Metro Last Light PC: Φως στο τούνελ

Πάει καιρός από την τελευταία μας τεχνική ανάλυση, δεν νομίζετε; Ε λοιπόν ήρθε η ώρα να δούμε τι ψάρια πιάνει το Metro: Last Light στο PC. Όπως γνωρίζετε, το Metro: Last Light είναι ο διάδοχος του Metro

2033, και χρησιμοποιεί την ιδιόκτητη μηχανή της 4A Games, την 4A Engine. Σύμφωνα με το στούντιο, η εν λόγω μηχανή έχει βελτιστοποιηθεί σε όλους τους τομείς με αποτέλεσμα το παιχνίδι να τρέχει καλύτερα απ’ ότι ο προκάτοχός του. Και είμαι στην ευχάριστη θέση να επιβεβαιώσω αυτούς τους ισχυρισμούς, καθώς το Last Light τρέχει καλύτερα από το 2033, παρά τα γεγονός ότι παραμένει ένα απαιτητικό παιχνίδι.

Όπως πάντα, γι’ αυτή την ανάλυση χρησιμοποίησα έναν Q9650 (στα 4.2Ghz) με 4GB μνήμη, μια Nvidia GTX690, την τελευταία έκδοση των GeForce drivers και Windows 7-64bit. Η Nvidia προτείνει τη χρήση της τελευταίας WHQL έκδοσης των drivers της, οπότε καλό είναι να τους κατεβάσετε προτού ασχοληθείτε με το παιχνίδι (λίγο αργά βέβαια αφού αρκετοί θα το παίζετε ήδη). Σύμφωνα με τόσο την Nvidia όσο και την 4A Games, οι τελευταίοι οδηγοί της Nvidia προσφέρουν 10% καλύτερες επιδόσεις. Επιπροσθέτως, η Nvidia έχει συμπεριλάβει στους εν λόγω drivers ένα SLI profile για το Last Light, πράγμα που σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να πειραματιστείτε με τρίτα προγράμματα όπως το Nvidia Inspector Tool.

Δυστυχώς όμως, η Nvidia πρέπει να ανανεώσει το συγκεκριμένο SLI profile, αφού υπάρχουν θέματα στο scaling. Το benchmark πρόγραμμα του Metro: Last Light μου έδωσε 52 fps σε 720p (με όλες τις επιλογές γραφικών ενεργοποιημένες, πλην των SSAA και Advanced PhysX) τόσο στο SLI, όσο και στο single-GPU mode της κάρτας γραφικών. Να σημειώσω ότι το SLI usage κυμαινόταν στο 40-50% στην συγκεκριμένη ανάλυση. Όταν αύξησα την ανάλυση στα 1440p (2560x1440), παρατήρησα μια πτώση της τάξεως των 12-17 fps. Αυτό που με εξέπληξε όμως ήταν ότι οι GPU πυρήνες της κάρτας δεν πιέστηκαν όσο περίμενα. Σε περίπτωση που δεν το γνωρίζετε, η ανάλυση σε ένα παιχνίδι επηρεάζει καθαρά και μόνο την κάρτα γραφικών. Όταν ένα παιχνίδι είναι CPU-limited, τρέχει το ίδιο είτε σε 1024x768, είτε σε 3200x1800 (εννοείται πάντα με την προϋπόθεση να μην χτυπήσει ταβάνι η κάρτα γραφικών). Το γεγονός της πτώσης των 17 fps χωρίς το SLI scaling να κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα, δείχνει ότι κάτι περίεργο παίζει με το official SLI profile στην παρούσα φάση.

Η εν λόγω σκηνή σε 720p έτρεχε με 63 fps. Σε 1440p έτρεχε με 42 fps και με μόλις 72% χρήση GPU.

Πέρα από αυτό (κι από ένα ενοχλητικό stuttering πρόβλημα το οποίο διορθώθηκε με το τελευταίο patch που έβγαλε η 4A Games), ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα από την 4A Engine. Σε αντίθεση με ένα κάρο παιχνίδια, το Metro: Last Light είναι από τα λίγα που εκμεταλλεύονται και τους τέσσερις CPU πυρήνες των σύγχρονων υπολογιστικών συστημάτων. Ένας διπύρηνος τρέχει το Last Light 50% χειρότερα απ’ ότι ένας τετραπύρηνος, ενώ η διαφορά μεταξύ ενός τριπύρηνου και ενός τετραπύρηνου κυμαίνεται στο 18%

Το Metro: Last Light γενικά απαιτεί ένα high-end PC για να δείξει τα δόντια του. Ένα σύστημα με dual-core επεξεργαστή είναι αρκετό για τις ελάχιστες ρυθμίσεις (με την προϋπόθεση πάντα η κάρτα σας να τραβάει) και προσφέρει μια εμπειρία ανώτερη από τις κονσόλες. Καθώς προσομοίωνα έναν dual-core επεξεργαστή, παρατήρησα ότι η κάρτα γραφικών μου (σε single-GPU mode, που σημαίνει ότι συμπεριφερόταν σαν μια απλή GTX680) χρησιμοποιούταν κατά 60-90%. Βέβαια οφείλω να σημειώσω ότι το παιχνίδι τρέχει καλύτερα απ’ ότι το benchmark, οπότε μην σας τρομάξουν τα χαμηλά αποτελέσματα του benchmark. Παρά ταύτα, το παραπάνω εγχείρημα αποδεικνύει ότι το Last Light είναι ένας τίτλος που βασίζεται περισσότερο στην GPU παρά στην CPU. Για να το ευχαριστηθείτε βεβαίως -και να απολαμβάνετε παραπάνω από τα 40+ fps- χρειάζεστε έναν quad-core.

