Outlast 2 Review

Το Outlast κυκλοφόρησε πριν από λίγα χρόνια και ήταν μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις στο είδος των παιχνιδιών τρόμου, καθώς προσέφερε δυνατές συγκινήσεις, αξέχαστες σκηνές τρόμου και ένα αίσθημα ασφυξίας που είναι και το ζητούμενο για τέτοιου είδους παιχνίδια. Η δημιουργός Red Barrels ξαναχτυπά με το Outlast 2 και υπόσχεται μια νέα εμπειρία τρόμου που θα στοιχειώσει τους χειρότερους εφιάλτες μας.

Η ιστορία του Outlast 2 διαδραματίζεται στον ίδιο κόσμο και έχει κάποια χαλαρή

σύνδεση με το πρώτο Outlast, αλλά έχει εντελώς διαφορετική δομή, πρωταγωνιστές και τοποθεσία, οπότε ακόμη κι όσοι δεν έχετε παίξει το αρχικό παιχνίδι δεν θα δυσκολευτείτε να μπείτε στο κλίμα. Το παιχνίδι σας μεταφέρει αυτή τη φορά σε μία περιοχή της Αριζόνα, αναλαμβάνοντας το ρόλο του δημοσιογράφου Blake Langermann, ο οποίος ταξιδεύει παρέα με την αγαπημένη του Lynn ώστε να εξιχνιάσουν την δολοφονία μίας εγκύου ονόματι Jane Joe. Για κακή τους τύχη το ελικόπτερό τους προσκρούει στο έδαφος και οι δύο πρωταγωνιστές μένουν εγκλωβισμένοι σε μία περιοχή στην οποία κουμάντο κάνει μία σέκτα που σφαγιάζει παιδιά για να μην γεννηθεί ο σατανάς στην Γη. Μάλιστα η σέκτα αυτή κατακερματίζεται σε δύο ακόμη πιο επικίνδυνες ομάδες με διαφορετική πίστη, αλλά με κοινό σκοπό να εξοντώσουν τον Blake. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Blake στοιχειώνεται και από τους προσωπικούς του εφιάλτες που αναβιώνουν μνήμες από τα παιδικά του χρόνια.

Το σενάριο του Outlast 2 στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, ενώ ο κόσμος του παιχνιδιού βρίθει από λεπτομέρειες για την εφιαλτική σέκτα, τις οποίες ανακαλύπτετε σταδιακά διαβάζοντας τα σημειώματα που βρίσκετε στον δρόμο σας. Ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η αφήγηση της ιστορίας σταδιακά μέσα στο παιχνίδι παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον μέχρι το αινιγματικό φινάλε, με αποκορύφωμα τις συχνές εναλλαγές μεταξύ του πραγματικού και του εφιαλτικού κόσμου που βρίσκεται στο μυαλό του Blake. Στην σωστή αφήγηση της ιστορίας συμβάλλει αρκετά η απόφαση της Red Barrels να κάνει το παιχνίδι πιο γραμμικό δομικά, αν και σε τέτοιο βαθμό που σε πολλά σημεία θυμίζει walking simulator, γεγονός που από την άλλη υποβαθμίζει το gameplay. Και αυτό γιατί οι περιοχές αποδίδονται με μέτριο level design, αφού στις περισσότερες περιπτώσεις ακολουθείτε μία συγκεκριμένη προκαθορισμένη ευθεία, χωρίς διακλαδώσεις, χωρίς κρυμμένες γωνίες που θα έδιναν μία πιο ρεαλιστική χροιά στον κόσμο του παιχνιδιού και ενδεχομένως θα πρόσφεραν περισσότερες επιλογές προσέγγισης των διαφόρων καταστάσεων. Πιθανότατα οι δημιουργοί προσπάθησαν να αποφύγουν το backtracking που ήταν δίκοπο μαχαίρι στο πρώτο Outlast, αλλά με αυτό τον τρόπο αλλοίωσαν σημαντικά την εμπειρία του παιχνιδιού.

Η νυχτερινή όραση παραμένει άκρως τρομακτική.

Όπως και στο πρώτο Outlast, ο χαρακτήρας δεν έχει κάποιο όπλο στην διάθεσή του παρά μόνο την κάμερά του, η οποία έχει δυνατότητα νυχτερινής όρασης, δημιουργώντας ξανά μία τρομακτική ατμόσφαιρα όταν τη χρησιμοποιείτε στο σκοτάδι. Μάλιστα, αυτή τη φορά η κάμερα έρχεται με ενσωματωμένο μικρόφωνο, με το οποίο μπορείτε να υπολογίζετε πόσο μακριά είναι οι εχθροί σας όταν είστε κρυμμένοι σε ασφαλές μέρος και βρίσκονται έξω από το οπτικό σας πεδίο. Το αίσθημα ανασφάλειας και άγχους που νιώθετε όταν χρησιμοποιείτε την κάμερα με τη νυχτερινή όραση παραμένει μία καταπληκτική εμπειρία τρόμου που δεν συναντάτε συχνά σε παρόμοια παιχνίδια. Επιπλέον, ο τρόμος καλλιεργείται πιο οργανικά μέσα από τις σκληρές εικόνες που αντικρίζετε σε κάθε σας βήμα, αποφεύγοντας τα φτηνά jump scares που αποτελούσαν αλατοπίπερο στο πρώτο παιχνίδι. Το αίσθημα άγχους που δημιουργεί η χρήση της κάμερας μεγαλώνει όταν δεν έχετε αρκετές μπαταρίες στην διάθεσή σας, η κατανάλωση των οποίων είναι αναγκαία για να συνεχίζετε να έχετε νυχτερινή όραση.

