Rise of the Triad Review

Όταν πρωτοέμαθα για remake του Rise of the Triad (RotT), πέταγα από τη χαρά μου καθώς το παιχνίδι είναι από τα αγαπημένα μου παλιά FPS (τότε γνωστά ως Doom clones) μαζί με άλλους θρύλους όπως τα Dark Forces, Ηeretic, και φυσικά τα Doom 1 και 2. Ένιωσα και 'γω για μια φορά σαν fanboy που ακούει ανακοίνωση για το αγαπημένο του franchise. Όχι ότι είναι το ίδιο με

άλλα διάσημα franchise, που όλοι ξεσηκώνονται με την παραμικρή ανακοίνωση γι αυτά τα ρηχά και βαρετά μοντέρνα games που κυκλοφορούν σήμερα με το τσουβάλι, φτιαγμένα από τεράστια στούντιο. Όχι. Το RotT είναι γέννημα αγάπης και στοργής της Interceptor Entertainment, ενός στούντιο 30 ατόμων, που μέσα σε δύο χρόνια έφτιαξε ένα FPS που προσπαθεί να σταθεί περήφανα πάνω από τη γκριζοκαφέ θάλασσα generic παιχνιδιών που θέλουν να λέγονται FPS. Είναι λοιπόν αυτό το το πολλά υποσχόμενο remake αντάξιος διάδοχος των προγόνων του;

Στο Rise of the Triad αναλαμβάνετε το ρόλο ενός από τα πέντε επίλεκτα μέλη της ομάδας H.U.N.T. με αποστολή να σταματήσετε την τρομοκρατική οργάνωση Triad που προσπαθεί να κυριαρχήσει στον κόσμο. Κάθε χαρακτήρας, όπως και στο παλιό παιχνίδι, έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά (ταχύτητα, αντοχή) και τις δικές του ατάκες κάθε τόσο. Πιστό στις ρίζες του, το RotT δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στην ιστορία.

Αυτό που χαρακτήριζε τα τότε FPS περισσότερο από τα πρωτοποριακά για την εποχή τους 3D γραφικά είναι το level design. Λαβυρινθώδες επίπεδα γεμάτα μυστικά και παγίδες, τόσο χαοτικά που συχνά χανόσασταν και έπρεπε να εξερευνήσετε κάθε ανεξερεύνητο σημείο του χάρτη μήπως χάσατε κανένα μοχλό, καμιά κρυμμένη πόρτα, κανένα κλειδί. Μάλιστα σε μεγαλύτερους βαθμούς δυσκολίας δυσκολίας έπρεπε να γνωρίζετε τη διάταξη των επιπέδων και να ψάχνετε για μυστικά, για ένα τόσο σημαντικό medkit, ένα rocket launcher, ένα κουτί πυρομαχικά, που θα σας βοηθούσε να περάσετε το επόμενο δωμάτιο με ορδές εχθρών και θανάσιμες παγίδες που στέκονται εμπόδιο ανάμεσα σε σας και το τέλος του επιπέδου. Αυτό το αίσθημα αγωνίας όταν είστε στο 1% ζωή και ψάχνετε απελπισμένα ένα medkit (αντί να κρύβεστε πίσω από ένα τοίχο βαριανασαίνοντας περιμένοντας να γεμίσει μόνη της η ζωή σας), η μαγεία της εξερεύνησης και η χαρά όταν βγάζετε ένα δύσκολο επίπεδο με χαμόγελο στο πρόσωπο, αυτά είναι που λείπουν σήμερα και που περίμενα να προσφέρει το RotT.

Έως ένα βαθμό το level design του RotT το καταφέρνει αυτό. Αν και εκεί που το RotT ξεχωρίζει περισσότερο (από αυτά που μας πλασάρουν σήμερα σαν FPS) είναι όχι τόσο ο λαβυρινθώδης χαρακτήρας των επιπέδων αλλά το περιεχόμενό τους. Κάθε επίπεδο χωρίζεται σε checkpoints τα οποία είναι αποκομμένα μεταξύ τους. Περνώντας στο επόμενο checkpoint δεν μπορείτε να επιστρέψετε πίσω. Αυτό από μόνο του απλοποιεί πολύ τα επίπεδα, τα οποία είναι χαρακτηριστικά πιο μικρά από τα επίπεδα του παλιού RotT. Παρόλα αυτά, κάθε επίπεδο συντηρεί μία προσωπικότητα. Και κλειδιά ψάχνετε να βρείτε, και τα επίπεδα είναι γεμάτα μυστικά, easter eggs και φωτογραφίες και βίντεο του Kim Jong-Un.

