Castlevania: Lords of Shadow 2 Review

Το Castlevania αποτελεί μία από τις πιο ιστορικές σειρές στο χώρο του gaming, καθώς μετρά κάτι λιγότερο από 30 χρόνια ζωής με παρουσία σχεδόν σε όλες τις κονσόλες που έχουν περάσει από τα χέρια μας. Το 2010 η MercurySteam, μία ομάδα ανάπτυξης που δεν είχε να επιδείξει σημαντικά πράγματα μέχρι τότε, κατάφερε να δημιουργήσει ένα ποιοτικό τρισδιάστατο Castlevania, το Lords of Shadow. To παιχνίδι παρά τις χτυπητές αδυναμίες του, διέθετε εκπληκτικό σύστημα μάχης και επικές στιγμές που έμειναν χαραγμένες σε

όσους ασχολήθηκαν μαζί του. Είναι λογικό λοιπόν να έχουμε μεγάλες προσδοκίες για το Castlevania: Lords of Shadow 2.

Βλέποντας τους τίτλους τέλους μετά από περίπου 13 ώρες ενασχόλησης με το Castlevania: Lords of Shadow 2, βρέθηκα πραγματικά διχασμένος για το παιχνίδι. Είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις που ένας τίτλος έχει τόσα πολλά θετικά στοιχεία, αλλά και τόσες πολλές “ανορθογραφίες” που πραγματικά αποτελούν σχεδόν βλασφημία για το κύρος της σειράς Castlevania. H MercurySteam προς τιμήν της δεν θέλησε να φτιάξει ένα copy-paste παιχνίδι που πιθανότατα δεν θα έφερνε γκρίνιες από τους λάτρεις του πρώτου. Αντίθετα, βελτίωσε όλα τα αρνητικά στοιχεία, “ξεκλειδώνοντας” την κάμερα, περιορίζοντας τα QTE και απαλείφοντας ως ένα βαθμό την γραμμικότητα του original. Πειραματίστηκε όμως και με νέα στοιχεία που γυρίζουν μπούμερανγκ, καθώς δεν σχεδιάστηκαν όπως έπρεπε, μειώνοντας τελικά την απόλαυση του παιχνιδιού.

Σεναριακά το Castlevania: Lords of Shadow 2 σας μεταφέρει στη σύγχρονη εποχή. Ο πρωταγωνιστής του πρώτου παιχνιδιού, Gabriel Belmont, όντας πλέον ο ίδιος ο Dracula, ύστερα από εκατοντάδες χρόνια κρυμμένος στα σκοτάδια ενός καθεδρικού ναού, παρακινούμενος από τον “άσπονδο” εχθρό του Zobek, αναλαμβάνει να εξολοθρεύσει τους Satan Acolytes πριν καταφέρουν να αφυπνίσουν τον Satan και φέρει την καταστροφή του ανθρώπινου είδους. Ο Dracula αναλαμβάνει αυτή την αποστολή για προσωπικό όφελος: αφενός για να μην πέσει ο ίδιος στα χέρια του Satan και αφετέρου επειδή ο Zobek του υπόσχεται ότι θα τον απαλλάξει από την αθάνατη φύση του για την οποία ο Gabriel νιώθει καταραμένος. Η ιστορία του παιχνιδιού, χωρίς να διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον παρά το γεγονός ότι δεν εξελίσσεται ιδιαίτερα, παρά μόνο λίγο πριν το τέλος. Τότε συναντάτε μία ανατροπή που δένει την ιστορία αριστουργηματικά, με την εμφάνιση ενός γνώριμου χαρακτήρα που αποτελεί σήμα κατατεθέν της σειράς. Προσωπικά έχω την αίσθηση ότι οι δημιουργοί βιάστηκαν να κλείσουν το παιχνίδι, καθώς τα γεγονότα εξελίσονται κάπως απότομα στο τελευταίο δίωρο.

Δεν θα βαρεθείτε να σφάζετε εχθρούς με το εθιστικό σύστημα μάχης.

