Egyptian Hip Hop

Και εκεί που δεν το περιμένεις βρίσκεσαι να αναλύεις την ζωή και την καριέρα της Λένας Πλάτωνος με 5 παλικάρια από το Manchester, στα καμαρίνια ενός βρώμικου venue του Μόναχου, λίγες εβδομάδες πριν τους υποδεχτούμε στο Plisskën Festival.

Πάμε από την αρχή.

Οι Egyptian Hip Hop ανέβηκαν στο tour bus και για πάνω από ένα μήνα όργωσαν την Ευρώπη, δίνοντας κάθε βράδυ ένα show σε διαφορετική πόλη. Τελευταία

– 6η – στάση στο Γερμανικό σκέλος, βρέθηκαν στην πρωτεύουσα της Βαυαρίας, για ένα late show στο Strom (φαντάσου ένα μεσαίο μεγέθους indie venue). Και ευτυχώς ήταν late show, οπότε δεν χρειάστηκε να διακτινιστώ από ένα άλλο venue όπου νωρίτερα πήρα τις ευλογίες του αιδεσιμότατου Jamie Lidell (άλλη ιστορία αυτή).

Τα πιτσιρίκια από το ένδοξο Manchester, τα οποία αναμένουμε να κλείσουν το Plisskën Festival 2013 στην 4η και τελευταία μέρα της φετινής διοργάνωσης στις 19 Μαϊου μαζί με τον Patten και τον Shigeto στο Τώρα Κ44, φαινομενικά θα μπορούσες να τα κατατάξεις σε μία νέο-ψυχεδελική σκηνή, όπως την αντιλαμβάνονται οι Άγγλοι hipsters (ώπα, η κακιά λέξη), η οποία στην ουσία περικλείεται περισσότερο από νέο-χίπικα στοιχεία, παρά από το ζοριλίκι των αντίστοιχων αμερικανών «συναδέρφων» τους. Μια ματιά να ρίξεις στη σκηνή στα 5 σχεδόν αμούστακα παιδιά που απαρτίζουν τους Egyptian Hip Hop καταλαβαίνεις. Σκέψου Foals ας πούμε. «Τεράστια αστοχία ημερομηνιών αυτή η Γερμανική περιοδεία!» θα μου πουν αργότερα καθώς η κουβέντα μας εξελισσόταν μετά το τέλος της συναυλίας. “Εκτός της σημερινής βραδιάς, σε όλες τις άλλες πόλεις της Γερμανίας την ίδια μέρα με εμάς εμφανιζόντουσαν και οι Foals! Οπότε μας έκλεβαν το κοινό…” Λογικό αν σκεφτείς, ότι η παρέα του Φιλλιππάκη τα τελευταία χρόνια, με σταθερά βήματα όλο και γιγαντώνει την δημοφιλία της σε παγκόσμιο επίπεδο.

Αλλά και οι Egyptian Hip Hop όταν εμφανίστηκαν στον χάρτη της βρετανικής σκηνής πριν από 3 χρόνια , ο αγγλικός τύπος τους αποθέωνε. Τα πρώτα τους singles και EPs ξεχώρισαν αμέσως και παντού διαβάζαμε για την νέα μεγάλη ελπίδα της σκηνής του Manchester. Μετά όμως για κοντά ένα χρόνο εξαφανίστηκαν και το ντεμπούτο album τους “Good Dont Sleep” κυκλοφόρησε πέρσι με το hype να έχει κοπάσει…. “Δεν ξέρω αν χάθηκε κάποια ευκαιρία…” θα μονολογήσει ο frontman του συγκροτήματος Alex Hewett ”Δεν έχει νόημα να απαντάμε σε υποθετικές ερωτήσεις. Η ουσία είναι ότι δεν ήμασταν σε θέση για κάποια περίοδο να λειτουργούσαμε, είχαμε κάποια προβλήματα, το album κατά την διάρκεια της δημιουργίας του δεν μας ικανοποιούσε και σε συνδυασμό με διάφορα άλλα θέματα – και προσωπικά – καθυστερήσαμε. Ξεθώριασε το hype; Ίσως ήταν για καλό τελικά”.

