Beyond a Steel Sky | Review

Μπορεί η Revolution Software να είναι γνωστή στα πέρατα του γαλαξία για την εξαίσια adventure σειρά Broken Sword, η αρχή όμως στη σταδιοδρομία της είχε ξεκινήσει πιο νωρίς με δύο άλλα παιχνίδια. Το πρώτο ήταν το Lure of the Temptress, ένα περίεργο fantasy με σαφές επιρροές από King’s Quest

To μακρινό 1994 λοιπόν, η Revolution Software κυκλοφόρησε το Beneath a Steel Sky, ένα πολύ δυνατό και δυστοπικό, science fiction adventure μέσα σε μια μετα-κατακλυσμική πόλη που σαπίζει, μέσα στον πόνο, την απληστία και την οργουελική κυβέρνησή της. Η ιστορία, οι γρίφοι και η ατμόσφαιρα του τίτλου ήταν σίγουρα μεγάλα ατού, αλλά το πραγματικά μεγάλο χαρτί που είχε στα χέρια του ο τίτλος ήταν ότι είχε σχεδιαστεί από τον μεγάλο και τρανό κομίστα Dave Gibbons, σχεδιαστή του αριστουργήματος Watchmen (και πολλών άλλων ιστοριών). Το πενάκι του Gibbons είχε μεταφραστεί με υπέροχο τρόπο μέσα από το pixel art της Revolution και αυτό το δυναμικό δίδυμο Dave Gibbons & Revolution Software κατάφερε να δώσει ένα από τα καλύτερα δείγματα comic σε βιντεοπαιχνίδια.

Τα χρόνια πέρασαν όμως, τα Broken Sword ήρθαν το ένα μετά το άλλο αλλά για κάποιο λόγο το συγκεκριμένο και πολυαγαπημένο παιχνίδι δεν έβλεπε στον ορίζοντα κάποιο sequel. Πριν κάποια χρόνια και κατά τη διάρκεια του Kickstaster για το Broken Sword 5, η Revolution έκανε μια προσπάθεια να βρει χρηματοδότηση και για ένα sequel στο Beneath a Steel Sky, αλλά αρχικά δεν είχε καταφέρει να συγκεντρώσει το απαραίτητο ποσό. Κάπως, κάπου, με κάποιο τρόπο όμως, φαίνεται πως ο Charles Cecil βρήκε κάποιον Τευτονικό θησαυρό, η χρηματοδότηση επετεύχθει, ο Dave Gibbons ξαναγύρισε, και από το πουθενά εγένετο Beyond a Steel Sky! Και μάλιστα στημένο με τέτοιο τρόπο, που το κάνει απόλυτα προσβάσιμο και σε παίκτες που δεν έχουν δει το αρχικό παιχνίδι. Καταφέρνει όμως να φτάσει τα επίπεδα του προκατόχου του;

Η ιστορία του Beyond a Steek Sky λαμβάνει χώρα σε μια μελλοντική, δυστοπική Γη που έχει καταστραφεί έπειτα από έναν πυρηνικό πόλεμο. Ο εναπομείναντας πληθυσμός επιβιώνει πλέον σε δύο περιοχές: Είτε στις ερημίες (The Gap) είτε σε ορισμένες οχυρωμένες μητροπόλεις, όπως η Union City. Πρωταγωνιστής είναι και πάλι ο Robert Foster, o οποίος μετά από τη νίκη του ενάντια στην ΑΙ που κυβερνούσε την πόλη, επέστρεψε στο Gap και ζει σε ένα μικρό χωριουδάκι ήρεμα τη ζωή του εδώ και δέκα χρόνια.

