Astro Bot: Rescue Mission Review

Μαζί με τo PlayStation VR τον Οκτώβριο του 2016, η Sony έβγαλε το Playroom VR, μία σύντομη downloadable εμπειρία με στόχο την γενική εξοικείωση με το VR. Κεντρικές φιγούρες ήταν τα μικρά και χαριτωμένα ρομποτάκια Bots – οι χαρακτήρες αυτοί είχαν ήδη εμφανιστεί στο Playroom AR που είχε βγει παλαιότερα. Μέρος του Playroom VR ήταν και ένα σύντομο demo, στο οποίο ο κεντρικός ήρωας, ο Astro το Bot, πέρναγε από μία πίστα αναζητώντας

τoυς χαμένους φίλους του. Η πίστα αυτή ήταν εντυπωσιακά φτιαγμένη –ειδικά για demo- κάνοντας άψογη χρήση του VR, ενώ και τα γραφικά της ενθουσίασαν. Η κοινότητα του PS VR λάτρεψε το συγκεκριμένο “παιχνιδάκι” και αυτό ήταν μάλλον ο οιωνός για την δημιουργία ενός κανονικού παιχνιδιού (κάτι που όλοι ευχόμασταν). Έτσι, όλοι μας ενθουσιαστήκαμε μόλις μάθαμε για το Astro Bot: Rescue Mission. Η αλήθεια είναι ότι προσωπικά δεν εξεπλάγην όταν είδα πόσο καλοφτιαγμένο είναι το παιχνίδι, αφού από το demo εκείνο είχε ήδη φανεί ότι οι δημιουργοί είναι ιδιαίτερα ταλαντούχοι με εξαιρετική αίσθηση του χιούμορ και βέβαια τεράστια εμπειρία στα platformer.

Όλα ξεκινούν όταν ένας κακός εξωγήινος επιτίθεται στο Astro Ship, το διαστημόπλοιο στο οποίο κατοικούν τα Βots, και το διαλύει στα εξ ων συνετέθη, κλέβοντας την μάσκα του PS VR που φοράει το σκάφος. Αποτέλεσμα της επίθεσης είναι να καταστραφεί το Astro ship και τα κομμάτια του να μοιραστούν σε πέντε πλανήτες, στους οποίους επίσης καταλήγουν τα Bots που εκτοξεύτηκαν κατά την καταστροφή. Ο μόνος επιζήσας αυτού του συμβάντος είναι ο Astro που αναλαμβάνει τη σωτηρία των Bots, τη συλλογή και ανακατασκευή του Astro Ship και όλα αυτά με την βοήθειά σας. Για να το καταφέρετε αυτό σαν ομάδα, χρειάζεται να διασχίσετε πίστες σε πέντε πλανήτες και να νικήσετε αντίστοιχο αριθμό boss. Μόλις το καταφέρετε αυτό, αντιμετωπίζετε τον εξωγήινο προκειμένου να του πάρετε τη μάσκα του PS VR και να ολοκληρώσετε το έργο σας.

Εάν το Mario 64 ήταν το σημείο όπου τα platformer πέρασαν από την δισδιάστατη εποχή στο 3D, το Astro Bot: Rescue Mission είναι η μετάβαση από το 3D στις πραγματικές τρεις διαστάσεις. Κάνοντας εξαιρετική χρήση του VR, το παιχνίδι σας βάζει “μέσα” στον κόσμο του, όχι μόνο έχοντας ενεργό ρόλο, αφού είστε μία ομάδα με τον Astro, αλλά και αναγκάζοντάς σας να κατανοήσετε πλήρως το ύψος, το βάθος και γενικά όλες τις διαστάσεις του χώρου στον οποίο βρίσκεστε και οι δύο. Με μοναδικά φτιαγμένες πίστες, παρακολουθείτε και καθοδηγείτε τον Astro σε σημεία που βρίσκονται από κάτω σας, από πάνω, δίπλα ή ακόμη και αρκετά πιο μακριά από εσάς, προσπαθώντας να καταφέρετε να φτάσει ο Astro σώος και αβλαβής στο τέλος της πίστας. Κάθε ένας από τους πέντε πλανήτες έχει τέσσερις πίστες συν μία που αποτελεί τη μάχη με το boss του πλανήτη. Σε κάθε πλανήτη έχουν διασκορπιστεί οκτώ Bots και ένας χαμαιλέων – μόλις εντοπίσετε τον τελευταίο ξεκλειδώνετε μία challenge πίστα.

