Agents of Mayhem

Κυριακή πρωί, παιδικά στο STAR και γάλα με δημητριακά.

Το Agents of Mayhem είναι το όνειρο που είχαμε όταν ήμασταν μικροί, χωμένοι σε έναν καναπέ τα πρωινά των Σ/Κ, βλέποντας καρτούν. Ποιο ήταν αυτό; Μα φυσικά η δυνατότητα να πάρουμε έστω για λίγο τον έλεγχο των ηρώων μας σε αυτούς τους φανταστικούς κόσμους, όπου οι κακοί ήταν πάντα ξεκάθαροι, οι ήρωες ακούραστοι και οι σκοποί αγνοί. Η Volition, της οποίας το βιογραφικό περιλαμβάνει τη σειρά Saints Row και τα δυο πιο πρόσφατα

Τι είναι όμως ακριβώς το Agents of Mayhem; Ένα open-world shooter τρίτου προσώπου, το οποίο βασίζεται παικτικά στην εναλλαγή μεταξύ των διαθέσιμων ηρώων, τους Agents, οι οποίοι δίνουν ο καθένας τη δική του νότα στο gameplay. Αν υποθέσουμε ότι αυτό είναι ο πυρήνας του παιχνιδιού, τότε τα βασικά κρίνουμε πως τα έχει πετύχει η Volition. Δεν είναι μόνο ο αριθμός, αλλά κυρίως ο σχεδιασμός και η ποικιλία που πηγάζει από τις ξεχωριστές προσωπικότητες του καθενός που εμπλουτίζει καθοριστικά το gameplay.

Υπάρχουν οι χοντροκομμένοι no-nonsense Agents, όπως ο ναύτης Hardtack με το πιστό του shotgun και την υψηλή ανθεκτικότητα, οι πιο φινετσάτοι όπως η Rama με το τόξο της ή ο Ιάπωνας δολοφόνος της Yakuza, Oni, αλλά και πιο πολύπλοκοι, πάντα ισορροπημένοι και πάντα διασκεδαστικοί στη χρήση. Καλύπτουν όλα τα παικτικά και μη γούστα και κυριολεκτικά όλα τα γεωγραφικά πλάτη, περίπου σαν τα... requirements του μέσου, σύγχρονου, αμερικανικού sitcom (άσπρος-αφρικανός-ασιάτης-ομοφυλόφιλος κλπ). Η βάση των Agents of Mayhem είναι η Ark, και κάθε φορά που φεύγουμε από εκεί, φτιάχνουμε μια Squad τριών Agents της επιλογής μας.

Οι συνδυασμοί είναι πραγματικά πολλοί και δίνουν μεγάλο εύρος επιλογών στους παίκτες. Η εναλλαγή μεταξύ των Agents γίνεται τη στιγμή της μάχης, με τον ένα να παίρνει τη θέση του άλλου με κάποια αδιευκρίνιστου είδους τηλεμεταφορά (γενικά το παιχνίδι δεν προβληματίζεται ιδιαίτερα με τα «πώς»). Αυτό σημαίνει πως μπορούμε να χρησιμοποιούμε τις ειδικότητές τους on-the-go, να ξεκινάμε π.χ. να σπάμε τις ασπίδες των εχθρών από μακριά με την ειδική στα gadget, Fortune, να διαλύουμε την armor από μεσαία απόσταση με άλλον Agent και τέλος από κοντά να μεταμορφωνόμαστε στον Hardtack και να αναλαμβάνει δράση, χωρίς πολλά πολλά, το shotgun.

Από τη στιγμή που υπάρχουν 12 Agents (14 με τα DLC) καταλαβαίνει κανείς πως υπάρχουν μπόλικοι συνδυασμοί που ταιριάζουν στο κάθε playstyle. Ενδεικτικά, έχουμε Αμερικανίδα Marine, Γερμανό ποδοσφαιρικό χούλιγκαν, Ιταλίδα μηχανικό, Ρώσο ‘Winter Soldier’, Δολοφόνο από τη Μέση Ανατολή, Καναδό Ηθοποιό-Μορφονιό και πάει λέγοντας... Ο κάθε Agent έχει ξεχωριστά όπλα, Special Ability και το εντυπωσιακό τους Mayhem Ability, ενώ με τη συλλογή crafting υλικών μπορούμε να τους αναβαθμίζουμε διάφορες ικανότητες. Δεν θα ήταν υπερβολικό να πούμε πως οι Agents αποτελούν το 80% της εμπειρίας, ενώ οι ειδικές αποστολές τους, που μιλούν για το παρελθόν και όχι μόνο του καθενός, είναι από τις πλέον ενδιαφέρουσες. Η κάθε αποστολή πλασάρεται σαν «επεισόδιο», πάντα στα πρότυπα που αναφέραμε παραπάνω.

