Nits + Tango With Lions @ Gagarin 205

Ήταν μία πολύ συγκινητική βραδιά αυτή του Σαββάτου. Και αναπόφευκτα μας γύρισε πολλά χρόνια πίσω. Φυσικά οι εποχές που οι Nits μας επισκέπτονταν σε κάθε τους περιοδεία και με κάθε καινούριο album που κυκλοφορούσαν έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, αυτή όμως ήταν η πρώτη φορά που χρειάστηκε να παρέλθει τόσος πολύς καιρός για να τους δούμε να επιστρέφουν και πάλι στα μέρη μας. Γιατί έντεκα χρόνια είναι πραγματικά πολλά, ΠΑΡΑ πολλά, ειδικά όταν μιλάμε για μία μπάντα που αγαπήθηκε (ή μάλλον ‘αποθεώθηκε’ θα το λέγαμε καλύτερα) από το

Ελληνικό κοινό και συνδέθηκε μαζί του όσο λίγες άλλες. Οι εποχές βέβαια αλλάζουν, και ως γνωστόν μαζί αλλάζουν και τα γούστα των μουσικόφιλων, άρα η θέα της μισογεμάτης αίθουσας του Gagarin δεν θα έπρεπε να προκαλεί και μεγάλη εντύπωση σε κανέναν. Και εντέλει η χαμηλή προσέλευση μάλλον λειτούργησε θετικά, αφού όχι μόνο μπορέσαμε έτσι να παρακολουθήσουμε την συναυλία με πολύ μεγαλύτερη άνεση αλλά αποφύγαμε και το συνηθισμένο εκνευριστικό βουητό που συνοδεύει τις ορδές των τυχαίως παρευρισκομένων που κατακλύζουν τόσο και τόσο άλλα live. Ουδέν κακόν αμιγές καλού λοιπόν.

Τελικά, όταν τα support group επιλέγονται σωστά μπορούν να δώσουν έναν πραγματικά άλλο αέρα σε μία συναυλία. Οι Tango With Lions είναι ένα από τα καλύτερα και πιο ταιριαστά opening acts που έχω δει εδώ και καιρό και η εμφάνιση τους λειτούργησε ως η καλύτερη εισαγωγή σε μία καθ’όλα νοσταλγική βραδιά. Άκρατος λυρισμός, γλυκές μελαγχολικές μελωδίες, americana/folk ψήγματα μαζί με blues πινελιές που σε συνδυασμό με τα υπέροχα φωνητικά της Kat (Κατερίνας Παπαχρήστου) προσφέρουν ένα μοναδικό αποτέλεσμα, εφάμιλλο των μεγαλύτερων και πιο καταξιωμένων σημερινών indie folk ονομάτων. Με το καινούριο album τους να βρίσκεται ήδη στα σκαριά, οι Tango With Lions μας έδωσαν την ευκαιρία να απολαύσουμε μερικά κομμάτια από το Verba Time, τον πρώτο τους δίσκο που κυκλοφόρησε το 2010 μέσω της Inner Ear, δίνοντας μας ταυτόχρονα και μία γεύση από την επερχόμενη δουλειά της μπάντας η οποία αναμένεται να ολοκληρωθεί σύντομα και η οποία προβλέπεται να ξεπερνάει σε ποιότητα τον προκάτοχο της. Την αναμένουμε με πολύ ενδιαφέρον.

Όπως συνηθίζουν τα τελευταία χρόνια, έτσι και εδώ, οι Nits εμφανίστηκαν ως τρίο, με τον βασικό πλέον κορμό του group, δηλαδή τον Henk Hofstede στα φωνητικά, την κιθάρα και τα δεύτερα keyboards, τον Rob Kloet στα τύμπανα και τον Robert Jan Stips στα πλήκτρα, και με τους δύο τελευταίους να αναλαμβάνουν παράλληλα και τα backing vocals όπου αυτά χρειάζονταν. Εμφανώς πιο γερασμένοι απ’ότι τους θυμόμασταν και με τα αδυσώπητα σημάδια του χρόνου χαραγμένα επάνω τους, οι τρείς Ολλανδοί ανέβηκαν στην σκηνή εν μέσω επευφημιών από το λιγοστό αλλά φανατικό κοινό, κάτι που φάνηκαν να εκτιμούν ιδιαίτερα αφού το χαμόγελο δεν έφυγε ούτε στιγμή από τα χείλη και των τριών τους για όσο διήρκεσε η συναυλία.

Το ‘Malpensa’ μπορεί να μην είναι η καλύτερα δουλειά των Nits αλλά δεν παύει να αποτελεί ένα αξιοπρεπέστατο album, με μερικές μέτριες αλλά και αρκετές πανέμορφες σ