Mutropolis – Review

Δυστοπική κομεντί!

To Mutropolis είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον μας από τις πρώτες κιόλας εικόνες που είχαν κυκλοφορήσει, παρέα με μια μικρή εισαγωγή στην ιστορία του. Με εικαστικό που θυμίζει τις πανέμορφες πινελιές του Broken Age, αλλά και ένα σενάριο διαφορετικό από τη συνηθισμένη πλέον μετα-αποκαλυψιακή κατάθλιψη, το Mutropolis έδειχνε ως ένας αναπάντεχα φρέσκος τίτλος.

Η ιστορία του παιχνιδιού εξελίσσεται κοντά στο 5.000 μ.Χ. Πριν περίπου 3.000 χρόνια η Γη σχεδόν καταστράφηκε υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, με την ανθρωπότητα να κατάφερε να επιβιώσει σε μια αποικία της στον Άρη,

Ένα από τα πανεπιστήμια του Άρη λοιπόν, αποφάσισε πως είναι πολύ καλή ιδέα να ανακτήσει η ανθρωπότητα το παρελθόν της και έτσι έχει στήσει μια νέα βάση στη Γη, στην οποία διάφοροι επιστήμονες και αρχαιολόγοι εργάζονται πυρετωδώς για να λύσουν τα μυστήρια του παρελθόντος. Ίσως το μεγαλύτερο μυστήριο από αυτά να είναι και οι φήμες γύρω από μια μυθική χαμένη πόλη ονόματι “Mutropolis”.

Ο πρωταγωνιστής μας λοιπόν, είναι ένας έμπειρος αρχαιολόγος, ο οποίος μαζί με την ομάδα του βρίσκονται ξαφνικά μπλεγμένοι σε ένα φουτουριστικό κυνήγι για το «Ελ Ντοράντο» της μελλοντικής αρχαιολογίας, ενάντια σε μυστήριους εχθρούς, περίεργες νέες γνωριμίες και τραγελαφικά σκηνικά.

Όπως βλέπετε, η βάση της ιστορίας έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και το γεγονός ότι δίνεται με έναν ανάλαφρο και κωμικό τρόπο (θυμίζει λίγο Deponia αλλά δίχως την υπερβολή του), στήνει έναν ωραίο κόσμο, που σηκώνει μπόλικη εξερεύνηση και χτίσιμο, και δίνει μια σχετικά ικανοποιητική ιστορία. Η γενικότερη εξέλιξή της όμως, περιέχει διάφορες σεναριακές ατασθαλίες και προβλήματα.

Σε κάποια σημεία η ροή προχωράει ωραία, σε άλλα κάνει μεγάλες κοιλιές και ζητάει μπόλικο backtracking. Υπάρχουν στιγμές που γίνεται σχεδόν ξεκάθαρο ότι ελάχιστα πράγματα έχουν επιβιώσει από την καταστροφή, και αμέσως μετά βλέπεις να έχουν επιβιώσει άλλα πράγματα που όχι 3.000 χρόνια δεν θα κρατούσαν, αλλά ούτε 300. Είναι δηλαδή ξεκάθαρο πως οι σεναριογράφοι δυσκολεύτηκαν να ακολουθήσουν τα όρια που οι ίδιοι θέσπισαν, αλλά και να κρατήσουν τη ροή σε πιο ομαλό ρυθμό, με το αποτέλεσμα να δυσκολεύεται να “δέσει” σωστά.

Ακόμα και ο βασικός αντίπαλος του παιχνιδιού έρχεται εντελώς ενάντια στη φιλοσοφία του κόσμου και φαντάζει σαν «από μηχανής Θεός», που απλά μπήκε ως κάτι ανατρεπτικό και διαφορετικό από τα συνηθισμένα, αντί για κάτι πιο στοχευμένο και ουσιαστικό, χτισμένο μέσα στην ιστορία.

Στον τομέα του gameplay τώρα, το Mutropolis είναι ένα από τα πιο παραδοσιακά point & click adventures που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, κάτι που δε του φαίνεται στην αρχική επαφή αλλά και στο ανάλαφρο art direction. Και το λέμε αυτό γιατί το παιχνίδι έχει ένα ικανοποιητικότατο επίπεδο πρόκλησης στους, αναπάντεχα πολυάριθμους γρίφους του.

Καιρό είχαμε να συναντήσουμε adventure που αντλεί τόση έμπνευση από τις εποχές των 90s, αλλά και που κάνει το ένα βήμα παραπάνω στο να δοκιμάζει και νέoυ τύπου puzzles. Και χωρίς να δίνει κάτι το ρηξικέλευθο, το αποτέλεσμα είναι πολύ ευχάριστο. Ναι, υπάρχουν ορισμένες στιγμές “moon logic” (ορολογία των παλιών adventures για παράλογους γρίφους), με την απουσία ενός hot spot indicator να τις κάνει ακόμα πιο έντονες, όμως αυτές είναι κυρίως μέσα στο χιουμοριστικό πλαίσιο του παιχνιδιού, οπότε λίγη τρέλα είναι κατανοητή.

Εκεί που το Mutropolis σκοντάφτει και πάλι όμως, είναι στη ροή του. Το δεύτερο act και τμήμα του τρίτου ζητούν μπόλικο backtracking για πολλούς από τους γρίφους τους, ενώ υπάρχουν ξεκάθαρες στιγμές που μπορεί να κοιτάς την οθόνη χωρίς να είσαι σίγουρος τι άλλο να κάνεις για να προχωρήσεις παρακάτω.

Από αισθητικής άποψης πάντως, το παιχνίδι είναι απλά πανέμορφο. Σαφέστατα εμπνευσμένος από την τεχνοτροπία του Broken Age, ο κόσμος του παιχνιδιού είναι υπέροχα ζωγραφισμένος, με έντονους φωτισμούς και παστέλ αποχρώσεις που του δίνουν έναν πολύ φρέσκο αέρα. Οι δε χαρακτήρες ακολουθούν και αυτοί το ψηλόλιγνο στυλάκι του Broken Age, αν και ξεκάθαρα εδώ το animation είναι αρκετά σκαλιά κατώτερο λόγο πολύ μικρότερου budget.

Η μουσική είναι περιορισμένη στο background lounge στυλ, δίχως να έχει κάποιο κομμάτι να ξεχωρίζει, αλλά το voice acting καταφέρνει να χτυπήσει όλες τις σωστές νότες και να δώσει «ζωή» στους χαρακτήρες.

Στις περίπου 10 ώρες διάρκειας που κράτησε το παιχνίδι, δε θα κρύψουμε ότι υπήρξαν ορισμένες στιγμές που δυσανασχετήσαμε, είτε με το backtracking για να λύσουμε μια περίεργη παλαβομάρα, είτε γιατί κάποια σεναριακή τρύπα μάς έβγαλε εκτός ατμόσφαιρας.

Όμως αυτά αποτελούν ένα μικρό μόνο τμήμα του Mutropolis. Το υπόλοιπο είναι ένα 100% παραδοσιακό point & click adventure παιχνίδι, με όμορφο εικαστικό, έξυπνες ιδέες, ικανοποιητική πρόκληση και μια ιδιαίτερη ιστορία. Ένας τίτλος που παίζεται με χαμόγελο από την αρχή μέχρι το τέλος.

To Mutropolis κυκλοφορεί από τις 18/2/21 για PC. Το review βασίστηκε σε review code που λάβαμε από τον developer.

The post Mutropolis – Review appeared first on GameOver.