Cine-TV #103

Dark Phoenix, Fantastic Beasts, Holmes & Watson και άλλα. Eίδαμε και Predator...

Το trailer του Bumblebee έρχεται να μας θυμίσει ότι μερικές φορές σε ένα franchise τα πομπώδη trailers, οι εκρήξεις και το CGI μάχες πολλών οκτανίων (με νευρικό μοντάζ κατάλληλο για τον φρενήρη ρυθμό του trailer αλλά όχι

για την ίδια την ταινία…) είναι μάλλον αρκετά ώστε να γίνει τεράστια εμπορική επιτυχία κι ας μηδενίζεται με κάθε νέο sequel από τους κριτικούς ή και μεγάλη μερίδα του κοινού. Να, όμως, που τα Transformers θα έρθουν και σε spin-offs πλέον, λανσάροντας -φυσικά- παράλληλα τη νέα κολεξιόν από παιδικά κουκλάκια. Τουλάχιστον αυτήν τη βδομάδα είδαμε και το trailer του Fantastic Beasts, το οποίο έρχεται στον αντίποδα των προσδοκιών του Bumblebee, καθώς εδώ μιλάμε για το sequel ενός σαφέστατα τιμιότερου blockbuster.

Την περασμένη εβδομάδα ο υπογράφων πήγε στις αίθουσες για να δει το The Predator του Shane Black (trivia: έπαιζε στο Predator του 1987). Αν και ο πήχης των προσδοκιών ήταν ιδιαίτερα χαμηλός, τελικά ούτε αυτόν κατάφερε να ξεπεράσει η ταινία και τελικά η απογοήτευση δεν άργησε να έρθει. Το καινούριο Predator αποδεικνύει για άλλη μία φορά πως η ιδιαίτερα εντυπωσιακή φιγούρα του Predator δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει καλά παρά μόνο σε μία, άντε δύο, ταινίες.

Στο πρώτο Predator του 1987 το μυστήριο για αυτόν τον αναπάντεχο εξωγήινο εχθρό αρκούσε για τη σύνθεση μίας εκ των καλύτερων “old-school” περιπετειών. Δεν χρειαζόμασταν ούτε σεναριακές λεπτομέρειες για το ποιόν του επώνυμου χαρακτήρα ούτε το οποιοδήποτε χτίσιμο lore. Αρκεί που τις ισχνές πληροφορίες τις αποκτούσαμε με το σταγονόμετρο και οι ακαριαίες εμφανίσεις του ήταν αρκετές για να φέρουν την αδρεναλίνη στα ύψη, δημιουργώντας αβίαστα την επιβλητικότητα του άκρως θανάσιμου Κυνηγού (σε αντίθεση, εδώ ο Predator δρα ως ένας άλλος Terminator, με τις σφαίρες να κάνουν γκελ πάνω του και ο ίδιος να έχει απωλέσει πλήρως πλέον τις stealth τακτικές που χαρακτήριζαν τους συναδέλφους του, ακόμα και στις χειρότερες των εμφανίσεών τους).

Οι νέες ταινίες είναι φύσει αδύνατο να επαναλάβουν αυτού του είδους τη ροή και κυρίως το μυστήριο πίσω από αυτή τη φιγούρα. Από τη μία έχουμε τις ταινίες δράσης της σημερινής εποχής, που δεν θέλουν καθόλου χτίσιμο αλλά απαιτούν να μας πετάνε εξαρχής σε εκρήξεις και πυροβολισμούς, και από την άλλη ένας σκηνοθέτης/ σεναριογράφος που γνωρίζει ότι οι θεατές έχουν αποκτήσει ιδιαίτερη εξοικείωση με τη μορφή και τις ικανότητες του Predator είναι λογικό να νοιώσει πως είναι ανώφελο να (ξανά)χτίσει μία αινιγματική παρουσία, αργά και σταθερά.

