Δημήτρης Σωτάκης – “Ο Θάνατος των Ανθρώπων”

Το σκηνικό μεταφέρεται στη Θάλχη, ένα «δύστροπο, αλλά ευλογημένο κομμάτι γης, γεμάτο ζωντάνια και πλημμυρισμένο από την ευδαιμονία των κατοίκων της». Ο Μάριος (ένας από αυτούς) κοντεύει τα σαράντα και απολαμβάνει μια ζωή ήρεμη, ανέφελη, χωρίς σκοτούρες και δυσάρεστες εκπλήξεις. Διευθύνει τα χωράφια που ανήκουν στην οικογένεια του και διατηρεί μια υγιή σχέση με τους γονείς και τα αδέλφια του. Την ίδια στιγμή, ο δεσμός του με τη Δέσποινα, απαλλαγμένος από έγνοιες και υποχρεώσεις, καταφέρνει να κρατά τη σπίθα

Αίφνης τα πάντα ανατρέπονται. Μια ανεξήγητη συμφορά χτυπά την πόρτα του χωριού και αλλάζει άρδην τα δεδομένα. Όλα τα πρόβατα του βοσκού βρίσκονται νεκρά, χωρίς κανείς να μπορεί να εντοπίσει την αιτία. Ωστόσο, η οδυνηρή αυτή εξέλιξη, δεν είναι παρά η απαρχή μιας νέας, οδυνηρής αλληλουχίας τραγικών περιστατικών. Μια απροσδιόριστη ασθένεια χτυπά, οδηγώντας στο κρεβάτι του θανάτου, μερικά από τα πιο εκλεκτά μέλη της κλειστής αυτής κοινότητας. Νιώθοντας το έδαφος να χάνεται κάτω από τα πόδια του, ο Μάριος αναλαμβάνει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να ξεδιαλύνει το μυστήριο…

Ο Δημήτρης Σωτάκης συνηθίζει να δημιουργεί μη ρεαλιστικούς χωροχρονικά μικρόκοσμους. Εντούτοις, οι χαρακτήρες που αναπτύσσονται μέσα τους, είναι φτιαγμένοι από τα πιο οικεία (και ενίοτε σκοτεινά) υλικά της ανθρώπινης συμπεριφοράς και υπόστασης. Θα έλεγε κανείς πώς ο συγγραφέας, αρέσκεται στο να χτίζει γοητευτικά και ταυτόχρονα παράξενα περιβάλλοντα, τα οποία και λειτουργούν σαν το προσωπικό του εργαστήριο. Με την «πένα» ως άλλο μεγεθυντικό φακό, μελετά εξονυχιστικά, θέματα όπως οι εμμονές και οι ψυχώσεις.

«Ο Θάνατος των Ανθρώπων» αποτελεί το καινούριο και συνάμα πιο φιλόδοξο εγχείρημα του μέχρι στιγμής. Πολυδιάστατο και πολύ-επίπεδο, ξεφεύγει από την πιο στενή -η δική μου αλήθεια έναντι των υπολοίπων- θεματολογία που χαρακτήριζε το μέχρι τώρα έργο του («Το Θαύμα της Αναπνοής», «Ο Άνθρωπος Καλαμπόκι», «Η Παραφωνία»…) και πραγματεύεται κάτι σαφέστατα πιο μεγάλο. Την συλλογική ψευδαίσθηση. Έχοντας την έννοια αυτή σαν αφετηρία, ο Σωτάκης ανοίγει πολλά παράλληλα μέτωπα, τα οποία και αντιμετωπίζει με ευφάνταστες αλληγορίες και εύστοχους συμβολισμούς. Πώς νιώθει κάποιος όταν οι σταθερές της καθημερινότητας του, μεταβάλλονται με τρόπο δραματικό και μη αντιστρεπτό; Πώς αντιδρά, συνειδητοποιώντας ότι είναι πλέον ανήμπορος να ορίσει «τα αόρατα νήματα που κατευθύνουν τη ροή της ζωής»; Ποιος ο ρόλος της τέχνης, όταν οι συμπληγάδες των γεγονότων προκαλούν ασφυξία;

Κόντρα στην αυθόρμητη τάση των συντοπιτών του να ξορκίσουν το κακό, διοργανώνοντας πανηγύρια και, επί της ουσίας εθελοτυφλώντας, ο Μάριος θα ξεκινήσει ένα πολυήμερο ταξίδι, με στόχο την αναζήτηση της αλήθειας. Καθώς οι σελίδες προχωρούν και η αγωνία κορυφώνεται, το υπαρξιακό πλαίσιο του βιβλίου γίνεται όλο και πιο αισθητό…

Τίτλος: Ο Θάνατος των Ανθρώπων
Συγγραφέας: Δημήτρης Σωτάκης
Εκδόσεις Κέδρος, 2012
299 σελίδες
ISBN 978-960-04-4285-4