Okami HD Review

Δεν είναι πολλές οι φορές που στα παιχνίδια χειριζόμαστε θεούς. Ήρωες ναι, μα θεούς όχι. Η διαφορά είναι διακριτή, αν όχι χαοτική. Ένας ήρωας έχει αμφιβολίες, πρέπει να αποδείξει την αξία του, ενώ ένας θεός είναι απόλυτος, έχει τον σεβασμό (ή τον τρόμο) των κοινών θνητών περίπου εξ ορισμού. Στο Okami χειρίζεστε, λοιπόν, έναν θεό. Και το παιχνίδι τα καταφέρνει περίφημα στον τομέα αυτό, όπως και πάνω κάτω και σε όλους τους άλλους τομείς. Κακά τα ψέματα, το Okami όταν κυκλοφόρησε ήταν αριστούργημα

και το ίδιο ισχύει και τώρα, στην δεύτερη επανέκδοσή του, αυτή τη φορά στην τωρινή γενιά.

Ο θεός στην προκειμένη περίπτωση είναι η Amaterasu, για την ακρίβεια η “μητέρα όλων” κατά τις προσφωνήσεις που ακούγονται κατά την (τεράστια) διάρκεια του παιχνιδιού, η ενσάρκωση δηλαδή του ίδιου του ήλιου στο σώμα ενός λευκού λύκου που, 100 χρόνια πριν τα γεγονότα του σεναρίου, βοήθησε να νικηθεί ένας δαίμονας. Η επιστροφή του δαίμονα και οι καταραμένες σκιές που έχουν κυριεύσει την γη της αρχαίας Ιαπωνίας οδηγούν τα πνεύματα των δέντρων και τους ανθρώπους που ζουν σε αυτή να επικαλεστούν την Amaterasu, η οποία κατεβαίνει στην γη με την μορφή της okami Amaterasu και με στόχο να ξορκίσει για άλλη μια φορά το κακό. Πρόκειται δηλαδή για μια βασική πλοκή καλού εναντίον κακού ενσωματωμένη στο αχανές φολκλόρ της χώρας του Ανατάλλοντος Ηλίου.

Είναι πράγματι εντυπωσιακό το πόσο καλά είχε καταφέρει τότε η Clover να στήσει το σενάριο με ένα τέτοιο σύνολο χαρακτήρων και να το κάνει διαχρονικό. Η Amaterasu είναι μία σιωπηλή πρωταγωνίστρια, δίχως αυτό να σημαίνει πως υστερεί σε προσωπικότητα. Οι σκηνές στις οποίες πρωταγωνιστεί χτίζουν άψογα το προφίλ μίας αγνά καλής θεότητας, ενώ το ίδιο το gameplay φροντίζει να τονίζει ότι οι θεοί, αν μη τι άλλο, προσφέρουν ζωή. Η Amaterasu τρέχει στις εκτάσεις της Ιαπωνίας και στο πέρασμά της φυτρώνουν λουλούδια. Με μια απλή κίνηση μπορεί να φέρει την μέρα ή τη νύχτα. Αργότερα στο παιχνίδι μπορεί να ελεγξει τα στοιχεία της φύσης. Όλα στοιχεία ενός συνόλου που δίνει στον πανέμορφο λευκό λύκο μια καταπληκτική υπόσταση, έναν αξιόλατρευτο χαρακτήρα.

Σε κάθε στιγμιότυπο το παιχνίδι είναι απλά πανέμορφο.

Οι υπόλοιποι χαρακτήρες επίσης δεν υστερούν. Ο θορυβώδης Issun, που είναι και ο σύντροφος της Amaterasu στο ταξίδι εναντίον του κακού και παίρνει το ρόλο του αφηγητή και του αναλυτή των νέων δυνατοτήτων που εμφανίζονται κατά καιρούς, μάλλον κλέβει την παράσταση αφού λειτουργεί ταυτόχρονα και ως ένα κωμικό στοιχείο. Η διάθεση για χιούμορ επεκτείνεται και στον Waka, έναν μυστηριώδη πολεμιστή που, για άγνωστους λόγους, βλέπει το μέλλον, ενώ συμπληρώνει πάντα τις φράσεις του με μια ατάκα στα γαλλικά. Οι άλλοι θεοί που συναντά η Amaterasu περιορίζονται σε μικρούς ρόλους. Όμως ασύγκριτα περισσότερο ενδιαφέρον έχουν οι... κοινοί θνητοί, των οποίων τις ιστορίες ακούει ο λύκος και λύνει τα προβλήματά τους.

