Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon| Review

«Μια φορά και έναν καιρό ένα μικρό κοριτσάκι ήρθε στον κόσμο. Ήρθε σε αυτόν τον κόσμο με πολλή αγάπη, αλλά ήταν καταδικασμένο να γνωρίσει από πολύ νωρίς τον πόνο και τη δυστυχία. Η μικρή Cereza ήταν ο καρπός του έρωτα ενός Σοφού των Φωτός και μιας Μάγισσας των Σκιών, που αγνόησαν τους όρκους που είχαν δώσει οι πρόγονοί τους να διατηρούν την ισορροπία και να προφυλάσσουν τη γαλήνη και την ηρεμία στον κόσμο. Ο πατέρας της μικρής Cereza εξορίστηκε σε μια μακρινή χώρα, ενώ η μητέρα της φυλακίστηκε.

Τη φροντίδα της μικρής Cereza ανέλαβε η κοινότητα των μαγισσών των Σκιών, στην οποία γεννήθηκε

και μεγάλωσε η μητέρα της. Λόγω του αποτρόπαιου εγκλήματος, όμως, που διέπραξε η μητέρα της, η μικρή Cereza μπορούσε να νιώσει από πολύ νωρίς την εγκατάλειψη και την κακία των άλλων απέναντί της. Εκείνη, πάλι, έπαιρνε κουράγιο από τις νυκτερινές επισκέψεις της έξω από το κελί της μητέρας της. Το απαλό χάδι στην άκρη του κεφαλιού της, τα λόγια που απευθύνονταν στην τρυφερή ψυχή της και το βλέμμα της μητέρας της γεμάτο αγάπη, που ήταν σαν να έσβηνε τα σίδερα του κελιού που τις χώριζαν, ήταν βάλσαμο για τη μικρή.

Και ο καιρός περνούσε, ενώ η μικρή Cereza μεγάλωνε περισσότερο. Τότε, η φυλή των Μαγισσών αποφάσισε να κάνει πιο σκληρή ακόμα την τιμωρία της μητέρας της Cereza. Την φυλάκισαν σε ένα ακόμα πιο βαθύ, πιο σκοτεινό κελί, όπου δεν μπορούσε να φτάσει το φως της μέρας. Η μικρή Cereza, απελπισμένη που αποκόπηκε τόσο άδικα από την επαφή με τη μητέρα της για ακόμα μια φορά, πήρε μια παράτολμη απόφαση: να φύγει οριστικά από το μέρος που μεγάλωσε, γυρνώντας οριστικά την πλάτη της σε όλους όσους την αδίκησαν.

Η Cereza περπατούσε όλο και πιο μακριά, κρατώντας πάνω της μόνο τον Chessire, τη μικρή, πάνινη κούκλα που της είχε δωρίσει η μητέρα της – και, όπως ήταν αναμενόμενο, χάθηκε. Για καλή της τύχη τη βρήκε η Morgana, μια σοφή και πανίσχυρη μάγισσα, η οποία είχε απομακρυνθεί και εκείνη από την κοινότητα πριν πολλά χρόνια. Η Morgana αποφάσισε να πάρει τη μικρή Cereza υπό την προστασία της και να την εκπαιδεύσει στη μαγεία των Σκιών.

Η Cereza συνέχιζε να ακολουθεί τα μαθήματα, τις οδηγίες και τις εντολές της Morgana με την ελπίδα ότι κάποτε θα γίνει δυνατή – τόσο δυνατή που θα μπορούσε κάποτε να ελευθερώσει τη μητέρα της και να ζήσουν μαζί για πάντα. Μέχρι που ένα βράδυ, είδε ένα όνειρο. Ένα πανέμορφο αγόρι, που την καλούσε να μπει στο δάσος Avalon και να βρει την πανίσχυρη δύναμη που θα της επέτρεπε να σώσει τη μητέρα της. Το όνειρο ήταν τόσο έντονο που, το επόμενο κιόλας πρωί, έτρεξε να το αφηγηθεί στη Morgana.

