με παράπλευρες δραστηριότητες) διάρκειά του. Παρά τις σοβαρές αδυναμίες στους stealth μηχανισμούς, αποτελεί ένα ολοκληρωμένο survival horror που αξίζει να παίξετε αν είστε φαν του είδους.

Συναρπαστική εμπειρία επιβίωσηςOpen-world σχεδιασμός που δεν απαιτεί grindingΑπολαυστικές (αν και λίγες) μάχες με αφεντικάΧορταστικό περιεχόμενοΗχητικά εφέ που λειτουργούν οργανικάΤα γραφικά σε κλειστά περιβάλλονταΤα γραφικά σε ανοιχτούς χώρουςΠροβληματική εχθρική νοημοσύνηΚακοσχεδιασμένος μηχανισμός κάλυψηςΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4, Xbox One, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:Tango GameworksΕΚΔΟΣΗ:BethesdaΔΙΑΘΕΣΗ:IGEΕΙΔΟΣ:Survival horrorΠΑΙΚΤΕΣ:Single-playerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:https://theevilwithin2.bethesda.net/enHM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:13/10/2017PEGI:18

Game20.gr, το Άσυλο των gamers