Η AI των στρατιωτών της Triad δεν είναι και η καλύτερη.

Λατρεύω να μαζεύω νομίσματα σε games. Δε ξέρω γιατί. Ευτυχώς τα νομίσματα κάνουν την επιστροφή τους στο καινούργιο RotT αν και δεν δίνουν ζωές όταν μαζέψετε 100 όπως στο παλιό. Αντίθετα προσθέτουν μόνο στο σκορ. Λίγο ανούσιο να υπάρχουν νομίσματα μόνο για το σκορ και να μην υπάρχουν ζωές, ειδικά τη στιγμή που δεν υπάρχουν saves/quicksaves. Θα το απέδιδα αυτό σε μοντερνοποίηση, αλλά στο παλιό RotT είχατε ζωές αλλά και saves. Μάλιστα κάθε φορά που χάνατε, ρώταγε αν θέλατε να κάνετε load κάποιο save αντί να χάσετε άλλη ζωή...

Το θέμα των save/checkpoints είναι αυτό που έχει αναστατώσει τους περισσότερους. Τόσο πολύ, που οι developers εξηγούν συγκεκριμένα πως δεν μπορούσαν να βάλουν saves στο παιχνίδι λόγω απαιτήσεων και περιορισμένων πόρων, προσωπικού και χρόνου που διέθετε η ομάδα. Εγώ προσωπικά προτιμώ το σύστημα που κατέληξαν να χρησιμοποιούν. Το παιχνίδι χωρίζεται σε τέσσερα επεισόδια (μην τα μπερδεύετε με τα σημερινά “episodic games”, τα επεισόδια στα παλιά παιχνίδια ήταν θεματικές ενότητες επιπέδων, σαν κεφάλαια βιβλίου), και το κάθε επεισόδιο χωρίζεται σε τέσσερα επίπεδα και ένα επίπεδο με αφεντικό. Το κάθε επίπεδο, ανάλογα με το μέγεθός του, χωρίζεται σε checkpoint. Αυτό κατά τη γνώμη μου, δίνει στο παιχνίδι, μαζί με το σκορ, μία πολύ νοσταλγική αίσθηση. Μόνο οι ζωές λείπουν.

Αν έχετε παίξει το παλιό RotT, αν δε θυμάστε όλες τις παγίδες με τις μπάλες φωτιάς και τα καρφιά που εκτοξεύονται από τους τοίχους, τους γιγάντιους βράχους και τους κινούμενους τοίχους και περιστρεφόμενους στύλους με λεπίδες, τα “τραμπολίνα” (το ξέρω πως λέγονται jump pads αλλά τότε έτσι τα έλεγα), τα ψυχεδελικά μανιτάρια και το ανθρώπινο pinball (τα περίφημα “power-downs” του παιχνιδιού), σίγουρα θα θυμάστε τα Gravitational Anomaly Disks (GADS) που χρησιμοποιούνταν στο παλιό RotT για να ξεπεραστούν οι περιορισμοί της μηχανής του Wolfenstein 3D που εμπόδιζε την δημιουργία ανισόπεδου εδάφους. Με τα GADS προσέθεταν επιπλέον πολυπλοκότητα σε αλλιώτικα τελείως επίπεδα... επίπεδα. Όλα αυτά επιστρέφουν στο remake όπως τα θυμάστε και ακόμα καλύτερα.