Όπως ήταν φυσικό, όμως, η Morgana διαφώνησε. Ήξερε πως το δάσος Avalon ήταν η κατοικία των Νεράιδων – μαγικών πλασμάτων που δεν συμπαθούσαν κανένα άλλο ζωντανό πλάσμα. Μια δυνατή μάγισσα όπως η Morgana δεν θα είχε πρόβλημα να τα βάλει με τις Νεράιδες…αλλά μια μικρή, άπειρη και αδύναμη μαγισσοπούλα, όπως η Cereza, θα έβρισκε σίγουρα βέβαιο θάνατο αν έπεφτε στα χέρια των Νεράιδων, ή οποιονδήποτε άλλων σκοτεινών πλασμάτων έβρισκε μπροστά της. Η Cereza τα καταλάβαινε όλα αυτά…αλλά η λαχτάρα της να σώσει τη μητέρα της νίκησε τους φόβους της. Με τον Chessire ανα χείρας μπήκε στο μαγεμένο δάσος, έτοιμη να ξεκινήσει το μεγάλο της ταξίδι. Όπως ήταν αναμενόμενο, πολύ σύντομα κατάλαβε το πόσο λάθος ήταν η απόφασή της.

Δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει μόνη της τις προκλήσεις του δάσους και των κατοίκων του. Ευτυχώς, όμως, από ένα παιχνίδι της τύχης, κατάφερε να καθυποτάξει τη δύναμη ενός πεινασμένου δαίμονα, να τον φυλακίσει στο σώμα της πάνινης κούκλας της και έτσι να τον χρησιμοποιήσει ως πολύτιμο σύμμαχό της στο επικίνδυνο μονοπάτι που ανοιγόταν μπροστά της. Ένα ταξίδι που θα περιείχε σίγουρα πολλούς κινδύνους, αλλά που θα την βοηθούσε σίγουρα να κάνει νέους φίλους, να γνωρίσει συμμάχους στα πιο απίθανα μέρη…και να ολοκληρώσει αυτό το ταξίδι με τον πιο σωστό τρόπο, μαθαίνοντας αρκετά νέα πράγματα και ικανότητες που θα της επέτρεπαν να χαράξει το μέλλον της…»

Επιλέγουμε σε αυτό το σημείο να κλείσουμε το κομμάτι της αφήγησης που εξιστορεί την εισαγωγή (και που αποκαλύπτει ελαχιστότατα πράγματα για τη συνέχεια), περιμένοντας από τους ίδιους τους παίκτες να συνεχίσουν την αφήγηση μέσω του gameplay. Η ιστορία της Cereza, του Chessire και όλων των υπόλοιπων χαρακτήρων που εμφανίζονται και διαδραματίζουν κάποιο ρόλο στο Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon είναι η ίδια όμορφη και γλυκιά, σαν ένα ξεχασμένο παραμύθι για παιδιά. Κάθε τμήμα του παιχνιδιού είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι του μεγάλου βιβλίου, οι σελίδες του οποίου γυρνούν ανά τακτά χρονικά διαστήματα, βοηθώντας τον παίκτη να γίνει μέρος αυτής της ιστορίας και να κρατήσει νοερά το χεράκι της Cereza, βοηθώντας την να φτάσει στο δικό της τέλος του παραμυθού.

Ελπίζουμε πως αυτές οι λέξεις θα έχουν ήδη βοηθήσει τους παίκτες που αναζητούν μια λίγο διαφορετική gaming εμπειρία, έναν τίτλο με μια πιο όμορφη ιστορία γεμάτη αθωότητα και ελπίδα, να έχουν ήδη να σκέφτονται το ενδεχόμενο να αφιερώσουν περίπου 15 με 20 ώρες από το χρόνο τους και να εισέλθουν στο μαγεμένο δάσος. Και αυτό γιατί, αν περιμένουν μια ιστορία γεμάτη άφθονη δράση, όπου πρωταγωνιστεί μια πληθωρική, σαγηνευτική μάγισσα, είναι σίγουρο πως θα απογοητευθούν πριν φτάσουν καν στην οθόνη έναρξης.

Πόσο παράξενο φαντάζει η απόφαση μιας εταιρείας ανάπτυξης να εκμεταλλευτεί το ΙΡ της με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο. Το όνομα Bayonetta στον τίτλο του παιχνιδιού λειτουργεί μονάχα κατ’ επίφαση σε σχέση με το περιεχόμενο. Δεν είναι η ιστορία της ενήλικης Bayonetta, που δεν υπολογίζει τους κινδύνους στο διάβα της, που δεν φοβάται την οργή των δαιμόνων και των αγγέλων, που η εκτέλεση ξορκιών της Σκιάς και ο…αμήχανα λάγνος τρόπος με τον οποίο αυτά εκτελούνται δεν την κάνουν να ιδρώσει το αυτί της.

