Chained Echoes | Review

Σβήσε γράψε η κατάσταση με το Chained Echoes. Είναι δύσκολο να επικεντρωθείς αποκλειστικά στα του τίτλου χωρίς το μυαλό να ξεφεύγει. Δηλαδή, δεν φτάνει που το ίδιο το παιχνίδι είναι μια φανταστική περιπέτεια που δεν σε αφήνει να την αφήσεις, σε βάζει και στη διαδικασία να θυμηθείς πράγματα. Το καστ των χαρακτήρων, για παράδειγμα, που διαμορφώνουν το party έφερε στη μνήμη το Final Fantasy VI. Είναι το ίδιο μεγάλο στον αριθμό και αποτελείται από διακριτές προσωπικότητες, εντασσόμενες

Οι κεντρικοί χαρακτήρες συνευρίσκονται όλοι στο ίδιο σημείο στην αρχή του τίτλου, για διαφορετικό σκοπό ο καθένας, και το παιχνίδι δίνει τον χώρο που χρειάζεται για να τους γνωρίσουμε. Το σενάριο μάς τους δίνει να παίξουμε εναλλάξ, χτίζοντας έτσι μια ενιαία αφήγηση μέσα από διαφορετικές οπτικές γωνίες, που λειτουργεί παράλληλα και ως το μέσο γνωριμίας με τα προσωπικά τους κίνητρα.

Πρόκειται για μια ετερόκλητη ομάδα που ενώνεται κάτω από τον ίδιο σκοπό, όμως στην αρχή κανείς δεν εμπιστεύεται κανέναν, καθώς μόλις γνωριστήκανε και κανείς δεν ξέρει τίποτα για τον άλλο. Το παιχνίδι ξεκινά με τον Glenn, μισθοφόρο της ξακουστής οργάνωσης των Iron Bull, την ημέρα που εισέβαλε η Tormund στη Wyrnshire. Ο Glenn είναι ο καλύτερος πιλότος Sky Armor που διαθέτει η οργάνωση, η οποία έχει μισθωθεί από την πλευρά των αμυνόμενων ως αποτρεπτική δύναμη κρούσης. Εάν κάτι κάνει εντύπως ξεκινώντας, είναι η γρηγοράδα με την οποία κινείται ο Glenn στο χώρο, όπου ευθύς αμέσως δίνει τον τόνο στον ρυθμό.

Εδώ ερχόμαστε για πρώτη φορά αντιμέτωποι με το Grand Grimoire, το Μήλον της Έριδος του αιματοκυλίσματος που γενεές επί γενεών κυβερνά την ήπειρο, δίνοντας τις πρώτες ενδείξεις της μεγαλύτερης πλοκής που υπάρχει στο παιχνίδι. Το πλάνο μας μεταφέρει μερικούς μήνες αργότερα, όπου το αποτέλεσμα της εισβολής οδήγησε σε συνθηκολόγηση ειρήνης μεταξύ των τριών βασιλείων, με ηγεμόνα βέβαια τον νικητή.

Για το event επιλέχτηκε το ουδέτερο Fransport, όπου εκεί πλέον αρχίζει να ξεδιπλώνεται το καστ των χαρακτήρων, υπεύθυνο να μας βουτήξει στη μυθοπλασία. Εδώ το όλο στήσιμο θυμίζει κάτι από Xenogears ή από Suikoden, έχοντας διαφορετικές εμβληματικές φιγούρες που εκπροσωπούν ξεχωριστές παρατάξεις ή οργανώσεις, με δικά τους κίνητρα και άποψη για τον κόσμο που τους περιβάλλει. Οι επιρροές του δημιουργού και ο τρόπος που τις έχει πάρει και τις έχει κάνει δικές του, δείχνει βαθειά γνώση και αγάπη για αυτούς τους τίτλους.

Το γεγονός ότι αυτό το παιχνίδι είναι φτιαγμένο από έναν άνθρωπο κρασάρει λίγο τον εγκέφαλο είναι η αλήθεια. Το Chained Echoes βρισκόταν τρίτο στη λίστα με τα πιο αναμενόμενα JRPGs. Έχει mechs, και το demo είχε δείξει πολύ καλά στοιχεία στο turn-based. Αυτά, τίποτε άλλο. Δεύτερο παραμένει το Sea of Stars που το περιμένεις λόγω The Messenger, άρα δημιουργούνται προσδοκίες, και πρώτο το Eiyuden Chronicles γιατί… Suikoden.

Από το Chained Echoes βγήκαμε ύστερα από 70 και κάτι ώρες, απόλυτα ικανοποιημένοι και ευχαριστημένοι από το παιχνίδι που παίξαμε, έχοντας φάει πολύ ξύλο στο τελικό boss fight. Ίσως τα πράγματα να ήταν ευκολότερα με καλύτερη διαχείριση, όμως αντί για reload/ auto-save πατιόταν συνέχεια το battle again. Ίσως λίγο μεγαλύτερη προσοχή στο ποιοι θα είναι αναπληρωματικοί ποιών στη τετράδα, καλύτερα passives σίγουρα για τις συνθήκες της μάχης, και κάνα upgrade στον εξοπλισμό και κούμπωμα gems θα ήταν ό,τι έπρεπε. Αλλά ήταν τελικό boss fight, δεν υπήρχε χρόνος για τέτοια.

Το πρώτο πράγμα που αναδύθηκε στη νοητή ανασκόπηση που ευθύς αμέσως ακολούθησε, ήταν το soundtrack. Υπέροχο soundtrack. Ιδίως δε εκείνο που συνοδεύει την κάθε περιοχή είναι οι πρώτες εικόνες που έρχονται από τον τίτλο. Σίγουρα, το σενάριο είναι ένα JRPG σενάριο που σκοτώνουμε θεούς αποτρέποντας τον αφανισμό του κόσμου. Υπάρχουν πολύ χειρότερα. Είναι τόσο φροντισμένο το world-building και οι σχέσεις των χαρακτήρων, που είναι ακριβώς η παρουσία τέτοιων κλισέ που ανεβάζουν την εμπειρία.

Το δεύτερο είναι ο ρυθμός. Δεν μπορούμε καν να μπούμε στη διαδικασία να μαντέψουμε πόσες επαναλήψεις είδε ο τίτλος μέχρι να φτάσει σε αυτό το αποτέλεσμα. Δεδομένου ότι δεν υπάρχουν random encounters για grind, καθώς και πόντοι εμπειρίας για level-up, η πρόκληση του Chained Echoes είναι καθαρά θέμα της προσοχής που θα δώσουμε στη διαχείριση του party. Κάθε αναμέτρηση είναι πάντα το ίδιο απολαυστική με το επόμενο γύρισμα της πλοκής ή την εξερεύνηση του χάρτη για εύρεση σεντουκιών, κρυστάλλων και κρυμμένων σπηλιών. Το σύστημα μάχης είναι κλασσικό turn based, με δύο ειδικές συνθήκες, γρήγορο σε ροή και ποικιλόμορφο σε χρήση ικανοτήτων.

Ένα από τα πράγματα που κάνει πολύ καλά το Chained Echoes είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει την πρόοδο των χαρακτήρων, και κατ’ επέκταση πώς αυτή αντανακλάται σε συνθήκες μάχης. Οι μηχανισμοί εδώ του gameplay είναι εξονυχιστικά μελετημένοι ώστε να παραδώσουν ένα τόσο καλοσχεδιασμένο σύστημα στο σύνολο. Κάθε χαρακτήρας έχει το δικό του Skill Tree, με ικανότητες που χωρίζονται σε Active, Passive και Status.

Τα Active skills είναι εκείνα που κάνουμε equip ώστε να χρησιμοποιούμε ενεργά στη μάχη. Το σύστημα μάχης εστιάζει σχεδόν αποκλειστικά στα Skills, με το απλό Attack, το απλό Defend ή ακόμα και τη χρήση αντικειμένων, να χρησιμοποιούνται κατ’ εξαίρεση και υπό πολύ συγκεκριμένες συνθήκες. Τα Passive skills διαμορφώνουν τις ικανότητες που εκτελεί αυτόματα κάθε χαρακτήρας χωρίς να χρειάζεται να κάνουμε εμείς κάτι, παρά μόνο equip στις αντίστοιχες θέσεις.