Από τη στιγμή που δεν μπορείτε να αντιμετωπίζετε τους εχθρούς με όπλα, η μόνη σας επιλογή, όπως και στο πρώτο Outlast, είναι να κρύβεστε σε συγκεκριμένα σημεία όπως βαρέλια, ντουλάπες κλπ, κάτι που δίνει μία stealth χροιά στο gameplay. Δυστυχώς το stealth είναι “χοντροκομμένο”, με τη νοημοσύνη των εχθρών να είναι σε σημεία προσβλητική για το είδος των stealth παιχνιδιών. Πέρα από το γεγονός ότι οι εχθροί δεν κινούνται οργανικά μέσα στο χώρο αλλά σε συγκεκριμένα σημεία ανάλογα με το πού βρίσκεστε εσείς, πολλές φορές δεν σας αντιλαμβάνονται ακόμη κι αν περάσετε από μπροστά τους! Στον αντίποδα όμως, μία συγκεκριμένη εχθρός ονόματι Marta μπορεί να αντιλαμβάνεται πού είστε από χιλιόμετρα, γεγονός που καθιστά το παιχνίδι πολλές φορές άδικο. Το patch που βγήκε αρκετές μέρες μετά την κυκλοφορία του παιχνιδιού, διορθώνει σε σημεία τέτοιους άδικους θανάτους, αλλά το πρόβλημα σε άλλα σημεία παραμένει. Άλλο ένα θέμα πηγάζει από την trial-and-error λογική του τίτλου, αφού σε πολλές περιπτώσεις πρέπει να πεθάνετε για να καταλάβετε ότι πχ πρέπει να πάτε δεξιά και όχι αριστερά. Το γεγονός αυτό δεν εκνευρίζει τόσο αφού οι χρόνοι φόρτωσης είναι ελάχιστοι, αλλά μειώνει σημαντικά την αίσθηση του τρόμου αφού επαναλαμβάνετε σημεία του παιχνιδιού που δεν έχουν νόημα.

Ένα ακόμη πρόβλημα του Outlast 2 είναι η ατολμία των δημιουργών να προσθέσουν στοιχεία που θα μπορούσαν να δώσουν μεγαλύτερη φρεσκάδα στην όλη εμπειρία. Πέρα από την πιο γραμμική φύση του παιχνιδιού η οποία επιδρά θετικά στην αφήγηση και αρνητικά στο gameplay, το μικρόφωνο στην κάμερα και την ελαφρώς μεγαλύτερη διάρκεια που μπορεί να φτάσει μέχρι τις επτά ώρες, δεν είναι ορατή κάποια άλλη διαφορά σε σχέση με το πρώτο Outlast, γεγονός που απογοητεύει. Ενδεχομένως μία σειρά από πιο εφευρετικούς γρίφους ή η δυνατότητα να προσεγγίζετε καταστάσεις με διαφορετικούς τρόπους θα μπορούσαν να δώσουν μεγαλύτερη φρεσκάδα σε έναν τίτλο του οποίου οι μηχανισμοί φαίνεται να εξαντλούνται γρήγορα.

Η αναθεματισμένη Marta σας σκοτώνει ουκ ολίγες φορές.

Αν και παικτικά το Outlast 2 δεν είναι τόσο εξελιγμένο όσο θα έπρεπε, ο οπτικοακουστικός τομέας του παρουσιάζεται αισθητά ανανεωμένος. Τα μοντέλα των χαρακτήρων είναι καλοσχεδιασμένα, τα περιβάλλοντα ιδιαίτερα στους εσωτερικούς χώρους είναι ρεαλιστικά, ενώ και τα παιχνιδίσματα της φωτιάς ή του φωτός στο σκοτάδι απεικονίζονται εξαιρετικά. Ομοίως καλή δουλειά έχει γίνει και στο voice acting, με τον ηθοποιό που παίζει τον Blake να ξεκινάει μεν νωθρά, αλλά στη συνέχεια να ικανοποιεί με την ερμηνεία του. Επίσης ωραίες είναι οι εφιαλτικές κραυγές των εχθρών, οι ήχοι του περιβάλλοντος, αλλά και τα δυναμικά ηχητικά εφέ όταν σας ανακαλύπτουν οι εχθροί που ανεβάζουν την αδρεναλίνη σας.

Το Outlast 2, παρά τα προβλήματά του, προσφέρει μία δυνατή εμπειρία τρόμου με μία άκρως ενδιαφέρουσα ιστορία που σας απορροφάει μέχρι το τέλος. Αν οι δημιουργοί είχαν ρισκάρει λίγο παραπάνω και είχαν διανθίσει περισσότερο το gameplay του παιχνιδιού, τότε πραγματικά θα ικανοποιούσε και τον πιο απαιτητικό. Πάντως, αν σας αρέσουν τα παιχνίδια τρόμου, το Outlast 2 δεν θα σας απογοητεύσει.

Ενδιαφέρουσα αφήγηση της ιστορίαςΗ κάμερα νυχτερινής όρασης συνεχίζει να προκαλεί ανατριχίλεςΑγχωτικό και σε σημεία τρομακτικόΒελτιωμένα γραφικάΤαιριαστές ερμηνείεςΛίγες προσθήκες στο gameplayΠροβληματική νοημοσύνη εχθρώνΜέτριο level design των περιοχώνΗ trial-and-error λογική κουράζειΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.5

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4 (review), Xbox One, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:Red BarrelsΕΚΔΟΣΗ:Red BarrelsΔΙΑΘΕΣΗ:-ΕΙΔΟΣ:ΤρόμοςΠΑΙΚΤΕΣ:Single-playerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:https://redbarrelsgames.com/games/outlast-2/HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:25/4/2017PEGI:18

Game20.gr, το Άσυλο των gamers