Είναι η ιστορία της μικρής Cereza, που καλείται ξαφνικά και απότομα να σφίξει τις μικροσκοπικές της γροθιές, να τιθασεύσει τους φόβους… αλλά και τους δαίμονές της και να πολεμήσει ενάντια σε εχθρούς που ποτέ της δεν είχε φανταστεί. Το Avalon δεν είναι μόνο ένα μαγεμένο δάσος, αλλά και μια αρένα γεμάτη προκλήσεις και κινδύνους, που ίσως θα τρόμαζαν και τον πιο θαρραλέο. Σε αυτό το πλαίσιο καλείται η μικρή μάγισσα της ιστορίας να ανακαλύψει κρυμμένες αλήθειες, να βοηθήσει και να βοηθηθεί, να αναπτύξει το ταλέντο της και τις μαγικές τις δυνάμεις…και, αναπόφευκτα, να γράψει το δικό της φινάλε.

Το Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon είναι ένα παιχνίδι που έρχεται να συμπληρώσει το κομμάτι της ιστορίας, έτσι όπως έχει αφηγηθεί στα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού θα γνωρίσουμε χαρακτήρες για τους οποίους είτε γνωρίζαμε ελάχιστα, είτε απλώς προστέθηκαν σε κάποιο παιχνίδι της σειράς χωρίς να γνωρίζουμε το πως και το γιατί. Ξαφνικά, όλα πλέον αρχίζουν να αποκτούν νόημα και να συμπληρώνουν σωστά το παζλ της ιστορίας της Bayonetta, σε όποια έκδοση της ηρωίδας και αν αναφερόμαστε, όπως μας έδειξε και το πιο πρόσφατο Bayonetta 3.

Πέραν της ιστορίας όμως, κανένα άλλο κοινό σημείο δεν βρίσκεται ανάμεσα στα main series παιχνίδια και στο Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon. Είναι σαφές πως δεν έχουμε να κάνουμε με ένα hack-n-slash action τίτλο, αλλά με ένα action-adventure τίτλο, όπου περισσότερη έμφαση έχει το κομμάτι της εξερεύνησης παρά το κομμάτι της μάχης. Πρόκειται για έναν τίτλο με gameplay που θυμίζει έντονα το Brothers: A Tale of Two Sons και άλλους όμοιους τίτλους της Starbreeze Studios. Ο παίκτης μπορεί δηλαδή να ελέγχει δύο διαφορετικούς χαρακτήρες (εν προκειμένω τη Cereza και τον Chessire) ενώ παράλληλα τους χρησιμοποιεί για να εξερευνήσει ενδελεχώς τον χάρτη, να ανακαλύψει κρυμμένους θησαυρούς και να αντιμετωπίσει τις εξαγριωμένες Faeries που προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν, να μπερδέψουν και, φυσικά, να βλάψουν τους δύο πρωταγωνιστές.

Πολύ γρήγορα ο τρόπος ελέγχου θα γίνει κτήμα του παίκτη, καθώς κάθε πλήκτρο στα Joy cons επιτελεί τη δική του λειτουργία και παίζει το δικό του ρόλο στην επιτυχή εξέλιξή της. Ελάχιστες φορές αντιμετωπίσαμε προβλήματα κατά τη διάρκεια της μάχης λόγω λανθασμένων κινήσεων από πλευράς μας, ενώ μετά την ολοκλήρωση του τίτλου δεν καταφέραμε να βγάλουμε την αίσθηση από το μυαλό μας του πόσο χαμένη ευκαιρία ήταν μια προσθήκη συνεργατικού παιχνιδιού πολλαπλών παικτών.

Ένας μηχανισμός που έχει χρησιμοποιηθεί σε τίτλους που πραγματικά δεν τον είχαν ανάγκη και που υιοθετήθηκε στην έκδοση Switch του τίτλου για τον οποίο μιλήσαμε πιο πάνω, θα έδινε μια μοναδική αίσθηση και μια διαφορετική βαρύτητα στο Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon. Η παράλειψη αυτή αποτελεί ίσως και το μοναδικό παράπονό μας σε έναν -κατά τα άλλα- εξαιρετικό τίτλο, που ξαφνιάζει ευχάριστα από την αρχή μέχρι και το τέλος. Γιατί ακόμα και αν υπολείπεται η ξέφρενη, αχαλίνωτη δράση που αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα της κύριας σειράς, το Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon καταφέρνει να κάνει μεγάλα και σταθερά βήματα τόσο στο κομμάτι της εξερεύνησης, όσο και στο κομμάτι των γρίφων.

