Crash Bandicoot 4: It’s About Time – Review

Μέσα από το εξαιρετικό remake της Crash Bandicoot: N Sane Trilogy, η Vicarious Visions κατάφερε να επαναφέρει στο προσκήνιο το αγαπημένο μαρσιποφόρο. Οπότε μετά από αυτή την εξαιρετική υλοποίηση ήταν λογικό να δημιουργηθούν καινούργιες επιθυμίες από το κοινό που αγάπησε το συγκεκριμένο franchise. Μία από αυτές τις επιθυμίες ήταν η υλοποίηση ενός

Και ενώ το κοινό περίμενε ένα remake του Crash Bash ή κάποιου άλλου παλιού επεισοδίου της σειράς, η Activision έκανε την έκπληξη και ανακοίνωσε έναν νέο, αριθμημένο τίτλο Crash, του οποίου την ανάπτυξη ανέλαβαν τα στούντιο Toys for Bob και Beenox. Αυτή η ανακοίνωση αποτέλεσε χαρμόσυνο γεγονός, αφού στα remakes είχε πραγματοποιηθεί εξαιρετική δουλειά, που σήμαινε πως υπήρχαν τα απαραίτητα θεμέλια για κάτι σπουδαίο

Το Crash Bandicoot 4: It’s About Time, όπως είναι λογικό, είναι ένας τίτλος που ακολουθεί τα platforming βήματα της αρχικής τριλογίας, ενώ σε ό,τι αφορά στο σενάριο η ιστορία του ξεκινά από το τέλος του Crash Bandicoot 3: Warped. Συγκεκριμένα, ο τίτλος προβάλλει τους Neo Cortex και Nefarious Tropy, οι οποίοι μετά την ήττα τους βρίσκονται παγιδευμένοι στο παρελθόν. Ο Uka Uka (η μάσκα που συνοδεύει τον Cortex), στην προσπάθεια που καταβάλει για να ξεφύγουν, ανοίγει ένα ρήγμα στο χρόνο, μέσα από το οποίο ξεφεύγουν από το παρελθόν και διαπιστώνουν πως έχουν πρόσβαση στο πολυσύμπαν (multiverse). Και έτσι αρχίζουν τον σχεδιασμό της κατάκτησης όλων των διαστάσεων.

Βέβαια, σε αυτό το καταστροφικό σχέδιο κατάκτησης βρίσκεται και ο παράγοντας Crash Bandicoot, τον οποίο αναμειγνύει ο Aku Aku, η μάσκα που συνοδεύει τον Crash, ο οποίος για ακόμη μια φορά διαισθάνεται ένα πρόβλημα που αυτή τη φορά έχει προκύψει στον χώρο και τον χρόνο. Έτσι, οι Crash και Coco καλούνται να βρουν τις μάσκες Quantum, οι οποίες διατηρούν την ισορροπία στον χώρο και τον χρόνο. Το κομμάτι της ιστορίας αποδίδεται όμορφα, με το γνωστό χιούμορ που έχει η σειρά, ενώ παράλληλα το στούντιο της Toys for Bob προσφέρει μια πινελιά ανανέωσης στον σχεδιασμό των χαρακτήρων.

Μετά το κομμάτι του πρόλογου, ο τίτλος μάς βρίσκει στο γνώριμο hub, όπου επιλέγουμε πίστες. Συγκεκριμένα, το Crash 4 ακολουθεί τα βήματα δομής του πρώτου Crash Bandicoot, αφού το hub μας απεικονίζεται ως μικρά νησιά-διαστάσεις, όπου επιλέγουμε τις πίστες στις οποίες θα εισέλθουμε. Η δομή των επιπέδων είναι οικεία, αφού ακολουθεί τα χνάρια της αρχικής τριλογίας, δηλαδή έχουμε ένα κλασικό platformer, το οποίο συνδυάζει τις τεχνικές τριών διαστάσεων, 2,5D και -ανά περιπτώσεις- side scrolling platforming.

Ο Crash έρχεται με τις γνώριμες κινήσεις του διπλού άλματος, που τον βοηθά να φτάσει στις πιο ψηλές πλατφόρμες, ενώ δεν απουσιάζει το πέσιμο με την κοιλιά, ώστε να σπάσει συγκεκριμένα κουτιά, τα οποία είναι ανθεκτικά στο “σπινάρισμα-σβούρα” του και βεβαίως υπάρχει και το γλίστρημα που κάνει ο Crash είτε για να χτυπήσει εχθρούς, είτε να πάρει αρκετή φόρα ώστε να κάνει ένα μεγαλύτερο άλμα.

