Teen Daze + Dozen Draft @ Six D.O.G.S.

Οπωσδήποτε μια Κυριακή βράδυ δεν συνιστά το ιδανικότερο τάιμινγκ για ένα λάιβ ηλεκτρονικής μουσικής αλλά η εμφάνιση των Dozen Draft και Τeen Daze στο Six D.O.G.S. έδειξε ότι υπάρχει ένας ικανός αριθμός κόσμου για να γεμίσει συμπαθητικά το gig space της Αβραμιώτου - είτε γιατί έχει τέτοια ακούσματα είτε γιατί ακολουθεί τις εκλεκτικές μετακλήσεις της ομάδας του Plissken.

Τη βραδιά λοιπόν άνοιξε ο συμπαθής Dozen Draft, καλλιτέχνης από τη Βέροια,

του οποίου το δίσκο η αλήθεια είναι πως δεν είχα ακούσει παρά το ότι το mixtape.gr τον είχε από καιρό επισημάνει στις Εγχώριες Ηχητικές Εκπλήξεις του 2013. Ουσιαστικά δεν είχε το ρόλο του support αφού χρονικά το σετ του ήταν περίπου ισάξιο με αυτό του Teen Daze. O Dozen Draft φτιάχνει το δικό του ιδίωμα πειραγμένης electronica (πείτε την indietronica, folktronica ή οποιοδήποτε άλλο τέτοιο μουσικό νεολογισμό προτιμάτε), χρησιμοποιώντας εκτός από samples και τη φωνή του, κιθάρα και ντραμς. Πέρα από την προφανή επιρροή του συντοπίτη του Larry Gus (ίσως σε κάπως υπερβολικό βαθμό), εμένα προσωπικά μου θύμισε και λίγο Panda Bear ή και Caribou (ως προς το συνδυασμό του ηλεκτρονικού ήχου με ψυχεδελικά στοιχεία), ή και κάπως πιο επηρεασμένους από την tropicalia ήχους όπως αυτούς του El Guincho, ποτισμένους βέβαια με μια αδιόρατη βαλκανικότητα/ελληνικότητα στον ήχο του. Συνολικά το περίπου ωριαίο σετ του ήταν αρκετά διασκεδαστικό, ενδιαφέρον και καλοστημένο, αν και υπάρχει ακόμα δρόμος μπροστά του (όπως για παράδειγμα στο τρόπο που χρησιμοποιεί τη φωνή του στα λάιβ).

Λίγη ώρα μετά ο σεμνός και διακρτικός σαν παρουσία Teen Daze από τον Καναδά μαζί με το mac και το sampler του πήρε θέση στη σκηνή του Six D.O.G.S. Ενώ κάποιος θα περίμενε να κινηθεί σε πιο ονειρικά μουσικά μονοπάτια που η ετικέτα chillwave και το όνομά τουυπαινίσσονται, ο Teen Daze έβαλε σε πρώτο πλάνο τη ρυθμικότητα σε σχέση με τη μελωδικότητα για αυτό το σετ του. Ξεκίνησε με κάπως πιο χαλαρούς ambient ήχους για να ανεβάσει σταδιακά το ρυθμό με τα καλοδουλεμένα χορευτικά κομμάτια του (που θύμισαν κάπως το reworking του Lindstrom στον ήχο της ντίσκο αλλά και τον γαλλικό house ήχο των late ’90s-early ’00s, όπως εύστοχα έτερος συντάκτης του mixtape.gr επεσήμανε) που έκαναν κάποιο από τον κόσμο του Six D.O.G.S. να χορέψει προς το τέλος του λάιβ.

Βέβαια στην εμφάνισή του αυτή επέλεξε να μην χρησιμοποιήσει καθόλου το μικρόφωνο για live vocals, ούτε και την κιθάρα, όπως άλλες φορές κάνει, οπότε η εμφάνισή του μάλλον ακροβατεί στη λεπτή γραμμή μεταξύ live και djset. Τα visuals που προβάλλονταν πίσω του είχαν το lo-fi χαρακτήρα που έχουμε τώρα τελευταία συνηθίσει σε συναυλίες σχεδόν οποιουδήποτε μουσικού είδους, ενώ ξεχώρισαν οι cult σκηνές από παλιότερους διαγωνισμούς χωρούς που ταίριαζαν με το ενίοτε ρετρό ύφος της μουσικής του παραγωγού. Εν κατακλείδι ήταν μια όμορφη βραδιά που δε νομίζω βέβαια να μείνει αξέχαστη στη μνήμη των εγχώριων μουσικόφιλων, δεδομένου και του σεβαστού πλουραλισμού ακουσμάτων και συναυλιών στην πόλη μας.

(Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού)