Tails of Iron review

Δεν συνηθίζουμε να βλέπουμε αρουραίους ήρωες, πόσο μάλλον σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Το Tails of Iron είναι ένα side-scrolling action-RPG με platforming στοιχεία, που τολμάει να αντικαταστήσει τους παραδοσιακούς ανθρώπους με άλλα ζωντανά, προσφέροντας παράλληλα μια έντονη και σκοτεινή ατμόσφαιρα.

Ακολουθείτε τον αρουραίο πρίγκηπα Redgi, τον διάδοχο του θρόνου, στον αγώνα του να διεκδικήσει το βασίλειό του από τους κακούς βατράχους. Ξεκινώντας με τη δολοφονία του πατέρα του,

οι βάτραχοι βάζουν στόχο να κατακτήσουν το βασίλειο των αρουραίων, όμως ο Redgi είναι εκεί για να τους σταματήσει, σχεδόν ολομόναχος. Η ιστορία ακολουθεί μια προβλέψιμη σειρά χωρίς εκπλήξεις ή δευτερεύουσες ιστορίες.

Παρόλο που έχουμε να κάνουμε με ζώα, που πολλές φορές αναδεικνύουν χαριτωμένα χαρακτηριστικά, όπως τις μυτερές τους μυτούλες και τα μικρά ματάκια τους, το παιχνίδι είναι κάθε άλλο παρά χαριτωμένο. Στον σκοτεινό, κλειστοφοβικό και συχνά καλυμμένο με ομίχλη κόσμο του Tails of Iron, οι επιθέσεις είναι βίαιες, το περιβάλλον εχθρικό και ο κίνδυνος κρύβεται σε κάθε γωνιά, σε ένα παιχνίδι που μοιάζει με κόμικ για μεγάλες ηλικίες. Ως Redgi, μάχεστε κάθε στιγμή. Προκαλείτε χτυπήματα, αποκρούετε με την ασπίδα σας και αποφεύγετε τα χτυπήματα των άλλων, με τον συγχρονισμό να είναι το σημείο κλειδί. Δεν δουλεύουν όλες οι κινήσεις με όλους τους εχθρούς, αφού με ορισμένους πρέπει πρώτα να τους αποφύγετε και ύστερα να τους χτυπήσετε πισώπλατα, ενώ άλλους να τους μπλοκάρετε δύο φορές πριν τους επιτεθείτε και ούτω καθεξής. Πέρα από το κλασικό side-scrolling combat σκέλος, κάποια άλματα και σκαρφαλώματα προσθέτουν λίγη ποικιλία στο gameplay.

"Έχετε απωθητικά βατράχων;"

Την πρώτη ώρα του παιχνιδιού νιώθετε πως ό,τι κάνετε πάει στραβά και ότι δεν είστε καθόλου καλός σε αυτό το παιχνίδι. Είτε μπλοκάρετε τα βέλη πολύ αργά, είτε ότι το χειριστήριο δεν υπακούει τις εντολές σας, γενικά η αρχή είναι δύσκολη και σας βγάζει το λάδι μέχρι να μπείτε στο κλίμα του χειρισμού. Ωστόσο, σύντομα, με χρόνο και υπομονή, αντιλαμβάνεστε πως το πρώτο που πρέπει να κάνετε είναι να παρακολουθείτε τις κινήσεις και το animation των εχθρών αλλά και να ακούτε τις επιθέσεις τους. Αυτό αρκεί για να σας πάει μακριά, μπλοκάροντας, ξεφεύγοντας και χτυπώντας την κατάλληλη στιγμή. Πρέπει να αποφεύγετε τις κόκκινες επιθέσεις, να αποκρούετε τις κίτρινες και να μπλοκάρετε τις λευκές. Η στρατηγική και η συγκέντρωση είναι βασικά σημεία του παιχνιδιού, ξεπερνώντας το ανέμελο στιλ του hack-and-slash. Το να αντιμετωπίζετε έναν εχθρό τη φορά, ειδικά αφού μάθετε τους τρόπους προσέγγισης στον καθένα, είναι εύκολη υπόθεση, όμως όταν σας επιτίθενται από δύο μεριές κατά μέτωπο συν από μακριά με βέλη, τότε οι μηχανισμοί του παιχνιδιού συνήθως δεν αρκούν για να διαχειριστείτε την κατάσταση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, που δεν είναι σπάνιες, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα πεθάνετε μερικές φορές έως ότου μάθετε ποιες ακριβώς κινήσεις πρέπει να γίνονται και πότε.

