No More Heroes: Heroes’ Paradise Review

Μετά το περίφημο και ανύπαρκτο για τη Δύση Fatal Frame IV, καναδυό, σχεδόν cult, τίτλους για το DS και φυσικά τα δύο No More Heroes, ο Suda51 και η παρέα του, κάνουν επιτέλους την εμφάνιση τους στις HD κονσόλες και συγκεκριμένα στο PS3, με ένα… port από το Wii. No More Heroes: Heroes’ Paradise λοιπόν, ένα βίαιο, ενήλικο, punk, και καθόλα μέτριο παιχνίδι, έτοιμο να προσφέρει μια απλά διαφορετική εμπειρία.Πιθανώς έχετε ακούσει για τον Travis, τον εγωίσταρο και κόπανο του κερατά otaku και παράλληλα πρωταγωνιστή του παιχνδιού. Ο Travis που λέτε, κερδίζει μια beam katana, ένα αμάγαλμα από lightsaber και κανονική katana δηλαδή, στο internet, και επειδή δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνει στη ζωή του, αποφασίζει να σκοτώσει κόσμο. Με τα πολλά, λίγο επειδή ξαφνικά βρέθηκε ο νικητής ενός duel με τον no.10 μιας ομάδας δολοφόνων και λίγο επειδή του γυάλισε η κοπελιά που του εξήγησε την κατάσταση, αποφάσισε να σκοτώσει όλη τη συμμορία και να βρεθεί στο no.1. Και στην πορεία του μέχρι το… υψηλότερο βάθρο, ανακαλύπτει πράγματα και θάματα, μπλέκεται σε διάφορες καταστάσεις, και παράλληλα ταΐζει το γατάκι που έχει για κατοικίδιο.Εντάξει, πέρα από την πλάκα τώρα, το NMH έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Οι διάλογοι έχουν πλάκα, είναι καλογραμμένοι και ρίχνουν σπόντες στη σημερινή κοινωνία κάθε τόσο, ενώ οι διάφοροι χαρακτήρες που θα συναντήσετε θα σας φανούν απροσδόκητα δουλεμένοι και ανεπτυγμένοι. Φυσικά, η punk αισθητική που υπάρχει και περισσεύει στο παιχνίδι δεν είναι για όλα τα γούστα – μπορεί να τη βρείτε προσβλητική, ή ακόμα και ανόητη. Και από τη στιγμή που το αίμα ρέει άφθονο καθόλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, τότε σίγουρα ο τίτλος μάλλον απευθύνεται σε ένα πιο νισέ κοινό. Από την άλλη όμως, το έξυπνο χιούμορ, οι πάμπολλες αναφορές σε ταινίες, χαρακτήρες και παιχνίδια που πιθανώς να λατρεύετε ή απλά το γεγονός ότι το παιχνίδι προσφέρει κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα είναι αρκετά για να συνθέσουν έναν αρκετά διασκεδαστικό κόσμο.Πιθανώς έχετε ακούσει για τον Travis, τον εγωίσταρο και κόπανο του κερατά otaku...Η δομή του παιχνιδιού, και κατ’επέκταση του gameplay, βασίζεται καθαρά στην ιστορία. Ο Travis, για να ανέβει στην ιεραρχία των δολοφόνων, πρέπει να κανονίσει μία 1v1 μάχη με τον αμέσως επόμενο αντίπαλο, και για να το κάνει αυτό πρέπει να καταθέσει στο λογαριασμό της UAA (United Assassin Association – η οργάνωση πίσω από τους δολοφόνους) ένα μεγάλο χρηματικό ποσό, το οποίο για να το μαζέψει πρέπει να εκτελεί αποστολές. Οι αποστολές αυτές ποικίλουν, τουλάχιστον τις τρεις με τέσσερις πρώτες ώρες, από mini-games μέχρι συμβόλαια θανάτου. Για παράδειγμα, η πρώτη σας αποστολή, είναι να βοηθήσετε έναν τύπο να μαζέψει… καρύδες. Ναι, καρύδες. Από φοίνικες. Το ξέρω, είναι θεοπάλαβο και τέρμα ανούσιο. Όμως η ομάδα του Suda51 την έχει σχεδιάσει έτσι, αυτή και τις υπόλοιπες τέτοιου είδους αποστολές, ώστε να είναι τουλάχιστον ανεκτές. Το ομολογώ, δεν πέρασα ιδιαίτερα καλά κουβαλώντας καρύδες, αλλά αυτή μόνο μία πλευρά του gameplay.Τόσο στα συμβόλαια θανάτου, όσο