Guacamelee 2

Μεγαλύτερο, καλύτερο και με περισσότερα κοτόπουλα!

Το πρώτο Guacamelee! μπορεί να μην είχε κερδίσει εξαρχής την προσοχή μας αλλά τελικά κατέληξε να αποτελεί ένα από τα πιο ευχάριστα και χιουμοριστικά metroidvania της αγοράς, επιδεικνύοντας παράλληλα μία διάχυτη προσωπικότητα μέσω της ζωηρής -ποπ φιλοσοφίας- απεικόνισης της μεξικάνικης λαογραφίας. Μπορεί η πρώτη εικόνα που πρόβαλε να δημιουργούσε καχυποψία, ελέω της εκκεντρικής θεματολογίας και του –φαινομενικά- απλού τεχνικού τομέα, όμως τελικά κατάφερε να αρπάξει επάξια τη θέση του μεταξύ των καλύτερων του είδους.

Ξεφεύγοντας, πλέον,

από τον ορισμό του αουτσάιντερ, το sequel έρχεται ως ένα άκρως αναμενόμενο φρέσκο κεφάλαιο των περιπετειών του αγαπημένου luchador. Από την εισαγωγή το σενάριο δείχνει υποσχόμενο. Φυσικά, όχι επειδή θα πρέπει να περιμένετε το πλέξιμο κάποιας ιστορίας με βάθος, αλλά γιατί φαντάζει ως ένα ιδανικό υπόβαθρο για άπλετες χιουμοριστικές πάσες μεταξύ ηρώων και villains. Η ιστορία βρίσκει τον Juan σε μία ήσυχη ζωή με τη γυναίκα και τα παιδιά του, 7 χρόνια μετά τα γεγονότα του Guacamelee! Η ράθυμη ρουτίνα του θα ανατραπεί σύντομα και ο... σκεμπές δεν θα αργήσει να πέσει όταν φορέσει τη μάσκα του luchador προκειμένου να παλέψει με τους νέους κινδύνους που απειλούν το Mexiverse.

Το λογοπαίγνιο του Mexiverse δεν θα μπορούσε παρά να αναφέρεται στο πλήθος από παράλληλα Μεξικάνικα σύμπαντα, η ισορροπία των οποίων κρέμεται από μία κλωστή, κάτω από τα επικίνδυνα σχέδια του Salvador ενός ισχυρού παλαιστή, που σε παράλληλο σύμπαν κατάφερε να εξοντώσει όλους τους αντιπάλους του και να ανέλθει ως η κυρίαρχη δύναμη. Εν ολίγοις αυτή η σεναριακή χροιά έρχεται να δέσει γάντι ως πρόφαση για δεκάδες αστεία για τις ξεχωριστές εκφάνσεις του κόσμου που εκτυλίσσονται τα Guacamelee.

Το χιούμορ αποτελεί ένα από τα νευραλγικά στοιχεία των παιχνιδιών και στο sequel η καναδική DrinkBox Studios έχει ανεβάσει τον διακόπτη από το 1 στο 10. Διαφoρετικής λογής λογοπαίγνια, έξυπνες αναφορές σε πλήθος παλιότερων και καινούριων παιχνιδιών, πνευματώδες σπάσιμο του τέταρτου τοίχου, αυτοσαρκασμός, παρωδία μηχανισμών και λοιπά είδη αστείων παρελαύνουν συνεχώς στους απολαυστικούς διαλόγους (που ποτέ δεν σταματάνε άκομψα την περιπέτεια) και στο τριγύρω σκηνικό. Η γραφή τους πετυχαίνει 9 στις 10 φορές το στόχο (τουλάχιστον για τον γράφοντα), προσδίδοντας -σε συνδυασμό με τον ζωηρό οπτικό τομέα- σημαντικούς πόντους στην ιδιαίτερη προσωπικότητα που το διακρίνει.