Κάθε πίστα είναι όμορφα και μοναδικά φτιαγμένη.

Κάθε πίστα δεν είναι απλά ξεχωριστή και διακριτά ευφάνταστα φτιαγμένη σε σχέση με τις άλλες, αλλά αποτελεί και μία ξεχωριστή μικρή απόλαυση. Μπορείτε να βρείτε τα πάντα σε αυτές τις πίστες – από ζούγκλα, σύννεφα και βράχια μέχρι νερά, φάλαινες και λάβα. Μία από τις αγαπημένες μου βάζει τον Astro σε βαγονάκι α λα Ιντιάνα Τζόουνς , σε μία πορεία με ταχύτητα και τρελό hype. Το ωραίο είναι πως κάθε πίστα δεν είναι απλά διαφορετική στον σχεδιασμό, αλλά και στο gameplay. Κάποιες σας δυσκολεύουν ιδιαίτερα στις τρεις διαστάσεις, αφού απαιτούν πολύ προσεκτικά βήματα ακριβείας του Astro σε σημεία που απέχουν από εσάς, κάνοντάς σας να νιώσετε σα να είστε πραγματικά εκεί. Ειδικά στην προσπάθεια να εντοπίσετε τα Bots, τα οποία κάθονται σε απόκρημνα σημεία και μυξοκλαίνε περιμένοντας τη σωτηρία τους, αναγκάζεστε να εξερευνήσετε όλο τον εικονικό χώρο ξεχνώντας πως βρίσκεστε σε ένα δωμάτιο του σπιτιού σας.

Άλλες πίστες ενσωματώνουν physics – για παράδειγμα η πίστα στο εσωτερικό μιας φάλαινας, όπου τα κύματα είτε σας βοηθούν να βρεθείτε σε ψηλότερα σημεία, είτε σας δυσκολεύουν στο να αποφύγετε εχθρούς. Στην μία άλλη πίστα με γκόμπλιν, πρέπει να φωτίζετε συνεχώς τον χώρο ώστε να εμφανίζονται τα σκαλοπάτια – αν το φως σβήσει αυτά χάνονται. Είναι τόσο εντυπωσιακό το τί έχουν σκεφτεί οι δημιουργοί και με πόσο ντελικάτο τρόπο ενσωματώνουν τις σκέψεις τους αυτές στο gameplay. Πραγματικά δεν είναι υπερβολή να πω ότι χρόνια είχα να δω τόσο ενιαίο σύνολο design, gameplay και γραφικών. Τίποτα δεν φαντάζει ξένο – αντιθέτως όλα λειτουργούν με τον ένα ή άλλο τρόπο προς όφελος του gameplay.

Εκτός, βέβαια, από τις δυσκολίες που έχει κάθε πίστα λόγω μορφολογίας έχετε να αντιμετωπίσετε και εχθρούς. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία από αυτούς, αν και κάποιοι ίσως επαναλαμβάνονται λίγο περισσότερο από όσο θα έπρεπε. Υπάρχουν κάποιοι που πετάνε καρφιά και τρυπάνε τον Astro, άλλοι που έχουν ηλεκτρισμό, ενώ συναντάτε μέχρι και νυχτερίδες, αράχνες και φαντάσματα. Εννοείται πως σαν platformer που σέβεται τον εαυτό του, το παιχνίδι περιλαμβάνει και βόμβες που εκτοξεύονται, πίστες με λάβα και άλλες με νερά, στις οποίες ο Astro κολυμπάει. Για να αντιμετωπίσει τους εχθρούς, ο Astro είτε μπορεί να τους χτυπήσει με απλό ή γρήγορο χτύπημα, είτε να τους εξοντώσει με διπλό πήδημα κατά το οποίο κάτω από τα πόδια του βγαίνουν δύο lazer ακτίνες που τους εξοντώνουν. Οι ακτίνες αυτές υπάρχουν και για άλλο ένα λόγο. Αφού όπως προανέφερα υπάρχουν σημεία που προκαλούν πραγματικά την αντίληψή σας για τις τρεις διαστάσεις, κάνοντας χρήση αυτών των ακτινών μπορείτε να γνωρίζετε πού ακριβώς θα προσγειωθεί ο Αστρο μετά από κάποιο άλμα.

