Αντίο, Lucian Freud…

Ο Lucian Freud, εγγονός του θεμελιωτή της ψυχαναλυτικής σχολής Sigmund Freud,  και ένας από τους πιο διακεκριμένους ζωγράφους της γενιάς του άφησε την τελευταία του πνοή την Τετάρτη 20 Ιουλίου στο κρεβάτι του σπιτιού του, στο Λονδίνο, αφήνοντας πίσω του μια πλούσια κληρονομιά και μια προσωπικότητα σφυρηλατημένη στις μνήμες όσων κατάφεραν να τον γνωρίσουν από κοντά. Ένας απ’αυτούς μάλιστα, ο διάσημος κριτικός έργων τέχνης Rober Hughes, δεν δίστασε να τον χαρακτηρίσει κάποτε ως τον μεγαλύτερο εν ζωή ζωγράφο – εκπρόσωπο του ρεαλισμού.Ο Lucian γεννήθηκε στο Βερολίνο το 1922 και εγκαταστάθηκε μαζί με την οικογένειά του στη Βρετανία το 1933 λόγω της πολιτικής και όχι μόνο κατάστασης που επικρατούσε στην τότε Ναζιστική Γερμανία, σε ηλικία 10 ετών και το 1939 πήρε την Βρετανική υπηκοότητα.Ο ίδιος χαρακτηρίζει τους πίνακές του “προϊόν μέγιστης παρατήρησης” κάτι που επιτυγχάνει μέσω της “ατενούς εξέτασης του θέματος” και αυτό ίσως είναι που τον έκανε να ξεχωρίσει προσδίδοντας το δικό του στυλ και αφήνοντας στην άκρη την κολακεία και την σεμνότητα παίζοντας αρκετά με το γυμνό σαν έννοια και απεικόνιση. Κάτι που προκάλεσε αρκετές αντιδράσεις στην “πουριτανική” κυρίως Βρετανία, διχάζοντας τους κριτικούς με τους πινακές του.Το ταλέντο του όμως ήταν υπεραρκετό ώστε να ξεπεράσει τέτοιου είδους προβλήματα και να φέρει στο ατελιέ του πλήθος προσωπικοτήτων που πόζαραν γι’αυτόν, από την Βασίλισσα Ελισάβετ μέχρι το γνωστό μοντέλο Kate Moss.Το 2008 ένας πίνακας που απεικόνιζε μια γυμνή γυναίκα να κοιμάται στον καναπέ της πουλήθηκε για 33,6 εκατ. δολάρια, ποσό ρεκόρ για έναν εν ζωή καλλιτέχνη.Ο William Acquavella, επιστήθιος φίλος του Lucian και υπεύθυνος πωλήσεων των έργων του στην Αμερική, ήταν κοντά του μέχρι την τελευταία στιγμή. Ανακοινώνοντας τον θάνατο του Lucian δήλωσε χαρακτηριστικά:“Η οικογένειά μου και εγώ θρηνούμε για τον θάνατο του Lucien Freud. Ήταν ίσως ο πλέον αλληγορικός ζωγράφος του 20ού αιώνα και έδινε στα έργα του μια βαθιά δραματικότητα και ενέργεια. Σαν φίλος ήταν ταπεινός, ζεστός, πνευματώδης και γεμάτος ενδιαφέροντα. Ζούσε για να ζωγραφίζει και ζωγράφιζε ως την ημέρα που πέθανε, μακριά από τον θορυβώδη κόσμο της τέχνης”Αντίο λοιπόν σε έναν άνθρωπο που άφησε τo αποτύπωμα του στον αιώνα που μας πέρασε κυρίως με τα έργα του και όχι με το κοινωνικό του προφίλ. Εξάλλου το είπε ξεκάθαρα και ο Acquavella πως είχαμε να κάνουμε με έναν άνθρωπο ταπεινό και κατά κάποιον τρόπο αντισυμβατικό ως προς τον υπόλοιπο εικαστικό κόσμο. Η μήπως όχι;Ο γνωστός σκηνοθέτης Tim Meara, ύστερα από συναντήσεις του με τον Lucien, εκφέρει διαφορετική άποψη από την φήμη του μοναχικού και ερμητικού χαρακτήρα που τον συνοδεύουν.“Τρώει έξω κάθε βράδυ και πηγαίνει σε πάρτι”, λέει στην εφημερίδα Guardian. “Και το γεγονός ότι προστατεύει τόσο επίμονα τον προσωπικό του χρόνο και την εικόνα του, ίσως να ενισχύει τον μύθο που τον περιβάλλει και τη συγκίνηση που νιώθεις όταν τον βλέπεις απέναντί σου με σάρκα και οστά, να περπατά με το τουίντ παλτό του και το φουλάρι γύρω από το κολάρο τ