The DioFIELD Chronicle | Review

Η αλήθεια είναι πως ήταν περίεργη η απόφαση της Square Enix να γεμίσει το διάστημα Σεπτεμβρίου – Οκτωβρίου του 2022 με τρεις κυκλοφορίες, εκ των οποίων οι δύο (Star Ocean και Valkyrie) είναι ιστορικά IP και σίγουρα η εγκατεστημένη βάση της εταιρείας θα αναμένει να ασχοληθεί με τις καινούργιες προσθήκες σε αυτά τα θρυλικά franchises, παρά με ένα καινούργιο IP όπως είναι το The DioField Chronicle, το οποίο μπορεί να είναι αμφιβόλου ποιότητας.

Μολονότι η

απόφαση της Square Enix ίσως φάνηκε περίεργη σε αρκετούς, πρέπει να παραδεχτούμε πως η εταιρία έκανε και την απαραίτητη ενέργεια, η οποία ήταν να παραχωρήσει ένα ντέμο για τον κάθε τίτλο αρκετά πριν την ημερομηνία κυκλοφορίας τους. Πράγμα που είχε αποφύγει να κάνει με τα “διαμάντια” των Left Alive και The Quiet Man. Οπότε, όποιος ασχολήθηκε με τα The DioField Chronicle, Valkyrie Elysium και Star Ocean: Divine Force θα αντιλήφθηκε πως και οι τρεις τίτλοι έχουν κοινό παρονομαστή το χαμηλό budget. Bέβαια, αυτό δεν σημαίνει πως αυτόματα και οι τρεις τίτλοι θα οδηγηθούν σε αποτέλεσμα τύπου Left Alive. Για αυτόν τον λόγο εξάλλου θα αναπτύξουμε τις εντυπώσεις μας από την πλήρη έκδοση του The DioField Chronicle.

Η ιστορία του τίτλου ξεκινά με την αφήγηση, όπου το βασίλειο της Alletain βρίσκεται κοντά στην περιοχή διαμάχης όπου λαμβάνει χώρα πόλεμος μεταξύ της αυτοκρατορίας έναντι της συμμαχίας. Όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, η αυτοκρατορία νικάει τη συμμαχία και επικεντρώνεται στο βασίλειο που βρίσκονται οι κεντρικοί χαρακτήρες της ιστορίας. Οι ήρωές μας δεν έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο (και δεν ανήκουν στο επίκεντρο) σε αυτό τον πόλεμο, δηλαδή δεν έχουμε μια μικρή απόδοσή τύπου Game of Thrones, όπως συνέβη στην περίπτωση του Triangle Strategy, ούτε βέβαια έχουν το ανέμελο εφηβικό-ηρωικό ύφος που βρίσκεται τον τελευταίο καιρό στην πυρήνα της σειράς Fire Emblem.

Αντ’ αυτού έχουμε ήρωες ώριμους, οι οποίοι έχουν διαφορετικά υπόβαθρα καταγωγής και δημιουργούν μια μισθοφορική ομάδα, ώστε να βοηθήσουν τους απλούς ανθρώπους που πλήττονται από τον πόλεμο. Σε αυτό το σημείο καλό είναι να τονίσουμε πως το βασίλειο της Alletain δεν είναι μια νέα Ivalice, δηλαδή κομμάτι από τους χαρακτήρες και τον κόσμο που δημιούργησε ο Matsuno-san, πράγματα που μνημονεύονται μέχρι και σήμερα στα videogames.

Μολονότι το The DioField Chronicle μπορεί να μην μνημονευτεί για το χτίσιμο του κόσμου του, σίγουρα μπορεί να πάρει εύσημα για τους ώριμους και σοβαρούς μισθοφόρους του, οι οποίοι μέσα από τις αποστολές θα αποκτήσουν εμπειρίες και θα λάβουν αποφάσεις ώστε να επιλέξουν τον δικό τους δρόμο. Σε κάθε περίπτωση, θα λέγαμε πως η ιστορία του τίτλου έχει καλή απόδοση και αποδίδει εξαιρετικά την ανάπτυξη των τεσσάρων βασικών ηρώων, οι οποίοι -λόγω της φύσης τους- οδηγούν σε όμορφες ανατροπές.

