Landflix Odyssey – Review

Binge playing.

Παραφράζοντας τη γνωστή έκφραση που λέει “Ντύσου για τη δουλειά που θα ήθελες να κάνεις, και όχι για αυτή που κάνεις”, θα λέγαμε ότι το Landflix Odyssey την εξέλαβε λίγο πιο σοβαρά από ό,τι θα έπρεπε, και κατέληξε στο “Κυκλοφόρησε το παιχνίδι που θα ήθελες να έχεις φτιάξει, και όχι αυτό που πραγματικά έφτιαξες”. Για να ακριβολογούμε βέβαια, δεν πρόκειται για ένα τόσο κακό παιχνίδι, μην προκαταβάλουμε από την αρχή του κειμένου, θα ήταν άδικο, καθώς υπάρχουν αρκετά καλά στοιχεία εκεί μέσα. Απλά, το τελικό αποτέλεσμα

αποπνέει έντονη φιλοδοξία και αυτοπεποίθηση, τις οποίες δυσκολεύεται να υποστηρίξει. Άλλωστε μιλάμε για δημιουργία ενός πενταμαμελούς ιταλικού στούντιο, με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται.

Το Landflix Odyssey λοιπόν, μας βρίσκει ως τον στερεοτυπικό καναπεδάτο binge watcher τύπο, ονόματι Larry, ο οποίος μια μέρα χάνει τις μπαταρίες από το τηλεκοντρόλ του και δεν μπορεί να παρακολουθήσει τις αγαπημένες του σειρές. Ψάχνοντας κάτω από τον καναπέ του, θα βρει δύο φωσφορίζουσες μπαταριές αμφιβόλου προελεύσεως, και αφού τις τοποθετήσει στο τηλεκοντρόλ, μια πράσινη ακτίνα θα τον ρουφήξει μέσα στην τηλεόρασή, όπου και θα ξεκινήσει η περιπέτειά του ανάμεσα στις πέντε αγαπημένες του τηλεοπτικές σειρές, προκειμένου να συλλέξει τις πέντε μπαταρίες που χρειάζεται για να επιστρέψει στον πραγματικό κόσμο. Πάνω σε αυτή τη θεματική λοιπόν, στήνεται όλο το setting του παιχνιδιού, δηλαδή, στις τηλεοπτικές σειρές.

Αυτή είναι η βάση του, το σημείο που προσπαθεί να “χτυπήσει” για να γίνει θελκτικό, καθώς και το κομμάτι του σεναρίου που προσπαθεί να αποδώσει χιουμοριστικό χαρακτήρα. Ο τίτλος του παιχνιδιού δηλαδή είναι “Landflix” που παραπέμπει στο Netflix, ενώ χρησιμοποιεί την ίδια σχεδόν γραμματοσειρά με τον streaming κολοσσό, ενώ οι πέντε κόσμοι του παιχνιδιού είναι οι πασίγνωστες σειρές Stranger Things, Game of Thrones, Daredevil, Breaking Bad και Walking Dead. Ακόμα και η ιδέα του τηλεκοντρόλ και των μπαταριών είναι δανεισμένη από ένα παλιό Treehouse of Horror επεισόδιο των Simpsons. Το setting των τηλεοπτικών σειρών το ξεζουμίζει σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, όπου ο κάθε κόσμος αναφέρεται ως σεζόν, και η κάθε πίστα, ως επεισόδιο.

Τα πάντα λοιπόν στον κόσμο του Landflix είναι οικεία και γνωστά, απλά με διαφορετική ονομασία, ώστε να είναι νομικά καλυμμένοι και να αποδίδεται και το ανάλογο χιούμορ. Το Stranger Things είναι το Peculiar Stuff, το Walking Dead είναι το The Standing Zombie, ο Heisenberg είναι ο Ice & Berg, η Cersei Lannister η Evil Queen και πάει λέγοντας. Δεν θα λέγαμε ότι πιάστηκε η κοιλιά μας από τα γέλια, αλλά έχουν ένα ενδιαφέρον και εξυπηρετούν απόλυτα τον σκοπό τους και το αρχικό όραμα των δημιουργών.

Στο ίδιο μοτίβο ακολουθούν και οι θεματικές του κάθε κόσμου, κάτι που αποτελεί και το δυνατό χαρτί του τίτλου, την ποικιλία. Καθώς το Landflix Odyssey είναι ένα platformer, που εμπλουτίζει αρκετά, και διαρκώς, την gameplay φαρέτρα του με νέα πράγματα. Στον κόσμο του Stranger Things για παράδειγμα, δεν έχουμε έξτρα δυνάμεις (πέρα από το ρέψιμο που ακινητοποιεί προσωρινά τους αντιπάλους και υπάρχει σε όλη την διάρκεια του παιχνιδιού), αλλά στη διάρκεια των πιστών του θα κάνουμε και περάσματα από την “ανάποδη” πλευρά του κόσμου.

Στο Game of Thrones θα έχουμε σπαθί, στο Daredevil το μπαστούνι/ πολυεργαλέιο του γνωστού ήρωα που θα χρησιμοποιούμε σαν όπλο και grappling hook, στο Breaking Bad μπορούμε να παγώσουμε τον χρόνο, και, τέλος, στο Walking Dead, φυσικά βαλλίστρα, με την οποία μάλιστα μπορούμε να σκαρφαλώνουμε και στα βέλη που καρφώνονται σε τοίχους.