Κάθε animation επίθεσης πρέπει να ολοκληρωθεί πριν ξεκινήσει το επόμενο. Γι’ αυτόν τον λόγο, μόλις ξεκινήσετε μια επίθεση ενώ στιγμιαία αντιλαμβάνεστε ότι έπρεπε να είχατε κάνει απόκρουση στη θέση της, ενδέχεται να δεχτείτε ένα πολύ δυνατό χτύπημα που σας θα σας κοστίσει σχεδόν τη μισή ζωή. Αν και αυτή γεμίζει εύκολα πίνοντας από την κανάτα που κουβαλάτε (μέχρι να αδειάσει, βέβαια), όταν έρχεστε αντιμέτωπος με πάνω από έναν εχθρό, η παρακολούθηση του animation επίθεσης όλων τους είναι αδύνατη, κάτι που σας οδηγεί σε συχνές επαναλήψεις μαχών και αύξηση του συνολικού χρόνου του παιχνιδιού. Αν δεν ακολουθείτε τους κανόνες του παιχνιδιού ή δεν ασχοληθείτε σοβαρά με τη μελέτη των επιθέσεων των αντιπάλων σας, τότε χάνετε συχνά. Όλοι τους, από τον πιο μικρό βάτραχο μέχρι το πιο πολύπλοκο boss, είναι έξυπνοι και δεν συγχωρούν. Ευτυχώς, τα σημεία όπου σώζετε την πρόοδό σας και επιστρέφετε σε αυτά μετά θάνατον είναι αρκετά, χωρίς να ενοχλεί η απουσία auto-save.

Από μακριά είναι πιο καλά.

Εκτός από δράση, το παιχνίδι έχει και ορισμένα στοιχεία RPG, όπως επιλογή εξοπλισμού (light, medium, heavy), συνταγές φαγητού και προβολή στατιστικών. Τα διαφορετικά όπλα και ασπίδες, η επιλογή ανάμεσα σε σπαθιά, τσεκούρια και άλλα, που μπορείτε να αγοράσετε να φτιάξετε ή να βρείτε σε loot δύσκολών εχθρών, προσφέρουν ικανοποιητική ποικιλία. Υπάρχουν, επίσης, και όπλα εξ αποστάσεως, όπως τα τόξα με μετρημένα βέλη, για τα ενοχλητικά κουνούπια.

Οι αποστολές υστερούν σε πολυπλοκότητα, αφού έχουν να κάνουν με τα απολύτως βασικά, όπως το να πάτε στο τάδε δωμάτιο και να σκοτώσετε τους βατράχους εκεί. Πολλές φορές, μάλιστα, αναγκάζεστε να επιστρέψετε σε προηγούμενες περιοχές, διασχίζοντας περιοχές που έχετε «καθαρίσει» είτε για να παραδώσετε μια αποστολή είτε για να γεμίσετε την κανάτα σας με το ποτό που σας αναπληρώνει τη ζωή κατά τη διάρκεια της μάχης. Από τη μία πλευρά έτσι αξιοποιείται κάθε πίστα στο έπακρο, αλλά από την άλλη οι πίστες είναι λιγότερες από τις αρχικά αναμενόμενες. Τέλος, προαιρετικά επαναλαμβανόμενες δευτερέουσες αποστολές που βρίσκετε σε πίνακες ανακοινώσεων αυξάνουν τη διάρκεια του παιχνιδιού και τις ευκαιρίες για αξιοποιήσιμο loot, ενώ ένας πολύ χρήσιμος και όμορφα σχεδιασμέος χάρτης εμφανίζει τις ενεργές αποστολές κάθε περιοχής. Ακόμη κι αν η μετάβαση από το ένα μέρος στο άλλο δεν είναι κάτι πολύπλοκο, βοηθάει να γνωρίζετε προς τα πού πρέπει να πάτε, για να αποφύγετε περιττές μετακινήσεις σε άδειες οθόνες.