Τα bots εκφράζονται με απολαυστικά χιουμοριστικό τρόπο – το συγκεκριμένο ξεφυλλίζει μαργαρίτες περιμένοντάς σας.

Εσείς, ως ρομπότ-φίλος που καθοδηγεί τον Astro, συμμετέχετε ενεργά στο παιχνίδι. Όχι μόνο κατευθύνετε τον ήρωα μέσα από τις πίστες, αλλά καλείστε να αντιμετωπίσετε κι εσείς εχθρούς και εμπόδια. Σε πολλές πίστες, το DualShock οπλίζεται με ορισμένα καλούδια – άλλες φορές γάντζο με σχοινί, άλλες φορές με εκτοξευτήρα νερού ή και αστεράκια νίντζα κτλ. Με αυτά είτε βοηθάτε τον Astro, είτε εξολοθρεύετε εχθρούς που έρχονται κατά πάνω σας. Ορισμένοι εχθροί, για παράδειγμα, εκτοξεύουν χλαπάτσες που καταλήγουν πάνω στα μάτια σας καλύπτοντας έτσι αυτά που βλέπετε, οπότε πρέπει να τους εξοντώσετε. Παράλληλα, εάν κάποια βόμβα καταλήξει πάνω σας η οθόνη σας σπάει για λίγο και πάλι εμποδίζοντας την όραση σας προς τον Astro. Τέλος, υπάρχουν σημεία που κοπανάτε με το κεφάλι σας προκειμένου πχ να σπάσετε έναν τοίχο και να ανοίξετε πέρασμα προς τη συνέχεια της πίστας. Με όλα τα παραπάνω το παιχνίδι πετυχαίνει εξαιρετικό immersion, καθώς δεν είναι απλά ένα platformer στο οποίο παρακολουθείτε τον ήρωα να προχωράει, αλλά είστε κι εσείς μέρος του κόσμου και έχετε την δική σας αποστολή και εχθρούς να αντιμετωπίσετε.

Η δυσκολία είναι κλιμακούμενη – έτσι οι αρχικές πίστες είναι σχετικά πιο εύκολες με σκοπό την εξοικείωση με τους μηχανισμούς του παιχνιδιού, ενώ όσο προχωράτε τόσο πιο δύσκολα γίνονται τα πράγματα. Η δυσκολία αφορά τόσο τον ίδιο το σχεδιασμό κάθε πίστας, όσο και τις τρεις διαστάσεις – εσείς είστε πρακτικά on-rails και χωρίς δυνατότητα να οπισθοχωρήσετε. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να εξερευνάτε καλά όλο το χώρο προτού προχωρήσετε παραπέρα, γιατί αν ανακαλύψετε ότι ένα Bot είναι πίσω σας δεν υπάρχει δυνατότητα να το σώσετε. Η δυσκολία των boss, από την άλλη, είναι μικρότερη από όσο θα ήταν ιδανικό - αυξάνεται μεν σχετικά, αλλά νομίζω ότι τουλάχιστον ο εξωγήινος στο τέλος θα μπορούσε να είναι αρκετά πιο δύσκολος.

