Divinity Original Sin II: Definitive Edition

Αγγίζοντας την τελειότητα.

Για τις περισσότερες εταιρίες, το να προσθέτουν φανταχτερές λέξεις τύπου "Definitive", "Enhanced", "Ultimate" κ.ο.κ. σε ένα παιχνίδι, σημαίνει απλά πως ξανασερβίρουν ως φρέσκο ένα περσινό φαγητό, έχοντας μέσα 1-2 DLCs και τα patches της χρονιάς. Έτσι, βρίσκουν ευκαιρία να βγάλουν λίγα ακόμα λεφτά, σε παχυλή τιμή, και να αποτρέψουν την πορεία του παιχνιδιού τους προς τον κάδο των εκπτώσεων. Όχι όμως όλοι.

Ενώ η υφήλιος υποφέρει κάτω από τον Ρωμαϊκ... εεε κερδοσκοπικό ζυγό των μεγάλων εταιριών, εκεί μακριά σε ένα μικρό Βελγικό χωριό, μια ομάδα Larianων αντιστέκεται ακόμα και θα αντιστέκεται για πάντα στον κατακτητή!

Με τη βοήθεια του μαγικού ζωμού «ανθρωπιάς και τσίπας» που ετοιμάζει ο μυστηριώδης δρυΐδης τους, συνεχίζουν να μάχονται σθεναρά, και όχι μόνο δε δείχνουν σημάδια εξασθένισης, αλλά αντιθέτως δείχνουν επικίνδυνα έτοιμοι να αρχίσουν μια βάρβαρη επέλαση πάνω από τα πάλαι πότε γυαλιστερά κάστρα ξεπεσμένων μεγαλοδημιουργών.

Για τη σειρά Divinity: Original Sin έχουμε μιλήσει πολλές φορές στο παρελθόν, και για να λέμε την αλήθεια, τέσσερα χρόνια μετά το πρώτο Divinity: Original Sin είναι πράγματι δύσκολο να πεις κάτι καινούριο σε review για ένα από τα παιχνίδια της Larian Studios. Νιώθεις ότι έχεις πέσει σε ένα συγγραφικό τέλμα, ότι έχει κολλήσει η βελόνα του πικάπ, ότι έπεσες μέσα σε ένα ατέρμονο loop δίχως ελπίδα διαφυγής, ότι ζεις και αναπνέεις με την ελπίδα ότι κάποτε η κοπέλα σου θα αφήσει την vegetarian μόδα και θα πλακώσετε μαζί μια σπαλομπριζόλα.

Πόσες φορές, δηλαδή, πρέπει να πέσει ψηφιακό μελάνι και να μιλήσουμε για τον άθλο αυτής της μικροσκοπικής εταιρίας, η οποία με τη βοήθεια του Kickstarter κατάφερε να βγάλει ένα RPG τέτοιου επιπέδου που ο ανταγωνισμός ούτε να ονειρευτεί δε μπορούσε αλλά και δε δείχνει να μπορεί ακόμα; Το πρώτο Original Sin ήταν τόσο ανέλπιστα επαναστατικό και φρέσκο για τα δυτικά RPGs που δεν ήξερες πώς θα μπορούσε να ξεπεραστεί. Όμως, η Larian όχι μόνο το βελτίωσε στον υπερθετικό βαθμό με την Enhanced έκδοση το 2015, αλλά κατάφερε να κάνει και ένα από αυτά τα μαγικά και ελάχιστα sequels, που όχι απλά φτάνουν τον προκάτοχό τους, αλλά τον ξεπερνούν σε όλα τα επίπεδα. Empire Strikes Back, Street Fighter 2, Half-Life 2, Divinity: Original Sin 2. Στέκεται και αυτό δίπλα στα ιερά τέρατα.