Μαζί με αυτά, επιστρέφουν και όλα τα παλιά καλά όπλα και power-ups. God mode, flight mode και dog mode είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά power-ups που μπορεί να κρύβονται σε κάθε επίπεδο ή σας βοηθούν να αποκτήσετε πρόσβαση σε μυστικές περιοχές. Από τα όπλα, όλα τα παλιά επιστρέφουν με επιπλέον εναλλακτικά fire modes στο δεξί click. Τα όπλα χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: bullet και missile. Ξεκινάτε με ένα πιστόλι με άπειρες σφαίρες και σύντομα βρίσκετε ένα πολύ πιο χρήσιμο MP40 (πάλι με άπειρες σφαίρες). Δεν χρειάζεται να κάνετε reload άσχετα αν υπάρχει κουμπί για αυτό. Μερικές φορές ο χαρακτήρας μπορεί να κάνει από μόνος του reload χωρίς λόγο στη μέση της μάχης, κάτι που με έχει οδηγήσει στο να λάβω δώρο ρουκέτες στο κεφάλι, ευγενική χορηγία των εχθρών.

Τα γραφικά έχουν βελτιωθεί "κάπως" από το 1995.

Τα missile όπλα είναι αυτά που κλέβουν τη παράσταση. Με περιορισμένα πυρομαχικά πρέπει να διαχειρίζεστε προσεκτικά τα αποθέματά σας καθώς μπορείτε να κουβαλάτε μόνο ένα missile όπλο τη φορά (και ένα επιπλέον special weapon), και να μη πηγαίνετε παντού με rocket jumps ακόμα και αν λίγο πιο δίπλα υπάρχει δρόμος για εκεί που θέλετε να πάτε, όπως έκανα εγώ. Όλα τα special όπλα είναι πάρα πολύ διασκεδαστικά, από το flame wall που, όπως προδίδει το όνομά του, πετάει ένα τοίχο φωτιάς που σαρώνει τα πάντα μπροστά σας, μέχρι το fire bomb που πετάει ένα βλήμα που όταν προσγειωθεί στο έδαφος, δημιουργεί μία μεγάλη έκρηξη σε σχήμα σταυρού. Πέρα από αυτά και τα special weapons, δεν έχουν προστεθεί άλλα όπλα. Προσωπικά περίμενα τουλάχιστον ένα καινούριο όπλο σε κάθε κατηγορία. Δε λέω, καλό είναι να μένεις πιστός στο original αλλά και μερικές καινοτομίες δε βλάπτουν. Μοναδική προσθήκη αποτελεί η melee επίθεση με μαχαίρι που είναι χρήσιμη για να ξεφορτώνεστε αδύναμους εχθρούς που κινούνται όλη την ώρα και για να ξεφεύγετε από δίχτυα. Χώρος για καινούργια όπλα, υπάρχει. Χρόνος μάλλον δεν υπήρχε.

Και φτάνου,ε στο μεγάλο πρόβλημα του παιχνιδιού. Το optimization. Πριν ακόμα φτάσει στα χέρια μου, έβλεπε πολύ κόσμο να διαμαρτύρεται για το πόσο χάλια τρέχει το παιχνίδι. Από χαμηλών προδιαγραφών PC που δεν παίζεται, μέχρι υψηλών προδιαγραφών PC όπου οι συνεχείς αδικαιολόγητες πτώσεις του frame rate γίνονται κάτι παραπάνω από απλή ενόχληση. Παρόλα αυτά οι developers ισχυρίζονταν πως το παιχνίδι τρέχει “εύκολα” στα περισσότερα PC σε χαμηλές ρυθμίσεις. Το δικό μου PC έχει αρχίσει να γερνάει σιγά σιγά, αλλά ανταποκρίνεται περίφημα ακόμα σε απαιτητικούς triple-A τίτλους (Crysis 2 ας πούμε). Λέτε να έτρεχε καλά το RotT που χρησιμοποιεί την εξίσου γερασμένη Unreal Engine; Ούτε κατα φαντασία.

Το RotT δεν έχει από τα καλύτερα γραφικά σήμερα. Είναι όμως αρκετά όμορφο, ειδικά στις
“ludicrous” ρυθμίσεις. To πρόβλημα είναι ότι είτε έπαιζα σε ludicrous (οι υψηλότερες), είτε σε low ρυθμίσεις, είχα το ίδιο frame rate που φτάνει από 60 το μέγιστο (ιδανικό) μέχρι και 15-20 με ένα μέσο όρο των 30 περίπου καρέ, κάτι που είναι επιεικώς απαράδεκτο για ένα τόσο γρήγορο παιχνίδι. Η στόχευση κατά την αποφυγή πυρών γίνεται δύσκολη, ενώ σε ένα συγκεκριμένο σημείο που έπρεπε να περάσω μέσα από γρήγορα κινούμενα EGADS, το frame rate έπεφτε τόσο πολύ που μου ήταν αδύνατο να προχωρήσω. Τελικά κατάφερα να το περάσω επιλέγοντας έναν πιο αργό χαρακτήρα.

