The Dark Pictures: Man of Medan Review

H φιλόδοξη ανθολογία τρόμου The Dark Pictures της Supermassive Games (Until Dawn) ξεκινάει με το πρώτο της μέρος, το Man of Medan. Η σκοτεινή σειρά θα αποτελείται από οκτώ ιστορίες τελείως διαφορετικές μεταξύ τους, με κοινό χαρακτηριστικό τον... τρόμο.

Το Man of Medan ισορροπεί μεταξύ φανταστικού και αστικού θρύλου, καθώς διαδραματίζεται σε ένα πλοίο που φημολογείται ότι υπήρξε στα αλήθεια, το Ourang Medan. Το συγκεκριμένο

πλοίο εξαφανίστηκε μυστηριωδώς στα μέσα του 1900 στην περιοχή της Ινδονησίας και όταν εμφανίστηκε να επιπλέει (σύμφωνα με μαρτυρίες) όλο το πλήρωμά του βρέθηκε νεκρό με τα σώματα τους άκαμπτα σε απόκοσμες στάσεις, ενώ στο πρόσωπο τους ήταν ζωγραφισμένος ανείπωτος τρόμος. Παίζοντας διαπιστώνετε ότι το παιχνίδι δανείζεται πολλές μικρές ανατριχιαστικές λεπτομέρειες από τα στοιχεία που υπάρχουν για το πλοίο όπως πχ όταν βρίσκετε το τελευταίο τηλεγράφημα που έφυγε με σήματα μορς από το πλοίο, με μία απλή πρόταση: “I die”.

Tο παιχνίδι ξεκινάει με μια τετραμελή παρέα και την καπετάνιο ενός μικρού πλοίου οι οποίοι ανοίγονται στο πέλαγος αναζητώντας ένα ναυάγιο Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, απολαμβάνοντας παράλληλα και την κρουαζιέρα τους. Κατά την διάρκεια της υποβρύχιας αναζήτησης και του ταξιδιού τους συμβαίνουν πολλά “ευτράπελα” και αναπάντεχα που αλλάζουν την ζωή τους για πάντα. Η αφήγηση της ιστορίας, των γεγονότων και της κατάληξης των πρωταγωνιστών γίνεται με κομψό τρόπο από τον Curator, τον ας πούμε κεντρικό παρουσιαστή της φρικιαστικής αυτής ιστορίας. Ο Curator καθοδηγεί, συμβουλεύει, ειρωνεύεται τον παίκτη και εμφανίζεται πάντα σαν σανίδα αποσυμφόρησης της έντασης ανάμεσα σε κομβικά γεγονότα για να σας επιπλήξει αν κάνατε κάτι λάθος ή να σας επιβραβεύσει για κάποια σωστή σας απόφαση.

Το μυστηριώδες Ourang Medan.

Αποκτάτε σταδιακά τον έλεγχο και των πέντε χαρακτήρων κάποια στιγμή στο παιχνίδι και η επιβίωση τους εξαρτάται αποκλειστικά από την γρήγορη λήψη αποφάσεων και το καθαρό σας μυαλό. Σε κάθε σεναριακό δίλημμα μπορείτε να πάρετε διάφορες αποφάσεις, αλλάζοντας ελάχιστα ή τελείως τη ροή της ιστορίας. Μοναδικά όπλα στη φαρέτρα σας είναι οι πίνακες (premonitions) που βρίσκετε στο δρόμο σας, όπου βλέπετε σαν όραμα πιθανές μελλοντικές δυσοίωνες καταστάσεις ώστε να προσπαθήσετε με τις επιλογές σας να προλάβετε τα χειρότερα. Έπειτα από δοκιμές, μου έκανε ευχάριστη εντύπωση ότι προσφέρονται πολλά μονοπάτια δράσης. Παρόλο που στο τέλος καταλήγουν όλα σε ένα σφιχτό μονόδρομο με δύο ουσιαστικά συμπαγείς επιλόγους, υπάρχουν πολλοί τρόποι να φτάσετε εκεί ανάλογα με το ποιοι χαρακτήρες έχουν επιβιώσει και τί αποφάσεις έχετε πάρει, αυξάνοντας παράλληλα κατά κάποιο τρόπο και το replayability του παιχνιδιού.