Τα Status είναι μόνιμες αναβαθμίσεις σε στατιστικά (όπως Attack, Defense, Magic, Mind κ.λπ.), τα οποία μόνο για διακοσμητικό στοιχείο δεν βρίσκονται εκεί. Δύο skill points στα δύο nodes με Defense +4 μπορούν να κάνουν όλη τη διαφορά. Τo παζλ που καλούμαστε εδώ να λύσουμε είναι εκείνο ενός survival horror με περιορισμένο inventory, μιας και οι θέσεις για active και passive skills είναι συγκεκριμένες τον αριθμό.

Ο τίτλος όμως, πολύ έξυπνα, φροντίζει να μην μπουκώνει τον παίκτη από την αρχή. Ξεκινώντας, κάθε χαρακτήρας έχει διαθέσιμη μόνο την πρώτη εξάδα από Actives, Passives και Status, δηλαδή 18 στο σύνολο για να επιλέξει. Μόνο όταν έχει ξοδέψει ένα συγκεκριμένο αριθμό πόντων ξεκλειδώνει η επόμενη βαθμίδα με skills. Λειτουργώντας κατά αυτόν τον τρόπο, πολλά θετικά πράγματα συνεπάγονται ταυτόχρονα: Οικειοποιούμαστε των χαρακτήρων στη μάχη ομαλότερα, καθότι έχουμε χρόνο να μάθουμε πώς λειτουργούν ως μονάδες και ως σύνολο, πριν περισσότερες ικανότητες να γίνουν διαθέσιμες.

Λαμβάνουμε την αίσθηση πραγματικού progression που συνάδει εκείνου της πλοκής, με τους χαρακτήρες να ωριμάζουν και σε συνθήκες μάχης. Αποκαλύπτει σταδιακά τη δυνατότητα για περισσότερα του ενός builds που μπορεί να υποστηρίξει κάθε χαρακτήρας ξεχωριστά, αλλάζοντας δυναμικά τη χημεία του party. Και, τέλος, αντιλαμβανόμαστε ότι τα διάφορα status effects, buffs, debuffs και elemental weaknesses και resistances, όπως και με την περίπτωση των στατιστικών, δεν παίζουν διακοσμητικό ρόλο.

Αυτό που λέμε “dedicated” healer ή healbot χαρακτήρας, το παιχνίδι τον δίνει πολύ αργότερα στη ροή του, γεγονός που λειτουργεί ευεργετικά για τις μάχες, βάζοντας τον παίκτη να σκεφτεί και να αξιοποιήσει στο έπακρο τον ρόλο κάθε χαρακτήρα. Όταν αρχίσει να εμπλουτίζεται το καστ του party, σε κάθε μάχη έχουμε πάντα ενεργούς τέσσερις χαρακτήρες και τέσσερις αναπληρωματικούς τους, που με το πάτημα ενός πλήκτρου και χωρίς καμία ποινή, μπορούμε να τους εναλλάσσουμε μια φορά σε κάθε γύρο. Αρχικά ίσως ξεχάσουμε ότι διαχειριζόμαστε οκτάδα, όμως όσο κυλά ο τίτλος, γίνεται ορατό ότι η αξιοποίησή τους θεωρείται δεδομένη.

Κάθε Active και Passive skill έχει τρία επίπεδα αναβάθμισης και ανεβαίνουν σιγά σιγά όσο τα έχουμε equipped στις μάχες. Κάθε αναμέτρηση τώρα δίνει επιπλέον Skill Points που κρατά κάβα κάθε χαρακτήρας, ώστε ο παίκτης να διαθέσει στην αναβάθμιση κάποιου skill της προτίμησής του. Όπως είπαμε, πόντοι εμπειρίας δεν υπάρχουν. Ο μόνος τρόπος για να μάθουμε κάποιο νέο skill (active, passive ή status) είναι να έχουμε στην κατοχή μας ένα Grimoire Shard, τα οποία μας δίνονται ως ανταμοιβή μόνο μετά την εξόντωση κάποιου boss.

Για την ακρίβεια, και μέσα από την εξερεύνηση βρίσκουμε Grimoire Shards, όμως θα το δούμε στη συνέχεια αυτό. Επομένως, εκτός του ότι αυτός ο κανόνας μαρτυρά την ύπαρξη πολλών boss fights, αυτομάτως θέτει και την επιλογή του επόμενου skill που θέλουμε να μάθουμε ως μια πολύ σημαντική απόφαση. Αυτό το σφιχτοδεμένο progression, χωρίς το μπούκωμα από πληθώρα artificial επιλογών, όπου τα πάντα έχουν σημασία και τον ρόλο τους, μας θύμισε το Bard’s Tale IV που παίζαμε πρόσφατα και, όχι απλά καλοδεχούμενο είναι, το λατρεύουμε όποτε συμβαίνει σε RPG.

