Diablo III: Eternal Collection (Switch)

Η απόλυτη φορητή εμπειρία Diablo.

Μέχρι στιγμής έχουμε αναλύσει σε πολλά άρθρα και σελίδες όλα όσα έχουμε αποκομίσει σαν ιστοχώρος και αρθογράφοι από το Diablo 3. Το πόνημα αυτό της Blizzard, που ανήκει σε μια σειρά τίτλων η οποία δημιούργησε μια ολόκληρη σχολή στη βιομηχανία, καθυστέρησε κάτι περισσότερο από μια δεκαετία από τη στιγμή που το δεύτερο παιχνίδι διατέθηκε σε υπολογιστές. Σίγουρα, δέκα

και παραπάνω χρόνια δεν είναι μικρό διάστημα ούτε για τους παίκτες, αλλά ούτε και για τη βιομηχανία. Επομένως, η Blizzard έθεσε στόχο ζωής την περαιτέρω επέκταση (για να μην πούμε στύψιμο μέχρι τελευταίας σταγόνας) μέσω διαθέσιμου υλικού και κυκλοφοριών ενός παιχνιδιού που, όταν κυκλοφόρησε, ήταν από τα πιο αναμενόμενα και περιζήτητα. Είπαμε, δέκα χρόνια ήταν αυτά.

Ωστόσο, επτά περίπου χρόνια μετά, δεν είμαστε απόλυτα σίγουροι για το τι επιπλέον μπορεί να προσφέρει μια ακόμα επανακυκλοφορία του Diablo 3: Eternal Collection. Το ταξίδι μας στις διάφορες περιοχές του Sanctuary έκανε τον κύκλο του. Νιώσαμε τον ερχομό του κακού στο New Tristram, αισθανθήκαμε την καυτή ανάσα της εξαπάτησης και της διαστροφής στην πόλη Caldeum, ήρθαμε αντιμέτωποι με τη βαρβαρότητα αλλά και την προδοσία στο Bastion’s Keep, βιώσαμε τη σύγκρουση Αγγέλων και Δαιμόνων στους High Heavens και ήρθαμε αντιμέτωποι με τον ίδιο τον Άγγελο του Θανάτου και τις ορδές του τόσο στο Sanctuary (Westmarch City) όσο και στην Κόλαση (Pandemonium), έχοντας τον έλεγχο ενός πρωταγωνιστή από επτά συνολικά classes, δύο εκ των οποίων διατέθηκαν μέσω δύο πακέτων επέκτασης και αγγίζοντας το μεγαλύτερο επίπεδο ανάπτυξης του κάθε χαρακτήρα συνολικά.

Κατά μια διαβολική -ή μάλλον Diablo-ική, σύμπτωση, ωστόσο, η κυκλοφορία του Diablo 3:Eternal Collection για το Nintendo Switch συνέπεσε με τις ανακοινώσεις τις Blizzard σχετικά με τα σχέδιά της για το μέλλον της σειράς, τουλάχιστον για την ώρα. Δεν θα σπαταλήσουμε περισσοτερο ψηφιακό μελάνι για να αναλύσουμε και να φωτίσουμε κάθε πτυχή του τι πραγματικά σημαίνουν αυτές οι ανακοινώσεις. Το μόνο που μπορούμε να πούμε και να υποστηρίξουμε αδιαμφισβήτητα, χωρίς φόβο και πάθος, είναι πως η συγκεκριμένη έκδοση αποτελεί ό,τι πιο κοντινό σε μια αυθεντική, φορητή εμπειρία Diablo.