Εκτός από όλα τα παραπάνω, αυτό που κυρίως με εντυπωσίασε και με κέρδισε είναι το λεπτό και αστείρευτο χιούμορ του παιχνιδιού. Δεν είναι μόνο τα Bots που πραγματικά προκαλούν το χαμόγελό σας -όταν ο Astro γυρίζει προς εσάς και σας χαιρετάει θέλετε κι εσείς να επιστρέψετε τον χαιρετισμό- αλλά και ο συνολικός σχεδιασμός κάθε πίστας. Για παράδειγμα, στις πίστες που έχουν θάλασσα, ο Astro κυκλοφορεί με μικρά σωσιβιάκια προκειμένου να επιπλέει, ενώ οι εχθροί εκτός από σωσίβιο έχουν και αναπνευστήρα. Τα Bots που είναι να σώσετε, πολλές φορές δίνουν τον πιο χιουμοριστικό τους εαυτό – κάποια σας περιμένουν κρυμμένα με φύλλα πίσω από δέντρα, άλλα κάνουν διαλογισμό περιμένοντάς σας ή είναι μεταμφιεσμένα ανάλογα με το κόνσεπτ της πίστας. Όλα τα προαναφερθέντα έχουν ως αποτέλεσμα ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη σας όταν που παίζετε και... μία εσωτερική ευχή να μην τελειώσει το παιχνίδι. Ευτυχώς η διάρκεια είναι ικανοποιητική – κυμαίνεται γύρω στις εννιά ώρες (με φουλ εξερεύνηση), ενώ έχετε και κίνητρο να ξαναπαίξετε με τα challenges που ξεκλειδώνετε. Η διάρκεια προσφέρει ακριβώς τη σωστή δόση παιχνιδιού χωρίς να καταντάει κουραστικό ή επαναλαμβανόμενο και αφήνοντάς σας να θέλετε σίκουελ.

Ο σχεδιασμός των boss έχει μεγάλη φαντασία και ποικιλία.

Τα νομίσματα που μαζεύετε από κάθε πίστα μπορείτε να τα ξοδεύετε στο Astro Ship. Εκεί υπάρχει ένας εξομοιωτής του γνωστού παιχνιδιού με τον γάντζο στο οποίο προσπαθούσαμε να πιάσουμε το δώρο όταν είμασταν μικρά. Στη θέση των δώρων υπάρχουν μέρη κάθε πίστας με τα οποία μπορείτε να διακοσμήσετε το εσωτερικό του Astro Ship και παράλληλα να παίξετε για λίγο. Είναι μία ευχάριστη προσθήκη, αλλά δε νομίζω ότι θα σας απασχολήσει πάρα πολύ. Ιδανικά θα επιθυμούσα να υπάρχουν κι άλλες δραστηριότητες στο Astro Ship, αλλά ας μην είμαι και αχάριστος.

Όλα τα παραπάνω γίνονται με τη χρήση του DualShock. Το παιχνίδι κι εδώ πρωτοτυπεί, αφού εμφανίζει ένα εικονικό DualShock, στο οποίο είναι ενεργοποιημένα μόνο τα κουμπιά που συμμετέχουν. Συνάμα, τα παροαναφερθέντα περί εκτοξευτήρα νερού και αστεριών νίντζα γίνονται με την ευφάνταστη χρήση του touchpad. Όταν είστε εξοπλισμένος με εκτοξευτήρα νερού, πιέζοντας το touchpad πετάγεται πίδακας νερού από το εικονικό DualShock και με αυτό τον τρόπο σβήνετε φωτιές ή παγώνετε λάβα. Όταν είστε εξοπλισμένος με αστεράκια νίντζα, αυτά τα εκτοξεύετε γλιστρώντας το χέρι σας πάνω στο touchpad, σαν να πετάτε πραγματικά αστεράκια. Γενικότερα, ο χειρισμός, όπως και όλα τα άλλα, λειτουργεί παράλληλα και σαν ενιαίο μέρος του gameplay, βοηθώντας ταυτόχρονα στο immersion.