Όλα αυτά βέβαια οδηγούν σε ένα καταπληκτικό turn-based σύστημα μάχης που καιρό είχαμε να χαρούμε τόσο. Με το πέρας κάθε αναμέτρησης, το party αναπληρώνει αυτόματα πόντους ζωής και μαγείας, καθιστώντας έτσι τη διαχείριση πόρων ήσσονος σημασίας και δίνοντας σε κάθε αναμέτρηση εκρηκτικό τέμπο. Η Overdrive μπάρα παίζει τον ρόλο του ρυθμιστή ώστε να αποφεύγεται το σπαμάρισμα ικανοτήτων, δημιουργώντας απρόβλεπτες συνθήκες που καλούμαστε δυναμικά να διαχειριστούμε, με αποφάσεις που μπορεί να αποβούν σωτήριες ή να καταδικάσουν σε αποτυχία την έκβαση μιας μάχης – κυρίως σε πιο «επικές» αναμετρήσεις με bosses.

Tα mechs είναι μάλλον το κερασάκι στην τούρτα. Ακολουθούν σχεδόν τους ίδιους κανόνες, με μια παραλλαγή της Overdrive μπάρας, και σίγουρα δεν διαθέτουν το ίδιο βάθος στη μάχη όπως οι χαρακτήρες. Υπάρχουν τέσσερα κύρια μοντέλα (συν κάποια κρυφά) όπου μπορούμε κανονικά να τα εξοπλίσουμε, καθώς και να αλλάξουμε τον χρωματισμό τους μέσα από μια σεβαστή γκάμα διαφόρων χρωματικών συνδυασμών. Σε αρκετές περιοχές παίζουμε σχεδόν αποκλειστικά με αυτά, όμως σίγουρα ο πραγματικός χρόνος είναι πολύ μικρότερος σε σχέση με τον έλεγχο των χαρακτήρων.

Η εξερεύνηση είναι άλλο ένα πράγμα που κάνει καλά το Chained Echoes. Οι περιοχές ποικίλουν σχεδιαστικά και εικαστικά, συνοδεύονται με υπέροχο soundtrack και είναι γεμάτες μικρές ή μεγάλες ανακαλύψεις. Κάποιες από αυτές ενδέχεται να αλλάξουν εάν η ιστορία το επιβάλει, κάποιες γίνονται αργότερα διαθέσιμες, ενώ σχεδόν όλες είναι διπλά επισκέψιμες όταν πάρουμε τα Sky Armors (mechs) που έχουν τη δυνατότητα να πετάνε. Τα σημεία για fast travel εξυπηρετούν στον ρυθμό, ενώ αργότερα γίνεται διαθέσιμο και αερόπλοιο για μετάβαση σε γνωστά ή άγνωστα σημεία του overworld.

Το τι πρέπει να κάνουμε κάθε φορά σε ένα σημείο της ιστορίας καταγράφεται ως Active Quest στο Journal. Σε συγκεκριμένα σημεία το Active Quest γίνεται Quests, με την εισαγωγή παράπλευρων ιστοριών που εμφανίζονται συνήθως μετά την κορύφωση του τρέχοντος συμβάντος της πλοκής. Η εμφάνισή τους δίνει την εντύπωση προαιρετικού περιεχομένου, στην προκειμένη όμως περίπτωση το παράπλευρο δε συνάδει του προαιρετικού. Πίσω από τα Quests αυτά κρύβονται ιστορίες που κυμαίνονται στο ίδιο μήκος κύματος με τη βασική, διατηρώντας δηλαδή την ίδια υψηλή ποιότητα γραφής, ενώ όλες κρύβουν μια σημαντική ανταμοιβή που μπορεί να προσφέρει μέχρι και νέο χαρακτήρα για το party μας.