Δεν υπάρχει κάτι σε αυτή την έκδοση που να μην γνωρίζουμε (ή να μην γνωρίζετε) από τις προηγούμενες. Για όσους λίγους όμως δεν γνωρίζουν, να σημειώσουμε πως για μια ακόμα φορά αναλαμβάνουμε να επιστρέψουμε στον κόσμο του Sanctuary, να έρθουμε αντιμέτωποι με ορδές δαιμόνων και υπερφυσικών πλασμάτων βγαλμένα από ανείπωτες ιστορίες τρόμου, καθώς επίσης να προστατέψουμε τα επίγεια και τα επουράνια από την επέλαση των Ελάσσονων Κακών (Lesser Evils) και την επιστροφή του Diablo, του μεγαλύτερου των Μείζονων Κακών (Prime Evils). Το παιχνίδι κάνει χρήση ισομετρικής κάμερας, «κλειδωμένης» πάνω στον πρωταγωνιστή που ελέγχουμε, αναγκάζοντάς μας να ακολουθούμε το χαρακτήρα μας σε κάθε του βήμα, σε κάθε του μάχη, σε κάθε θάνατο που προκαλεί στο διάβα του, μέχρις ότου να είμαστε σίγουροι πως το Κακό έχει ηττηθεί οριστικά...ή, τουλάχιστον, έχει κατασταλεί μέχρι την επόμενη μεγάλη περιπέτεια που θα ξεκινήσει στο Sanctuary.

Οι απλές RPG λειτουργίες που επιστράτευσαν οι δημιουργοί του παιχνιδιού επιτρέπουν τον απόλυτο έλεγχο του inventory και τον εξοπλισμό με ισχυρότερα, καλύτερης ποιότητας αντικείμενα, ενώ με τη συλλογή ενός συγκεκριμένου αριθμού πόντων εμπειρίας, ο χαρακτήρας μας γίνεται δυνατότερος και ξεκλειδώνει ικανότητες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη μάχη. Οι ικανότητες αυτές αφορούν στην ενίσχυση της βασικής επίθεσης (melee/ ranged attack) και στην εκτέλεση επιθέσεων οι οποίες είναι ισχυρότερες, αλλά απορροφούν τη μοναδική πηγή ενέργειας του κάθε χαρακτήρα. Για παράδειγμα, ο Καλόγερος (Monk) κάνει χρήση ενέργειας που αποκαλείται Συγκέντρωση (Focus), ενώ ο Νεκρομάντης (Necromancer) αντλεί τη δύναμή του από την Ουσία (Essence).

Η πηγή αυτή ενέργειας δεν είναι ανεξάντλητη. Γεμίζει όμως με τα κατάλληλα βοηθητικά αντικείμενα που μπορούν να εμφανιστούν τυχαία στο παιχνίδι ή εκτελώντας απλές επιθέσεις για κάποιο χρονικό διάστημα. Έτσι, δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή να σημειώσουμε πως η νικηφόρα έκβαση μιας αναμέτρησης απαιτεί και μια δόση στρατηγικής σκέψης και σοφότερης αξιοποίησης των επιπλέων ικανοτήτων. Πολλά είναι τα στοιχεία αυτά που μας τράβηξαν και μας τραβούν το ενδιαφέρον στο παιχνίδι. Η ιστορία του παιχνιδιού αποκαλύπτεται σταδιακά, ομαλά και αβίαστα από κεφάλαιο σε κεφάλαιο, με τη σύνδεση στο lore του Sanctuary να συμβαίνει αρκετά συχνά, είτε μέσω αναφορών από τους NPC χαρακτήρες, είτε μέσω της εύρεσης ενός αντικειμένου το οποίο και σηματοδοτεί μια ηχητική αφήγηση από τον κάτοχό του και το «ξεκλείδωμα» μιας ακόμα υποσημείωσης στο κεντρικό μενού.

Ο σχεδιασμός των κόσμων του κάθε Act είναι προσεκτικός και με χρωματικές παλέτες που ταιριάζουν απόλυτα στο ύφος τους, ενώ η μουσική επένδυση μεγιστοποιεί το αποτέλεσμα της ενσωμάτωσης του παίκτη με τον κόσμο – ειδικά οι ρεμιξαρισμένες μελωδίες της κιθάρας στον New Tristram είναι αρκετές για να προκαλέσουν νοσταλγικές ανατριχίλες στους παλαιότερους παίκτες. Στα άλλα δυνατά σημεία του παιχνιδιού βρίσκεται, μεταξύ άλλων, η δυνατότητα παιχνιδιού με άλλους παίκτες μέσω διαδικτύου και η συμμετοχή σε online modes που τροποποιούν και παρατείνουν ευχάριστα τη συνολική εμπειρία. Ίσως, βέβαια, για κάποιους, όλα αυτά να μην είναι αρκετά. Ίσως οι κόσμοι να είναι άνευροι και ξεροί, δίχως ζωή, ίσως το σενάριο να ξεπερνά τα όρια της πρωτοτυπίας και να αγγίζει αυτά του κλισέ, με κεντρικό μότο την αιώνια, ατέρμονη μάχη μεταξύ Καλού και Κακού.