Το Metro: Last Light χρησιμοποιεί επίσης την τεχνολογία PhysX της Nvidia, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει και μια επιλογή για να ενεργοποιήσετε μερικά πιο “cool” εφέ φυσικής. Αυτή η επιλογή υποστηρίζει cloth simulation, fog volume, additional debris, bouncing sparks και explosive enhancements (δυστυχώς όμως -και ξέρω ότι θα απογοητευτεί ο Termi γι αυτό- δεν υποστηρίζει... βολουμετρικά σύννεφα). Οι χρήστες Nvidia μπορούν να εκμεταλλευτούν τις κάρτες γραφικών τους για να τα τρέξουν αυτά τα περισσότερο απαιτητικά physics, ενώ οι χρήστες AMD πρέπει να βασιστούν στους επεξεργαστές τους. Προσωπικά προτείνω οι χρήστες AMD, ή όσοι δεν έχετε μια δυνατή κάρτα Nvidia, να αποφύγετε αυτή την επιλογή. Κατά την ενεργοποίησή της παρατήρησα μια πτώση της τάξεως του 17% και για να είμαι ειλικρινής, η οπτική διαφορά δεν είναι τόσο τρελή όσο περίμενα. Καραβουβάου, έχουμε σπίθες που αναπηδούν στις επιφάνειες με τα advanced PhysX. Έλα μου όμως που κάτι τέτοιο το είχε ακόμα και το πρώτο Crysis, χωρίς να απαιτεί PhysX.

Το Metro: Last Light ζορίζει και τους τέσσερις πυρήνες ενός quad-core συστήματος (κλικ για πλήρες μέγεθος).

Όσον αφορά τον γραφικό τομέα, το Metro: Last Light τα καταφέρνει περίφημα. Υπάρχουν σαφώς κάποια ψεγάδια από εδώ κι από εκεί, αλλά κατά γενική ομολογία, το τελικό οπτικό αποτέλεσμα είναι πάρα πολύ καλό. Η 4A Engine υποστηρίζει τις περισσότερες σύγχρονες τεχνικές (όπως bump mapping, subsurface scattering for skins, soft particles, volumetric texturing, anamorphic lens flares, ambient occlusion, parallax occlusion mapping, tessellation, κλπ). Κοινώς, φάτε μάτια ψάρια ένα πράγμα. Παρά ταύτα, η 4A Games δεν μας αφήνει να παίξουμε με τις ρυθμίσεις, καθώς προσφέρει μερικά presets τα οποία μπορούμε να επιλέξουμε (παρόμοια με εκείνα στην αρχική έκδοση του Crysis 2). Επίσης, και μολονότι η 4A Games ισχυρίστηκε ότι χρησιμοποίησε υφές των 2048x2048, υπάρχουν αρκετά σημεία στα οποία παρατήρησα υφές που ήταν γεμάτες θολούρα. Από την άλλη μεριά, το animation των χαρακτήρων έχει βελτιωθεί, αν και το lip sync δεν μπορεί να συναγωνιστεί εκείνο των L.A. Noire και Half-Life 2.

Αυτό που πραγματικά κάνει το Metro: Last Light να ξεχωρίζει είναι το “αρτιστικό” του στιλ. Ναι, το Crysis 3 -τεχνολογικά και όσον αφορά το τι αποδίδει στην οθόνη- είναι ανώτερο από το Metro: Last Light. Εντούτοις, τα περιβάλλοντα του Last Light είναι πιο φυσικά και ‘ζωντανά.’ Είμαι σίγουρος δε, ότι το καμάρι της 4A Games θα χτυπούσε φωτορεαλιστικά επίπεδα αν διέθετε ένα καλύτερο σύστημα φωτισμού, σοβαρά global illumination εφέ και υφές μεγαλύτερης ανάλυσης. Παρόλα αυτά, το Last Light δείχνει υπέροχο και διαθέτει ατμόσφαιρα εφάμιλλη εκείνης του STALKER.

Ώρες ώρες όμως, τα γραφικά είναι τραγικά (είτε όσον αφορά τα shading effects, είτε τα ίδια τα textures).

Εν κατακλείδι, το Metro: Last Light μου άφησε θετικές εντυπώσεις. Το παιχνίδι εκμεταλλεύεται παραπάνω από τρεις CPU πυρήνες, ενώ η 4A Games έχει προσθέσει την δυνατότητα να αλλάζουμε το FOV μέσω του αρχείου .ini του παιχνιδιού. Η μόνη που μας τα χαλάει κάπως είναι η Nvidia, οπότε ας ελπίσουμε να δούμε ένα νέο SLI profile στους νέους drivers της. Αν εξαιρέσουμε όμως το θέμα με το SLI, το Metro: Last Light τρέχει ιδανικά στο PC (κρίνοντας πάντα την τελευταία έκδοση κι όχι εκείνη που κυκλοφόρησε, χωρίς τα updates δηλαδή). Εύγε 4A Games!

Game20.gr, το Άσυλο των gamers