Όμως, όσο πασιφανές είναι το κλασικό μονοπάτι σχεδιασμού που ακολούθησε το στούντιο ανάπτυξης για την υλοποίηση του τίτλου, άλλο τόσο πασιφανές είναι το μεγάλο τεχνολογικό άλμα που πραγματοποιεί το Crash Bandicoot 4. Αυτό δεν φαίνεται μόνο στα πανέμορφα χρώματα, το υπέροχο animation και τις πλούσιες θεματικές ενότητες των επίπεδων, που και θυμίζουν αλλά και ξεχωρίζουν από τα παλιά όμορφα χρόνια των τίτλων Crash. Το τεχνολογικό άλμα αποτυπώνεται στα επίπεδα και τον σχεδιασμό τους.

Συγκεκριμένα, έχουμε πολύ μεγαλύτερες πίστες, αφού πλέον δεν υπάρχουν οι τεχνικοί περιορισμοί που δέσμευαν τον σχεδιασμό και την κλίμακα των επίπεδων στους αρχικούς τίτλους του πρώτου PlayStation. Έτσι, επάνω σε αυτή τη νέα βάση, η ομάδα ανάπτυξης εισήγαγε καινούργιους μηχανισμούς στο gameplay, αλλά και αντιστοίχως ανάλογο περιεχόμενο σε κάθε μεγάλο επίπεδο. Στα χαρακτηριστικά του gameplay προστέθηκαν κινήσεις όπως το τρέξιμο στον τοίχο, πιάσιμο σε σκοινί, κίνηση και εναλλαγή ανάμεσα σε ράγες και κλαδιά δέντρων, ενώ δεν απουσιάζουν και οι μάσκες, οι οποίες παρέχουν έξτρα δυνάμεις, όπως το να αλλάζουμε τη δομή και την ύπαρξη των αντικειμένων στο χώρο, την καθυστέρηση του χρόνου ή τη δυνατότητα να έρχονται τα “πάνω-κάτω” με την εναλλαγή της βαρύτητας.

Στα καινούργια χαρακτηριστικά του gameplay, καλό είναι να προσθέσουμε πως για πρώτη φορά (σε platformer Crash) παίζουμε και με χαρακτήρες εκτός των Crash και Coco, οι οποίοι έχουν τα δικά τους επίπεδα και τα δικά τους χαρακτηριστικά κινήσεων στο χώρο. Για παράδειγμα, η Tawna έρχεται εξοπλισμένη με έναν γάντζο, ο οποίος της επιτρέπει να φτάσει σε απομακρυσμένα και κρυφά σημεία της εκάστοτε πίστας, όπως και να φτάσει κάποια απομακρυσμένα κουτιά. Επίσης, αν και δεν έχει το διπλό άλμα του Crash, έχει την ικανότητα άλματος στον τοίχο (wall jump) ώστε να φτάσει μια ψηλή-δυσπρόσιτη πλατφόρμα.

Από την άλλη πλευρά, το gameplay με τον Neo Cortex κινείται σε σε ύφος παζλ, αφού με το πιστόλι του μετατρέπει τους εχθρούς σε πλατφόρμες, οι οποίες μπορεί να είναι μεταλλικές ή με αναπήδηση. Ο Dingodile, από την άλλη, είναι πιο αργός χαρακτήρας και χρησιμοποιεί μια σκούπα-κανόνι, η οποία τράβα τα κουτιά και μπορεί να εκτοξεύσει πίσω στους εχθρούς τα κουτιά με δυναμίτη. Αυτοί οι νέοι χαρακτήρες προσφέρουν μια ανανέωση στη συνταγή της σειράς.

Όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά οδηγούν, αναπόφευκτα, στην trial and error φύση του τίτλου, καταλήγοντας να έχουμε μια ανανεωμένη και εμπλουτισμένη συνταγή που προσφέρει υψηλή πρόκληση. Αυτό, εξάλλου, γίνεται αντιληπτό και από την εκκίνηση του παιχνιδιού, όπου μας παρέχεται η δυνατότητα να ξεκινήσουμε σε modern ή retro mode. Η modern επιλογή (η οποία είναι και η προτεινόμενη από την ομάδα ανάπτυξης) προσφέρει άπειρες ζωές σε κάθε επίπεδο, ενώ η retro ακολουθεί το παραδοσιακό ύφος, όπου έχουμε συγκεκριμένες προσπάθειες ανά πίστα.

Οι παραπάνω επιλογές συνδέονται άμεσα με τα collectibles. Για όσους δεν γνωρίζουν, στους παλαιότερους τίτλους Crash τα έξτρα collectibles-διαμάντια και οι χρονικές δοκιμασίες (relics) είχαν σημαντικό ρόλο, αφού η συλλογή τους σήμαινε επιπρόσθετο ending. Η συλλογή των συγκεκριμένων collectibles στους παλαιότερους τίτλους δεν ήταν και το ευκολότερο ζητούμενο, αφού απαραίτητη προϋπόθεση ήταν η απομνημόνευση των επίπεδων ούτως ώστε να καταφέρουμε το speed run της χρονικής δοκιμασίας.

