Remnant: From the Ashes Review

Τα τελευταία χρόνια περίμενα ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να συνδυάσει το στοιχείο του boss rush, όπως το λάτρεψα στο Cuphead, με την αχαλίνωτη δράση των shooters. Γι αυτό και με ενδιέφερε ιδιαίτερα το Remnant: From the Ashes, από τους δημιουργούς των Darksiders, οπότε είχα αρκετές προσδοκίες για έναν τίμιο AAA

τίτλο που θα τέσταρε την ικανότητα και την υπομονή μου. Στην αρχή πράγματι το παιχνίδι εντυπωσιάζει, όχι μόνο με το gameplay του, δηλαδή ένα συνεργατικό shooter τρίτου προσώπου με πιστολίδι από Division και με boss fights τύπου Souls, αλλά και με την αισθητική του: τρόμος, γουέστερν, επιστημονική φαντασία, steam punk, Fallout. Όσο περισσότερο εμβαθύνετε στο παιχνίδι, όμως, αρχίζει να φαίνεται πως σκοπός δεν είναι η άσκηση των ικανοτήτων, αλλά το “κάψιμο” του χρόνου σας σε ανούσιο grind για να περάσετε κάποιες μάχες που αλλιώς δεν βγαίνουν.

Σεναριακά, το Remnant εξαρχής δείχνει κατώτερο των προσδοκιών, αφού η εισαγωγή αποκαλύπτει μία κλισέ και παιδαριώδη ιστορία. Ο χαρακτήρας που φτιάχνετε ξεβράζεται σε μια ακτή μόνο με ένα σπαθί. Το tutorial σας οδηγεί μέσα σε σκοτεινά ερείπια πόλης, ενώ συναντάτε εχθρούς που μοιάζουν με δέντρα, αυτό που ονομάζεται στο παιχνίδι Root, δηλαδή μια ασθένεια που απειλεί να αφανίσει ολόκληρη την ανθρωπότητα. Τελικά, βρίσκεστε στον κεντρικό κόμβο του παιχνιδιού, το Ward 13, τον υπόγειο οικισμό των τελευταίων ανθρώπων που έχουν μείνει ζωντανοί στο νησί. Εδώ αντιλαμβάνεστε πως για να σταματήσετε το Root πρέπει να καταστρέψετε την πηγή του, η οποία βρίσκεται σε έναν κοντινό πύργο. Δυστυχώς, ο μόνος άνθρωπος που έχει πρόσβαση στον πύργο αυτόν, έχει εξαφανιστεί καιρό. Αποφασίζετε λοιπόν να βοηθήσετε στον αγώνα για την εύρεση αυτού του προσώπου, τον λεγόμενο Founder και χάρη σε κάποια μάλλον μεταφυσική διαίσθηση των ανθρώπων εκεί, απευθείας είστε εμπιστεύσιμος, σας εξοπλίζουν και σας στέλνουν στην μάχη.

Καθώς βγαίνετε στον κόσμο καταλαβαίνετε πως η παρουσίαση της μετα-αποκαλυπτικής Γης είναι μέτρια και ανιαρή. Μισοκατεστραμμένα κτίρια, λίγα ερείπια εδώ κι εκεί, σκοτεινοί σταθμοί μετρό και υπόνομοι-μπουντρούμια χωρίς κάποιο ιδιαίτερο καλλιτεχνικό τόνο. Οι μετέπειτα περιοχές που επισκέπτεστε είναι πιο ενδιαφέρουσες και θα έλεγα σε σημεία εντυπωσιακές. Το loot που συγκεντρώνετε δεν είναι ατελείωτο σε κάθε περιοχή όπως στα loot shooters. Περισσότερο ενδιαφέρεστε για κάποια αντικείμενα που μπορεί να υπάρχουν σε συγκεκριμένες περιοχές και για boss που ρίχνουν υλικά για κάποια όπλα. Ανάμεσα στις διάφορες τοποθεσίες και στο Ward 13 μπορείτε να τηλεμεταφέρεστε με κάποιες τηλαυγείς πέτρες, ενώ τέτοιες πέτρες βρίσκονται πολύ κοντά στα boss και δεν χρειάζεται να “τρώτε” άλλους εχθρούς ενδιάμεσα σε κάθε προσπάθεια. Η είσοδος επίσης για τα boss είναι ομιχλώδης, όπως γνωρίζετε από τα Souls.

Brute unleashed.