Πέρυσι, λοιπόν, μιλήσαμε ενδελεχώς για το Divinity: Original Sin 2 και είχαμε εκφράσει με γλαφυρά λόγια το θαυμασμό μας για το υψηλότατο επίπεδο του τίτλου. Έτσι, αν θελήσετε να μάθετε περισσότερα γύρω από την ποιότητα του παιχνιδιού αλλά και του gameplay του, θα σας παραπέμψουμε εκεί, μιας και εδώ θα κάνουμε μια μικρή περίληψη σε αυτά και θα επικεντρωθούμε μετά στις προσθήκες και αλλαγές της Definitive έκδοσης. Το D:OS2, λοιπόν, είναι ένα Role Playing παιχνίδι δυτικού τύπου, με ισομετρική (αλά Diablo) κάμερα, real-time εξερεύνηση και turn-based σύστημα μάχης.

Στημένο σε έναν αμιγώς fantasy (με λίγα steampunk στοιχεία) κόσμο, πρόκειται για ένα βαθύτατο παιχνίδι δραματικών εναλλαγών και χαοτικών εξελίξεων. Ένα παιχνίδι με διάρκεια 100+ ωρών, γεμάτο πανέξυπνη γραφή, εξαίσιους χαρακτήρες, σαγηνευτικά ευρηματικό questing και ίσως το πλουσιότερο σύστημα role playing για την επίλυσή τους που έχουμε αντικρύσει σε videogame. Ένας τίτλος με λεπτομερή και πολύχρωμα γραφικά, με υψηλότατου επιπέδου voice acting, ταξιδιάρικο soundtrack και Easter eggs που ξεχειλίζουν από κάθε δυνατό σημείο. Ένα ψηφιδωτό gameplay ιδεών, χτισμένο μέσω ενός βαθύτατα στρατηγικού συστήματος μάχης, αμέτρητων συνδυασμών και πρωτοποριακών δυνατοτήτων και αλληλεπίδρασης μεταξύ χαρακτήρων και περιβάλλοντος.

Αυτά και άλλα πολλά, λοιπόν, τα αναφέραμε πέρυσι. Το μεγάλο ερώτημα, όμως, είναι τι νέο έχει να προσφέρει αυτή η έκδοση του παιχνιδιού. Ας δούμε τα πράγματα από την αρχή και ας γίνει απευθείας σύγκριση με την περυσινή έκδοση στο PC. Αρχίζοντας από τα βασικά, ο τεχνικός τομέας του τίτλου δείχνει να έχει αναβαθμιστεί σε πολλά σημεία. Πολλά textures έχουν βελτιωθεί σημαντικά, το animation έχει γίνει πολύ πλουσιότερο και η κίνηση πιο ομαλή, ενώ η ίδια η physics engine του παιχνιδιού έχει ξανασχεδιαστεί, με αποτέλεσμα να βλέπουμε ακόμα περισσότερα effects αλλά και νέες δυνατότητες διάδρασης ανάμεσά τους. Εξίσου καλοδεχούμενο είναι το γεγονός ότι glitches και μικρά bugs δείχνουν να έχουν συμμαζευτεί σε τεράστιο βαθμό, ενώ ακόμα και το προβληματικό frame rate, που είναι γνωστό μειονέκτημα σε όλη τη σειρά, δείχνει να βελτιώθηκε και αυτό σε κάποιο βαθμό.

Φυσικά, αυτά είναι απλά και μόνο το περιτύλιγμα. Στον τομέα του κόσμου, της ιστορίας και του questing, η Definitive Edition δείχνει να έχει δεχθεί το μεγαλύτερο εμπλουτισμό υλικού. Υπάρχουν νέες περιοχές να δείτε, νέος εξοπλισμός για να ανακαλύψετε, νέοι χαρακτήρες να μιλήσετε, νέα quests να βρείτε, νέες δυνάμεις και στρατηγικές να δοκιμάσετε. Αλλά υπάρχει και τεράστια ανανέωση πολλών τμημάτων του παιχνιδιού έτσι ώστε να βελτιωθούν quests (side & main), να δοθεί περισσότερο lore αλλά και να βελτιωθεί η ροή και η εξιστόρηση της βασικής σεναριακης γραμμής, με το τελευταίο chapter να είναι αυτό που δέχτηκε τις περισσότερες βελτιώσεις.