Κλειδί σε όλα αυτά αποτελεί ο δαίμονας Chessire, ο οποίος σταδιακά εξελίσσεται, απορροφώντας δύναμη από τα Τέσσερα Στοιχεία και αποκτώντας σταδιακά τη δύναμη να αποκτήσει πρόσβαση σε κάθε σημείο του μαγεμένου δάσους. Μαζί του, φυσικά, μεγαλώνει και η μικρή Cereza. Το παιχνίδι περιλαμβάνει ένα ιδιόμορφο level-up σύστημα, το οποίο επεκτείνεται όσο ο παίκτης προχωρά με την κεντρική ιστορία και ξεκλειδώνει ικανότητες χρήσιμες τόσο για την Cereza, όσο και για τον Chessire. Οι διάφορες ικανότητες που ξεκλειδώνονται, εκτός από βελτιωμένη απόδοση κατά τη διάρκεια της μάχης, επιτρέπουν στην Cereza να αποκτήσει σταδιακά μεγαλύτερη κατανόηση των δυνάμεών της, ενώ στον Chessire να γίνει μια φονική μηχανή, απέναντι στην οποία δεν έχει ελπίδα καμία από τις Faeries.

Οι ικανότητες ξεκλειδώνονται ομαλά, όσο ομαλά αποκτάμε και τα απαραίτητα συστατικά που απαιτούνται για το ξεκλείδωμά τους. Μόνη παραφωνία αποτελεί η αναγκαιότητα χρήσης ορισμένων σπάνιων αντικειμένων, τα οποία δεν αποτελούν τόσο προϊόν εξερεύνησης, αλλά προϊόν εξέλιξης της ιστορίας υπό τη μορφή ανταμοιβών. Μέχρι και το τέλος του παιχνιδιού είχαμε αυτή τη δυσάρεστη αίσθηση πως η μη πρόσβαση σε αυτές τις πιο εξελιγμένες ικανότητες θα έκανε και τη διαφορά στην περιπέτειά μας – και πως τη στιγμή που μπορούμε επιτέλους να τις αποκτήσουμε, το ξεκλείδωμά τους δεν μας έκανε την αναμενόμενη αίσθηση.

Ωστόσο, το ίδιο το παιχνίδι φαίνεται να ανταποκρίνεται σε αυτή την ιδιομορφία του level-up συστήματος, με τη δυσκολία να είναι «τόσο-όσο». Το ότι το παιχνίδι προσφέρει στον παίκτη τη δυνατότητα να παραμετροποιήσει πλήρως το κομμάτι της δυσκολίας, σε σημείο που να μπορεί να μηδενίσει τελείως την πρόκληση ζημιάς, αποτελεί χαρακτηριστικό που, στην καλύτερη των περιπτώσεων δεν αποτελεί σημείο συζήτησης, αλλά απαξίωσης. Το παιχνίδι, ακόμα και στο μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας είναι βατό, με τη δυσκολία να κλιμακώνεται όσο εξελίσσονται οι δύο πρωταγωνιστές.

Άλλωστε, η μάχη είναι ένας μηχανισμός που δοκιμάζει περισσότερο τον συγχρονισμό της κίνησης των δύο χαρακτήρων: η πρόσκαιρη αιχμαλωσία των εχθρών με ξόρκια της Σκιάς και οι άγριες επιθέσεις του Chessire είναι, εν τέλει, αυτό που ακριβώς χρειάζεται ο παίκτης για να προχωρήσει όλο και περισσότερο μέσα στο Avalon. Και όσο προχωρά, θα μπορεί να επιλύσει γρίφους περιβάλλοντος, να πειραματιστεί με το platforming που προσφέρει με έξυπνο τρόπο το παιχνίδι, να αποκαλύψει πολλά και κρυμμένα μυστικά και να ανακαλύψει μια άλλη gameplay πλευρά της σειράς που δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι υπάρχει.

Δεν πρέπει,, φυσικά, να ξεχνάμε και τα Tír na Nóg, τις μυστικές εκείνες περιοχές που αποτελούν και τα σημεία εκείνα που συνδυάζουν τόσο το στοιχείο των γρίφων, όσο και της μάχης. Με διάρκεια και έκταση όσο περίπου είχαν και τα περισσότερα shrines του Breath of the Wild, τα Tír na Nóg προσφέρουν απλόχερα γρίφους και ευκαιρίες για μάχη με πιο ισχυρούς εχθρούς σε σχέση με τα πιο απλά Faeries. Είμαστε σχεδόν πεπεισμένοι πως, τη στιγμή που οι παίκτες θα ανακαλύψουν τη δυνατότητα του fast travel, θα επιστρέψουν ενστικτωδώς προς τα πίσω, έτσι ώστε να εξερευνήσουν κάθε σπιθαμή, κάθε κρυφή γωνία που έχουν αφήσει λόγω του τρόπου με τον οποίο κυλά η ροή του παιχνιδιού…όπως και όλα τα κρυμμένα Tír na Nóg.