Έτσι και δω νομίσματα σε αυτό το παιχνίδι, θα κάνω τα πάντα για να τα μαζέψω!

Οι developers έχουν πλήρη επίγνωση του προβλήματος και έχουν εξηγήσει τους λόγους που συμβαίνει αυτό. Με λίγα λόγια, ότι βλέπετε σε κάθε σκηνικό είναι ξεχωριστό αντικείμενο στη μηχανή γραφικών με αποτέλεσμα να είναι πιο εύκολο το modding αλλά παράλληλα να ζορίζεται πάρα πολύ το PC που έχει να φορτώσει τόσα πολλά ξεχωριστά αντικείμενα. Υπόσχονται ότι θα αντιμετωπίσουν αυτά τα θέματα με επόμενα patch, αν και τώρα που βγάλανε το πρώτο μικρό patch, θέλω να πιστεύω πως είναι η ιδέα μου αλλά έχω την εντύπωση πως χειροτέρεψε η κατάσταση για μένα. Χαραμίζεται το τόσο ωραίο και λεπτομερές μενού ρυθμίσεων γραφικών το οποίο επιτρέπει πάρα πολλές τροποποιήσεις, που τελικά δεν επηρεάζουν τόσο το frame rate, όσο αισθητικά την εμφάνιση του παιχνιδιού. Πάντα είναι ωραίο να έχετε την επιλογή να κλείσετε το motion blur και τα depth of field εφέ.

Πέρα από τα προβλήματα με το frame rate, συνάντησα πολλά bugs και κολλήματα. Πετάγματα στην επιφάνεια εργασίας, ο χαρακτήρας να κολλάει και να πρέπει να κάνω reload το checkpoint, τα γραφικά να τρελαίνονται στο alt-tabbing, οι εχθροί να ξεχνάνε να χρησιμοποιούν τα όπλα τους και είτε να κάθονται και να με κοιτάνε σαν χάνοι είτε να κάθομαι δίπλα τους, ακίνητος και αυτοί να πυροβολούν, επίμονα, σε άλλη κατεύθυνση. Δε λέω, εκτιμώ τα αστεία glitch, αλλά όταν χαλάνε τα bugs το παιχνίδι, θα προτιμούσα να μην υπήρχαν.

Η δυσκολία του RotT δεν περιορίζεται μόνο στα προβλήματα με το frame rate και τα bugs. Γενικά το platforming που χαρακτηρίζει τα επίπεδα είναι προοδευτικά όλο και πιο δύσκολο. Το ίδιο και οι παγίδες που συναντάτε αλλά και κάποιοι εχθροί που ίσως σας προκαλέσουν προβλήματα, ειδικά σε μεγαλύτερα επίπεδα δυσκολίας, και σε συνδυασμό με την έλλειψη quick save καταλήγουν να δοκιμάζουν τα νεύρα και την υπομονή σας. Αρκετές φορές βρέθηκα να έχω περάσει από δύσκολες παγίδες και jumping puzzles, έχοντας μαζέψει και το τελευταίο νόμισμα και όλα τα μυστικά, μόνο και μόνο για να με σκοτώσει ένας τελευταίος τυχερός εχθρός που δεν είχα προσέξει, αναγκάζοντάς με να ξαναπαίξω ολόκληρο το checkpoint από την αρχή. Δοκίμαζε την υπομονή μου, με έκανε να βρίζω αλλά από μέσα μου πείσμονα, έχοντας φτάσει τόσο μακρυά και δεν έφτασα ποτέ σε σημείο να αγανακτήσω και να το παρατήσω. Διασκέδαζα και πάνω απ' όλα δε βαριόμουνα.