Τον εκκεντρικό και ξεκαρδιστικό κόσμο του Guacamelee! 2 πλαισιώνει ιδανικά, για άλλη μία φορά, το gameplay του, που επανέρχεται εμπλουτισμένο και διασκεδαστικότερο. Ως luchador ο Juan δεν θα γινόταν παρά να έχει ένα ικανοποιητικό ρεπερτόριο επιθετικών κινήσεων, που γίνεται να συνδυαστούν ελεύθερα σε διάφορα ισχυρά combos. Αν και στον τομέα του χειρισμού δεν έχει γίνει κάποιο σημαντικό βήμα εμπρός, και πάλι η αίσθηση του εμπλουτισμού παραμένει με την εισαγωγή περισσότερων και ουσιαστικών νέων τύπων από εχθρούς καθώς και νέα, ιδιαίτερα καλοσχεδιασμένα, bosses.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στα περισσότερα από τα σημεία όπου βρισκόμαστε, ουσιαστικά σε μία αρένα με εχθρούς, η DrinkBox έδωσε τη δέουσα προσοχή ώστε η διαρρύθμιση των επιπέδων και η σύνθεση των εχθρών να είναι δουλεμένη, ώστε να μην φαίνονται απλά “πεταμένοι” μέσα αλλά, αντιθέτως, να μας φέρνουν συνεχώς σε εμπνευσμένες δοκιμασίες. Δεν θα μπορούσε να λείπει και η δυνατότητα της κατά βούλησης αλλαγής του κόσμου μεταξύ ζωντανών και νεκρών, μία ικανότητα που παρέχει πρόσφορο έδαφος για πλήθος από απαιτητικά platform σημεία και ευφάνταστες μάχες, όπου οι εχθροί είναι ευάλωτοι ανάλογα με τον κόσμο όπου βρισκόμαστε και οι περιβαλλοντικοί κίνδυνοι και βοηθητικές πλατφόρμες εμφανίζονται και εξαφανίζονται κατά βούληση. Τα αντανακλαστικά και η οξυδέρκεια πρέπει να βρίσκονται σε υψηλά επίπεδα αφού συνεχώς ερχόμαστε μπροστά από νέες προκλήσεις που απαιτούν κινήσεις ακριβείας.

Ειδικά η ποικιλία και η φαντασία που έχει αποδοθεί στο platform στοιχείο του Guacamelee! 2 ξεπερνάει με ευκολία αυτήν του πρώτου μέρους, αποτελώντας σίγουρα το δυνατότερο σημείο του gameplay. Ο βαθμός πρόκλησης διακρίνεται από καλή ισορροπία, καθώς μπορεί να είναι υψηλός αλλά ποτέ δεν δίνει την εντύπωση του σαδιστικού. Τα checkpoints είναι συχνά, αποφεύγοντας τη δημιουργία εκνευρισμού και ωθώντας μας αβίαστα σε αλλεπάλληλες προσπάθειες ακόμα και στα πιο δύσκολα κομμάτια. Η metroidvania δομή του έχει επίσης αποδοθεί αρκετά καλά, διακρινόμενη από μία ασταμάτητη ροή. Ο λειτουργικός χάρτης βοηθάει χαρακτηριστικά στην εύρεση των μυστικών, και η σταδιακή απόκτηση νέων δυνάμεων συνοδεύεται από το οικειοθελές backtracking για περιοχές που ήταν προηγουμένως απρόσιτες.

Σε αντίθεση με άλλους τίτλους του είδους, δεν θα νοιώσετε ποτέ ότι έχετε χαθεί ή ότι πρέπει να επιδοθείτε σε έντονο ψάξιμο για τα μυστικά, καθώς η εύρεση των ζητουμένων για την κεντρική αποστολή και οι “μυστικές” περιοχές είναι άμεσα εμφανή στον χάρτη. Το παραπάνω θα μπορούσε να αποτελεί δίκοπο μαχαίρι, αφού εκ των πραγμάτων χάνεται σε σημαντικό βαθμό η αίσθηση της εξερεύνησης και η χαρά της ανακάλυψης, όμως η γρήγορη και ζωηρή φύση του Guacamelee! 2 συνάδει τελικά με αυτήν την προσέγγιση. Άλλωστε στην πλειονότητα από τις προαιρετικές, “μυστικές” περιοχές τα μυστικά σεντούκια δεν δίνονται απλόχερα. Αντιθέτως, ζητάνε από τον παίκτη την επιβίωση από μία νέα platform δοκιμασία, αντικαθιστώντας έτσι τον τύπο της ικανοποίησης που προκύπτει από την ανακάλυψη με την ικανοποίηση που κερδίζεται από την επιβίωση ενός ακόμα επικίνδυνου εμποδίου.