Το Μan of Medan προσπαθεί να προσφέρει μια ισορροπημένη ιστορία και να αποκτήσει από νωρίς μια σφιχτή δομή δίνοντας την κατάλληλη έμφαση στο χτίσιμο της έντασης μέχρι την κορύφωση, όπως ακριβώς ένα καλό βιβλίο. Το δέσιμο μεταξύ των χαρακτήρων στην αρχή, η ανάπτυξη αδερφικών δεσμών, τα ερωτικά γαϊτανάκια που δημιουργούνται, όλα αυτά σερβίρονται στον παίκτη έτσι ώστε να κυριαρχήσει το συναίσθημα, η δημιουργία ενδιαφέροντος για τους πρωταγωνιστές και την κατάληξή τους στο τέλος του παιχνιδιού. Το πρόβλημα είναι ότι το παιχνίδι πέφτει σε κάποιες “παγίδες”. Η πρώτη είναι ότι λόγω της μικρής διάρκειας -περίπου τέσσερις ώρες- όλα τα παραπάνω προσφέρονται με ρυθμό πολυβόλου στον παίκτη κυρίως μέχρι τα πρώτα μισά του παιχνιδιού, με αποτέλεσμα τη σύγχυση και τα ανάμικτα συναισθήματα. Δεν προλαβαίνουν να γίνουν όλοι οι χαρακτήρες αρκετά συμπαθείς και να δείξουν όλες τις πτυχές της προσωπικότητάς τους μέσα σε μερικά cutscenes και βιαστικά στημένες και ανούσιες σκηνές. Ως εκ τούτου περνάτε κατευθείαν στο δεύτερο μέρος του παιχνιδιού, την δράση, χωρίς να έχετε δεθεί με τους πρωταγωνιστές ούτε να προλάβετε να εξερευνήσετε όλα αυτά τα μοναδικά χαρακτηριστικά του καθενός που εμφανίζονται στο μενού του παιχνιδιού.

Μiss Medan 1945. Πανέμορφη!

Η δεύτερη και κυριότερη είναι η ίδια η ιστορία. Ενώ ξεκινάει με δυναμισμό, μπορώ να πω ότι εν τέλει απογοητεύει, κυρίως γιατί το παιχνίδι ανοίγει πολύ νωρίς τα χαρτιά του ως προς το τί συμβαίνει. Αμέσως μόλις φύγει το πέπλο του μυστηρίου ξέρετε ακριβώς τί να κάνετε και πώς να αντιδράσετε. Προσπαθώντας να αποφύγω κάθε είδους spoiler, πιστεύω ότι το παιχνίδι είναι αχρείαστα “ευγενικό” με τον παίκτη και δεν έπρεπε να αποκαλύπτει τα πάντα τόσο νωρίς.

Όσον αφορά τον παράγοντα τρόμο και το πόσο καταφέρνει το Man of Medan να σταθεί αντάξιο του ονόματος που έχτισε η Supermassive με το Until Dawn, θα έλεγα πως τα συναισθήματα είναι ανάμικτα. Σε καμιά περίπτωση δεν είναι βαρετό, απλά κυρίως στο πρώτο μισό αναλώνεται σε ανούσια και κλισέ jumpscares προσπαθώντας να “καλύψει” την έλλειψη δράσης. Στο δεύτερο μέρος τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα, καθώς μπαίνει στο ζουμί της ιστορίας, ξεκινάνε τα “αγχωτικά” QTE και η ένδειξη παρουσίας του μεταφυσικού παίρνει τα ηνία. Το παιχνίδι δε συγχωρεί αργά αντανακλαστικά, καθώς οι χρόνοι αντίδρασης στα QTE είναι από τους πιο αδίστακτους που έχω δει. Αυτό σε συνδυασμό με το ότι κάθε αστοχία σας μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο του χαρακτήρα που χειρίζεστε, σας μετατρέπει στο... “πιο γρήγορο χειριστήριο της Δύσης”. Το πλοίο φάντασμα δείχνει από νωρίς την δυναμική του καθώς, από την πρώτη στιγμή της επιβίβασής σας σε αυτό, τα δεδομένα αλλάζουν και αναδεικνύεται η έμπνευση και το ταλέντο των δημιουργών. Οι σκοτεινοί κλειστοφοβικοί διάδρομοι, τα σάπια δωμάτια που ζέχνουν μούχλα και θάνατο, τα πτώματα που δίνουν σάρκα και οστά στους θρύλους του Ourang Medan, σας γυρίζουν το στομάχι και σας κρατάνε σε συνεχή εγρήγορση. Η δε κάμερα στις περισσότερες αλλαγές πλάνου όταν κινείστε, είναι εστιασμένη με σκηνοθετική μαεστρία ώστε να σας κάνει να νιώσετε άβολα, ότι κάτι θα κουνηθεί, κάποιος νεκρός θα επιστρέψει στη ζωή, κάτι θα πεταχτεί από τις σκιές ξαφνικά για να σας τρομάξει.

Το Man of Medan μετατρέπεται σε μια διαφορετική εμπειρία με τα modes Shared Story και Movie Night που αποτελούν ουσιαστικά το multiplayer του παιχνιδιού. Στο Shared Story μπορείτε να συνδεθείτε online και να μοιραστείτε την ιστορία με άλλους παίκτες επιλέγοντας τον χαρακτήρα που επιθυμείτε από τους πέντε διαθέσιμους. Το Movie Night είναι local co-op για να μαζευτείτε όλη η παλιοπαρέα στον καναπέ και να αφεθείτε στον τρόμο που έχει να προσφέρει ο τίτλος. Περιττό να αναφέρω ότι αν καταφέρετε και συμπληρώσετε πεντάδα, το παιχνίδι αποκτά άλλη μαγεία και παίζεται τελείως διαφορετικά, καθώς λειτουργείτε πια σαν ζωντανή ομάδα και έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία και αντίκτυπο ο σωστός χειρισμός του επιλεγμένου χαρακτήρα σας και η λήψη σωστών αποφάσεων προς όφελος όλων.