Σε μια μικρή παρένθεση, βλέπουμε εδώ το πώς η Larian πρόσθεσε 250.000 νέες λέξεις κειμένου και voice acting για να βελτιώσει την ιστορία και το τέλος του παιχνιδιού, και μετά θυμούμαστε το «συμπληρωματικό» τέλος του Mass Effect 3 και γελάει δυστυχώς ο κάθε πικραμένος! Η Larian είπε πως η λίστα των προσθηκών/ αλλαγών/ βελτιώσεων στον τίτλο είναι περίπου 45 σελίδες, και έχοντας τριγυρίσει λιγάκι στο παιχνίδι, είμαστε διατεθημένοι να τους πιστέψουμε με αυτά που είδαμε. Θα πούμε, πάντως, πως οι τρεις βελτιώσεις/ αλλαγές που ήθελε ο περισσότερος κόσμος, έγιναν. Πρώτον, το Inventory όχι μόνο έχει οργανωθεί καλύτερα, αλλά πλέον μπορείτε να βλέπετε το inventory όλου του party σε μια οθόνη για πολύ καλύτερη και πιο εύκολη οργάνωση.

Δεύτερον, το quest log/ diary πλέον δεν είναι ασαφές, αλλά δίνει πολύ περισσότερα στοιχεία για το κάθε quest, αλλά και βοηθητικές κατευθύνσεις για όποιον το επιθυμεί. Τρίτον και πλέον χρήσιμο για παίκτες δίχως εμπειρία σε τέτοια παιχνίδια, προστέθηκε ένα νέο επίπεδο δυσκολίας στο Story Mode για να μπορούν και αυτοί να χαρούν το παιχνίδι (καθώς ακόμα και στο παλιό, "easy mode", η δυσκολία ήταν αρκετά υψηλή). Αυτά, βέβαια, ενδιαφέρουν κυρίως τους κατόχους PC, που αν είχαν το original παιχνίδι, αυτό θα αναβαθμιστεί αυτόματα στο λογαριασμό τους εντελώς δωρεάν. Τα saves δεν είναι compatible μεταξύ της vanilla και της definitive (όπως συνέβαινε και στο D:OS1) έκδοσης λόγω των πολλών αλλαγών, αλλά λίγοι θα αντισταθούν στο -ερωτικό σχεδόν- κάλεσμα να το ξαναπαίξουν!

Σε ό,τι αφορά τους κατόχους PS4 & Xbox One τώρα, τους δίνεται επιτέλους η δυνατότητα να ασχοληθούν με αυτό το παιχνίδι–σταθμό, στο οποίο δύσκολα ένας RPG fan θα μπορέσει να αντισταθεί. Και για να χαρούν όσοι περίμεναν μια τέτοια κυκλοφορία και είναι console gamers, μπορούμε να σας πούμε πως η μεταφορά του στις κονσόλες έχει γίνει για άλλη μια φορά με εξαιρετικό τρόπο. Η κίνηση μέσα στο περιβάλλον γίνεται με πολύ άνεση με τη χρήση του gamepad, ενώ το γεγονός πως έχουμε να κάνουμε με ένα turn-based σύστημα μάχης, σημαίνει πως μπορείτε με άνεση να περιηγηθείτε μέσα στα combat μενού του κάθε χαρακτήρα με την άνεσή σας, χωρίς πίεση χρόνου. Το δε HUD του τίτλου είναι ιδιαίτερα καλοσχεδιασμένο, με τα πολλαπλά μενού του να έχουν μπει λειτουργικά σε διάφορα κουμπιά και radial υπομενού.

