NO LAND, MIKE

«Ήταν ωραία η κηδεία Αντωνάκη μου;». Η Μάρω Κοντού, 10 χρόνια αστεφάνωτη, στην ταινία «Η δε γυνή να φοβήται τον άντρα», ρωτάει με ένα βλέμα προσμονής, σχεδόν κουταβιού, τον Αντωνάκη της, πώς ήταν η κηδεία του φίλου στην οποία δεν μπορούσε δυστυχώς να τον συνοδεύσει. Αστεφάνωτη γαρ, δεν είχε το κοινωνικό δικαίωμα να σταθεί δίπλα στον Αντωνάκη της, όπως όλες οι μαυροφόρες φίλες. Έτσι έμεινε να φαντάζεται έως και ωραίο αυτό που δεν μπορούσε να ζήσει. Κι ας ήταν
θάνατος.Γι αυτήν η κηδεία, δεν ήταν το πένθος, αλλά η επισημοποίηση μιας σχέσης. Το αδικαίωτο. Κάτι άλλο τέλος πάντων.Οι διοργανωτές της κηδείας του Μάικλ Τζάκσον, προφανώς και δεν έχουν δει την ταινία της Φίνος Φιλμ, αν και έχουν την ίδια απορία με την Μάρω Κοντού. «Ήταν ωραία η κηδεία;» Και όπως ακριβώς η Κοντού, εννοούν άλλο πράγμα.Δεν μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς σημαίνει ωραία κηδεία; Ούτε τι σημασία έχει να είναι μια κηδεία ωραία αφού ο θάνατος είναι αρκετά άσχημος. Θα μπορούσα ίσως να φανταστώ μια κηδεία στη Νέα Ορλεάνη με
Keywords
Τυχαία Θέματα