Ήδη από την αρχή γίνεται αυτό κατανοητό, με τα καρτουνίστικα cutscenes που θυμίζουν ειδικά τα παλιότερα παιδικά σόου -και όχι μόνο- της δεκαετίας 80’ και 90’ (πχ G.I. JOE). Οι εχθροί είναι καρικατούρες με κλασικά ονόματα όπως, για παράδειγμα, "Dr. Babylon" για τον κεντρικό εχθρό/ ιδιοφυία, ο οποίος αναμενόμενα, έχει σκοπό να καταστρέψει τον κόσμο με κάθε διαθέσιμο και ευφάνταστο τρόπο, έχουν ηχογραφηθεί πιθανότατα ολόκληρες ώρες με Σατανικό Γέλιο™, ενώ υπάρχουν παντού έντονα νέον φώτα στις αποχρώσεις του μοβ, φουτουριστικό setting, άνθρωποι με μηχανικά εμφυτεύματα και πάει λέγοντας.

Ηγέτης της MAYHEM (Multinational Agency Hunting Evil Masterminds) είναι η αινιγματική Persephone, και από την κεντρική βάση (που θυμίζει έντονα το Avengers της Marvel), την Ark, ξεκινούν οι αντεπιθέσεις μας σε κάθε επεισόδιο εναντίον της LEGION (League of Evil Gentlemen Intent on Obliterating Nations). Εκεί οι παίκτες μπορούν να αναβαθμίσουν τους Agents αλλά και την Ark, να ξεκλειδώσουν διάφορα καλούδια αλλά και να στείλουν άλλους Agents σε αποστολές ανά τον κόσμο. Η πλοκή δεν έχει προφανώς να προσφέρει κάτι το ιδιαίτερο, αλλά ανάμεσα στο χιούμορ και την προσπάθεια να κάνει tribute στο υλικό που την ενέπνευσε, έχει να δώσει στιγμές όπου η γραφή είναι ποιοτικότατη, το χιούμορ υψηλού επιπέδου και όλα τα ετερόκλητα στοιχεία συνδυάζονται για να προσφέρουν μια διασκεδαστικότατη εμπειρία.

Καλά παραδείγματα είναι ορισμένα ευφάνταστα boss fights που προκαλούν το αβίαστο γέλιο του παίκτη την ώρα της μάχης, όπως για παράδειγμα το σαμποτάζ στο autotune του pop star August Gaunt, κατά τη διάρκεια της συναυλίας-μάχης. Ωστόσο, οι δυνατές στιγμές αισθανόμαστε ότι είναι περισσότερο απλά ξεσπάσματα δημιουργικότητας σε ένα παιχνίδι το οποίο έχει αρκετά σκαμπανεβάσματα και συχνά αγγίζει μόνο την μετριότητα όσον αφορά τόσο την ποιότητα όσο και την ποσότητα του υλικού του. Σε αυτό οφείλεται το ότι όσο πολύχρωμη και ενδιαφέρουσα οπτικά πόλη είναι η φουτουριστική Seoul, άλλο τόσο φτωχό, μουντό και επαναλαμβανόμενο είναι το open-world στοιχείο.

Όλες ανεξαιρέτως οι LEGION Lairs (εχθρικές βάσεις) μοιάζουν κατά 90%, τα κύματα εχθρών δεν σταματούν κυριολεκτικά ποτέ, αφού αποτελούν το μοναδικό τρόπο αφήγησης πέρα από τα cutscenes, και οι αποστολές κουράζουν γρήγορα. Η δράση είναι αυτή που δίνει πολύτιμες ενέσεις αδρεναλίνης στο παιχνίδι, σε συνδυασμό με ένα τυπικό αλλά ευχάριστο platforming. Ομολογούμε ότι η εν λόγω δομή μας θύμισε σε σημεία αρκετά αυτή των Crackdown, αλλά δεν φτάνει δυστυχώς σε τέτοια επίπεδα. Αξίζει επίσης να αναφέρουμε ότι πρόκειται για κοινό Universe στο οποίο συνυπάρχουν κατά ένα διακριτικό τρόπο τα Saints Row και Red Faction.

Το Agents of Mayhem σπάνια είναι κάτι λιγότερο από διασκεδαστικό, ανάλαφρο και χιουμοριστικό. Ταυτόχρονα, δεν είναι και ποτέ τίποτα περισσότερο από αυτά. Ένας μετριότατος ανοιχτός κόσμος, επαναλαμβανόμενες αποστολές και περιβάλλοντα κουράζουν και πνίγουν τις δημιουργικές στιγμές και το στυλάτο παρουσιαστικό. Ενώ ο πυρήνας του παιχνιδιού όσον αφορά τους Agents είναι εξαιρετικός, τα υπόλοιπα στοιχεία μάλλον απογοητεύουν και είναι λίγοι αυτοί που θα μπορέσουν να τα παραβλέψουν. Καταλήγουμε ότι το Agents of Mayhem είναι ένα παιχνίδι διασκεδαστικό που δεν καταφέρνει το κάτι παραπάνω, ιδανικό για ενοικίαση και προτείνεται για αγορά σε όσους ικανοποιούνται από ένα εξαιρετικό gameplay και νοσταλγούν ιδιαίτερα εκείνα τα όμορφα πρωινά με το τηλεκοντρόλ στο ένα χέρι και σοκολατούχο γάλα στο άλλο.

Το review βασίστηκε στην PS4 έκδοση του παιχνιδιού.