Τουλάχιστον υπάρχει πολύ “ξύλο” στο παιχνίδι, σωστά; Για να δούμε. Ξεκίνησα στην μεγαλύτερη δυνατή δυσκολία (nightmare) αλλά αργότερα για να παίξω μαζί με έναν φίλο μπήκα στον κόσμο του ο οποίος είχε επιλέξει hard. Η μετάβαση δεν είναι απολύτως ομαλή διότι ναι μεν είναι δυνατόν οποιαδήποτε στιγμή να μπείτε στο campaign ενός φίλου, όμως οι εχθροί που συναντάτε προσαρμόζονται στον πιο δυνατό εξοπλισμό που υπάρχει στην ομάδα. Αυτό για εμένα σήμαινε πως σχεδόν ο,τιδήποτε με χτυπούσε με σκότωνε κατευθείαν, διότι ο φίλος μου είχε ήδη πάρει εξοπλισμό από μικρότερη δυσκολία. Κατά αυτή την έννοια πράγματι είχα βρει την τρομακτική δυσκολία που ήθελα. Git gud or get dead. Παίζοντας σχεδόν όλες τις μάχες σε αυτή την δυσκολία έχω να κομήσω κάποιες πολύ σημαντικές παρατηρήσεις. Η κυριότερη είναι πως κάποιες μάχες και περιοχές έχουν σχεδιαστεί ως “gear check” ώστε να ελεγχθεί αν έχετε δαπανήσει αρκετό χρόνο στο παιχνίδι για να μαζέψετε εξοπλισμό και traits. Οι δύο που θυμάμαι είναι το Swamp Beast (δύο γιγαντιαίες πεταλούδες) και η δεύτερη φάση του τελικού κακού. Σε όλες τις υπόλοιπες μάχες μπορείτε να νικήσετε έχοντας μηδέν εξοπλισμό, απλώς κάνοντας dodge roll ή αποφεύγοντας τις επιθέσεις του boss ενώ βελτιστοποιείτε την ζημιά που κάνετε. Δεν μου αρέσει καθόλου αυτός ο σχεδιαστικός περιορισμός, όπως επίσης, δεν μου αρέσει να απλοποιείται η δυσκολία με το “ανέβασμα” του εξοπλισμού. Κατά αυτή την έννοια το παιχνίδι δεν βασίζεται στην καθαρή ικανότητα του παίκτη.

“Δεν είναι λογικό όμως να έχει grind;”, θα ρωτήσετε. Όπως προαναφέρθηκε, το παιχνίδι μοιράζει λίγο loot ανά περιοχή και θέλετε περισσότερο να βρείτε συγκεκριμένους μυστικούς πωλητές και boss. Αυτοί όμως δεν εμφανίζονται απαραίτητα σε κάθε campaign. Χρειάζεται να κάνετε re-reroll το campaign που τρέχετε και να το ξεκινήσετε από την αρχή ή να βρείτε κάπως κάποιον παίκτη που έχει στο campaign του ένα συγκεκριμένο boss για παράδειγμα ώστε να τον συναντήσετε στον κόσμο του. Σα να μην φτάνει αυτή η τυχαιότητα στο παιχνίδι, επιτρέπεται ένα αντικείμενο το οποίο αυτόματα σας αναγεννά χωρίς να καταναλώνει πόρους, αρκεί ανάμεσα στους θανάτους σας να έχετε μοιράσει αρκετή ζημιά. O ορισμός του faceroll, με λίγα λόγια.

Κάποια μυστικά απαιτούν να σκοτώσετε boss με συγκεκριμένο τρόπο, όπως αυτόν τον δράκο.

