Tame Impala + Melody’s Echo Chamber @ Hammersmith Apollo

Ένας ξυπόλυτος Kevin Parker και οι υπόλοιποι Tame Impala (με παπούτσια) υπνώτισαν μαγικά γύρω στα 5 χιλιάδες άτομα στο Hammersmith του Λονδίνου. Μάλλον μας πήγαν 40 χρόνια πίσω. Γύρω στα 70s…

Mε αφορμή την εμφάνισή τους στο φεστιβάλ του Glastonbury οι Tame Impala πέρασαν άλλη μια φορά φέτος από την αγγλική πρωτεύουσα για ένα ακόμη sold out. Ο Kevin Parker άλλωστε δεν κάνει καθόλου κέφι τον περισσότερο κόσμο που πηγαίνει στα φεστιβάλ. Όπως δήλωσε πρόσφατα: “Η πλειοψηφία του κοινού έρχεται ως ταρζάν για να κυνηγήσει

κορίτσια. Έχει να κάνει με μπράτσα και πόσα λίγα ρούχα έχεις επάνω σου. Eιδικά στα φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής, μόνο το 10 τοις εκατό έρχεται για τη μουσική“.

Αυτή τη φορά πάντως ερχόμενος στο νησί, έφερε και όμορφη παρέα μαζί του, τους Melody’s Echo Chamber, το συγκρότημα της καλής του δηλαδή Melody Prochet, που ανέλαβε το καθήκον να ανοίξει τη συναυλία. Δεν της πήγε και πολύ καλά όμως το Hammersmith της Melody και αυτό φάνηκε πολύ νωρίς. Ανέβηκε στη σκηνή με μεγάλη νευρικότητα που ήταν εμφανής στην παρουσία της και συνέχισε κάπως έτσι με απεγνωσμένες κινήσεις προς τον ηχολήπτη και τους υπόλοιπους στη σκηνή. Προς τη μέση τα πράγματα έστρωσαν και η ίδια φάνηκε να χαλαρώνει λιγάκι. Στο τελευταίο κομμάτι όμως παράτησε στη μέση το τραγούδι και άφησε τους υπόλοιπους να συνεχίσουν instrumental. Το ντεμπούτο άλμπουμ της, σε παραγωγή Kevin Parker, είναι πάντως πολύ αξιόλογο και θυμίζει αρκετά Stereolab. Αν δεν το έχετε ακούσει, αξίζει να το τσεκάρετε.

Το στήσιμο των Tame Impala στη σκηνή μοιάζει πολύ με αυτό των Melody’s Echo Chamber. Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε να κάνουμε με το προσωπικό σχήμα ενός και μόνο ανθρώπου, με τους υπόλοιπούς μουσικούς να υπηρετούν στη συναυλία πιστά το όραμα του. Και στις δύο περιπτώσεις το κάθε τραγούδι ξεκινά όποτε θέλει αυτός, τελειώνει όποτε θέλει αυτός και φυσικά όπως θέλει. Γι’ αυτό τα μάτια των μουσικών κατά τη διάρκεια του live είναι καρφωμένα, διακριτικά, στο κέντρο της σκηνής στο μαέστρο που κάνει κουμάντο, το κάθε νεύμα του οποίου είναι πολύ σημαντικό για την εξέλιξη του set.

Ειδικά στην περίπτωση των Tame Impala μου έκανε εντύπωση μια σκηνή με τον Jay Watson (synth). Σε κάποια φάση της συναυλίας ο Kevin Parker δεν ήταν ευχαριστημένος με τον ήχο του και πήγε πάνω από τον Watson, ο οποίος μόλις τον είδε, έβγαλε τα χέρια από πάνω, ο Parker πάτησε ένα πλήκτρο και τον άφησε να συνεχίσει.

Μετά τη συναυλία αγόρασα το τελευταίο Uncut (αυτό με εξώφυλλο τον Bruce Springsteen) και διάβασα όσα λέει ο Jay Watson στη συνέντευξη των Tame Impala: “Τις πρώτες ημέρες ήταν πολύ σημαντικό για μας να θεωρούμαστε κανονικά μέλη του γκρουπ. Τώρα δε μας νοιάζει. Είναι πιο εύκολο να παίζουμε κάτι έτσι όπως θέλει να το ακούει ο Kevin. Το πιο σημαντικό είναι ότι έτσι ακούγεται καλύτερα“. O Nick Allbroock το Μάιο αποχώρησε από το συγκρότημα και τη θέση του στο μπάσο πήρε ο Cam Avery των Pond. Και το τελευταίο άλμπουμ των Pond είναι καλό, αν δεν το έχετε ακούσει. Και εδώ την παραγωγή έχει κάνει ο Parker. Παίζει μάλιστα και στα ντραμς.

Σε αντίθεση πάντως με τη Melody, ο Kevin προσπαθεί να χαλαρώσει πάνω στη σκηνή και δείχνει να το απολαμβάνει. Αν θέλεις να συμβεί το ίδιο σε σένα που βλέπεις τη συναυλία επί αγγλικού εδάφους, πρέπει να απομακρυνθείς από τις πρώτες σειρές γιατί τα δεκαεπτάχρονα, στην κυριολεξία, έχουν έρθει να χτυπηθούν και στους Tame Impala.

Το σετ των πέντε Αυστραλών ενδείκνυται για χαλάρωση, αφοσίωση στα visuals που εξελίσσονται σύμφωνα με το παίξιμο της κιθάρας του Parker και φυσικά το ταξίδι στη μουσική που σε καταπίνει ολοένα και περισσότερο όσο περνούν τα λεπτά. Το live σπάνια ξεσηκώνει, ίσως με εξαίρεση το ‘Elephant‘. To σημαντικότερο είναι όμως, ειδικά στη περίπτωση των Tame Impala, ότι ο Parker έχει δομήσει έξυπνα το υλικό του και τα ψυχεδελικά στοιχεία δεν κουράζουν όσα λεπτά και να κρατήσουν, αντίθετα προσθέτουν πολύ στα κομμάτια και φυσικά στο βιωματικό χαρακτήρα της συναυλίας, την οποία μάλλον ευχαριστήθηκαν πολύ περισσότερο όσοι ήταν κάτω παρά πάνω στη σκηνή.

Tame Impala setlist
Led Zeppelin
Solitude Is Bliss
Jam
Endors Toi
It Is Not Meant to Be
Apocalypse Dreams
Music to Walk Home By
Elephant
Be Above It
Feels Like We Only Go Backwards
Auto-Prog
Keep on Lying
Why Won’t You Make Up Your Mind?
Oscilly
Mind Mischief
Alter Ego
Half Full Glass of Wine
Auto-Prog mk. II
Nothing that Has Happened So Far Has Been Anything We Could Control