Σίγουρα δεν μπορεί να πλησιάσει την ταχύτητα και την αμεσότητα ενός πληκτρολογίου, αλλά για τα δεδομένα της πολυπλοκότητας και του πλούτου του υλικού που παρέχει ο τίτλος, το παρόν σύστημα είναι μάλλον το καλύτερο που έχουμε δει ως τώρα σε isometric RPG για gamepad, ένα μικρό σκαλάκι πάνω από το, επίσης κορυφαίο, σύστημα του Pillars of Eternity. Έτσι, σε γενικές γραμμές θα λέγαμε πως ένας console gamer δε θα χάσει στο ελάχιστο από την ενασχόλησή του με το παιχνίδι εκεί. Άντε, θα δει λίγο παραπάνω ζόρι στο framerate κατά τις μεγάλες μάχες στα "απλά" PS4 και Xbox One, αλλά ως εκεί.

Για το τέλος αφήσαμε το multiplayer τμήμα του τίτλου, που είναι ένα από αυτά τα σπάνια παραδείγματα που όχι απλά δε ντροπιάζει το βασικό παιχνίδι, αλλά δίνει μαθήματα στην developer κοινότητα για το πώς να εφαρμόσεις multiplayer mode σε ένα single player παιχνίδι. Βλέπετε, όπως και η περυσινή έκδοση, έτσι και εδώ, το παιχνίδι μπορεί να παιχθεί ολόκληρο σε online co-op τεσσάρων ατόμων, προσφέροντας μια ιδιαίτερα διασκεδαστική εμπειρία, (δείτε τα παλιά livestreams μας για του λόγου το αληθές).

Και με τη δυνατότητα ομαλότατου drop in/ drop out σε παιχνίδι άλλου χρήστη (ακόμα και αγνώστων αν θέλετε), το co-op γίνεται μια ασχολία που είναι σχεδόν απαραίτητο να ζήσετε μια φορά. Για τους κάτοχους κονσόλων δε, υπάρχει και η δυνατότητα split-screen δύο ατόμων σε μια κονσόλα, για ιστορικά RPG sessions κατά το φετινό φθινόπωρο. Τέλος, δε πρέπει να ξεχνάμε και την πολύ ωραία Arena του τίτλου, όπου μέχρι τέσσερις ομάδες των τεσσάρων παικτών μπορούν να μπουν και να αναμετρηθούν με άλλους, σε ένα από τα πιο ωραία strategy/ RPG multiplayer modes που έχουμε δει ως τώρα.

Το Divinity Original Sin 2 είναι ήδη μια τεράστια εμπορική επιτυχία για την Larian, έχοντας καταφέρει να μπει μέσα στο top 10 πωλήσεων για PC games τον τελευταίο χρόνο. Με μια τόσο μεγάλη επιτυχία, πολλοί θα μπορούσαν απλά να είχαν κάνει ένα βασικό port για τις κονσόλες και να είχε τελειώσει το ζήτημα. Εκεί είναι, όμως, που ξεχωρίζει ο πραγματικά καλός developer και δείχνει το ποιόν του, δίνοντας μια Definitive έκδοση -που οριακά τη λες και remake- παρέα με ένα ζουμερό expansion.

Πρόκειται για ένα αδιαφιλονίκητο αριστούργημα στο χώρο των RPGs, για το οποίο δεν υπάρχει δικαιολογία να μην ασχοληθεί κάποιος μαζί του. Όχι, έτερον ήμισυ/ παιδιά/ σκυλιά/ εξεταστική/ κ.λπ. δεν είναι λόγοι. Είναι η ευκαιρία για φθινοπωρινά ξενύχτια με καλό καφέ και μαγικά ταξίδια!

Το review βασίστηκε στην έκδοση του παιχνιδιού για το PS4, καθώς και στην updated έκδοση για PC.

pcps4xbox one Click to open image!Click to open image!Click to open image!Click to open image!Click to open image!Click to open image!Click to open image!Click to open image!