Το Crash Bandicoot 4 πηγαίνει τη δυσκολία ένα σκαλί πιο πάνω, αφού το κάθε επίπεδο ανταμείβει τον παίκτη με έξι διαμάντια. Συγκεκριμένα, για να αποκτήσουμε τα τρία διαμάντια χρειαζόμαστε τα Wumpa Fruits, που σημαίνει πως δεν μπορούμε απλά να σπάμε κουτιά γρήγορα, διότι αυτή η κίνηση θα μας κοστίσει σε έλλειψη φρούτων. Το τέταρτο διαμάντι είναι κρυφό και βασίζεται στην παρατηρητικότητα του παίκτη ώστε να το βρει μέσα στο επίπεδο, το πέμπτο απαιτεί να σπάσουμε όλα τα κουτιά και το έκτο και τελευταίο, απαιτεί να χάσουμε μόνο τρεις φορές… Όλα αυτά στον γραπτό λόγο μπορεί να φαίνονται απλοϊκά, ωστόσο το κάθε επίπεδο του παιχνιδιού κρύβει υψηλή πρόκληση και λύσιμο σπαζοκεφαλιών.

Είναι σχεδόν βέβαιο πως σε αρκετά επίπεδα θα σας λείπει κάποιο κουτί στο τέλος του, θα χάσετε άπειρες ζωές και χρόνο σε ορισμένα σημεία των επιπέδων, αφού θα νιώσετε πως παίζετε ένα ρυθμικό δύσκολο platformer τύπου Super Meat Boy, όπου μια λανθασμένη κίνηση σας, θα οδηγήσει στην προσπέραση ενός κουτιού, ή στο να πέσετε στο κενό. Αυτή η δυσκολία αποτυπώνεται και στα time trials, όπου καλούμαστε να νικήσουμε χρόνους των developers, κάτι που θυμίζει κατάσταση Mario Kart, όπου καλούμαστε να νικήσουμε τους Ιάπωνες οδηγούς.

Αν αποφασίσετε να εγκαταλείψετε την “αποστολή συλλογής collectibles” και νομίζετε πως θα κάνετε ένα απλό, γρήγορο πέρασμα στο παιχνίδι, καλό θα είναι να προετοιμαστείτε για κάτι διαφορετικό, διότι από ένα σημείο και μετά είναι δύσκολο ακόμα και να ολοκληρωθούν τα επίπεδα. Και αυτό συμβαίνει διότι τα επίπεδα φιλοξενούν πολλούς εχθρούς, δύσκολα bonus επίπεδα και σημεία που απαιτούν συγκεκριμένα βήματα, ώστε να ολοκληρωθούν οι πίστες. Αυτό σημαίνει πως έχουμε να κάνουμε με ένα γνήσιο platformer Crash, που δείχνει σε όλο του το εύρος την trial and error φύση του. Ωστόσο, πρέπει να πούμε ότι το μόνο αρνητικό που εντοπίσαμε σε ό,τι αφορά στη δυσκολία του τίτλου, είναι η κατανομή των κουτιών checkpoints.

Θα πίστευε κανείς πως, από τη στιγμή που μεγάλωσαν τα επίπεδα, θα υπάρχουν περισσότερα σημεία για τη διασφάλιση της προόδου μας, κάτι το οποίο δυστυχώς δεν υφίσταται. Βέβαια, όταν ηττηθούμε πάρα πολλές συνεχόμενες φορές, το παιχνίδι προσφέρει βοήθειες, όπως να δώσει μια μάσκα που θα μας προστατεύσει από ένα χτύπημα και ορισμένες φορές ένα απλό κουτί μπορεί να μετατραπεί σε checkpoint.

Στον αντίποδα, το Crash Bandicoot 4 δεν καταφέρνει να αξιοποιήσει τα bonus level που ανακαλύπτουμε μέσα στις πίστες και αποτυπώνονται ως μια πλατφόρμα που μας πηγαίνει σε ένα κρυφό σημείο. Σε αυτά τα bonus επίπεδα δεν χάνουμε ζωές, αλλά είναι η ευκαιρία μας να μαζέψουμε ζώες σε ένα πιο “χαλαρό ρυθμό platforming”. Όμως, αυτά τα εξτρά επίπεδα -μετά την ολοκλήρωσή τους- αποκτούσαν και τη λειτουργία του checkpoint. Στο Crash 4 χάνουν αυτή τη λειτουργία, αφού τις περισσότερες φορές θα δούμε την πλατφόρμα αυτών των έξτρα επίπεδων ακριβώς δίπλα από το κουτί των checkpoints.

