Sivert Hoyem @ Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός

Η πολύ όμορφη αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός υποδέχτηκε τον Sivert Hoyem για μια διαφορετική συναυλία.
Τραγούδια τόσο από την πορεία του με τους Madrugada, όσο και επιλογές από την προσωπική του καριέρα αποδόθηκαν με μόνη συνοδεία μια ακουστική και μια ηλεκτρική κιθάρα.

Το αργόσυρτο μπλουζ κομμάτι που έπαιξε πριν από την εμφάνισή

του στη σκηνή, σε συνδυασμό με το «Hoochie Coochie Μan» που είχε προηγηθεί, προετοίμασε τον κόσμο για αυτό που θα ακολουθούσε.

Το ξεκίνημα ήταν ατμοσφαιρικό («Prisoner of the Road», «First Day of  Summersaults»), με τον ίδιο να δηλώνει πόσο χαρούμενος νιώθει που βρίσκεται πάλι στην αγαπημένη του Αθήνα, πηγή  έμπνευσης για εκείνον. Η συναυλία είχε γίνει sold out από νωρίς και το κοινό, που είχε γεμίσει την αίθουσα, έδειχνε προσηλωμένο στον αγαπημένο του Νορβηγό καλλιτέχνη. Στο «Blown Away» ο ήχος της ηλεκτρικής κιθάρας και η εκτέλεση του κομματιού μού θύμισαν τις εκτελέσεις του Neil Young στο «Le Noise», και αποτέλεσε ένα από τα highlights ολόκληρης της συναυλίας. Το καινούργιο του σινγκλ, «Where is my Moon», ήταν ένα απλά συμπαθητικό κομμάτι, αλλά μετά ήρθε το «Running Out of Time» –το πρώτο από τα συνολικά οκτώ κομμάτια των Madrugada που ακούστηκαν– για να ανεβάσει την ένταση. Τα «Song for Cornelis» και «January 3rd» (με τη φυσαρμόνικα να κάνει τη διαφορά), αντιπροσωπευτικά της σόλο καριέρας του, έριξαν ξανά τους τόνους.

Η προσπάθεια από μέρους του να ζεστάνει την ατμόσφαιρα, είτε λέγοντας για την αγάπη του στον Ζορζ Μουστακί, είτε αφιερώνοντας τραγούδια σε άγνωστους για εμάς Σουηδούς τραγουδοποιούς, έφερε αποτέλεσμα και ο «ακαδημαϊκός» χαρακτήρας του χώρου υποχώρησε λίγο. Αναπόφευκτα τη μεγαλύτερη ανταπόκριση από μέρους του κοινού την έλαβε στα κομμάτια της πρώην μπάντας του και η αλήθεια είναι πως τα ερμήνευσε παραπάνω από ικανοποιητικά. Τα «Majesty», «Honeybee», «The Riverbed», και ιδιαίτερα το «Valley of Deception», μ’ έκαναν να ξαναθυμηθώ τις πρώτες δυνατές συναυλίες των Madrugada στο Club 22 και το Ρόδον. Η  πειστική διασκευή του στο «Holocaust» των μεγάλων Big Star υπενθύμισε πως το ροκ πάθος υπάρχει ακόμη και μ’ έκανε να αναρωτηθώ πώς θα ήταν άραγε η βραδιά με λίγο ηλεκτρισμό παραπάνω.

Ο Κώστας Λειβαδάς σήμανε την έναρξη του live νωρίτερα ταιριάζοντας στο γενικότερο μουσικό πλαίσιο με τον έντεχνο χαρακτήρα των τραγουδιών του, ενώ ξεχώρισε η ερμηνεία του στο «Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα».