Senua’s Saga: Hellblade II | Review

Στα γρήγορα

X

Το Hellblade II συνεχίζει την ιστορία της Senua, η οποία, μετά τη σφαγή της κοινότητάς της από μια εχθρική φυλή, επιδιώκει να προστατεύσει τους ανθρώπους της. Η ιστορία παραμένει επικεντρωμένη στην ψυχική διαταραχή της ψύχωσης που βιώνει η Senua, με τη Ninja Theory να βελτιώνει τη γραφή και την ηχητική απόδοση αυτής της κατάστασης. Οι φωνές που ακούει η Senua συνεχίζουν να σχολιάζουν και να επηρεάζουν τις πράξεις της. Η Melina Juergens, ηθοποιός που ενσαρκώνει τη Senua, αποδίδει τα συναισθήματά της με εξαιρετική φυσικότητα,

υποστηριζόμενη από την υψηλής ποιότητας τεχνολογία motion capture.

Οι γρίφοι του παιχνιδιού, που βασίζονται σε οπτικές ψευδαισθήσεις και συμβολισμούς του περιβάλλοντος, είναι λιγότεροι αλλά καλύτερα ενσωματωμένοι στο gameplay. Το σύστημα μάχης παραμένει απλό αλλά απαιτητικό, με έμφαση στα αντανακλαστικά και τη σωστή ανάγνωση των κινήσεων του αντιπάλου. Η ποικιλία και η ποιότητα των animations ενισχύουν την εμπειρία.

Το παιχνίδι αποδίδει ρεαλιστικά το τοπίο της Ισλανδίας και τα στοιχεία του περιβάλλοντος, με τον ηχητικό τομέα να είναι εξίσου αριστοτεχνικός. Το “Hellblade 2” προσφέρει μια έντονη αφηγηματική εμπειρία, καθιστώντας την Senua μια από τις πιο σύνθετες και αξιομνημόνευτες πρωταγωνίστριες.

Πέρασαν ήδη 7 χρόνια από την ημέρα κυκλοφορίας του Hellblade: Senua’s Sacrifice και ταυτόχρονα από την τελευταία μεγάλη δημιουργία της ταλαντούχας Ninja Theory (επιλέγουμε να προσπεράσουμε το “άχαρο” side project του Bleeding Edge). Η ιδιαίτερη αφηγηματική φύση και απλή δομή του Hellblade, μας είχαν κάνει να πιστέψουμε ότι πολύ δύσκολα θα μπορούσε να δικαιολογηθεί ένα sequel που θα ακολουθούσε το ίδιο μοτίβο. Τελικά η αγγλική ομάδα ανάπτυξης αποδεικνύει το αντίθετο, με το Senua’s Saga: Hellblade II (Hellblade 2 εφεξής) να έρχεται ως μία φυσική συνέχεια στη ζωή της Senua.

Ήδη από τα πρώτα λεπτά καθιστά σαφές ότι όχι μόνο δεν είναι διατεθειμένο να κουράσει, αλλά έχει κάθε λόγο να συνεχίζει σε παρόμοια μονοπάτια για τις αφηγηματικές του ανάγκες. Πώς το καταφέρνει αυτό; Όπως κάθε άμεσο sequel που σέβεται τον εαυτό του: πατώντας με αυτοπεποίθηση σε όλες τις συνιστώσες του προηγούμενου τίτλου και βελτιώνοντάς τις.

Βάζοντας τα πράγματα σε μία σειρά, από τις πρώτες στιγμές φαίνεται η ομαλή σεναριακή μετάβαση από το πρώτο Hellblade. Το εφαλτήριο της νέας περιπέτειας αφορά στην ανάγκη της Senua να προστατεύσει τους ανθρώπους της κοινότητάς της έπειτα από τη σφαγή που υπέστησαν από μία άγρια εχθρική φυλή, όπως είχαμε δει κατά τα γεγονότα του πρώτου μέρους. Η αφετηρία του Hellblade 2 τη βρίσκει αιχμάλωτη σε ένα από τα καράβια αυτής της εχθρικής φυλής, κάτι που έκανε ηθελημένα προκειμένου να εντοπίσει τους απαγμένους συνανθρώπους της αλλά και την εχθρική ηγετική μορφή.

Αυτή δεν είναι παρά μόνο η αρχή, καθώς έπειτα από μία θεομηνία θα βρεθεί ελευθερωμένη στη γη της Ισλανδίας, όπου θα οδηγηθεί σε ένα νέο μονοπάτι προς τη λύτρωση. Για άλλη μία φόρα η ιστορία είναι επικεντρωμένη στην Senua, έχοντας πάντα στο προσκήνιο την ψυχική διαταραχή της ψύχωσης. Παρότι στο πρώτο Hellblade η Senua είχε φτάσει στο σημείο να καταστείλει, εν μέρει, τους δαίμονές της και να αποδεχθεί την κατάστασή της, δεν σημαίνει ότι γιατρεύτηκε από την πάθησή της.

Η Ninja Theory καταφέρνει να βελτιώσει τη γραφή αλλά και την ηχητική απόδοση της συγκεκριμένης ψυχικής διαταραχής. Οι φωνές που ακούει η Senua κυριολεκτικά δεν έχουν σταματημό, σχολιάζοντας διαρκώς τα πάντα και συχνά παροτρύνοντας ή αποτρέποντάς σε συγκεκριμένες πράξεις, πολλές φορές ταυτόχρονα. Οι ηθοποιοί που χαρίζουν τις φωνές τους σε αυτές τις ερινύες είναι, για άλλη μία φορά, εξαιρετικές.

Η πραγματική αποκάλυψη όμως αφορά στο υποκριτικό ταλέντο της Melina Juergens, της ηθοποιού που ενσαρκώνει τη Senua. Ο τρόπος με τον οποίο μεταφέρει τα συναισθήματα και τις εκφράσεις της ιδιαίτερα τραυματισμένης -ψυχικά και σωματικά- Senua πραγματοποιείται με αφοπλιστική φυσικότητα. Και αναφέρουμε και το θέμα των εκφράσεων, καθώς η υψηλότατης ποιότητας motion capture τεχνολογία της Ninja Theory αποτυπώνει και την παραμικρή έκφραση του προσώπου (συνοδευόμενο από έναν σχεδιασμό που αποδίδει αισθητά και δίχως υπερβολές τις κακουχίες που έχει υποστεί).

Anglerfish | Review

Ένα φως μες στο βαθύ σκοτάδι….

Mullet Madjack | Review

Όταν στην κυριολεξία κάθε δευτερόλεπτο μετράει….

Paper Mario: The Thousand Year Door | Review

Χαρά, φαντασία και μπόλικο χαρτί….

Μάλιστα, η λεπτομέρεια στο θέμα της εκφραστικότητας σημαίνει ότι αποφεύγονται τυχόν υπερβολές στην προσπάθεια απόδοσης της συναισθηματικής φόρτισης, δίνοντας θέση σε φυσικότατους και πολλές φορές διακριτικούς μορφασμούς, ένα επίτευγμα που επεκτείνεται και στην κίνηση του σώματος. Ο συνδυασμός της ανεπτυγμένης τεχνολογίας μαζί με την ποιοτικότατη υποκριτική ικανότητα της Juergens, οδηγεί σε τίποτα λιγότερο από μία οσκαρική ερμηνεία.

Συνεχίζοντας με το θέμα του σεναρίου, αυτή τη φορά η Senua θα συναναστραφεί και με άλλους ανθρώπους. Η αντίληψή τους για την ψυχική διαταραχή της Senua καθοδηγείται από τις δεισιδαιμονίες της εποχής, εκλαμβάνοντας την πάθησή της ως μία μεταφυσική ικανότητα.

Σε πολλά σημεία το Hellblade 2 μάς ωθεί να δώσουμε τις δικές μας ερμηνείες για το τι πραγματικά μπορεί να βλέπουν (ή να νομίζουν ότι βλέπουν) η Senua και οι τριγύρω της άνθρωποι, αλλά και το πώς αντιλαμβάνονται την παρουσία των θεϊκών δυνάμεων μέσα από διάφορα φυσικά φαινόμενα και συμβάντα. Παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον το εγχείρημα της Ninja Theory να αποτυπώσει την εξέλιξη της περιπέτειας της Senua ως μία πιθανή αλληλουχία γεγονότων (συνονθύλευμα πραγματικών συμβάντων και αχαλίνωτης φαντασίας), που θα μπορούσε να οδηγήσει στη δημιουργία ανεξίτηλων θρύλων, έχοντας ως αφετηρία τους ανθρώπους που ήταν μάρτυρες της ιστορίας.