Ωστόσο, την ίδια μοίρα δεν έχουν και οι επιμέρους χαρακτήρες, αφού το budget φαίνεται ότι δεν ήταν αρκετό ώστε να τους δώσει το χρόνο να λάμψουν. Δηλαδή, για τις στρατολογήσεις των επιπλέον χαρακτήρων χρησιμοποιείται η παραδοσιακή ανάπτυξη και προβολή cutscenes, που πραγματοποιείται με την υλοποίηση των side quests τους. Σε αυτό το σημείο αξίζει να ειπωθεί πως το χαμηλό budget του The DioField Chronicle αποτυπώνεται στο εύρος όλου του τίτλου. Δηλαδή, αν και τεχνικά το παιχνίδι προβάλλει τα cutscenes με εξαιρετικό τρόπο, από την άλλη πλευρά η απόδοση-προβολή της αφήγησης που γίνεται στα κεφάλαια, μας θύμισε εποχές Kessen II (2001), όπου παρουσιάζεται ο χάρτης που προβάλλει τις μάχες στο background, και ο αφηγητής απλά περιγράφει τα γεγονότα που βρίσκονται σε εξέλιξη.

Συνεχίζοντας στο τεχνικό τμήμα, ο τίτλος της Square Enix είναι άρτιος και “τρέχει” χωρίς προβλήματα, ενώ οι επιλογές των αγγλικών – ιαπωνικών voice overs κυμαίνονται σε ικανοποιητικά επίπεδα. Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε το χαμηλό budget, το οποίο, οδηγεί αναπόφευκτα σε “ασφαλή” μονοπάτια. Δηλαδή, η μισθοφορική ομάδα μας κατοικεί σε ένα συγκεκριμένο hub, όπου εκεί βρίσκονται οι σύντροφοι μας. Για να ξεκλειδώσουμε τις ιστορίες τους, πρέπει να πραγματοποιήσουμε τα γνώριμα, πανομοιότυπα side quests.

Από εκεί και πέρα το οχυρό μας φιλοξενεί τα καταστήματα, όπου μπορούμε να αγοράσουμε και να δημιουργήσουμε εξοπλισμό, να εκτελέσουμε άλλες λειτουργίες που επιτρέπουν την εκμάθηση ικανοτήτων στους χαρακτήρες μας, όπως και επιλογή να ξαναπαίξουμε τις ίδιες αποστολές. Παραμένοντας στο χαρακτηριστικό του χαμηλού budget, είναι αυτονόητο πως δεν θα βιώσετε ποικιλία εχθρών και σίγουρα θα επισκεφτείτε τις ίδιες περιοχές αρκετές φορές.

Από εκεί και πέρα έχουμε τον πυρήνα του τίτλου, όπου βρίσκεται το σύστημα μάχης. Σε αυτό το σημείο -και για όσους δεν γνωρίζουν- καλό είναι να ειπωθεί πως το The DioField Chronicle είναι ένα παιχνίδι της κατηγορίας στρατηγικής, στο οποίο ελέγχουμε τους τέσσερις χαρακτήρες μας είτε ως ξεχωριστές μονάδες είτε όλους μαζί ως μια ενιαία μονάδα. Ο χειρισμός στις κονσόλες είναι βολικός, αφού όταν επιλέγουμε τον κάθε χαρακτήρα με σκοπό να τον μετακινήσουμε ή να επιτεθούμε, σταματάει ο χρόνος ώστε να δώσουμε την εντολή που θέλουμε.

Για να επιτεθούμε, υπάρχει η χαρακτηριστική κίνηση της αυτόματης επίθεσης (auto-attack) ενώ διατίθενται και οι ικανότητες, οι οποίες χρησιμοποιούν πόντους από την αντίστοιχη μπάρα και παράλληλα συνοδεύονται από ένα χρονικό όριο (cooldown). Μάλιστα, σε συγκεκριμένες ισχυρές επιθέσεις προβάλλεται cutscene που δείχνει την επίθεσή μας. Παρομοίως, cutscenes προβάλλονται και για τα summons που χρησιμοποιούμε, τα οποία αποκτούμε εφόσον συλλέξουμε από τους εχθρούς ή το περιβάλλον τα απαραίτητα orbs.

Μολονότι το σύστημα μάχης είναι ικανοποιητικό, είναι ακόμα ένας τομέας του παιχνιδιού που στερείται ανάπτυξης και βάθους λόγω του χαμηλού budget. Δηλαδή, τα επίπεδα μάχης είναι αρκετά γραμμικά, που σημαίνει πως δεν υπάρχει συγκεκριμένο είδος στρατηγικής ή συγκεκριμένης τοποθέτησης των μονάδων μας ώστε να νικήσουμε. Επίσης, δεν υπάρχουν υψομετρικές διαφορές στη μάχη, μέσω των οποίων θα αποκτούσαμε κάποιο πλεονέκτημα για να προκαλέσουμε μεγαλύτερη ζημιά στον αντίπαλο. Επιπροσθέτως, δεν υπάρχουν αναβαθμίσεις για τους ρόλους (classes), κάτι που σημαίνει πως δεν θα δείτε εξέλιξη στην ομάδα σας. Αντί αυτού, τα νέα όπλα που γίνονται διαθέσιμα -ανάλογα με την πρόοδό μας- δίνουν πρόσβαση σε ικανότητες, πράγμα που σημαίνει πως μπορούμε να πειραματιστούμε ώστε να έχουμε τις ικανότητες που μας βολεύουν στη μάχη.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να τονίσουμε πως στο σύστημα μάχης του The DioField Chronicle δεν έχουμε σύστημα “ζαριού”, όπου μια επίθεση μας έχει την πιθανότητα να αστοχήσει. Γενικά δεν υπάρχει σύστημα ευστοχίας-αστοχίας στο παιχνίδι. Το μόνο που υπάρχει ως λειτουργία, είναι πως μπορούμε να προκαλέσουμε μεγαλύτερη ζημιά όταν στεκόμαστε στην πλάτη του εχθρού.