Άρπα την!

Τα εξαιρετικά και καλοσχεδιασμένα γραφικά δημιουργούν μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα που σας ακολουθεί καθόλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Λεπτομέρειες, όπως βροχή που πέφτει μέσα στη νύχτα και φωτιές στο φόντο πίσω από τα σπίτια, μεταφέρουν άμεσα το δυσάρεστο κλίμα στο οποίο ζει ο πρωταγωνιστής. Επίσης, ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η χρήση του φωτισμού ενισχύει συγκεκριμένα σημεία στο χώρο τις κατάλληλες στιγμές, δίνοντας έτσι διαφορετική προοπτική σε σκηνές που αρχικά έδειχναν απλές και αναμενόμενες. Αιματοχυσία, νεκροί στρατιώτες-ζώα και στυγνές επιθέσεις, όπως το να διαπερνάτε τους λαιμούς των εχθρών σας με μια τρίαινα ή να βλέπετε πράσινο υγρό να πετάγεται από τα κεφάλια των εχθρών σας καθώς τους χτυπάτε με το τσεκούρι, κάνουν το παιχνίδι να απευθύνεται σε μεγαλύτερες ηλικίες. Καθώς δεν υπάρχουν διάλογοι, απλές δυσκολίες όπως κλειδωμένες πόρτες που χρειάζονται κάποιο κλειδί για να ανοίξουν, περιγράφονται με ένα εικόνοδιο, όπως ένα κλειδί που εμφανίζεται επάνω από το κεφάλι του πρωταγωνιστή. Οι ομιλίες αποτελούνται αποκλειστικά από τραχείς ήχους, με ορισμένους από αυτούς να είναι κάπως ενοχλητικοί. Αντιθέτως, η γνώριμη και ήρεμη φωνή του αφηγητή Doug Cockle (ο Geralt στα Witcher) “ντύνει” με συναισθηματικά φορτισμένες περιγραφές την περιπέτεια. Τα ηχητικά εφέ είναι αξιοπρεπή, με τη μουσική να ταιριάζει με τη συνολικά μουντή ατμόσφαιρα.

Χωρίς να διαθέτει κάποια ξεχωριστή ιστορία ή πρωταγωνιστή, πέρα από το ότι πρόκειται για αρουραίο, το Tails of Iron διαθέτει αναμφισβήτητα γραφικά και ατμόσφαιρα που θα σας στοιχειώνουν για καιρό. Η υψηλή δυσκολία του το καθιστά παιχνίδι που απευθύνεται αυστηρά σε απαιτητικούς παίκτες που αναζητούν νέες προκλήσεις. Αν δεν το παρατήσετε μέσα στην πρώτη ώρα, τότε θα κολλήσετε μαζί του για ώρες.

Εξαιρετική σκηνοθεσίαΟ αφηγητήςΠοικιλία παραμετροποίησηςΥψηλή δυσκολία......μόνο για απαιτητικούςΕπαναλαμβανόμενα στοιχείαΑδυναμίες στο σύστημα μάχηςΠροβλέψιμο animationΕνοχλητικοί ήχοιΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.5

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:Xbox One, PS4, Xbox Series X/S, PS4, Switch, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:Odd Bug StudioΕΚΔΟΣΗ:United Label

Game20.gr, το Άσυλο των gamers