The Men @ AN Club

Οι Μπρουκλυνέζοι The Men, που, όπως διαβάζω στο διαδίκτυο, κατάφεραν αρχικά να “κάνουν όνομα” παρά την απροθυμία τους να περιοδεύσουν, τώρα έχουν φτάσει στο αντίθετο άκρο. Θα λέγαμε ότι περιοδεύουν ασταμάτητα εάν δεν είχαν στο μεταξύ απομονωθεί στο Catskills της Νέας Υόρκης για να γράψουν τον τέταρτο – σε ισάριθμα χρόνια – δίσκο τους New Moon.

Στα πλαίσια λοιπόν των καταιγιστικών ρυθμών τους (που λέγεται ότι στοίχησαν στο μπασίστα Chris Hansell τη θέση του – τον

αντικατέστησε παραπάνω από άξια ο μέχρι τώρα παραγωγός τους Ben Greenberg) μας επισκέφτηκαν για δεύτερη φορά μετά από δεκατρείς περίπου μήνες από την πρώτη φορά που μας σύστησαν με το δυναμικό θορυβώδες ροκ ιδίωμά τους. Η ειδοποιός διαφορά για το κοινό είναι πως αυτή τη φορά το σετ τους βασίστηκε σε κομμάτια που ήδη γνωρίζαμε, δηλαδή στα LPs New Moon και Οpen Your Heart. To δεύτερο πέρυσι δεν είχε κυκλοφορήσει ακόμη αλλά τότε τολμηρά όσο και πολύ σωστά το τέσταραν στο δρόμο αντί να βασιστούν στο πιο ανώριμο Leave Home του 2011 με το οποίο οι περισσότεροι τους γνωρίσαμε.

Κι όμως φαίνεται πως πολλά έχουν αλλάξει σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα στο συγκρότημα που εξελίσσεται συνεχώς -πέρα από το line up που με την προσθήκη του hammond επί σκηνής φαίνεται να αντικατοπτρίζει ακριβέστερα τη στουντιακή σύνθεση της μπάντας (προσωπικά δε θα με πείραζε να έπαιζε ο Kevin Faulkner και τη lap steel κιθάρα όπως στο δίσκο). Κι ενώ πολλά και εύστοχα έχουν γραφτεί για την πιο κλασικότροπα ροκ (σε αντιδιαστολή με τις πιο punk/hardcore αφετηρίες)/americana στροφή τους στο New Moon, με το όνομα του Neil Young να φιγουράρει σε κάθε κριτική του δίσκου, αυτό μόνο έκπτωση στην ένταση του live δε συνεπάγεται. Ακόμα και τα πιο μελωδικά κομμάτια του πρώτου μισού του νέου δίσκου εκτελέστηκαν με πολύ περισσότερη ένταση και ενέργεια, δίνοντας έμφαση τόσο στα κιθαριστικά σόλο όσο και στα καταιγιστικά drums.

Aυτή η αμφιθυμία του συγκροτήματος απέναντι στην ίδια τη μουσική τους ταυτότητα αποδίδει ακόμη στα λάιβ, αν και δημιουργεί ερωτήματα σχετικά με τις μελλοντικές τους κατευθύνσεις και κυρίως την παρουσίαση υλικού που θα έχει μια ακόμα πιο μελωδική βάση. Ενώ ταlive τους έχουν τη μάτσο ορμή που το όνομά τους υπονοεί, φαίνεται πως οι συνθετικές τους ανησυχίες έχουν προ πολλού στραφεί αλλού

H περίπου ωριαία σετλιστ είχε σαν highlights τα Electric, Without A Face, I Saw Her Face μαζί με τα παλιότερα Candyκαι Open Your Heart.

Πολύ καλοί και δεμένοι σαν συγκρότημα οι γκαραζοπάνκηδες Social End Products κατάφεραν να υπερβούν τον συνήθως άχαρο και διεκπεραιωτικό ρόλο του support, ενώ δυστυχώς δεν προλάβαμε την εμφάνιση των Rita Mosss.

(ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Αλεξάνδρα Κατσαρού)