Αν και το πρώτο μισάωρο δημιουργεί προσδοκίες για κάτι καλύτερο, με την επιβλητική και εκρηκτική εμφάνιση του Predator και τις μετέπειτα απαραίτητες b-movie καταστάσεις σε ένα υπόγειο, υπερσύγχρονο εργαστήριο, τελικά το υπόλοιπο της ταινίας κατηφορίζει ολοένα και περισσότερο σε ποιότητα. Ο Shane Black τουλάχιστον φαίνεται να αντιλαμβάνεται πως η ταινία θα λύγιζε πλήρως κάτω από μία πιθανή σοβαροφάνεια καθώς τελικά έγραψε και σκηνοθέτησε μία παραγωγή που δεν φαίνεται να παίρνει ποτέ πλήρως στα σοβαρά τον εαυτό της.

Αυτό γίνεται απόλυτα εμφανές από τους βασικούς χαρακτήρες, όλοι εκ των οποίων αποτελούν στρατιωτικούς κρατούμενους εντός της Αμερικής (που δραπετεύουν εννοείται) με διάφορα ψυχολογικά θέματα. Το χιούμορ αποτελεί ένα βασικό συστατικό, κυρίως όποτε αυτοί οι χαρακτήρες βρίσκονται στην οθόνη, με πληθώρα από γρήγορους και εξυπνακίστικους διαλόγους. Περιέργως, το χιούμορ μεταξύ των μελών της εκκεντρικής ομάδας είναι ίσως το μόνο στοιχείο της ταινίας που λειτουργεί καλά, αν και είναι τέτοιο το ύφος του που είμαστε σίγουροι ότι πολλοί θα το βρουν αφόρητο.

Σε όλα τα υπόλοιπα δυστυχώς η κατάσταση είναι, απλά, κακή. Η δράση είναι εντελώς προβλέψιμη και άνευ οποιασδήποτε φαντασίας αλλά -κυρίως- το σενάριο πάσχει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Σκηνοθετικά υπάρχουν δεκάδες προβλήματα, δημιουργώντας συχνά απορίες για την αλληλουχία διαφόρων σκηνών, όταν π.χ. στη μία στιγμή όλη η ομάδα είναι αιχμάλωτη και μερικά λεπτά μετά ορισμένα από τα μέλη της έχουν εντοπίσει εκτός κάμερας ένα ελικόπτερο στη μέση του πουθενά, ως μέσο διαφυγής, με εντελώς ανεξήγητο τρόπο. Τέτοιου είδους προβλήματα εμφανίζονται συχνά, ιδίως αν κάποιος είναι έστω και ελάχιστα προσεκτικός.

Επιπλέον, διάφορα συμπεράσματα των βασικών χαρακτήρων αλλά και συμβάντα, που απλά πραγματοποιούνται μόνο για να προχωρήσει σε μία συγκεκριμένη πλευρά το σενάριο, πολλές φορές ξεπερνούν κάθε λογική, ακόμα και για τα όρια μίας άμυαλης ταινίας δράσης, δίνοντας τελικά την εντύπωση όχι μίας καλόπιστης αφέλειας από τον σεναριογράφο αλλά καθαρής αδιαφορίας για το γράψιμο ενός προσεγμένου σεναρίου με συνοχή. Οι παιδιάστικες προσπάθειες, μάλιστα, που γίνονται για τη σύνθεση κάποιου lore, καλύτερα να μείνουν στην άκρη, καθώς δείχνουν σαν να προέρχονται από ταινία παιδικού ύφους, αντιθέτως όμως βρίσκονται σε μία R-Rated παραγωγή με μπόλικο splatter.

Τουλάχιστον η δράση και ο ρυθμός είναι ασταμάτητος, δίχως καμία (δραματική ή οποιουδήποτε άλλου ύφους) κοιλιά. Η ιδιόρρυθμη ομάδα των δραπετών θα αποτελέσει τον καταλύτη για το κατά πόσον θα είναι εντελώς αφόρητη η παρακολούθηση του νέου Predator ή αν θα αποτελέσει τελικά ολίγον τι guilty pleasure, ιδίως για παρακολούθηση με παρέα ώστε να βγει και λίγο γέλιο (πέραν από αυτό όπου στόχευε ο Shane Black).