Εκτός από αυτήν την ποικιλία που δίνουν οι ξεχωριστές ιδιότητές και φρεσκάρουν διαρκώς το gameplay, μέσα στον ίδιο κόσμο που αποτελείται από οκτώ ή εννιά πίστες έκαστος, θα έχει και δύο bosses, καθώς και ξεχωριστές θεματικές πίστες. Για παράδειγμα, στο Game of Thrones υπάρχει πίστα όπου πετάμε μαζί με την Daenerys πάνω σε δράκο και εκτοξεύουμε φλόγες, ενώ στο Breaking Bad θα καταστρέφουμε με ρεψίματα το γνωστό τροχόσπιτο, σε ύφος Street Fighter, ή θα παίζουμε side scrolling shooter με junk food σε ένα πολύ περίεργο τριπάρισμα. Γενικά, για να μην κουράζουμε με τα απανωτά παραδείγματα, αρκεί να αναφέρουμε ότι η ποικιλία και το διαρκές φρεσκάρισμα είναι το μεγάλο και δυνατό χαρτί του Landflix.

Είναι κάτι που δεν το συναντάς ούτε σε μεγάλες παραγωγές, και ιδίως στην κατηγορία των platformer, την χρειαζόμαστε αυτή τη φρεσκάδα όσο πουθενά αλλού. Αυτή η τόλμη και αυτή η ωραία τρέλα είναι κάτι που το περιμένεις από τους indie τίτλους, και το Landflix δεν την τσιγκουνεύεται στιγμή.

Εκεί όμως που στραβοπατάει, είναι στην εκτέλεση. Γι’ αυτό άλλωστε αναφέραμε ότι είχε λίγο περισσότερη αυτοπεποίθηση απ’ ό,τι θα έπρεπε καθώς ο χειρισμός, τα hit boxes, οι χρόνοι και όλα τα μικρά τμήματα που κάνουν ένα platformer λείο και ομαλό, δεν θα έπρεπε τελικά να θεωρούνται τόσο δεδομένα. Η κίνηση, τα άλματα και όλα τα επιμέρους τμήματα του Landflix λοιπόν, είναι άτσαλα και κακοσχεδιασμένα.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, το παιχνίδι δυσκολεύει τον παίκτη για όλους τους λάθος λόγους, και με όλους τους λάθος τρόπους. Προσπαθώντας να ανεβάσει την πρόκληση, γίνεται δύσκολο με φτηνούς και ενοχλητικούς τρόπους. Με μπούκωμα εχθρών και ακαριαίους θανάτους, με κάποια αραιά checkpoints χωρίς καμία λογική, με χτυπήματα που κανονικά σου χάνουν μια καρδιά από τις τρεις, αλλά εν τέλει σε πετάνε σε καρφιά και γκρεμούς, καθώς και διάφορα άλλα. Δεν είναι κάτι απροσπέλαστο σε επίπεδο δυσκολίας, αλλά όταν παίζεις ένα παιχνίδι με βασικό σου αντίπαλο τους ίδιους τους μηχανισμούς του, είναι αδύνατο να μην εκνευριστείς. Ή θα έχεις καλούς μηχανισμούς και απαιτητική πρόκληση, ή κακούς μηχανισμούς και χαμηλό επίπεδο. Ένα από τα δύο. Και τα δύο μαζί, δεν γίνεται.

Αν το δούμε συνολικά λοιπόν, και δεν το σπάσουμε σε μικρά τμήματα, θα μπορούσαμε να πούμε χοντρικά ότι το Landflix Odyssey έχει σαφέστατα κακοφτιαγμένους μηχανισμούς. Είναι ένα παιχνίδι με αρκετές αρετές και ωραίες ιδέες σε πολλά σημεία του, όπως για παράδειγμα τα σημάδια στους κρυφούς τοίχους με τα collectible blueprints που ξεκλειδώνουν μία έξτρα πίστα για κάθε κόσμο. Δεν είναι κάτι ρηξικέλευθο, αλλά όταν έχεις φάει ώρες και ώρες να ψάχνεις κρυφά σημεία καθαρά στην τύχη, είναι πολύ ευχάριστο να ξέρεις ότι εκεί που κρύβεται κάτι, υπάρχει ένα μικρό σημαδάκι που πρέπει να παρατηρήσεις.

Το μεγάλο του χάρισμα βέβαια, παραμένει η ποικιλία στο setting και το gameplay, καθώς και η feel good αίσθηση του να παίζεις μέσα σε αγαπημένες σειρές. Πραγματικά, ανανεώνεται τόσο συχνά που πολύ δύσκολα θα πιάσει κάποιος τον εαυτό του να πλήττει παίζοντάς το. Σίγουρα, όμως, θα τον πιάσει να εκνευρίζεται. Το ένα και βασικό πρόβλημα του Landflix Odyssey είναι ξεκάθαρα οι μηχανισμοί και το game design του. Μπορεί να προσμετρηθεί συνολικά σαν ένα πρόβλημα, αλλά είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που θα μπορούσε να έχει ένα παιχνίδι της κατηγορίας.

Το Landflix Odyssey κυκλοφορεί για τα PS4, PS5, Xbox One, Xbox Series και PC από τις 27/11/20 ενώ η έκδοση για το Switch αναμένεται στις 22/12/20. Το review βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS4 με review code που λάβαμε από τον developer.

The post Landflix Odyssey – Review appeared first on GameOver.