Ωστόσο, αυτό που εξακολουθεί να είναι διαχρονικό και να τραβά τους παίκτες κοντά του ξανά και ξανά, σαν τραγούδι των Σειρήνων, δεν είναι παρά το gameplay. Η δυνατότητα να εξολοθρεύει κανείς σκοτεινά πλάσματα, να πειραματίζεται με τα skills και τα classes, να εξαπολύει καταστροφικές επιθέσεις που γεμίζουν την οθόνη με φως και δράση και, κυρίως, να αναζητά απεγνωσμένα το καλύτερο δυνατόν loot. Ξέρουμε, ξέρουμε. Η τάση της βιομηχανίας τείνει στο να θεωρεί το loot σε ένα παιχνίδι μια προέκταση του πορτοφολιού του καταναλωτή. Ίσως, πρόσφατα, και η ίδια η Blizzard άρχισε να συμμερίζεται αυτή την άποψη και να γλυκοκοιτάζει άλλες εταιρείες που δίνουν σεμινάρια σε τέτοιου είδους πρακτικές.

Όμως στα παιχνίδια Diablo, κάτι που φυσικά ισχύει και εδώ, το loot αποκτάται με τον παραδοσιακό τρόπο: μετά από αιματηρές μάχες με εξαιρετικά απαιτητικούς και δυνατούς αντιπάλους και μετά από το άνοιγμα των σεντουκιών που βρίσκονται καλά κρυμμένα στο χάρτη. Το γεγονός αυτό αποτελεί και από τα πιο εντυπωσιακά κίνητρα να εξερευνήσει κανείς τους κόσμους σπιθαμή προς σπιθαμή, να εξετάσει κάθε υγρό και ανήλιαγο κελί ή κάθε πεσμένο κορμό δέντρου μέχρι να βρει αυτό που ψάχνει. Όσες φορές και αν ασχοληθούμε με το παιχνίδι, η εύρεση της καλύτερης και πιο κατάλληλης εξάρτυσης αποτελεί πρωταρχικό στόχο για εμάς, ενώ σε ένα συνεργατικό παιχνίδι ο σωστός εξοπλισμός μπορεί να θέσει και τα σωστά επίπεδα για πιο εντυπωσιακές μάχες, για μεγαλύτερο χαμό στην οθόνη, για τη μεγαλύτερη βεβαιότητα πως οι δυνάμεις της κόλασης θα επιστρέψουν εκεί που ανήκουν.

Σκοπός, όμως, αυτού του κειμένου δεν είναι να μιλήσουμε διεξοδικά για όλα τα χαρακτηριστικά του Diablo. Αυτό έχει ήδη γίνει με λεπτομέρεια και διεξοδικότητα τόσο στο αρχικό παιχνίδι, όσο και στο πρώτο πακέτο επέκτασης, ενώ εκφράστηκε και η άποψή μας για την κυκλοφορία του παιχνιδιού στις κονσόλες. Το υπόλοιπο μέρος του κειμένου θα αφορά αποκλειστικά στην έκδοση του τίτλου για το Nintendo Switch. Το Diablo 3: Eternal Collection για το Switch πατά γερά σε όλα όσα είδαμε στην έκδοση των κονσολών. Οι παίκτες που ασχολήθηκαν με το αντίστοιχο πακέτο στα PlayStation 4 και Xbox One θα αντιμετωπίσουν το ίδιο interface στα μενού, τις ίδιες επιλογές και το ίδιο σύστημα ελέγχου. Η μεγαλύτερη διαφορά έγκειται αποκλειστικά στον τεχνικό τομέα. Λόγω της μειωμένης ιπποδύναμης του συστήματος, η ανάλυση σε docked mode βρίσκεται στα 900p, με την ανάλυση σε handheld mode να βρίσκεται στα 720p ακατέβατα και το ρυθμό ανανέωσης του καρέ να αγγίζει σταθερά τα 60 καρέ το δευτερόλεπτο, παρέχοντας μια γοργή και σταθερή ροή παιχνιδιού.