Trailers

Dark Phoenix
Σκηνοθέτης: Simon Kinberg (πρώτη κινηματογραφική δουλειά)
Πρωταγωνιστούν: James McAvoy, Michael Fassbender, Jennifer Lawrence, Nicholas Hoult, Sophie Turner
Πρεμιέρα: 7 Ιουνίου, 2019 (Αμερική)

Το κινηματογραφικό σύμπαν των X-Men συνεχίζει αργά και σταθερά την πορεία του, φτάνοντας στην τέταρτη ταινία του soft-reboot που έφερε το πολύ καλό X-Men: First Class του 2011 (ναι, ναι Sadshadow, είπαμε πολύ καλό!). Ελπίζουμε φυσικά να μην προσεγγίσει ούτε κατά διάνοια το αρκετά κακό X-Men: Apocalypse (2016). Το Dark Phoenix θα επικεντρώνεται στην Jean Grey, την υπερηρωίδα που θα μετατραπεί στην villainess Dark Phoenix. Στον ρόλο της Jean Grey θα ξαναδούμε φυσικά την Sophie Turner (γνωστότερη ευρέως ως "Sansa" των Game of Thrones). Μία δεκαετία μετά τα τεκταινόμενα του Apocalypse και κατά τη διάρκεια μίας διαστημικής αποστολής, η Jean Grey θα έρθει μπροστά σε μία ισχυρή δόση ηλικιακής ακτινοβολίας, ένα ατύχημα που θα τη μετατρέψει στην Phoenix.

Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald
Σκηνοθέτης: David Yates (Fantastic Beasts and Where to Find Them)
Πρωταγωνιστούν: Eddie Redmayne, Katherine Waterston, Dan Fogler, Ezra Miller, Johnny Depp, Jude Law
Πρεμιέρα: 15 Νοεμβρίου

Η μαγεία του σύμπαντος που μας γνώρισαν οι κινηματογραφικές περιπέτειες του Harry Potter και του spin-off του επανέρχεται με το πρώτο sequel του… prequel. Στο The Crimes of Grindelwald προστίθενται δύο ακόμα ιδιαίτερα ηχηρά ονόματα ηθοποιών με τον Jude Law, ως ένας νεότερος Dumbledore και τον Johnny Depp, ως ο βασικός villain στο πρόσωπο του Gellert Grindelwald (ναι, το γνωρίζουμε, είχε κάνει και ένα μικρό cameo στο πρώτο Fantastic Beasts). Ευελπιστούμε ότι θα φτάσει και θα ξεπεράσει το ήδη πολύ καλό Fantastic Beasts and Where to Find Them (2016), μία ταινία με πολύ καλό cast, ιδίως στους βασικούς ρόλους και όμορφα εφέ που ντύνανε επιτυχημένα τον κόσμο της μαγείας, κρυμμένο μέσα στις μουντές γειτονιές της Νέας Υόρκης.

Bumblebee
Σκηνοθέτης: Travis Knight (Kubo and the Two Strings)
Πρωταγωνιστούν: Hailee Steinfeld, John Cena
Πρεμιέρα: 20 Δεκεμβρίου

Είμαστε οι τελευταίοι που θα πούμε ότι το κινηματογραφικό franchise των Transformers ήθελε και ένα spin-off αλλά… ορίστε που θα βγει το Bumblebee ως prequel, καταφέρνοντας τον άθλο να μπερδέψει και να δημιουργήσει ακόμα περισσότερες ανακρίβειες στη σεναριακή δομή των Transformers, που αναμφίβολα δεν διακρίνεται για το βάθος της... Όπως θα δείτε και στο trailer, είναι εμφανές ότι το Bumblebee επιχειρεί να δημιουργήσει ένα αίσθημα νοσταλγίας σε όσους μεγάλωσαν με το animation, απεικονίζοντας μοντέλα από την πρώτη γενιά των Transformers.

Hell Fest
Σκηνοθέτης: Gregory Plotkin (Paranormal Activity: The Ghost Dimension)
Πρωταγωνιστούν: Bex Taylor-Klaus, Reign Edwards
Πρεμιέρα: 28 Σεπτεμβρίου (Αμερική)

Μία ξεκάθαρη ωδή στις grindhouse ταινίες του αμερικάνικου σινεμά, φθηνές παραγωγές δηλαδή με έντονο το στοιχείο του ερωτικού και φυσικά της υπερβολικής βίας. Το trailer από μόνο του παραπέμπει ξεκάθαρα σε αυτήν την trash κινηματογραφική σκηνή, έχοντας βέβαια έντονα αυτοσαρκαστικά στοιχεία.