Από την άλλη πλευρά, στα boss fights, τα οποία είναι εντυπωσιακά και περιλαμβάνουν γνώριμες φυσιογνωμίες από το σύμπαν του Crash Bandicoot, δεν υφίσταται τέτοιο πρόβλημα, αφού ο τίτλος δημιουργεί σημείο επαναφοράς ανάλογα με τη φάση που βρισκόμαστε στη μάχη.

Σε ό,τι αφορά στο περιεχόμενο, το Crash Bandicoot 4 είναι σίγουρα το μεγαλύτερο παιχνίδι της σειράς. Μόλις ολοκληρώσετε την κάθε πίστα, έχετε τη δυνατότητα να παίξετε και να επαναλάβετε τα επίπεδα σε N. Verted mode. Αυτή η επιλογή προβάλλει τα επίπεδα που παίξαμε, αλλά με διαφορετικό φίλτρο χρώματος, art και άλλων οπτικών χαρακτηριστικών και ταυτόχρονα φέρνει όλο το περιεχόμενο του επίπεδου αντικατοπτρισμένο αντίθετα.

Επιπροσθέτως, στη συλλογή των αντικειμένων υπάρχουν και οι flashback tapes, τις οποίες βρίσκουμε μέσα στα επίπεδα. Αυτές οι ταινίες αποτελούν καινούργια επίπεδα, όπου παρουσιάζονται τα παλιά χρόνια δοκιμών που πραγματοποιούσε ο Neo Cortex στον Crash ώστε να γίνει στρατηγός του. Αυτά τα επίπεδα μοιάζουν περισσότερο με δοκιμασίες, αφού καλούμαστε να σπάσουμε κουτιά που βρίσκονται στον αέρα. Κάτι που σημαίνει πως με έναν λάθος χειρισμό, θα βρεθούμε στο κενό και κατά συνέπεια στο πρόσφατο checkpoint.

Αν βέβαια δεν ασχοληθείτε με τα επιπρόσθετα endings, ο χρόνος ολοκλήρωσης για το κανονικό ending και ένα “απλό-γρήγορο πέρασμα” από όλες τις πίστες σίγουρα θα αγγίξει τις δέκα ώρες. Αλλά σε ό,τι έχει να κάνει με το περιεχόμενο, υπάρχει και η λειτουργία για τοπικό co -op, το οποίο δουλεύει και μέσα στα επίπεδα αλλά και σε διαφορές ανταγωνιστικές προκλήσεις, όπου καλούμαστε να σπάσουμε κουτιά ή να κάνουμε χρονικές δοκιμασίες.

Αυτή η επιλογή λειτουργεί ευχάριστα και “παραδοσιακά”, αφού χρειάζεται μόνο ένα χειριστήριο και με το που ηττηθούμε ή περάσουμε checkpoint, το παιχνίδι προβάλλει μήνυμα ώστε να δώσουμε το χειριστήριο στον επόμενο παίκτη. Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό στοιχείο είναι αυτό του τεχνικού τομέα, που την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές υπέφερε από κάποια bugs και glitches. Tο frame rate στις απλές κονσόλες των PS4 και Xbox One είναι ξεκλείδωτο, ενώ στα “ενισχυμένα” μοντέλα PS4 Pro και Xbox One X είναι κλειδωμένο στα 60fps.

Πέρα, όμως, από τα προαναφερθέντα (και μερικά ακόμα) bugs, το Crash 4 προσφέρει υπέροχο art direction, μια πλούσια παλέτα χρωμάτων, ποικιλία στο design των επιπέδων, εξαιρετικό animation και πανέμορφα γραφικά, που παραμένουν πιστά στα παλιά παιχνίδια της σειράς, φέρνοντας όμως μια “φρεσκάδα” και μια ανανέωση που ήταν απαραίτητη για τη μεγάλη επιστροφή του αγαπημένου μαρσιποφόρου και της παρέας του.

Εν κατακλείδι, το Crash Bandicoot 4 εμπλουτίζει και βελτιώνει όλα τα χαρακτηριστικά που γνωρίσαμε στους αρχικούς τίτλους, γεγονός που έχει ως τελικό αποτέλεσμα ένα εξαιρετικό καλοφτιαγμένο platformer, που λόγω της υψηλής του πρόκλησης προσφέρει άφθονο replayabillity.

Το Crash Bandicoot 4: It’s About Time κυκλοφορεί από τις 2/10/20 για PS4 και Xbox One. To review βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS4 με review code που λάβαμε από την AVE.

The post Crash Bandicoot 4: It’s About Time – Review appeared first on GameOver.