Για την παραμετροποίηση του χαρακτήρα διαθέτετε επιλογές όπλων, ενός πρόσθετου σε κάθε όπλο και πανοπλίας. Δεν υπάρχουν τύποι χαρακτήρα (class) στο παιχνίδι. Η αρχική επιλογή έχει να κάνει με την αρχική φορεσιά και μπορεί να αλλαχθεί ανά πάσα στιγμή. Πρόσθετα για τα όπλα βρίσκετε από διάφορες πηγές, με τα πιο σημαντικά να είναι οι σφαίρες που βάζουν φωτιά στους εχθρούς και το μικρό spawn που κρατά aggro από τα (περισσότερα) τέρατα. Αναπτύσσονται διάφορες ιδιαίτερες στρατηγικές κατά αυτόν τον τρόπο, αλλά όπως είπαμε το faceroll τα καταστρέφει όλα. Τα όπλα που φτιάχνονται από boss έχουν συγκεκριμένα πρόσθετα και ικανότητες κι αυτές δεν μπορούν να αλλαχθούν. Τα περιεχόμενα του campaign αλλάζουν δυναμικά σε κάθε παίξιμο, δηλαδή μπορείτε να βρείτε διαφορετικά boss στον δικό σας κόσμο σε σχέση με αυτά που μπορεί να συναντούν οι φίλοι σας. Κάποια boss όπως το τελευταίο όμως είναι συγκεκριμένα, δεν τυχαίνει να βρείτε διαφορετικά. Είναι λογικό το παιχνίδι να χρειάζεται έναν τέτοιο μηχανισμό για replayability αφού ένα παίξιμο με hard duo κρατάει γύρω στις οκτώ ώρες. Λογικά αν πάτε μόνος στο normal είναι πολύ πιθανόν να ολοκληρώσετε την ιστορία σε τέσσερις ώρες, που είναι ελάχιστες για τα δεδομένα ενός σύγχρονου παιχνιδιού εκτός αν βασίζεται εξ ολοκλήρου στην αφήγηση μιας ιστορίας. Τουλάχιστον το παιχνίδι έχει πιο χαμηλή τιμή σε σχέση με τον ανταγωνισμό.

Η τελική μου ετυμηγορία για το gameplay είναι πως μάλλον καταντάει ανιαρό αν δεν παίζετε σε υψηλό επίπεδο δυσκολίας με επιτηδευμένη χρήση χαμηλού επιπέδου εξοπλισμού ή αν δεν παίζετε με φίλους. Ο κόσμος δεν είναι καλοφτιαγμένος, σεναριακά δεν υπάρχει αρκετό ενδιαφέρον και οι μάχες με τα boss βασίζονται κυρίως στα spawns πολλών adds, κάτι που μπορεί να είναι λογικό αν σκεφτούμε πως το παιχνίδι μάλλον σχεδιάστηκε με γνώμονα τη συνεργατική εμπειρία.

Οι κόσμοι εκτός Γης είναι πιο όμορφοι.

Το Remnant χρησιμοποιεί την Unreal Engine και είναι αρκετά όμορφο. Δεν εντυπωσιάζει, αλλά τρέχει καλά. Υπάρχουν κάποια απίστευτα ενοχλητικά bugs, που θα διορθωθούν όμως με τον καιρό και με τις υποδείξεις της κοινότητας. Απλά μετά το early access και πριν την κανονική κυκλοφορία θα μπορούσε να υπάρξει να patch που θα έφτιαχνε πολλά από αυτά αφού είχαν ενοχλήσει ευθύς εξαρχής. Ο ήχος είναι ικανοποιητικός και σας επιτρέπει να ξεχωρίζετε την κατεύθυνση των εχθρών. Το voice acting επίσης ικανοποιεί.

Το Remnant: From the Ashes είναι μια ενδιαφέρουσα προσπάθεια. Σίγουρα χρειαζόμαστε ένα loot shooter που να απαιτεί περισσότερες ικανότητες για να παιχτεί, όμως οι μάχες που είναι σχεδιασμένες ώστε να φανεί αν κάποιος έχει farm-άρει αρκετά και το αντικείμενο που κάνει το παιχνίδι υπερβολικά εύκολο, χαλάνε πολύ την εικόνα του στα μάτια μου. Αν είστε φαν του Division ίσως βρείτε ενδιαφέρον για να περάσετε κάποιες ώρες με παρέα. Αν παίζετε FPS και ψάχνετε προκλήσεις και ευκαιρίες να μάθετε, όπως εγώ, νομίζω πως μετά από ένα χρονικό διάστημα θα το βρείτε ανιαρό και δεν θα το αγγίξετε ξανά.

Loot shooter που δανείζεται στοιχεία από τα SoulsΟι περιοχές μετά το πρώτο act είναι όμορφεςΠοικιλία όπλωνΤο πιστολίδι με ωραία αίσθησηΗ μηχανή γραφικών λειτουργεί καλάΚάποια boss ασκούν πίεση κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσειςΑρκετά μυστικά προς ανακάλυψηΚλισέ ιστορίαΣχεδιαστικά βασίζεται στο επίπεδο του εξοπλισμούΑντικείμενα που κάνουν το παιχνίδι υπερβολικά εύκολοΥποχρεωτική μεταπήδηση σε campaign τρίτωνΟι εχθροί και οι μάχες γενικά δεν εντυπωσιάζουνΜικρή διάρκειαΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4, Xbox One, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:Gunfire GamesΕΚΔΟΣΗ:Perfect World Entertainment

Game20.gr, το Άσυλο των gamers