Jay-Jay Johanson

O Σουηδός τραγουδοποιός Jay-Jay Johanson που συμπληρώνει πια δεκάξι χρόνια δισκογραφικής παρουσίας έρχεται να μας επισκεφθεί μετά από αρκετό καιρό για live με τον τελευταίο του δίσκο Spellbound στις αποσκευές του. Mε αφορμή τις επικείμενες εμφανίσεις του το Σαββατοκύριακο σε Αθήνα & Θεσσαλονίκη απάντησε στις ερωτήσεις μας.

Παρόλο που συχνά αλλάζεις στυλ

από δίσκο σε δίσκο, υπάρχει μια τάση στο τελευταίο LP σου για μια σχετικά λιτή προσέγγιση…Ισχύει κάτι τέτοιο και αν ναι ήταν μια προσπάθεια από μέρους σου για επιστροφή στην απλότητα;

Το βλέπω κάπως έτσι… Οι πρώτοι τρεις δίσκοι μου - Whiskey, Tatoo και Poison - έγιναν με τους ίδιους ανθρώπους, στο ίδιο στούντιο και με τον ίδιο εξοπλισμό αλλά τα τραγούδια και οι ενορχηστρώσεις γίνονταν σκοτεινότερα και βαρύτερα χρόνο με το χρόνο. Μετά έκανα μια αλλαγή, αποφάσισα να κάνω έναν ηλεκτρονικό δίσκο- το Antenna και μετά είχα και άλλες ιδέες να αναπτύξω και έγινε και το Rush. Ξαναγύρισα πίσω στους παλιούς μουσικούς και έκανα τους τρεις τελευταίους δίσκους μου- Long Term Physical Effects Are Not Yet Known, Self Portrait και Spellbound- αλλά αυτή τη φορά χωρίς samplers και synthesizers. Επίσης και οι ενορχηστρώσεις και τα τραγούδια έγιναν πιο φωτεινά και πιο ακουστικά και απλά και χωρίς πολλά στολίδια, όντως. Νιώθω ότι τα τελευταία τρία album μου είναι η συνέχεια των πρώτων τριών μου.

Πολύ συχνά έχεις συνδυαστεί με ένα γενικότερο αίσθηση μελαγχολίας και λύπης. Αυτό πιστεύεις και ‘συ για τι μουσική σου και σχετίζεται με το πώς είσαι και στη ζωή σου;

Δεν ξέρω αλλά φαντάζομαι πως κάτι τέτοιο ισχύει αφού οι άνθρωποι το λένε συνέχεια. Βλέπω τον εαυτό μου σαν έναν τυχερό άνθρωπο, έχω μια καταπληκτική γυναίκα και έναν φανταστικό γιο και κάνω μια καριέρα σε αυτό που αγαπώ περισσότερο. Είμαι τυχερός λοιπόν αλλά κουβαλώ πάντα μια μελαγχολία και είναι συνέχεια εκεί αφού είναι μέρος του εαυτού μου.

Δεν είσαι ιδιαίτερα συνδεδεμένος με την πολύ καλή μουσική σκηνή στη Σουηδία. Δεν νιώθεις συγγένειες με μουσικούς της χώρας σου;

Όχι ιδιαίτερα, αλλά αν ανοίξουμε λίγο τον κύκλο, αν βάλουμε ας πούμε όλη τη Σκανδιναβία μέσα τότε μπορώ να βρω συγγένειες για παράδειγμα με κάτι βορειότερo όπως οι μουσικοί από την Ισλανδία.

Πώς περιοδεύεις τώρα; Θα είσαι μόνος σου στη σκηνή;

Έχω κανονική μπάντα, είμαστε πέντε επί σκηνής: δύο ντράμερ, ένα μπάσο, πλήκτρα και εγώ, αλλά μόνο τα φεστιβάλ πληρώνουν τόσο καλά ώστε να μπορούμε να πάμε και οι πέντε. Πιο συχνά είμαστε τρίο και μερικές φορές κάνουμε συναυλίες ως ντουέτο, αυτό θα γίνει και τώρα στην Ελλάδα. Μου αρέσει πολύ το στήσιμο του ντουέτου, είναι θεατρικό, δραματικό, δυναμικό και πιο προσωπικό…θα δείτε…

Έχεις ένα κάπως ανδρόγυνο στυλ στα εξώφυλλα των δίσκων σου. Πώς διαλέγεις το artwork για τους δίσκους σου;

Aνδρόγυνο; Υποθέτω πώς αναφέρεσαι στο εξώφυλλο του Antenna. Aυτό ήταν ένα τεστ, ένας χαρακτήρας που φτιάξαμε στο στούντιο της φωτογράφησης και έγινα αυτός για περίπου μισή ώρα. Μετά από δυο βδομάδες τα μαλλιά μου επανήλθα