Η ηρεμία και η γαλήνη του όμως δεν έμελλε να κρατήσουν για πάντα, καθώς μια απλή βόλτα για ψάρεμα διακόπτεται αμέσως από μια επίθεση μιας πάνοπλης μυστηριώδους ομάδας, που απαγάγει ένα παιδί και εξαφανίζεται μέσα στην έρημο. Ο αγαπητός μας Robert δε μπορεί φυσικά να αποδεχθεί κάτι τέτοιο και ξεκινάει αμέσως το κυνήγι, με τα βήματά του να τον φέρνουν ξαφνικά πίσω στην Union City. Αλλά η Union City έχει πλέον αλλάξει.

Από την απάνθρωπη σκλαβιά που ήταν η ζωή κάποτε εκεί, τα γεγονότα του προηγούμενου παιχνιδιού δείχνουν να την άλλαξαν προς το καλύτερο, με μια πόλη που σφύζει από ζωή και τον πλυθησμό της να έχει όλες τις ανέσεις και να ζει σε μια μοντέρνα ουτοπία. Πώς λοιπόν τον οδήγησαν εκεί τα ίχνη; Ποιο νέο μυστικό κρύβει η Union City; Και πώς θα καταφέρει αυτή τη φορά ο Robert να λύσει το μυστήριο δίχως τον παλιό ρομποτικό φίλο του, τον Joey, o οποίος δείχνει να βοήθησε στην αναστήλωση της πόλης;

Η κεντρική ιδέα και η νέα, διαφορετική ματιά στον κόσμο αυτόν έχουν ενδιαφέρον και σίγουρα δεν μπορεί να προσπεράσει κανείς τον παραλληλισμό με τον δικό μας, σημερινό κόσμο, των megacorps, των ultrarich ανθρώπων αλλά και των μαϊντανών influencers και του τρόπου με τον οποίο οι Cecil και Gibbons σχεδιάζουν ένα adventure επεισόδιο του Black Mirror. H ατμόσφαιρα και το στήσιμο είναι ωραία, ενώ τα διάφορα Easter Eggs και οι αναφορές στο παρελθόν είναι τόσα όσα χρειάζονται ώστε να ευχαριστούν τον παλιό παίκτη, αλλά και στημένα έτσι ώστε να δώσουν την απαραίτητη πληροφορία στον νέο. Το κρίμα είναι ότι η ιστορία, αν και ως βασικό πυλώνα έχει ενδιαφέρον, το τελικό της στήσιμο δεν καταφέρνει να δώσει κάτι το πραγματικά ξεχωριστό, μένοντας στα ρηχά νερά του “dystopic science fiction”.

Από την άλλη, πρέπει να παραδεχθούμε πως όποια φοβία είχαμε για τη μεταφορά της σειράς σε 3D περιβάλλον και το αν θα μπορέσει το ταλέντο του Gibbons να μεταφραστεί σωστά μέσα από τέτοια τεχνοτροπία, σβήνονται αμέσως από τα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού. Ναι, το υπέροχο εισαγωγικό comic βοηθάει, αλλά πρέπει να παραδεχθούμε πως η Revolution έκανε υπέροχη δουλειά στη μεταφορά του οράματος του σχεδιαστή, από το 2D στο 3D περιβάλλον, δείχνοντας με πολύ όμορφο τρόπο και υπέροχο art direction ακριβώς αυτό που θα περιμέναμε να δούμε από τη σειρά.

Από την άλλη βέβαια, η απειρία της εταιρίας σε full 3D περιβάλλον, αλλά και το (πιθανότατα) μικρό budget, οδηγεί τα μοντέλα των χαρακτήρων στο να είναι όμορφα μεν σε σχεδιασμό αλλά αρκετά φτωχά σε animation. Αυτό είναι πασιφανές από την αρκετά “σκληρή” κίνησή τους στον χώρο, τα πιο παλαιού τύπου animation δράσης, αλλά κυρίως από τα πρόσωπα και το σχεδόν ανύπαρκτο facial animation. Και είναι κρίμα γιατί όλοι σχεδόν οι voice actors κάνουν ωραία δουλειά και πραγματικά προσπαθούν να φέρουν στη ζωή τους χαρακτήρες τους. Ωστόσο τα “ξύλινα” πρόσωπα που παρουσιάζονται καταστρέφουν λίγη από τη μαγεία της εκάστοτε ερμηνείες.