Holmes & Watson
Σκηνοθέτης: Etan Cohen (Get Hard)
Πρωταγωνιστούν: Will Ferrell, John C. Reilly, Ralph Fiennes, Rebecca Hall, Hugh Laurie
Πρεμιέρα: 9 Νοεμβρίου (Αμερική)

Η απόδοση του εκκεντρικού Sherlock Holmes από τον Will Ferrell, και του συναδέλφου του, Watson, από τον Michael C. Reilly μάλλον θα είναι πολύ διαφορετική από ό,τι έχουμε συνηθίσει έως τώρα, πατώντας στα πρότυπα των παρωδιών που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε από αυτό το δίδυμο (Talladega Nights, Step Brothers κ.λπ.). Η κάτι παραπάνω από επιτηδευμένη βρετανική προφορά του Ferrell ακούγεται απολαυστική και οι καλές κωμικές σκηνές ελπίζουμε πως δεν θα περιορίζονται σε αυτές που βλέπουμε στο trailer (συνηθισμένη τακτική φυσικά για trailers τέτοιου είδους κωμωδιών).

Creed 2
Σκηνοθέτης: Steve Caple Jr. (The Land)
Πρωταγωνιστούν: Michael B. Jordan, Sylvester Stallone, Dolph Lundgren, Florian Munteanu
Πρεμιέρα: 29 Νοεμβρίου

Στο πρώτο Creed ο Adonis Johnson κατάφερε να ξεφύγει από τους δρόμους και να φτάσει σε αξία τον πατέρα του, Apollo Creed. Στο Creed 2 θα δοκιμαστεί πολύ περισσότερο σωματικά, καθώς θα έρθει απέναντι από έναν ιδιαίτερα ισχυρό αντίπαλο, στο πρόσωπο του Viktor Drago, γιο του Ivan Drago. Ο τελευταίος, φυσικά, δεν θέλει συστάσεις, όντας ο μποξέρ που έφερε τον Rocky στα όριά του, σε μία από τις πλέον αγαπημένες ταινίες μποξ (και ψυχροπολεμικού περιεχομένου, βέβαια, για την κατάλληλη πικάντικη γεύση).

Burning
Σκηνοθέτης: Chang-dong Lee (Secret Sunshine)
Πρωταγωνιστούν: Yoo Ah-in, Steven Yeun, Jeon Jong-seo
Πρεμιέρα: 9 Νοεμβρίου (Αμερική)

Βασισμένο στο Barn Burning του Haruki Murakami. Δεν έχουμε να πούμε πολλά περισσότερα για την υπόθεση του νέου Νοτιοκορεάτικου θρίλερ.

They Shall Not Grow Old
Σκηνοθέτης: Peter Jackson (Lord of the Rings)
Πρεμιέρα: 16 Οκτωβρίου (Φεστιβάλ Λονδίνου)

Ο Peter Jackson θα αφήσει για λίγο τη Μέση-γη προκειμένου να έρθει στον πραγματικό κόσμο και να παραδώσει ένα ντοκιμαντέρ για τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, έπειτα από “παραγγελία” του Αυτοκρατορικού Πολεμικού Μουσείου της Μεγάλης Βρετανίας, σε συνεργασία με το BBC. Το ντοκιμαντέρ θα περιέχει εικόνες από αρχειακό υλικό των παραπάνω οργανισμών, που έχουν υποστεί επεξργασία σε μεγάλο βαθμό όπως μπορείτε να δείτε στο trailer, ώστε να προσφέρουν πολύ μεγαλύτερη καθαρότητα αλλά και χρώμα στα τραγικά γεγονότα του Μεγάλου Πολέμου.

Cine-TV Νέα

Ετοιμάζεται remake του The Wild Bunch, σε σκηνοθεσία Mel Gibson
Δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί πρέπει να γυριστεί remake του εξαιρετικού Wild Bunch του Sam Peckinpah, ένα western που αφαιρούσε υποδειγματικά οποιοδήποτε ίχνος ρομαντικοποίησης που συναντάται συνήθως στο είδος. Σύμφωνα με το βιογραφικό σκηνοθεσίας του Mel Gibson, θα πρέπει να περιμένουμε τουλάχιστον να παραμείνει πιστός στην ωμή απεικόνιση της βίας που επικρατούσε στην ταινία του 1969.

cinetv