Ιδιαίτερη αναφορά θα πρέπει να γίνει στη δυνατότητα του Juan να μεταμορφώνεται σε... κότα (να σημειωθεί εδώ πως η αναφορά στο morphing ball δεν είναι τυχαία, καθώς τα Guacamelee! λειτουργούν έντονα ως μία παρωδία των Metroid), μία ικανότητα που υπήρχε και στον πρώτο τίτλο αλλά εδώ επιστρέφει έντονα εμπλουτισμένη. Αυτή τη φορά η μορφή της κότας δεν περιορίζεται στην ικανότητά της να μας δίνει πρόσβαση σε στενά μονοπάτια, αλλά εμπλουτίζεται με ειδικές ικανότητες, όπως η διαγώνια εκτόξευση και ένα πλήρες ρεπερτόριο επιθετικών κινήσεων.

Το σύνολο ολοκληρώνει ιδανικά ο οπτικοακουστικός τομέας. Τα πλούσια χρώματα και οι έντονες γωνίες που διακατέχουν τον οπτικό τομέα δημιουργούν την αίσθηση κυριακάτικου πρωινού καρτούν που δένει αρμονικά με το έντονο χιουμοριστικό στοιχείο, τον φρενήρη ρυθμό και τη θεματολογία από όπου αντλεί την έμπνευσή του. Μπορεί να δείχνει επικίνδυνα παρόμοιο με το πρώτο Guacamelee! αλλά δεν αργεί κανείς να διαπιστώσει ότι έχει αισθητές βελτιώσεις στον σχεδιασμό των εχθρών και τα περιβάλλοντα, προσφέροντας τελικά μία σαφέστατα ομορφότερη απεικόνιση. Η αλλαγή μεταξύ του κόσμου των νεκρών και των ζωντανών επίσης έχει αποδοθεί με εμφανές κέφι και όρεξη (όπως και οι υπόλοιποι τομείς του παιχνιδιού) παραλλάσσοντας αυτοστιγμεί πλήθος στοιχείων και τη χρωματική παλέτα του περιβάλλοντος, αποκαλύπτοντας συχνά πυκνά χιουμοριστικές αναφορές.

Δεν θα πρέπει να παραλείψουμε ότι μία ακόμα μια φορά δίνεται τη δυνατότητα για τετραπλό co-op (μόνο σε τοπικό επίπεδο, δυστυχώς) σε όλη τη διάρκεια της περιπέτειας. Δυστυχώς, ο υπογράφων δεν είχε τη δυνατότητα να δει τον πανζουρλισμό που αναμφίβολα θα επικρατεί ακόμα και με έναν εξτρά παίκτη, αλλά δεν θα μπορούσαμε παρά να θεωρήσουμε ως θετική αυτήν την έξτρα δυνατότητα. Να τονίσουμε εδώ πως το Guacamelee! 2 συνεχίζει να λειτουργεί άψογα ως μοναχική περιπέτεια, αφού σε καμιά περίπτωση δεν έχει σχεδιαστεί πρωτίστως με γνώμονα το συνεργατικό παιχνίδι.

Η DrinkBox καταφέρνει τελικά να επαναφέρει μία ιδιαίτερα γνώριμη αλλά και ταυτόχρονα εμπλουτισμένη περιπέτεια, που βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τους καλύτερους του είδους, μπορώντας άνετα να υπερηφανευτεί πως στον τομέα του χιούμορ "παίζει" χωρίς αντίπαλο μεταξύ των υπολοίπων metroidvania. Εκτός αυτού, το gameplay συνεχίζει να περιστρέφεται γύρω από ευφάνταστα και ποικίλα platforming σημεία, που οδηγούν πάντα σε εκπλήξεις ως την τελευταία ώρα του παιχνιδιού. Δεν θα μπορούσαμε παρά να το προτείνουμε ανεπιφύλακτα στους λάτρεις του πρώτου Guacamelee!

Το review βασίστηκε στην έκδοση του παιχνιδιού για PC.

pcps4