Η Μαρία Παπαγιαννάκη θέλει να γίνει καλλιτέχνης!

Τώρα ακριβώς είναι η στιγμή που θα ήθελα να είμαι καλλιτέχνης. Ακόμη και αποτυχημένη, άγνωστη, κακής ποιότητας. Πολύ κακής ποιότητας, δεν πειράζει. Ας έγραφα φάλτσες μελωδίες, ας έπαιζα κακό θέατρο, ας ζωγράφιζα σα νήπιο. Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει εγώ να ξέφευγα από αυτά που με κρατάνε ξύπνια τα βράδια, να ξεφόρτωνα κάτι από πάνω μου. Κάθε μέρα που περνάει το φορτίο αυτό γίνεται βαρύτερο. Στις προσωπικές απογοητεύσεις, στις στεναχώριες, στις ελπίδες που ποτέ δε δικαιώθηκαν, στους έρωτες που ποτέ δεν ευοδώθηκαν, στην κούραση και στην ατέλειωτη προσπάθεια, έρχονται και προστίθενται συνεχώς κι άλλα, μεγάλα και σημαντικά. Όχι, δεν μπορώ να τα αγνοώ.