Transistor

Φουτουριστικό Action RPG για τους φανατικούς του είδους.

Όταν μια εταιρεία φέρει τον βαρύγδουπο τίτλο «Supergiant Games» μας δημιουργεί αυτόματα μεγάλες προσδοκίες για την ποιότητα των προϊόντων της ή μας κάνει να ξεκαρδιστούμε στα γέλια με το πομπώδες όνομά της. Η αμερικανική εταιρεία ανάπτυξης με το φιλόδοξο αυτό όνομα στήθηκε το 2009 στο San Jose

της California από παλιούς υπαλλήλους της Electronic Arts στο Los Angeles οι οποίοι συμμετείχαν στη δημιουργία του αγαπημένου Command &Conquer franchise.

Από την αρχή η Supergiant Games έδειξε ότι κλείνει προς την κατηγορία των Action RPGs, ρίχνοντας στην αγορά το Bastion εντός του 2011 για Xbox 360 και PC. Το Bastion βρέθηκε σύντομα πολλάκις υποψήφιο για τον τίτλο του video game της χρονιάς ενώ η εμπορική πορεία του άγγιξε τα δύο εκατομμύρια πωλήσεις σε όλες τις πλατφόρμες όπου διατέθηκε. Ήταν αναμενόμενο ότι η φοβερή επιτυχία του πρώτου τους τίτλου θα κινητοποιούσε τα «παιδιά» της Supergiant Games για την δημιουργία ενός δεύτερου παιχνιδιού ανώτερης ποιότητας από πλευράς παραγωγής τώρα που υπήρξαν και τα χρήματα. Φέτος, στις 20 Μαΐου, το Transistor, ένα game στα ίδια πλαίσια με το Bastion, ξεπήδησε στις οθόνες μας διαμέσου του Steam, με σκοπό να επαναλάβει την επιτυχία του προκατόχου του.

Tron 3.0
Πυκνό σκοτάδι καλύπτει το παρελθόν της κεντρικής πρωταγωνίστριας του Transistor με το χαρακτηριστικό όνομα Red που παραπέμπει στα κατακόκκινα μαλλιά της. Η κοπέλα ξυπνά δίπλα στο πτώμα ενός ανώνυμου άντρα που, από το στήθος του, προεξέχει ένα τεράστιο σπαθί. Αποσπώντας το από το πτώμα, η Red αντιλαμβάνεται ότι εντός του ξίφους έχει απορροφηθεί η συνειδητότητα του νεκρού η οποία μπορεί να επικοινωνεί μαζί της. Ο νεκρός άντρας λειτουργεί σαν τον αφηγητή της περιπέτειας αφού η Red έχει χάσει την φωνή της.

Όσο περνά η ώρα και η ηρωίδα πηγαίνει από την μια περιοχή στην άλλη, αρχίζει να ξετυλίγεται το νήμα της ιστορίας της και σύντομα μαθαίνετε ότι η πόλη που περιδιαβαίνετε ονομάζεται Cloudbank. Επίσης η Red γίνεται εξ αρχής στόχος φονικών επιθέσεων από ορδές ρομποτικών όντων που ονομάζονται Process, εντεταλμένων να την εξολοθρεύσουν από μια διαβολική ομάδα υψηλά ιστάμενων προσώπων που αποκαλείται Camerata. Στόχος σας να εξολοθρεύσετε τα μέλη της Camerata και να αποκαταστήσετε την ζημιά που έχει υποστεί η Cloudbank.

Μόλις εντρυφήσετε στο χειρισμό του Transistor θα μάθετε και τι σημαίνει ο όρος μινιμαλισμός! Όλες οι λειτουργίες της Red εκτελούνται με τα τέσσερα εικονίδια που βρίσκονται στο μικρό πλαίσιο στο κάτω τμήμα της οθόνης. Εκεί θα δείτε δε και την μπάρα της ενέργειας της. Στα τέσσερα πλαίσια μπορείτε να τοποθετήσετε ισάριθμα functions από τα 16 συνολικά που θα αποκτήσετε στην πορεία του παιχνιδιού. Τα functions αποτελούν τα όπλα της Red που θα χρησιμοποιήσετε κατά κόρον προκειμένου να αφανίσετε τα ρομποτικά αποβράσματα.

Turn, Turn Turn!
Το Transistor είναι ένα συναρπαστικό Action RPG με μεγάλη έμφαση στο Action κομμάτι ενώ διαθέτει και ένα εκτενές tactical στοιχείο όταν κάνετε χρήση της λειτουργίας Turn. Το Turn ενεργοποιείται με το space bar και ουσιαστικά παγώνει τον χρόνο, μέχρι να δώσετε συγκεκριμένες εντολές στην Red (που θα κινηθεί, σε ποιόν θα επιτεθεί και με τι) αναφορικά με την εξέλιξη της μάχης. Το Turn είναι μια απαραίτητη προσθήκη στο gameplay, ειδικά όταν απέναντί σας στέκονται πολλά και ισχυρά μηχανικά κατασκευάσματα που θέλουν ειδική μεταχείριση για να συντριβούν.