Ο κόσμος του CLoS2 χωρίζεται ουσιαστικά σε δύο μέρη. Είναι ο υλικός κόσμος, στο αστικό περιβάλλον όπου βρίσκεστε ανάμεσα σε γοτθικά κτίρια, εργαστηριακές εγκαταστάσεις και υπόγεια πάρκινγκ, και ο “άυλος” κόσμος, που βρίσκεται μέσα στο μυαλό του Gabriel, όπου στήνεται ένα συγκλονιστικό γαϊτανάκι αναμνήσεων στο κάστρο του Dracula. Την ιδέα της ύπαρξης δύο παράλληλων συμπάντων την έχεουμε δει και σε άλλες διάσημες σειρές όπως το Soul Reaver και το Silent Hill, οπότε ενδεχομένως θα σας φανεί αρκετά οικεία η μετάβαση από τον έναν κόσμο στον άλλο. Το παράξενο της ιστορίας και αυτό που πραγματικά προκαλεί ερωτηματικά είναι η διαφορά ποιότητας τόσο στο σχεδιασμό των επιπέδων όσο και στο καθαρό gameplay ανάμεσα στους δύο κόσμους, που σας κάνει να αναρωτιέστε μήπως το παιχνίδι είναι προϊόν συνεργασίας δύο διαφορετικών στούντιο!

Το level design του υλικού κόσμου στο αστικό περιβάλλον, με δυσκολία πιάνει την βάση παρά την υποτιθέμενη open-world λογική του, καθώς τα περιβάλλοντα είναι αφενώς μικρά σε έκταση και αφετέρου μοιάζουν αρκετά μεταξύ τους. Το gameplay σε αυτό τον κόσμο απογοητεύει σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό, καθώς δεν υπάρχουν σοβαροί γρίφοι και ο Dracula αναλώνεται στο να δίνει τροφοδοσία σε ανελκυστήρες, να ανεβοκατεβάζει διακόπτες και να ξεφεύγει από τους φρουρούς αθόρυβα σαν άλλος Solid Snake. Μόνο που στη προκειμένη περίπτωση ο σχεδιασμός των stealth στοιχείων που προστέθηκαν είναι τόσο προχειροφτιαγμένος που αποτελεί δυσφήμιση τόσο για τη σειρά όσο και για το είδος γενικότερα.

Ο Dracula ιδιαίτερα στις πρώτες ώρες όπου εμφανίζεται αδύναμος, για να μπορέσει να περάσει απαρατήρητος από τους μεγαλόσωμους φρουρούς που προστατεύουν τα εργαστήρια, μεταμορφώνεται σε ποντικό ώστε να χωράει σε χαραμάδες, στοιχείο που αρχικά δημιουργεί θετική εντύπωση καθώς δίνει ένα διαφορετικό τόνο στο παιχνίδι. Το πρόβλημα είναι ότι οι δημιουργοί είχαν στο μυαλό τους ένα μόνο τρόπο λύσης για να περάσετε τους εχθρούς, με αποτέλεσμα οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση να μην λειτουργεί. Συναντάτε κωμικοτραγικές καταστάσεις όπως να μην μπορείτε ως ποντικός να περάσετε μία ορθάνοιχτη πόρτα, και άλλα πολλά που αποδεικνύουν ότι το stealth στοιχείο του τίτλου είναι απλά... broken. Αρνητική εντύπωση προκαλεί και η απροσεξία της MercurySteam να μην βάλει στον χάρτη τα σημεία που μπορεί να γίνει η μεταμόρφωση του χαρακτήρα, με αποτέλεσμα να ψάχνετε πολλές φορές μάταια να βρείτε αυτή τη κρυμμένη γωνιά.

Πέρα από το προβληματικό stealth και τα επαναλαμβανόμενα περιβάλλοντα, είναι και διάφοροι εχθροί, όπως τα αεριωθούμενα ρομποτ-αστυνομικοί που εξαπολύουν κύματα σφαιρών, που δεν έχουν θέση σε Castlevania. Αρνητική εντύπωση προκαλεί και η σχετικά μικρή ποικιλία τεράτων που συναντάτε στο αστικό περιβάλλον, τουλάχιστον σε σχέση με τον πρώτο τίτλο. Η κλιμακούμενη ανάπτυξη του χαρακτήρα και η προσθήκη ιδιοτήτων με την οποία μπορείτε να έχετε πρόσβαση σε νέες περιοχές έρχεται να σώσει την κατάσταση, θυμίζοντας αμυδρά την λογική κλασικών Castlevania, αλλά αναλώνεται κυρίως στην ανακάλυψη βωμών, όπου αναβαθμίζετε τις ιδιότητες και την μπάρα υγείας.