Σαφέστατα ο οπτικός τομέας των οικιακών κονσολών βρίσκεται σε ανώτερα επίπεδα σε σχέση με αυτόν του Switch και θα περιμέναμε μια καλύτερη απεικονιστική δυνατότητα δεδομένης και της ηλικίας του παιχνιδιού. Ωστόσο, ακόμα και με τις μικρές εκπτώσεις στην ανάλυση, το παιχνίδι εξακολουθεί να φαίνεται όμορφο και να απεικονίζεται άνετα στο μάτι. Για μια ακόμα φορά, μάλιστα, βρίσκουμε το παιχνίδι σε handheld mode μια πολύ πιο άνετη λύση, καθώς η μικρότερη οθόνη βοηθά καλύτερα στην απεικόνιση των χρωμάτων και των λεπτομερειών. Οφείλουμε, όμως, να σημειώσουμε πως, λόγω της ισομετρικής κάμερας, η οποία αυτομάτως δημιουργεί μια απόσταση από τους χαρακτήρες, τα μοντέλα και τα περιβάλλοντα απεικονίζονται σε μια αρκετά μικρότερη κλίμακα σε σχέση με αυτήν της τηλεόρασης ή με ό,τι έχουμε συνηθίσει από τον υπολογιστή, προκαλώντας ενδεχομένως προβλήματα σε μια μερίδα παικτών, οι οποίοι θα πρέπει να καταβάλουν μια κάποια προσπάθεια να μπορούν να δουν την εικόνα και να επεξεργαστούν τα δεδομένα.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, και παρά τη μειωμένη αποδοτικότητα της απεικόνισης του οπτικού τομέα, η έκδοση για το Switch έχει το βασικό χαρακτηριστικό που υπολείπεται από όλες τις υπόλοιπες πλατφόρμες που έχει κυκλοφορήσει – είτε μιλάμε για κονσόλες, είτε για υπολογιστές. Αυτό είναι η φορητότητα. Έχει περάσει πολύς χρόνος και έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι από την εποχή που παίζαμε το ίδιο παιχνίδι στον υπολογιστή αλλά always-on-line, μέχρι τώρα που κουβαλάμε το Switch μαζί μας και παίζουμε ανά πάσα στιγμή, βιώνοντας την ίδια ακριβώς gameplay εμπειρία, χωρίς διαδικτυακούς ή λοιπούς περιορισμούς. Το single player mode του παιχνιδιού παρέχεται αυτούσιο και ακέραιο, ενώ το online παιχνίδι μπορεί να αρχίσει ή να συνεχιστεί κάθε φορά που συνδεόμαστε σε κάποιο διαδικτυακό περιβάλλον χωρίς καθυστερήσεις και χωρίς τεχνικά προβλήματα να απασχολούν τους παίκτες.

Και, λαμβάνοντας υπόψιν τα σημεία των καιρών, μπορούμε να επιβεβαιώσουμε για μια ακόμα φορά πως η έκδοση για το Switch είναι η αυθεντική, φορητή εμπειρία ενός αληθινού Diablo παιχνιδιού στο σήμερα αλλά και στο αύριο. Δεν θέλουμε να εκφέρουμε άποψη για το τι έρχεται στο άμεσο μέλλον από την Blizzard. Αυτό που θα πούμε σίγουρα είναι πως, για πολλοστή φορά, θα βυθιστούμε ξανά στον κόσμο του Sanctuary, και θα μείνουμε με την αγωνία για το αν ο αγώνας μας μέχρι και το τέλος έχει δικαιωθεί ή θα μας απασχολεί το cliffhanger που συμβαίνει στο τέλος του Reaper of Souls μέχρι την έλευση του τέταρτου κεφαλαίου της σειράς και ενός νέου παιχνιδιού, με νέα ιστορία και νέο υλικό. Μέχρι τότε, ο αιώνιος πόλεμος συνεχίζεται... πάντα και παντού.

switch