Κινηματογράφος «Αττικόν»: Η ιστορία εκατό χρόνων που χάθηκε μέσα στις φλόγες!

Για τους Αθηναίους, παλιούς και νέους, ο κινηματογράφος Αττικόν υπήρξε ένας αγαπημένος χώρος, που απέπνεε χλιδή, πολυτέλεια αλλά και τη νοσταλγία της παλιάς Αθήνας. Από χθες, 12 Φεβρουαρίου, έπαψε να υπάρχει.

Μόνο τα μαυρισμένα ντουβάρια του πανύψηλου κτιρίου επί της Οδού Σταδίου θυμίζει κάτι από την σχεδόν 100χρονη ιστορία του θρυλικού κινηματογράφου που φιλοξένησε μερικά από τα πιο σημαντικά καλλιτεχνικά γεγονότα της Αθήνας

αλλά και τις πιο πρωτοποριακές κινηματογραφικές ταινίες στο πέρασμα των χρόνων. Δεν υπάρχει πια οροφή, ούτε αναπαυτικά καθίσματα για να απολαμβάνει ο θεατής την αγαπημένη του ταινία. Τα λευκά μάρμαρα της εισόδου και το ακριβό ξύλο στη διακόσμηση των χώρων έχουν γίνει στάχτες και αποκαΐδια. Μόνο θλίψη προκαλεί αυτή η εικόνα η οποία πραγματικά σοκάρει ακόμα και τον απλό περαστικό.

Η ιστορία του Αττικόν και του κινηματογράφου Απόλλων που φιλοξενήθηκε στο υπόγειο του νεοκλασικού κτιρίου στη συμβολή των οδό Σταδίου και Χρήστου Λαδά ξεκινά το 1912 όταν αρχίζει να κτίζεται για λογαριασμό του Χιώτη τραπεζίτη Σταμάτη Δεκόζη-Βούρου. Τα σχέδια ήταν του Ερνέστου Τσίλλερ ενώ την οικοδόμηση ανέλαβε ο διακεκριμένος για την εποχή αρχιτέκτονας Αλέξανδρος Νικολούδης ο οποίος θέλησε να χαρίσει στο κέντρο της Αθήνας ένα κτίριο που όμοιό του δεν θα υπήρχε. Μάλιστα, φρόντισε να συνδυάσει πολλές τάσεις αρχιτεκτονικής, προσδίδοντας στην όψη του έναν «Νεομπαρόκ» ρυθμό που άρχισε να υιοθετείται την εποχή εκείνη και από άλλους αρχιτέκτονες. Όταν ολοκληρώνεται η κατασκευή του, στο κτίριο, εκτός από τον κινηματογράφο αρχίζουν να στεγάζονται και διάφορα άλλα μαγαζιά όπως παντοπωλεία, φαρμακεία και καταστήματα υαλικών και κρυστάλλων. Από την αρχή όμως, εξέχουσα θέση στη συγκεκριμένη γειτονιά κατέχει το «Αττικόν» που αρχικά λειτουργεί ως θέατρο όμως σύντομα διαφημίζει πως θα φιλοξενεί «ταινίας χρωματιστάς εκ του φυσικού» για να μετατραπεί σε σύγχρονο κινηματογράφο για την εποχή που διαθέτει θέρμανση. Όπως αναφέρεται στο βιβλίο του Νίκου Θεοδοσίου με τίτλο «Στα παλιά τα Σινεμά», ο συγκεκριμένος χώρος χαρακτηρίζεται «κέντρον του άνθους της αθηναϊκής κοινωνίας, του διπλωματικού σώματος, της Αυλής, κέντρον του καλλιτεχνικού κόσμου». Οι Ελληνοαμερικανοί αδελφοί Σκούρα αναλαμβάνουν το 1929 τον χώρο και αποφασίζουν να φέρουν την καινοτομία στην Ελλάδα, μετατρέποντας το Αττικόν στον πιο σύγχρονο κινηματογράφο της εποχής καθώς πλέον φιλοξενεί ταινίες 'παρλάν' δηλαδή έργα που έχουν πάψει να είναι βουβός κινηματογράφος αλλά ομιλούμενες. Στις 22 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου γίνεται η πρώτη προβολή μίας τέτοιας παραγωγής και συγκεκριμένα της μουσικοχορευτική ταινίας του Ντέιβιντ Μπάτλερ «Fox Follies». Αρχικά βέβαια, η προβολή δεν στέφεται με απόλυτη επιτυχία καθώς κριτικοί του χώρου θεωρούν το αποτέλεσμα πολύ κακό λόγω κακού ήχου. Την επόμενη χρονιά, δηλαδή το 1930 δημιουργείται και η δεύτερη κινηματογραφική αίθουσα «Απόλλων» στο υπόγειο ενώ στον ίδιο χώρο δημιουργούνται και τα γραφεία της εταιρίας που δημιουργούν οι αδελφοί Σκούρα, η «Σκούρα Films».

Keywords
Τυχαία Θέματα