Αυτό δεν σημαίνει πως η Amaterasu είναι ένας απλός θεληματάρης των ανθρώπων και σε κάθε περίπτωση παραμένει μια θεότητα, αφού έτσι είναι στημένο το gameplay του Okami. Τρανό παράδειγμα ισορροπίας ένα, εν είδει αποστολής, περιστατικό όπου ένα αγόρι χάνει τον σκύλο του και εκμυστηρεύεται στην Amaterasu τις τύψεις του. Η αναζήτηση για τον σκύλο οδηγεί σε ένα πολύπλοκο dungeon το οποίο κορυφώνεται με μία καταπληκτική μάχη με έναν δαίμονα-αφεντικό, λύνοντας έτσι το πρόβλημα του αγοριού και προχωρώντας παράλληλα την ιστορία του παιχνιδιού. Αυτό είναι μάλλον και το δυνατότερο σημείο του Okami. Η δομή του, παρότι εξελίσσεται αργά για τα σύγχρονα δεδομένα του gaming, έχει άψογη ροή. Δεν υπάρχουν σπουδαίες κάμψεις στις 20 και κάτι ώρες που διαρκεί, γεγονός μάλιστα που συμπληρώνεται κομψά από τις συνεχείς προσθήκες στο gameplay.

Εμφανής επιρροή και σύγκριση είναι τα τρισδιάστατα Zelda. Η Amaterasu, εκτός των πέρα-δώθε σε διάφορους ημι-ανοικτούς κόσμους (δηλαδή μεγάλες περιοχές προς εξερεύνηση που έχουν αυστηρά όρια και συνδέσεις με άλλες περιοχές), έχει και κάποιες θεϊκές ικανότητες τις οποίες μπορεί να εκφράσει με έναν μοναδικό τρόπο. Μιλάω για το celestial brush που στα ελληνικά μεταφράζεται ως ουράνια βούρτσα, αν και η χρήση του μοιάζει πιο πολύ με πένα. Χρησιμοποιώντας το, η Amaterasu επιτελεί τις δυνάμεις που ανέφερα και προηγουμένως, όπως την άνθιση των λουλουδιών ή τη χρήση των στοιχείων της φύσης. Στο χειριστήριο αυτή η ιστορία μεταφράζεται κάπως περίεργα, αφού χρησιμοποιείτε τον δεξιό αναλογικό για να σχεδιάσετε τα κατάλληλα σχήματα των δυνάμεων πάνω σε συγκεκριμένα αντικείμενα, εννοείται αφού πρώτα έχετε παγώσει το χρόνο του gameplay.

Η ικανότητα κοψίματος: κάνετε μια (περίπου) οριζόντια γραμμή με τον αναλογικό.

Η χρήση του αναλογικού για τα σχέδια, έστω και αν αυτά είναι πολύ απλά, δεν είναι και ό,τι πιο ακριβές υπάρχει και το παιχνίδι μερικές φορές μπερδεύεται και δεν εμφανίζει ακριβώς τις δυνάμεις που σχεδιάζονται. Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως και έπειτα από κάποια εξάσκηση δεν προκύπτουν σοβαρά προβλήματα. Υπάρχουν συνολικά 13 τέτοιες δυνάμεις προς σχεδίαση που σας τις μοιράζουν οι υπόλοιποι θεοί (εμπνευσμένοι από τον κινέζικο ζωδιακό κύκλο) κατά την διάρκεια του παιχνιδιού. Αυτές είναι πολυθεματικές. Με πιο απλά λόγια, χρησιμεύουν και στο platforming που αναπάντεχα εμφανίζεται σε αρκετά σημεία και στις απλές περιηγήσεις στον κόσμο ώστε να διορθώσετε τα κακά των δαιμόνων, αλλά και στις μάχες.

Οι μάχες του Okami είναι μια περίεργη υπόθεση. Αντικειμενικά, δεν φέρουν κάποια σπουδαία έμπνευση. Η κάμερα παίρνει μυστήριες κλίσεις μερικές φορές, το σύστημα μάχης είναι απλό αλλά όχι πολύ σφιχτό και οι αρένες όπου συμβαίνουν οι μάχες συνήθως έχουν ιδιαίτερα περιορισμένο χώρο. Από την άλλη πλευρά όμως, το παιχνίδι είναι φτιαγμένο να ακολουθεί μία γραμμικά αυξανόμενη δυσκολία και σύνθεση στις μάχες του, αφού οι εχθροί συστήνονται σταδιακά ενώ η Amaterasu αποκτά συνεχώς νέες δυνάμεις και όπλα. Βεβαίως, η βούρτσα των θεϊκών παρεμβάσεων δίνει μια ιδιαίτερη νότα στο κατά τα άλλα πολύ τυπικό σύστημα των απλών combos και, συνήθως, οι μάχες δεν διαρκούν πάρα πολύ. Τελικά, παρόλο που σίγουρα δεν είναι το δυνατό του σημείο, το παιχνίδι έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που αποτρέπουν τις στιγμές αυτές από το να γίνουν ενοχλητικές και δύστροπες.