Και όλα αυτά συμβαίνουν σε έναν τίτλο με το πιο ιδιαίτερα μοναδικό art style που έχουμε συναντήσει μέχρι στιγμής. Περιβάλλοντα και χαρακτήρες ζωγραφισμένοι στο χέρι με όμορφα, ζεστά παστέλ χρώματα και μερικά από τα πιο όμορφα οπτικά εφέ φωτός που έχουμε δει μέχρι στιγμής στο Nintendo Switch προσφέρουν ένα πανέμορφο αποτέλεσμα, γλυκό και ζεστό όπως οι κόσμοι και οι ήρωες που δημιουργεί η παιδική φαντασία. Το Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon είναι, εν τέλει, ένα παραμύθι και ο τεχνικός τομέας δεν θα μπορούσε παρά να προσφέρει ακριβώς αυτήν την αίσθηση – ενός παραμυθένιου κόσμου.

Κατά την άποψή μας, το εικαστικό του Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon μπορεί με ευκολία να αντιπαραβληθεί με εκείνο του Ori ως προς την ομορφιά των χρωμάτων, ή με εκείνο του Hollow Knight ως προς την επαρκή λιτότητα των σχεδιασμών. Η απόδοση του τίτλου είναι εξαιρετική τόσο σε portable όσο και σε docked mode, ενώ οι κάτοχοι του μοντέλου OLED είναι σχεδόν σίγουρο πως θα περάσουν όμορφες στιγμές μαζί του. Το soundtrack του τίτλου είναι αξιοπρεπέστατο ως προς το ύφος του τίτλου, αλλά χωρίς να περιλαμβάνει κάποια ιδιαίτερη μελωδία που θα «μείνει» στη συνείδηση, ή στην καρδιά του παίκτη.

Εν τέλει, δεν τίθεται περιθώριο αμφιβολίας πως έχουμε να κάνουμε με έναν πολύ ιδιαίτερο τίτλο στα χέρια μας. Έναν τίτλο που υπόσχεται ένα μαγικό ταξίδι μέσα από τις σελίδες ενός ξεχασμένου παραμυθιού, ενός μικρού κεφαλαίου μόνο της έντονης ζωής της αγαπημένης Umbra Witch. Το Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon είναι ένας τίτλος ξεχωριστός…αλλά, την ίδια στιγμή και ένας τίτλος που δεν είναι για όλους. Είναι για εκείνους τους οπαδούς της σειράς που έρχονται πανέτοιμοι να ασχοληθούν με μια διαφορετική εμπειρία, με διάθεση να εξερευνήσουν ένα πρώιμο κεφάλαιο στη ζωή μιας πληθωρικής γυναίκας, όταν εκείνη ήταν απλά ένα μικρό κορίτσι.

Είναι για όσους που αντιλαμβάνονται πως έχουν να κάνουν με ένα πιο άμεσο τρόπο αφήγησης και όχι με τον ξέφρενο και ενίοτε σπαρταριστό τρόπο που εκείνη επιτυγχάνεται στα κυρίως παιχνίδια της σειράς. Το Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon είναι ένας τίτλος που στην αρχή δεν γεμίζει το μάτι του παίκτη, αλλά που εν τέλει καταφέρνει να ξετυλίξει τη μαγεία του, να συνεπάρει, να ταξιδέψει.

Την ίδια στιγμή αποτελεί ένα βασικό κομμάτι του κεντρικού παζλ της σειράς και αναπόσπαστο τμήμα του μύθου της Bayonetta, με τον πυρήνα της Platinum να υπάρχει μέσα στο παιχνίδι, απλώς με διαφορετικό τρόπο. Ελάχιστες επιλογές στο κομμάτι του development που απλώς δεν βγάζουν νόημα, αλλά και η απουσία τοπικού συνεργατικού παιχνιδιού είναι τα στοιχεία που στερούν, εν τέλει, την απόλυτη εμπειρία που ίσως κάποιος να περίμενε. Ίσως, στο επόμενο κεφάλαιο της σειράς Origins…

Το Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon κυκλοφορεί από τις 17/3/23 για το Nintendo Switch. Το review μας βασίστηκε σε review code που λάβαμε από τη CD Media.

The post Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon| Review appeared first on GameOver.