Για άλλη μία φορά, τα οράματα και οι ψευδαισθήσεις της Senua μεταφέρονται και ως gameplay μηχανισμοί. Οι γρίφοι του πρώτου παιχνιδιού, όπου έπρεπε να εντοπιστούν διάφορα σύμβολα μέσα από φυσικούς σχηματισμούς του περιβάλλοντος, επιστρέφουν αλλά με περισσότερη φειδώ και καλύτερα τοποθετημένοι ώστε να μην κουράζουν.

Πέραν των παραπάνω, υπάρχουν και εναλλακτικοί περιβαλλοντικοί γρίφοι, όπως περιπτώσεις όπου η Senua, επικεντρώνοντας την προσοχή της σε διάφορα οπτικά φαινόμενα, μπορεί να αλλάξει τη δομή του περιβάλλοντος, δημιουργώντας και εξαφανίζοντας εμπόδια ή πλατφόρμες.

Θα πρέπει να τονιστεί βέβαια ότι οι γρίφοι θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν κατ’ ευφημισμό ως τέτοιοι, δεδομένου ότι στη συντριπτική πλειοψηφία τους η λύση είναι άμεσα εμφανής. Λόγω της αφηγηματικής φύσης του Hellblade 2, η ανυπαρξία της πρόκλησης στους γρίφους φαίνεται να έγινε ηθελημένα, ώστε πρωτίστως να προσφέρουν οπτικοποιημένα το εκκεντρικό πρίσμα υπό το οποίο αντιλαμβάνεται τον κόσμο η Senua. Ως εκ τούτου, η εμπειρία δεν χάνει ποτέ ρυθμό, συμβαδίζοντας πλήρως με τη φύση του παιχνιδιού που παραμένει από την αρχή ως το τέλος επικεντρωμένη στην αφήγηση.

Στο έτερο κομμάτι του gameplay, που αφορά στο σύστημα μάχης, ακολουθείται η ίδια συνταγή με αυτήν του πρώτου Hellblade, έχοντας όμως σημαντικότατη βελτίωση στην απόδοσή του. Για άλλη μία φορά οι βασικές κινήσεις της Senua αρχίζουν και τελειώνουν με το parry, την αποφυγή (dodge) και τις γρήγορες/δυνατές επιθέσεις, φέρνοντάς μας αποκλειστικά και μόνο απέναντι από έναν αντίπαλο τη φορά.

Η απλοϊκή σύνθεση του συστήματος μάχης δεν σημαίνει ότι είναι περίπατος, καθώς απαιτούνται καλά αντανακλαστικά και σωστό διάβασμα του αντιπάλου ώστε να περάσουμε στην αντεπίθεση. Εκεί που η ποιότητα εκτινάσσεται αφορά στην ποικιλία και στην εξαιρετική ποιότητα των animations. Θα πρέπει να αναφέρουμε εδώ ότι οι μάχες έρχονται με συγκρατημένη συχνότητα, καταφέρνοντας πάντα να αποτελούν έντονες κορυφώσεις.

Σε κάθε σύγκρουση δημιουργείται εύλογα η εντύπωση ότι η Ninja Theory ενσωμάτωσε διαφορετικά animations από δουλεμένα motion captures. Κάθε εξόντωση εχθρού συνοδεύεται από ένα ξεχωριστό animation, που ολοκληρώνει ομαλότατα και με απόλυτα ταιριαστή ωμότητα τα αλλεπάλληλα χτυπήματά μας ή το κατάλληλο parry. Παρά την απλότητα του χειρισμού, η ομάδα ανάπτυξης αποδίδει ορισμένες εντυπωσιακότατες και επιβλητικές σεκάνς μάχης, που με έξυπνα τρικ μεταφέρεται επιτυχημένα η αίσθηση ότι παίρνουμε μέρος σε συγκρούσεις απέναντι από πολυάριθμους εχθρούς.