Το turn είναι ο ιδανικότερος τρόπος για να κάνετε backstabbing στους αντιπάλους. Ναι, το backstabbing είναι αναπόσπαστο τμήμα μίας σύγκρουσης διότι πολλαπλασιάζει το damage στον εχθρό αλλά για να το πετύχετε, πρέπει να γλιστρήσετε πίσω από το ρομπότ. Με την ταχύτητα που κινούνται τα περισσότερα ρομπότ και τις ριπές που εξαπολύουν εναντίον σας, που χρόνος για πλευροκόπηση, το turn να είναι καλά. Επειδή όλα τα καλά πληρώνονται ακόμα και στους ψηφιακούς κόσμους, το turn έχει μια εκνευριστική παρενέργεια. Μόλις εκτελέσετε τον συνδυασμό κινήσεων που επιλέξατε, προκύπτει ένα cooldown μερικών δευτερολέπτων εντός του οποίου δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κανένα function. Στην διάρκεια του cooldown φρόντιζα πάντα να… προπονώ την Red στα σπριντ, τρέχοντας σαν τρελός εκτός της εμβέλειας των ρομπότ!

Χωρίς τo turn η μάχη έχει την μορφή Αction game, δηλαδή αδιάκοπο πάτημα των πλήκτρων που αντιστοιχούν στα τοποθετημένα functions μέχρι να διαλυθούν όλοι οι εχθροί που σας κλείνουν τον δρόμο. Όταν λέω «κλείνουν» εννοώ κυριολεκτικά διότι με το που θα έρθετε σε επαφή με τους εχθρούς, η μάχη έχει την μορφή ενός instance, δηλαδή η περιοχή που βρίσκεστε οριοθετείται και αποκόπτεστε από το υπόλοιπο παιχνίδι, κοινώς δεν μπορείτε να προχωρήσετε σε άλλο μέρος αν δεν τελειώσει η μάχη.

Με εξίταρε το γεγονός ότι οι μάχες δεν είναι απλό button mashing αλλά πέφτει και μπόλικη στρατηγική, πέραν της χρήσης του turn. Καταρχήν, στο πεδίο μάχης ξεπηδούν συστοιχίες από κολώνες που αποτελούν πρώτης τάξεως ασπίδες για τα πυρά των ρομπότ. Στην συνέχεια, πολλοί αντίπαλοι έχουν σε κοντινή απόσταση μηχανές που δεν σας επιτίθενται αλλά καλύπτουν τα επιθετικά ρομπότ με ασπίδες κάνοντας τα άτρωτα. Αυτόματα μπαίνετε στο τριπάκι της γρήγορης εξολόθρευσης των βοηθητικών ρομπότ, εκτελώντας επιδέξιους ελιγμούς για να μην φάτε στην μάπα τις βολές των εχθρικών ρομπότ.

Escape from the planet of the robot monsters!
Η γκάμα εχθρών που θα κοντραριστούν μαζί σας είναι ικανοποιητική, με τα κινούμενα ρομπότ να προκαλούν το μεγαλύτερο damage και τα στατικά να τα σιγοντάρουν. Η ονοματοδοσία τους είναι δε απλά ξεκαρδιστική, πως είναι δυνατόν να πάρεις στα σοβαρά ρομπότ που ονομάζονται Jerk (κόπανος), Creep (γλοιώδης), Weed (μπάφος) ή Packet (δέμα); Οι σοβαρότερες απειλές προέρχονται από τα λιγοστά αλλά όμορφα σχεδιασμένα bosses που θα συναντήσετε. Για μένα το ωραιότερο και δυσκολότερο ήταν το The Spine, ένα τεράστιο ρομπότ σκέτος Λεβιάθαν με ένα ενεργειακό όπλο που σας «τελειώνει» για πλάκα αν βρεθείτε στην τροχιά της ακτίνας του.

Το RPG κομμάτι της περιπέτειας αρχίζει την στιγμή που θα ανεβείτε level συγκεντρώνοντας έναν αριθμό πόντων. Το σκαρφάλωμα σε ανώτερο level συνοδεύεται από την διαθεσιμότητα καινούργιων functions, την αύξηση της memory και την δυνατότητα προσθήκης νέων slots στα υπάρχοντα functions. Η memory είναι ο δείκτης που καθορίζει πόσα functions μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ταυτόχρονα. Τα functions που θα αποκτήσετε μπορούν να αξιοποιηθούν μόνα τους καταλαμβάνοντας ένα slot ή σε βοηθητικό ρόλο σε ένα από τα passive slots άλλου function.