Βέβαια, η αλήθεια είναι πως η μεγαλύτερη αδυναμία του συστήματος μάχης προέρχεται από την ίδια του τη φύση. Συγκεκριμένα, όταν οι εχθροί ενεργοποιούν ικανότητες, αυτό αποτυπώνεται στο πεδίο της μάχης με ένα έντονο κόκκινο χρώμα. Σε αυτό το σημείο καλούμαστε είτε να μετακινήσουμε την ομάδα μας, είτε να διακόψουμε (interrupt) τον εχθρό με χρήση ικανότητας από τους παίκτες μας. Αυτό σημαίνει πως δύσκολα θα χάσουμε σε μάχη, πόσο μάλλον αν ασχοληθούμε και με τα side quests του τίτλου, μέσω των οποίων θα αποκτήσουμε καλύτερο εξοπλισμό και βελτιωμένα επίπεδα στην ομάδα μας.

Αξίζει να προσθέσουμε πως στην πορεία το παιχνίδι γίνεται ακόμη πιο εύκολο, διότι όσο προχωράμε, έχουμε τη δυνατότητα να τοποθετήσουμε χαρακτήρες που θα συνοδεύουν ή θα μπορούν να πάρουν τη θέση των ηρώων μας στη μάχη. Αυτό σημαίνει ακόμη περισσότερες ικανότητες, που οδηγούν στη χρήση της προαναφερθείσας τακτικής. Από εκεί και πέρα, οι μάχες χωρίζονται -σύμφωνα με τους στόχους- σε κατηγορίες τύπου: να νικήσουμε όλους τους εχθρούς, να προστατέψουμε ένα σημείο, να συνοδεύσουμε μια φιλική μονάδα στον προορισμό της και να καταλάβουμε ένα οχυρό. Όλες αυτές οι αποστολές συνοδεύονται από διάφορα επιπλέον objectives, που περιλαμβάνουν την εύρεση ενός θησαυρού, τη νίκη μας σε μια μάχη μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα και να μην ηττηθεί κανένα από τα μέλη της ομάδας μας.

Αυτοί οι στόχοι μάς δίνουν ως ανταμοιβή διαφορά αντικείμενα, τα οποία μπορούμε να ανταλλάξουμε στα μαγαζιά του hub μας, ώστε να ξεκλειδώσουμε όπλα, ικανότητες και να δυναμώσουμε τα summons μας. Αυτή η κίνηση παρουσιάζει ενδιαφέρον, προσφέροντας replayabillity και αξία, αφού το κέρδος μας είναι η ενδυνάμωση της ομάδας μας. Τέλος, ο τίτλος προσφέρει επτά κεφάλαια, με διάρκεια που μπορεί να αγγίξει άνετα τις 30 ώρες, ενώ βέβαια δεν απουσιάζει και η επιλογή New Game Plus.

Εν κατακλείδι, το The DioField Chronicle, αν και περιορίζεται από το χαμηλό budget του, καταφέρνει και αποδίδει μια καλή ιστορία, με εξαιρετική ανάπτυξη στους βασικούς χαρακτήρες, παραδίδοντας ταυτόχρονα ένα ικανοποιητικό σύστημα μάχης, το οποίο “δένει” άριστα με τα χαρακτηριστικά του replayabillity. Ωστόσο, όσοι αναζητούν κάτι περισσότερο σε θέμα βάθους στρατηγικής και εξέλιξης ρόλων, σίγουρα δεν θα ικανοποιηθούν από το “ασφαλές” αποτέλεσμα του τίτλου.

Το The DioFIELD Chronicle κυκλοφορεί από τις 22/9/22 για PS5, PS4, Switch, PC, Xbox Series και Xbox One. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS5 με review code που λάβαμε από τη CD Media.

The post The DioFIELD Chronicle | Review appeared first on GameOver.