Ποιος τυχερός θα πάει να δεί τί ήταν αυτό που ακούστηκε;

Οπτικά το Μan of Medan είναι σαν το Until Dawn να έβαλε... μουστάκι και περούκα και να άλλαξε την ονομασία του. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, καθώς τα μοντέλα και τα φατσικά animations των χαρακτήρων είναι αρκετά καλά, ενώ τα περιβάλλοντα λεπτομερή και ιδιαίτερα ενδιαφέροντα. Απλά ίσως περιμέναμε κάτι παραπάνω από το οπτικό επίπεδο του Until Dawn που απολαύσαμε πίσω στο 2015. Οι ηθοποιοί κάνουν φιλότιμη δουλειά στην ανάδειξη της έντασης και των συναισθημάτων των χαρακτήρων. Ο Shawn Ashmore, γνωστός από τη σειρά Lost και ο Pip Torrens ως Curator με το φλεγματώδες χιούμορ του, ξεχωρίζουν εύκολα με τις ερμηνείες τους. Ο ήχος σε αρμονία με τα οπτικά ερεθίσματα σας ξεσηκώνει απότομα από την καρέκλα σας ή απλά “αναπαύεται” ύπουλα κάτω από το πετσί σας, καθώς ακούτε στο βάθος άναρθρες κραυγές, τριξίματα από υπόγειες σωληνώσεις και κάθε είδους ανατριχιαστικά ακούσματα. Παραφωνία αποτελούν κάποιοι διάλογοι αλλά δεν είναι τόσο πρόβλημα ερμηνείας, όσο ίσως αδύναμου σεναρίου. Πχ δεν είναι δυνατόν να περιφέρεστε τρία άτομα σε ένα στοιχειωμένο πλοίο, να έχετε δει ένα σωρό απίθανα πράγματα και όταν ξαφνικά χάνεται ένας σύντροφός σας από τα μάτια σας η πρώτη κουβέντα σας να είναι “ίσως χρειαζόταν λίγο αέρα”! Σιγά καρντάση, μην ήθελε να πιει και κανένα μοχίτο παρέα με τους δαίμονες! Κάποιες αντιδράσεις δείχνουν εκτός τόπου και χρόνου, χαλώντας λίγο την ατμόσφαιρα του παιχνιδιού.

Το Man of Medan, παρόλο που πέφτει σε... “τρικυμία” εξαιτίας κάποιων λαθών, καταφέρνει να επιπλεύσει, αλλά όχι αλώβητο. Αποτελεί σίγουρα μια διασκεδαστική εμπειρία και ένα θετικό πρώτο βήμα για το μέλλον της σειράς The Dark Pictures. Στο επόμενο παιχνίδι ευελπιστούμε σε μεγαλύτερη διάρκεια, καλύτερη κεντρική ιστορία και ανατροπές και λιγότερους playable χαρακτήρες άρα περισσότερες ευκαιρίες για συνολική ανάπτυξη ενός πιστευτού ανθρώπινου υπόβαθρου. Το κυριότερο: να αποβάλλει η SuperMassive το “καλό παιδί” που κρύβει μέσα της. Δεν χρειάζεται το παιχνίδι να μας παίρνει από το χεράκι σε κάθε μας βήμα με καταφανή καθοδήγηση και δεκάδες σημειώματα και ημερολόγια για το τί είναι σωστό και τί λάθος ή για το ότι τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται. Ας αφήσουν τον παίκτη να το καταλάβει από μόνος του εντελώς ξαφνικά και αναπάντεχα ή, ακόμα καλύτερα, ας μην καταλάβει ποτέ τίποτα. Το να μην αποκαλυφθεί ποτέ ολόκληρη η αλήθεια παρά μέρος αυτής σε ένα μυστήριο τόσων χρόνων, τρέφει την υστεροφημία του ακόμα περισσότερο, το κρατάει ζωντανό στη σκέψη σαν κάτι άλυτο και απόκοσμο. Γιατί η επανάληψη μιας ιστορίας -την οποία ενθαρρύνει το ίδιο το παιχνίδι- είναι πιο διασκεδαστική όταν δεν μαθαίνεις ποτέ από τί υλικό φτιάχνονται οι εφιάλτες που σε στοιχειώνουν.

Αρκετά τρομακτικόΠολλά διαφορετικά μονοπάτια και επιλογέςMultiplayerΕρμηνείες και ήχος που σε βάζουν στο κλίμαΙστορία με μίξη φανταστικού και φημολογούμενων αληθινών γεγονότων......η οποία ξεθυμαίνει γρήγορα με πληθώρα hints και υποδείξεωνΜικρή διάρκειαΆκυροι διάλογοι που δίνουν αχρείαστη ελαφρότητα στο κλίμα τρόμουΚάποιες κακοστημένες και ανούσιες σκηνέςΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.5

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4, Xbox One, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:SupermassiveΕΚΔΟΣΗ:Bandai NamcoΔΙΑΘΕΣΗ:Bandai Namco Hellas

Game20.gr, το Άσυλο των gamers