Αντίστοιχα εξαιρετικό είναι και το εικαστικό. Μιλάμε για μία πανδαισία χρωμάτων, με το χιούμορ αποτυπωμένο στα πάντα γύρω σας, τους εχθρούς, τα πουλιά, τα σύννεφα, τα νερά και όλες τις λεπτομέρειες. Η καθαρότητα των γραφικών είναι άψογη -πρόκειται για το πιο καθαρό παιχνίδι του PS VR- και είναι από τις σχετικά σπάνιες περιπτώσεις που νιώθετε ότι τα γραφικά είναι όντως αυτής της γενιάς. Ειδικά το νερό, σε θάλασσες, καταρράχτες ή σιντριβάνια, είναι ίσως το καλύτερο που έχω δει προσωπικά και ξεπερνά άνετα το αντίστοιχο σε μη-VR παιχνίδια. Ο Astro, αλλά και γενικά τα Bots, έχουν πολύ ωραίες υφές που δημιουργούν αυτή τη λάμψη του μεταλλικού/πλαστικού στοιχείου, ενώ τα boss είναι όλα μεγάλα, κωμικά σχεδιασμένα, με έντονους χρωματισμούς που προκαλούν ευχάριστη αίσθηση. Τα διάφορα εφέ είναι κι αυτά σε υψηλό επίπεδο, ενώ και οι σκιές -ειδικά η δική σας όπου φαίνεται- δίνουν το κάτι παραπάνω σε ένα παιχνίδι που ήδη σας έχει κερδίσει.

Ο Astro έτοιμος να πεταχτεί από το εικονικό DualShock και να ξεκινήσει την πίστα.

Και ενώ βέβαια τα γραφικά είναι τόσο καλά, πρέπει να ακούσετε και τον ήχο. Η μουσική είναι κι αυτή φτιαγμένη με γνώμονα την διασκέδαση, την αίσθηση χαράς και το ελαφρύ χιούμορ. Αλλού ακούτε ποπ κομμάτια, αλλού κλασικά μουσικά χαλιά για platformer, ενώ υπάρχει και ένα electro metal που συνοδεύει την πίστα με την λάβα. Τα ηχητικά εφέ δεν αφήνουν κανένα παράπονο, ενώ ο 3D ήχος είναι ένα αριστούργημα – το μυξόκλαμα των Bots το ακούτε καθαρά από όπου προέρχεται και με τον τρόπο αυτό το παιχνίδι σας βοηθάει ηχητικά να τα εντοπίσετε. Τέλος, η φωνή του Astro και οι φωνές των Bots γενκότερα είναι τόσο καλά επιλεγμένες, με κραυγές γλυκιές αλλά όχι γλυκανάλατες. Να σημειωθεί πως ορισμένοι ήχοι, για παράδειγμα όταν τα Bots επιστρέφουν στο DualShock και κλείνει το καπάκι, ακούγονται από το ηχείο του χειριστηρίου.

Το Astro Bot: Rescue Mission είναι όχι απλά το καλύτερο παιχνίδι του PS VR μέχρι τώρα, αλλά ίσως το καλύτερο platfromer του PS4. Ένα “διαμάντι” που πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα για μελλοντικά αντίστοιχα παιχνίδια. Είναι πολύ ευχάριστο για εμάς τους κατόχους PS VR που μετά από δύο χρόνια κυκλοφορεί ένας τόσος καλοφτιαγμένος τίτλος. Αν μην τι άλλο δείχνει ότι η Sony πραγματικά έχει πάρει σοβαρά την υπόθεση του VR. Μιλάμε ξεκάθαρα για λόγο αγοράς του PS VR, ενώ o Astro οφείλει να πάρει τη θέση που του αρμόζει ως η μασκότ της συσκευής (η Quill του Moss μας την έκανε τελικά και για άλλες πλατφόρμες, οπότε χάσαμε την αποκλειστικότητα). Αν έχετε PS VR, μην χάσετε με τίποτα το Astro Bot. Aν δεν έχετε PS VR, σκεφτείτε να αγοράσετε προκειμένου να απολαύσετε ένα από τα καλύτερα platformer των τελευταίων ετών.

Ο AstroΕξαιρετικοί μηχανισμοί και gameplay γενικάΠανέμορφα και πεντακάθαρα γραφικάΕξαιρετικά λεπτό χιούμορΠοικιλία πιστών και τρόπων παιχνιδιούΣχετικά εύκολα bossΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 10

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PlayStation VRΑΝΑΠΤΥΞΗ:SonyΕΚΔΟΣΗ:SonyΔΙΑΘΕΣΗ:Sony HellasΕΙΔΟΣ:VR platformerΠΑΙΚΤΕΣ:Single-playerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:https://www.playstation.com/en-us/games/astro-bot-rescue-mission-ps4/HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:2/10/2018

Game20.gr, το Άσυλο των gamers