Αυτό συμβαίνει γιατί τα updates που μπορεί να δεχτεί η Amaterasu πραγματικά συνθέτουν μια πολύχρωμη ποικιλία. Κάθε όπλο (μην μπερδεύεστε, δεν μιλάμε για πιστόλια) που ανακαλύπτει η θεά του ήλιου προσφέρει μια διαφορετική χροιά στις μάχες, ανάλογα κιόλας με το αν είναι το κύριο ή το δευτερεύον όπλο. Ο αριθμός των όπλων είναι αρκετά μεγάλος και μοιράζεται, όπως όλα τα άλλα στο παιχνίδι, με πολύ σωστό ρυθμό. Υπάρχουν φυσικά και άλλα πράγματα να ανακαλύψετε, κατά κύριο λόγο θησαυροί και μικρά σημεία όπου οι δυνάμεις της Amaterasu βοηθούν τον κόσμο του παιχνιδιού και έτσι εκείνη αποκτά praise (δόξα), ένα είδος νομίσματος που χρησιμεύει στην αναβάθμιση της ζωής και άλλων στοιχείων. Με άλλα λόγια, υπάρχουν ένα σωρό δευτερεύοντα πράγματα να κάνετε, σε ένα ήδη αρκετά μεγάλο παιχνίδι.

Οι μάχες δεν είναι το δυνατότερο σημείο του παιχνιδιού.

Φυσικά, το μεγάλο πλεονέκτημα του Okami είναι η ασύγκριτη γοητεία του. Η λογική των cel-shaded γραφικών του προσομοιάζει τα sumi-e, δηλαδή ζωγραφιές της Άπω Ανατολής που κάποτε χρησιμοποιούσαν ως πρώτη ύλη το μελάνι. Όπως και όλα τα παιχνίδια με cel-shaded γραφικά, έτσι και το Okami διατηρεί ακόμα την ομορφιά του και η HD ανάλυση της επανέκδοσης αυτής μόνο θετικά λόγια μπορεί να αποκομίσει. Το θέμα των γραφικών εντοπίζεται στον περιορισμό των καρέ. Είναι αδιανόητο να μην μπορούν οι σύγχρονες κονσόλες να χειριστούν την μηχανή του παιχνιδιού, οπότε μιλάμε ξεκάθαρα για ατασθαλία της Capcom. Όχι πως το παιχνίδι κολλάει ή πέφτει το frame rate, απλά ένα καθαρό 60άρι fps θα του έδινε ακόμα μεγαλύτερη αξία. Κατά τ’άλλα, δεν υπάρχουν προβλήματα. Τα μοντέλα είναι καθαρά και πανέμορφα, ειδικά της Amaterasu, ο κόσμος καλοσχεδιασμένος, ιδίως εφόσον μιλάμε για παιχνίδι του PS2 και οι χρωματικές δυνατότητες των σύγχρονων τηλεοράσεων το κάνουν πιο όμορφο από ποτέ. Η φύση της απλής επανέκδοσης προϋποθέτει επίσης την πιο χαλαρή διάθεση απέναντι στους επαναλαμβανόμενους εχθρούς και την ύπαρξη loading screens, αλλά ακόμα και αυτά είναι περιορισμένα συγκριτικά με άλλους τίτλους της προηγούμενης δεκαετίας.

Προσεγμένος είναι και ο ήχος. Οι άνθρωποι μιλάνε σε μία ακαταλαβίστικη διάλεκτο, όμως τα εφέ των μαχών και των δυνάμεων μαζί με την μουσική συμπληρώνουν καταπληκτικά το οπτικοακουστικό σύνολο.

Η κυκλοφορία του Okami HD σε αυτή την γενιά είναι άλλη μία ευκαιρία για να πλέξουμε το εγκώμιο του ίδιου του Okami. Είναι πράγματι ένα υπέροχο παιχνίδι που έχει τη σπάνια μαγεία να ανήκει μεν σε μία άλλη εποχή του gaming, αλλά να παραμένει διαχρονικό με σχεδόν μηδενικές παρεμβάσεις.

ΠανέμορφοΤεράστιοΔιαχρονικόΤο celestial brush παραδόξως λειτουργείΤο σύστημα μάχης δεν είναι ό,τι καλύτεροΜυστήριος περιορισμός στα 30fpsΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8.5

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4, Xbox One (review), PS3, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:CapcomΕΚΔΟΣΗ:CapcomΔΙΑΘΕΣΗ:CD MediaΕΙΔΟΣ:ActionΠΑΙΚΤΕΣ:Single-playerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://www.okami-game.com/HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:12/12/2017 (PS4, Xbox One, PC), 2012 (PS3)

Game20.gr, το Άσυλο των gamers