Οι σκηνές στο κάστρο του Δράκουλα είναι συγκονιστικές.

Αντίθετα με τον υλικό κόσμο, ο κόσμος στο κάστρο του Dracula που είναι φτιαγμένος από τις βαθύτερες μνήμες του Gabriel Belmont είναι απλά συγκλονιστικός και οι ώρες που περνάτε επισκεπτόμενοι το μυθικό κάστρο του Dracula είναι πιθανότατα οι πιο επικές στο σύνολο και των δύο παιχνιδιών. Οι χρωματικές παλέτες που λούζουν κάθε σπιθαμή του κάστρου, το εκπληκτικό level design και τα εμβληματικά αφεντικά έρχονται και δένουν με το άνευ προηγουμένου ξεγύμνωμα των συναισθημάτων του Gabriel που συγκινεί με την εναπόληση των βαθύτερων αναμνήσεων του. Οι στιγμές όπου συναντάει τον γιο του Trevor, το σμίξιμο με τη γυναίκα του, οι σκληρές στιγμές που αντικρύζει μπροστά στα μάτια του και η απόγνωσή του να βρεθεί κοντά τους για πάντα, σας ωθεί να δεθείτε με τον χαρακτήρα και να βιώσετε ένα μέρος των συναισθημάτων που τον κατακλύζουν επισκεπτόμενος το κάστρο του. Ιδιαίτερα εύστοχες είναι και οι εμφανίσεις παλιών γνώριμων φιγουρών όπως ο Chupacabra, αλλά και νέοι χαρακτήρες όπως ο εμβληματικός Toy Maker. Ο τρόπος δε με τον οποίο παρουσιάζεται η ιστορία του Toy Maker μέσα από τις παραμβάσεις σας σε μία παράσταση με μαριονέτες, αποτελεί μία από τις κορυφαίες στιγμές της σειράς.

Τόσο στο αστικό περιβάλλον, όσο και στο κάστρο του Dracula αντιμετωπίζετε δεκάδες εχθρούς με ένα σύστημα μάχης βελτιωμένο και βαθύτερο σε σχέση με τον προκάτοχό του. Τα βασικά όπλα του Dracula είναι το shadow whip που αντικαθιστά το combat cross του Gabriel στο πρώτο LoS, ενώ τα light και shadow magic επιστρέφουν ανανεωμένα μέσα από το void sword και τα chaos claws του Dracula. Το shadow whip προσφέρεται για μονομαχίες από σχετική απόσταση, καθώς το εύρος επίθεσης είναι μεγαλύτερο, ενώ τα void sword και chaos claws έχουν μικρότερη εμβέλεια επίθεσης, αλλά προσφέρουν ανανέωση στην ενέργειά σας και ισχυρότερες επιθέσεις, αντίστοιχα. Σκοτώνοντας εχθρούς κερδίζετε πόντους εμπειρίας που τους εξαργυρώνετε σε νέα skills και για τα τρία βασικά επιθετικά όπλα. Μέσα από την εξέλιξη της ιστορίας αποκτάτε και άλλες ιδιότητες, αλλά και relics που είναι περισσότερα σε σχέση με τον πρώτο τίτλο και αρκετά διαφορετικά σε φιλοσοφία, προσφέροντας νέες συγκινήσεις.

Το “ξεκλείδωμα” της κάμερας, αν και φαντάζει ευεργετικό στο πεδίο της μάχης, εντούτοις πολλές φορές και ιδιαίτερα όταν έχετε να αντιμετωπίσετε πλήθος εχθρών, ενδέχεται να σας δυσκολέψει, καθώς η γωνία θέασης δεν είναι πάντα η ενδεδειγμένη. Αντίθετα ιδιαίτερα ευεργετική στο gameplay είναι η βελιωμένη AI των αντιπάλων, η οποία είναι πολύ πιο προσεγμένη και αρκετά πιο επιθετική. Η ισορροπία σε αυτό το χαρακτηριστικό έρχεται με την δυνατότητα του Dracula να πίνει το αίμα των εχθρών του και να ανανεώνει την ενέργειά του, στοιχείο ιδιαίτερα χρήσιμο, ειδικά στον υψηλότερο βαθμό δυσκολίας. Οι μάχες με τα αφεντικά επίσης ικανοποιούν, καθώς τα περισσότερα από αυτά είναι αφενώς πλήρως ταιριαστά με το ύφος της σειράς και αφετέρου έχουν αρκετά μεγάλη γκάμα κινήσεων για να σας δυσκολέψουν την ζωή. Δυστυχώς, οι τιτάνες που ήταν από τα καλύτερα στοιχεία του LoS, περιορίζονται μόλις σε δύο, ένας στην αρχή και ένας προς το τέλος της περιπέτειάς.