Η μετάβαση από τον ένα εχθρό στον επόμενο επιτυγχάνεται με αληθοφανείς σκηνοθετικές πινελιές. Για παράδειγμα, όταν η Senua εξοντώσει έναν πολεμιστή, μπορεί τελευταία στιγμή να αποφύγει ένα ιπτάμενο τσεκούρι, οδηγώντας την στον επόμενο αντίπαλο ή κάποιος άλλος να χιμήξει από τα πλάγια πάνω της ρίχνοντάς την κάτω. Αυτές οι ομαλές μεταβάσεις, σε συνδυασμό με την απολύτως ταιριαστή μουσική (με την τεχνική του throat singing, συνοδεία κρουστών), καθώς και το εκάστοτε σκοτεινό πεδίο μάχης (όπου αποδίδεται πειστικά ο χαμός της μάχης) οδηγεί σε πραγματικά εντυπωσιακές στιγμές.

Το φετινό Days of Play για το PlayStation

Με δυνατούς τίτλους για όλες τις βαθμίδες του PS Plus και αρκετές εκπτώσεις για όλους….

Το καινούργιο Call of Duty θα είναι στο Game Pass

Η Μicrosoft θα δώσει τον τίτλο από την πρώτη ημέρα κυκλοφορίας του στην υπηρεσία….

Νέο gaming monitor Philips Evnia 27M2N5500

Με Fast IPS Panel, ρυθμό ανανέωσης 180Hz και πιστοποίηση VESA DisplayHDR 400….

Στον τομέα της μάχης, το Hellblade 2 δεν αξιοποιεί ούτε χρειάζεται περίτεχνα combos, φαντεζί κινήσεις και υπερβολικά σκηνικά, γιατί πολύ απλά έχει ως στόχο να μεταφέρει προσγειωμένα την ωμότητα που ενδέχεται να είχαν αυτές οι συγκρούσεις και τη λυσσαλέα προσπάθεια για επιβίωση εκατέρωθεν των πολεμιστών. Μπορεί σαν σύστημα μάχης να μην είναι σε θέση να υποστηρίξει ένα καθαρόαιμο action παιχνίδι, αλλά στην παρούσα περίπτωση (ενός πρωτίστως αφηγηματικού παιχνιδιού) εκπληρώνει πλήρως τον στόχο του.

Σε όλο αυτό το σύνολο δεν θα γινόταν παρά να αποδώσουμε τα εύσημα στη Ninja Theory αναφορικά με τον οπτικοακουστικό τομέα. Αναμφίβολα έχουμε δει παιχνίδια της γενιάς, όπου μέσω της εκτενής ενασχόλησης να αντιλαμβάνεται κανείς πως δεν θα ήταν εφικτό να “τρέξουν” στην περασμένη γενιά. Εδώ όμως ίσως έχουμε την πρώτη περίπτωση όπου από το πρώτο λεπτό, η εικόνα που βλέπουμε δημιουργεί αυθόρμητα την αίσθηση ότι υπάρχει ένα οπτικό άλμα, που μόνο αυτή η γενιά συστημάτων θα μπορούσε να υποστηρίξει.

Το αποτέλεσμα είναι σχεδόν φωτορεαλιστικό, αποδίδοντας με απαράμιλλη πιστότητα το πανέμορφο τοπίο της Ισλανδίας, την ίδια την Senua αλλά και όλα τα στοιχεία του περιβάλλοντος, τεχνητά ή φυσικά. Οι ανάγλυφες επιφάνειες του εδάφους, των βράχων και λοιπών στοιχείων απεικονίζονται με αφοπλιστική λεπτομέρεια, φέρνοντάς μας μπροστά από αληθοφανέστατα τοπία τόσο στα εξωτερικά περιβάλλοντα όσο και στα κλειστοφοβικά σπήλαια.

Επιπρόσθετα, οι φωτισμοί και τα καιρικά φαινόμενα βρίσκονται στο ύψος των περιστάσεων, προσδίδοντας την απαραίτητη ζωντάνια στο οπτικό σύνολο. Το σύνολο της περιπέτειας μεταφέρεται άψογα σκηνοθετικά, με φυσικές εναλλαγές μεταξύ gameplay και cutscenes καθώς και καλοστημένες μεθόδους για το πέρασμα του χρόνου, διατηρώντας την -πάντα ελκυστική- προσέγγιση του μονοπλάνου.