Στο Journal επίσης θα βρούμε αναλυτικό Bestiary με την τοποθεσία που βρίσκεται και το loot που ρίχνει κάθε τέρας, ώστε εάν χρειαστούμε κάτι να ξέρουμε ανά πάσα στιγμή πού πρέπει να επιστρέψουμε. Η τρίτη καταγραφή του Journal έρχεται με τη μορφή του Reward Board, ένα στοιχείο άμεσα συνυφασμένο με την εξερεύνηση. Κάθε περιοχή θέτει κάποια προαιρετικά ζητούμενα, που καταγράφονται στο Reward Board και προσφέρουν σημαντικές ανταμοιβές όσο το συμπληρώνουμε.

Μεταξύ άλλων, στα Rohlan Fields έχει ζητούμενα όπως να βρούμε τα δύο προαιρετικά boss fights και να τα κερδίσουμε, να βρούμε όλες τις κρυμμένες σπηλιές, τους θησαυρούς, να σκοτώσουμε έναν αριθμό από τέρατα ή να ολοκληρώσουμε το side ή τα side quests. Κάθε επιτυχής καταγραφή αποφέρει χρήματα, skill points και υλικά για αναβάθμιση του εξοπλισμού. Η σημαντική ανταμοιβή έρχεται όταν καταφέρουμε να πιάσουμε τα διάφορα milestones, και παρέχεται με τη μορφή κάποιου Grimoire Shard ή Sacred Water. Για παράδειγμα, εάν ολοκληρώσουμε τέσσερα ζητούμενα, τότε η ανταμοιβή θα είναι ένα Sacred Water. Εάν ολοκληρώσουμε οκτώ, θα λάβουμε ένα Grimoire Shard, και ούτε το κάθε εξής, με κάθε επόμενη οκτάδα ολοκληρωμένων ζητούμενων να αποτελεί και το επόμενο milestone.

Τα Grimoire Shards είπαμε ήδη πόσο σημαντικά είναι. Τα Sacred Water τώρα είναι αντικείμενα που χρησιμοποιούμε σε κάποιο από τα καλά κρυμμένα αγάλματα που βρίσκονται διάσπαρτα στον κόσμο. Άπαξ και ενεργοποιήσουμε ένα τέτοιο με ένα Sacred Water, το παιχνίδι μάς ρίχνει σε μια δύσκολη μάχη που καλούμαστε να κερδίσουμε. Η ανταμοιβή θα είναι μια νέα sub-class, που προσφέρει πάντα δύο νέα Active και δύο Passive skills, και μπορούμε να την κάνουμε equip σε όποιο χαρακτήρα θέλουμε.

Βλέπετε, ο τίτλος δεν παρουσιάζει μόνο μέσω ενός ξεκάθαρου User Interface ένα βατό, κατανοητό και σταδιακά αναπτυσσόμενο σύστημα προόδου, ξύνει και τη φαγούρα των min-maxers, προσφέροντας τα κατάλληλα εργαλεία. Το Chained Echoes του Matthias Linda είναι ένα JRPG που η Square Soft θα «σκότωνε» να είχε στη βιβλιοθήκη της, αλλά είναι και ένα JRPG που χωρίς αυτήν ίσως να μην γινόταν ποτέ πραγματικότητα. Λειτουργεί έχοντας ως οδηγό τους Μεγάλους Παλαιούς, φροντίζοντας πάντα να κάνει πράγματα που κρατάνε ζωντανό τον ρυθμό και, συνεπώς, το ενδιαφέρον του παίκτη αμείωτο – είτε με τα τερτίπια της πλοκής είτε με το σταδιακό ξεδίπλωμα του gameplay.

Εξαιρετικό σε σκηνοθεσία, μαγευτικό σε soundtrack, με εύρος στην κλίμακα συναισθημάτων λόγω της απόδοσης του καστ χαρακτήρων, το Chained Echoes πρόκειται για ένα απολαυστικό JRPG από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό. Ευελπιστούμε η indie φύση του να μην λειτουργήσει αποτρεπτικά για μερίδα φίλων της κατηγορίας, μιας και η ποιότητα του τίτλου -για αυτό που είναι, ένα retro-style σύγχρονο JRPG- είναι εξωπραγματικά καλή.

Το Chained Echoes κυκλοφορεί από τις 8/12/22 για PS5, PS4, Switch, PC, Xbox Series και Xbox One. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για Xbox Series. Ευχαριστούμε τον Matthias Linda, δημιουργό του τίτλου, και την εκδότρια Deck13 για την άμεση ανταπόκριση στηn προμήθεια review code.

The post Chained Echoes | Review appeared first on GameOver.