Επειδή η Red δεν καθαρίζει τίποτα εκατομμύρια πόντους σκοτώνοντας τα ρομποτάκια που της κλείνουν το δρόμο, το Transistor σκαρφίστηκε το σύστημα των limiters για να σπρώξει λίγο την αναβάθμισή της. Τα limiters είναι συνολικά 10 και καθένα τους προσθέτει μια μικρή ή μεγάλη αναπηρία στην Red, ανάλογα με το bonus στο leveling που της δίνει. Το limiter που σπάει νεύρα χωρίς να δίνει και κανένα σοβαρό bonus είναι το Resilience. Όταν συντρίβετε ένα ρομπότ εμφανίζεται στην οθόνη ο πυρήνας του θα λέγαμε που ονομάζεται Cell. Αν δεν το μαζέψετε εντός μερικών δευτερολέπτων, το Cell θα αναπλάσει το ρομπότ που μόλις κάνατε βίδες και η σύγκρουση μαζί του θα ξεκινήσει από την αρχή. Με το Resilience ενεργοποιημένο, τα Cells έχουν ασπίδα γύρω τους που πρέπει να την συντρίψετε πριν τα μαζέψετε. Τρελό χάσιμο χρόνου δηλαδή.

Η συχνή χρήση στατικού και υπέροχου artwork σε πολλά σημεία του Transistor είναι ένα ευχάριστο διάλειμμα από το γραμμικό gameplay. Η αποθέωση του artwork έρχεται στο συγκλονιστικό φινάλε του, ένα από τα ωραιότερα που θα δείτε σε video game.

Χωρίς functions δεν πάτε πουθενά!
Το «μαγείρεμα» των functions καθορίζει την αποτελεσματικότητα της Red στη μάχη. Το χρησιμότερο για μένα function είναι χαλαρά το Jaunt. Ενεργοποιώντας το η Red τρέχει αστραπιαία προς την κατεύθυνση που είναι στραμμένη, αποφεύγοντας τα πυρά των εχθρών. Αν στα passive slots του τοποθετήσετε δε και functions που προξενούν damage, δεν θα χορταίνετε να…Jaunt–άρετε από τον ένα εχθρό στον άλλο! Το Switch μου άρεσε ιδιαίτερα αφού μου επέτρεπε να πάρω με το μέρος μου για λίγο όποιον εχθρό έπληττε, δημιουργώντας πανικό στις γραμμές τους. Επίσης ξεχώρισα το Ping σαν το ωραιότερο επιθετικό function, πυροβολώντας με αυτό τα ρομπότ έχεις την αίσθηση ότι κρατάς minigun και «ραντίζεις» τα κορμιά τους καυτό μολύβι!

Όταν η ενέργεια της Red «πατώσει», υπερφορτώνεται ένα από τα functions της και αχρηστεύεται για την διάρκεια της μάχης. Aν ξαναφτάσει στο τέρμα η ενέργεια αχρηστεύεται και άλλο function κ.ο.κ. μέχρι να μείνει άοπλη, δηλαδή εύκολο θύμα. Βρίσκω το συγκεκριμένο concept μια ιδιαίτερα έξυπνη εναλλακτική λύση στην παρουσία των κλασικών «ζωών» που συναντούμε σε άλλα games. Επίσης, η παρουσία των τερματικών στις περιοχές με τα οποία συνδέεται η Red στο δίκτυο της πόλης και αφήνει τα χιουμοριστικά σχόλιά της στις ειδήσεις που διαβάζει εκεί αλά Facebook, ενισχύει την αίσθηση που θα σας ακολουθεί σε όλο το Transistor, ότι βρίσκεστε σε ένα είδος Matrix, περπατάτε πάνω στα κυκλώματα ενός υπολογιστή όπως στο Tron.

Αν παίζοντας το Transistor πωρωθείτε άγρια και πέσετε με τα μούτρα για να το τερματίσετε, θα φάτε μια ωραία ψυχρολουσία ανακαλύπτοντας ότι δεν διαρκεί πάνω από 4 με 6 ώρες μάξιμουμ. Ενώ έφτιαξαν με προσοχή το συνολικό πακέτο εν ονόματι Transistor, το απότομο «φρένο» που τράβηξαν οι προγραμματιστές του στην αντοχή στον χρόνο δημιουργεί σοβαρούς ενδοιασμούς για την αγορά του.

Καλλωπισμένα τρανζίστορ
Η Cloudbank αποτελεί από τους ωραιότερους ψηφιακούς προορισμούς που μπορείτε να επιλέξετε. Πρόκειται για μια πόλη όπου το cyberpunk στοιχείο «παντρεύεται» αρμονικά με καλοσχεδιασμένα κτίρια, γειτονιές και μαγαζιά βγαλμένα θαρρείς από τουριστικά θέρετρα της Υφηλίου. Ένα πρόσθετο στοιχείο της Cloudbank που την κάνει και ξεχωρίζει είναι η αδιάκοπη αλλαγή του εδάφους της με τις κολώνες να ξεπετάγονται από το πουθενά ή να συρρικνώνονται μπροστά στα μάτια σας. Το animation των εχθρών είναι υποδειγματικό όπως και οι χορευτικές κινήσεις της Red όταν εξαπολύει τα functions αλλά διαπίστωσα ένα σημαντικό πρόβλημα.

Την ώρα που κινείται η Red σέρνοντας την σπάθα της στο πάτωμα και βγάζοντας σπίθες, παρατήρησα αρκετή απώλεια frames σε σημείο να μοιάζει «σπαστή» η κίνηση. Αρχικά υπέθεσα ότι ευθύνεται η κάρτα γραφικών μου μην μπορώντας να σηκώσει τα γραφικά. Βλέποντας όμως videos του Transistor σε high definition ανάλυση είδα ότι σε μερικά δεν υπάρχει το πρόβλημα ενώ σε άλλα μειώθηκε αισθητά αλλά παρέμεινε, οπότε το παιχνίδι είναι απλά ιδιαίτερα απαιτητικό άρα θα το απολαύσετε μόνο αν έχετε ισχυρή GPU.

Το voice acting του Transistor δίνει ρέστα και ενισχύει την σουρεαλιστική ατμόσφαιρά του ενώ τα ηχητικά εφέ έρχονται να συμπληρώσουν τις ακουστικές σας απολαύσεις. Το soundtrack είναι εντυπωσιακό, ειδικά τα τραγούδια που εκστομίζει η Ashley Barrett, τραγουδίστρια και του προηγούμενου τίτλου της Supergiant Games, του Bastion. Το καλύτερό της για μένα είναι το The Spine, ένα ατμοσφαιρικό κομμάτι που το προάγει η φοβερή φωνή της. Οι ηλεκτρονικοί ήχοι που ακολουθούν την Red κατά πόδας άλλοτε έχουν επική χροιά, άλλοτε μυστηριακή, άλλοτε παραπέμπουν σε ροκιές, γενικότερα καλύπτουν κάθε μουσικό γούστο.

Να παίζει το τρανζίστορ τα αμερικάνικα!
Το νέο ψηφιακό δημιούργημα της Supergiant Games θα ικανοποιήσει τις αισθήσεις σας. Στο Transistor, ενώ γίνεται φανερή η αγάπη των developers για το πνευματικό τους τέκνο εντούτοις παρουσιάζει δύο μεγάλες δυσλειτουργίες που αποβαίνουν εις βάρος του. Η πρώτη είναι η άθλια διάρκειά του που δεν σας αφήνει να το χαρείτε όσο ενδεχομένως θα θέλατε. Πιθανολογώ ότι η πρώτη δυσλειτουργία είναι απόρροια της δεύτερης η οποία δεν είναι άλλη από το βαρετό του gameplay. Το να ανακατεύεις functions από slot σε slot και να διαλύεις τα τεχνητά κορμιά των ρομπότ που μοιάζουν μεταξύ τους αρχίζει να γίνεται πολύ βαρετό όσο περνούν οι ώρες. Εντούτοις, η αγορά του θα αποτελούσε καλή επένδυση αν δεν κόστιζε 19 ευρώ στο Steam, ποσό ελαφρώς υπερβολικό για τόσο μικρό παιχνίδι.

Θετικά:
- Πλούσιο και πανέξυπνο σενάριο που ξετυλίγεται αρμονικά
- Κορυφαία ηχητική επένδυση και soundtrack
- Απολαυστική ατμόσφαιρα και μοναδικό περιβάλλον
- Εντυπωσιακές μάχες και bosses
- Γραφικά υψηλής αισθητικής

Αρνητικά:
- Μικρή διάρκεια
- Επαναλαμβανόμενο gameplay
- Χάσιμο frames σε παλιότερες κάρτες γραφικών
- Δεν έχει multiplayer

Βαθμολογία
Γραφικά: 7
Ήχος: 8.5
Gameplay: 6
Αντοχή: 5
Γενικά: 7

Καλό αλλά λίγο!

Γιάννης Μοσχονάς