Με τη σειρά του, ο ηχητικός τομέας δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από την άρτια δουλειά του οπτικού τομέα. Όπως και το πρώτο Hellblade έτσι και εδώ η χρήση ακουστικών θα λέγαμε ότι κρίνεται επιβεβλημένη. Οι φωνές ακούγονται διαρκώς από όλες τις πλευρές, μεταφέροντας αληθοφανώς το πώς πιθανότατα θα ακούγονταν στο ίδιο το μυαλό της Senua, κάτι που μπορεί να γίνεται αντιληπτό μόνο μέσω ακουστικών.

Παράλληλα, οι περιβαλλοντικοί ήχοι εκπληρώνουν πλήρως τον στόχο τους, πείθοντας για τις -συχνά- δυσχαιρείς καιρικές συνθήκες. Όπως αναφέραμε πρωτύτερα, η μουσική είναι απόλυτα ταιριαστή και έρχεται στις κατάλληλες στιγμές για να δημιουργήσει ένταση και συναισθηματική φόρτιση.

Φτάνοντας προς το τέλος, θα θέλαμε να αναφερθούμε και σε δύο στοιχεία που είχαν δημιουργήσει αρνητικές εντυπώσεις, πριν την κυκλοφορία του τίτλου. Αρχίζοντας από το θέμα της διάρκειας, το Hellblade 2 κυμαίνεται γύρω στις 8 ώρες, που για τη φύση του παιχνιδιού και την ιστορία που θέλει να μεταφέρει είναι αρκούντως ικανοποιητική, προσφέροντας μία πλήρη εμπειρία που αποφεύγει την πιθανότητα “ξεχειλώματος”.

Για το δεύτερο θέμα, το πανταχού παρόν ζήτημα των 30 fps, θεωρούμε ότι δεν είχε τον παραμικρό αντίκτυπο στην αίσθηση της ομαλότητας. Φυσικά, δεν θα υποστηρίξουμε πως δεν θα ήταν προτιμότερο να “έτρεχε” στα 60 fps, αλλά σε σχέση με παιχνίδια όπως τα Final Fantasy VII: Rebirth και Starfield, μεταξύ διαφόρων άλλων, όπου τα 30 fps είχαν άμεση επίπτωση στην αίσθηση της ομαλότητας (έστω μέχρι να συνηθίσει το μάτι) στην προκειμένη περίπτωση απλά δεν δημιουργήθηκε ποτέ αυτή η εντύπωση.

Θα πρέπει να γίνει και μία μικρή αναφορά στη συμπερίληψη ελληνικών υποτίτλων, σε μία από τις απειροελάχιστες περιπτώσεις όπου στούντιο της Microsoft επέλεξε να τους περιέχει. Ευελπιστούμε ότι και άλλες ομάδες θα ακολουθήσουν αυτήν την τακτική μελλοντικά.

Κλείνοντας τις παραπάνω παρενθέσεις, το Hellblade 2 συνολικά αποτελεί ένα εξαιρετικό sequel, με τη Ninja Theory να συνθέτει μία έντονη εμπειρία, καθιστώντας τη Senua ως μία από τις πλέον σύνθετες και αξιομνημόνευτες πρωταγωνίστριες του μέσου. Παράλληλα, το οπτικοακουστικό αποτέλεσμα είναι σε θέση να δημιουργήσει νέα δεδομένα, τουλάχιστον όσον αφορά περιπτώσεις όπου οι ομάδες ανάπτυξης που επιθυμούν να προσεγγίσουν το πόνημά τους με φωτορεαλιστικές ορέξεις.

Στον πυρήνα του παραμένει μία αφηγηματική εμπειρία, υποστηρίζοντας πλήρως αυτήν την κατεύθυνση, ένα αποτέλεσμα που το καταφέρνει αποφεύγοντας τις υπερβολές, αποδεικνύοντας, για άλλη μία φορά, το ταλέντο της Ninja Theory.

To Senua’s Saga: Hellblade II κυκλοφορεί από τις 21/5/24 για PC και Xbox Series. To review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για το Xbox Series X, με review code που λάβαμε από τη Microsoft.

The post Senua’s Saga: Hellblade II | Review first appeared on GameOver.

The post Senua’s Saga: Hellblade II | Review appeared first on GameOver.