Το RotT διαθέτει και ένα απλό multiplayer για το οποίο δεν μπορώ να πω και πολλά. Λίγο μόνο κατάφερα να παίξω λόγω του πολύ lag που συνάντησα. Δεν πρόκειται για το επόμενο arena multiplayer που θα κυριαρχήσει στα esports. Με λίγους χάρτες γεμάτους όπλα και power-ups, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία μικρή διασκεδαστική προσθήκη που συνοδεύει το singleplayer. Σε επόμενα patch περιμένουμε περισσότερους multiplayer χάρτες καθώς και υποστήριξη για mods.

Κινούμενα EGADS + όμορφα φώτα + χαμηλά frame rate = δοκιμασία νεύρων

Παρόλα τα bugs και τα προβλήματα, αξίζει να αγοράσετε το RotT; Θα έλεγα ψέματα αν ισχυριζόμουν πως δεν ευχαριστήθηκα τα περισσότερα από τα επίπεδα. Τα διασκεδαστικά όπλα, οι έξυπνες παγίδες, το ταιριαστό soundtrack με metal remix του soundtrack του oriiginal, αλλά και με επιλογή για ενεργοποίηση του παλιού soundtrack (αν θέλετε ακόμα μεγαλύτερες δώσεις νοσταλγίας), με άφησαν με ένα χαζό χαμόγελο ικανοποίησης, κραυγάζοντας θριαμβευτικά όταν περνούσα ένα δύσκολο σημείο ή όταν η οθόνη γέμιζε με αίμα, κόκαλα και εντόσθια των ανατιναγμένων εχθρών από τις ρουκέτες μου. Για μένα αυτά ήταν αρκετά για να το απολαύσω και να το προτείνω σε όλους τους fan των FPS, παλιούς και νέους. Ειδικά σε συνδυασμό με την τιμή του, 13,99€ στο Steam ή DRM-free στο GoG.com (στην ίδια τιμή) με όλα τα μελλοντικά DLC, map packs κλπ δωρεάν.

Αν το PC σας είναι αρκετά ισχυρό ή αν δε σας εμποδίζουν τα προβλήματα με το frame rate, τότε καλύτερα πιστεύω είναι να πάρετε ένα τέτοιο, ξεχωριστό παιχνίδι, αντί για ένα οποιοδήποτε σημερινό σε φουλ τιμή. Γενικά, είμαι ιδιαίτερα απογοητευμένος και πικραμένος από την πορεία που ακολουθούν οι μεγάλες εταιρίες με τα triple-A games σήμερα και τα DLC και τα microtransactions και τις συνδρομές και τα εξευτελιστικά DRM και τα “always online” και τα φτωχά ή ημιτελή τελικά προϊόντα. Να παίξω απλά παιχνίδια σαν άνθρωπος θέλω, όπως παλιά. Κατανοώ τις δυσκολίες και τις απαιτήσεις της σημερινής ανταγωνιστικής αγοράς, αλλά δεν ήταν πάντα έτσι τα πράγματα. Να 'ναι καλά εταιρείες σαν την Interceptor Entertainment που μαζί με πολλά ακόμα indie στούντιο σε όλο το κόσμο, προσπαθούν για ένα καλύτερο gaming κόσμο.

Όμορφα γραφικά και περιβάλλοντα, παρά τους περιορισμούς της Unreal EngineΠολύ καλό metal remix του soundtrack του παλιού RotT και δυνατότητα χρήσης του ίδιου του παλιού soundtrackΑίσθηση παλιού καλού FPSΕνδιαφέρον level design γεμάτο με μυστικά, power-ups και παγίδεςΝοσταλγίαΆθλιο optimization που προκαλεί σημαντικά, μερικές φορές, προβλήματα στο frame rateΌχι τόσο περίπλοκα και μεγάλα επίπεδα όσο τα παλιά Doom clonesΜέτριο multiplayer με πολύ lagΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:Interceptor EntertainmentΕΚΔΟΣΗ:ApogeeΔΙΑΘΕΣΗ:DownloadΕΙΔΟΣ:FPSΠΑΙΚΤΕΣ:Singleplayer, multiplayerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://riseofthetriad.netHM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:31/7/2013PEGI:-

Game20.gr, το Άσυλο των gamers