Πάνω από όλα όμως, σε ένα καλό adventure που δεν είναι walking simulator / interactive sim, το άλφα και το ωμέγα είναι οι γρίφοι και το gameplay. To θετικό εδώ είναι ότι η Revolution σεβάστηκε και τη σειρά αλλά και τον εαυτό της, χωρίς να ακοολουθήσει πιο μοντέρνα μονοπάτια που καθιστούν ένα τέτοιο παιχνίδι ως έναν απλό περίπατο του Σαββατοκύριακου. Το Beyond a Steel Sky έχει puzzles διάσπαρτα σε όλη τη διάρκειά του, κυρίως χαμηλής/ μέσης δυσκολίας αλλά τόσο όσο απαιτείται για να νιώθεις ότι υπάρχει όντως κάτι να προσπεράσεις και ότι πρέπει να σκεφτείς λιγάκι.

Μια ωραία προσθήκη δε, είναι ένας νέος μηχανισμός hacking με τον οποίο μπορείς να μπεις σε οποιαδήποτε ηλεκτρονική συσκευή και να ανταλλάξεις εντολές του κώδικά της με άλλες συσκευές τριγύρω. Αυτό οδηγεί σε ορισμένα έξυπνα ή και εμπνευσμένα puzzles, τα οποία ξεφεύγουν από τα πιο συνηθισμένα πρότυπα. Από την άλλη όμως, θα λέγαμε πως η χρήση του σε ορισμένα σημεία το παρακάνει, με ορισμένα μανουβραρίσματα να θέλουν πολύ φαντασία για να σκεφτείς καν ότι είναι εφικτά. Γενικά, το παιχνίδι ρίχνει μεγάλο βάρος των puzzles εκεί, αφήνοντας τα υπόλοιπα να παίζουν στα τυπικά και ασφαλή, αλλά και με ορισμένα τα οποία ξεκάθαρα θα μπορούσαν να έχουν σχεδιαστεί καλύτερα.

Για παράδειγμα, με ποια λογική υπάρχει κρυμμένος ηλεκτροφόρος φράχτης πίσω από ένα καταρράκτη, με τον μόνο τρόπο να το ανακαλύψεις αυτό, να είναι να μυρίσεις τα δάχτυλά σου και να λύσεις τον γρίφο κατά τύχη; Στα θετικά πρέπει να αναφέρουμε πως το παιχνίδι είναι πλέον σε πολύ καλύτερη κατάσταση από θέματα bugs και σταθερότητας σε σχέση με την περσινή κυκλοφορία του σε PC/ Mobile. Οπότε αν κάποιος το άφησε στην άκρη τότε, μπορεί πλέον να επιστρέψει με μεγαλύτερη άνεση.

Η ενασχόλησή μας με το Beyond a Steel Sky κράτησε περίπου 10 ώρες, διάρκεια λογική για ένα σύγχρονο adventure και σχεδόν διπλάσια σε σχέση με τον προκάτοχό του. Η ιστορία του είναι απλούστερη απ’ ό,τι θα θέλαμε, αλλά η κεντρική της ιδέα είναι ωραία και η επιστροφή στον κόσμο του Gibbons είναι και πάλι μαγική και τρομακτική ταυτόχρονα. Δεν είναι το αριστούργημα που θα θέλαμε, ούτε η θριαμβευτική είσοδος της Revolution στο σύγχρονο adventure και μη κοινό. Αλλά είναι ένα ενδιαφέρον, αξιόλογο παιχνίδι που αξίζει τον χρόνο σας.

To Beyond a Steel Sky κυκλοφορεί από τις 14/12/21 για PS4, Xbox One, PS5, Xbox Series και Nintendo Switch. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS4 με review code που λάβαμε από την Enarxis Dynamic Media.

The post Beyond a Steel Sky | Review appeared first on GameOver.