Ένα από τα "ωραία" bosses του παιχνιδιού.

Όπως και οι υπόλοιποι τομείς του παιχνιδιού, έτσι και ο τεχνικός τομέας καταφέρνει να διχάζει. Από την μία απολαμβάνετε εξαιρετικής ομορφιάς περιβάλλοντα (ιδιαίτερα στο κάστρο του Dracula) και άρτια σχεδιασμένους βασικούς χαρακτήρες και bosses, αλλά από την άλλη ο σχεδιασμός των απλών εχθρών θυμίζει εποχές... PS2. Το frame rate παραμενει σταθερό καθόλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, πέρα από ένα μόνο σημείο προς το τέλος όπου παρατηρείται αισθητή πτώση. Εξαιρετική δουλειά έχει γίνει στις cutscenes, όπου ιδιαίτερα οι εκφράσεις του Dracula είναι σεμιναριακού επιπέδου. Δυστυχώς υπάρχει έλλειψη anti-aliasing τόσο στις cutscenes, όσο και στο gameplay, αλλά δεν αμαυρώνει τη συνολικά καλή παρουσίαση του τίτλου. Αντίθετα με τα γραφικά που έχουν καλές και κακές στιγμές, ο ήχος ικανοποιεί πλήρως και αποτελεί ένα από τα πιο δυνατά σημεία του τίτλου. Οι μελαγχολικές μελωδίες στην αρχική οθόνη αλλά και στις cutscenes δένουν άριστα με τα δυναμικά μουσικά θέματα που κυριαρχούν σε στιγμές έντονης δράσης. Εξαιρετικά ταιριαστά είναι και τα voice over των χαρακτήρων, με τον Robert Carlyle να ακούγεται εμφανώς βελτιωμένος στο ρόλο του Dracula.

To Castlevania: Lords of Shadow 2 είναι ένα παιχνίδι που θα διχάσει τους φαν της σειράς Castlevania και όσους αγάπησαν το πρώτο Lords of Shadow. Είναι θετικό να βλέπουμε ομάδες ανάπτυξης να μην επαναπαύονται στην επιτυχία των προγενέστερων τίτλων τους και να πειραματίζονται με νέες ιδέες, αλλά στην προκειμένη περίπτωση η MercurySteam μάλλον υπερεκτίμησε τις δυνατότητές της, με αποτέλεσμα πολλές από τις αλλαγές να αποτελούν τροχοπέδη για την ποιότητα ολόκληρου του παιχνιδιού. Το Castlevania: Lords of Shadow 2 δεν είναι κακό παιχνίδι, απλά αποτυγχάνει να φανεί αντάξιο των μεγάλων προσδοκιών που δημιούργησε ο προκάτοχός του.

Η δράση στο κάστρο του Dracula είναι συγκλονιστικήΒελτιωμένο και βαθύτερο σύστημα μάχηςΚαλοσχεδιασμένα και ταιριαστά αφεντικάO πολυεπίπεδος χαρακτήρας του DraculaΕκπληκτικη μουσική και καλά voice overΗ δράση στο αστικό περιβάλλον στο μεγαλύτερο μέρος της είναι μαρτύριοΚακοσχεδιασμένο και εκτός τόπου και χρόνου stealthΑπογοητευτικοί εχθροίΑρκετά μικρότερο σε σχέση με το πρώτοΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:Xbox 360 (review), PS3, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:MercurySteamΕΚΔΟΣΗ:KonamiΔΙΑΘΕΣΗ:ZegetronΕΙΔΟΣ:Action adventureΠΑΙΚΤΕΣ:Single-playerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://www.konami-castlevania.com/HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:28/2/2014PEGI:18

Game20.gr, το Άσυλο των gamers