Νωρίτερα, ξυπόλυτος και ατημέλητος ο Alex προσπαθούσε να συμπαρασύρει το κοινό τους σε ένα νωχελικό ψυχεδελικό pop party. Ο τρόπος που κινείται, τραγουδάει και χορεύει – ιδιαίτερα διονυσιακός θα τον χαρακτήριζα - αλωνίζοντας με το μικρόφωνο από την μία άκρη του venue ως την άλλη ανάμεσα μας, προκαλώντας μας να χορέψουμε μαζί του, είναι χαρακτηριστικός του ύφους του συγκροτήματος ”Δεν μου αρέσει να βρίσκομαι πάνω στη σκηνή όταν έχω την δυνατότητα να χορεύω μαζί με τους φίλους μας. Δεν έχει νόημα να μας βλέπουν απλά.” Ξεκάθαρος.

Όπως ξεκάθαρος είναι και όταν το καλώ να σχολιάσει την κριτική που δέχεται από τους φίλους του συγκροτήματος στο facebook ότι με την ερμηνεία του στα τραγούδια τους στις ζωντανές τους εμφανίσεις σε αυτή την περιοδεία κάθε άλλο παρά πιστή είναι με τις ηχογραφήσεις – όπως διαπίστωσα και εγώ βέβαια λίγο νωρίτερα, βλέποντας τον… να τραγουδάει εκτός τόπου κα χρόνου σε στιγμές, αλλάζοντας τους στίχους ακόμα και των hit singles τους, την ώρα που η υπόλοιπη μπάντα «έσπερνε», απογειώνοντας πραγματικά όλα τα τραγούδια τους. “Βαριέμαι. Δεν βρίσκω νόημα να αναπαράγω τα ίδια και τα ίδια λόγια με τον ίδιο τρόπο κάθε βράδυ. Έγραψα τους στίχους ορισμένων τραγουδιών πριν από 3 χρόνια πια. Δεν έχουν κανένα νόημα πλέον. Δεν σημαίνουν τίποτα για μένα, ούτε για κανέναν άλλον. Θεωρώ ότι όπως εξελίσσεται ο ήχος μας, όπως μεγαλώνουμε και εμείς και εξελισσόμαστε και ως άνθρωποι, μπορώ να εξελίσσω και στιχουργικά τα τραγούδια μας, για να σημαίνουν κάτι και να αισθάνομαι κάτι όταν βρίσκομαι πάνω στη σκηνή. Κατανοώ ότι δεν αρέσει αυτό σε πολύ κόσμο, που θέλει να ακούσει live αναπαραγωγή των αγαπημένων του τραγουδιών μας, όμως μόνο έτσι αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου.”

Ο Alex Pierce, drummer του συγκροτήματος κάθετε σιωπηλός όλη αυτή την ώρα απέναντί μας και μοιάζει να «δαγκώνεται». Εκείνος μαζί με το υπόλοιπα μέλη του group είχαν αποδείξει νωρίτερα ότι δίκαια θεωρούνται μία από τις πιο σημαντικές νέες μπάντες της Μ. Βρετανίας αυτή τη στιγμή. “Η περιοδεία πάντως μέχρι τώρα πάει πολύ καλά.” λέει. “Είναι εξοντωτικό το πρόγραμμά μας βέβαια, όμως αξίζει τον κόπο. Πολλές νέες πόλεις και νέοι φίλοι της μίας νύχτας κάνουν την κάθε συναυλία ξεχωριστή. Προφανώς βέβαια οι συναυλίες που δώσαμε στην Αγγλία ήταν και οι πιο διασκεδαστικές. Στο Λονδίνο έγινε πραγματικά πανικός ενώ φυσικά στο Manchester παίξαμε για όλους τους προσωπικούς μας φίλους και τις οικογένειές μας μεταξύ άλλων φυσικά”.

6-8 ωρες συνεχόμενες στο tour bus από την μία πόλη στην άλλη κάθε μέρα περιέχει αυτό το εξοντωτικό πρόγραμμα που περιέγραψε νωρίτερα ο πολύ συμπαθής και πολύ χαμογελαστός ιδρωμένος πια drummer. Πως περνάνε αυτές οι ώρες;

“Μα φυσικά ακούγοντας μουσική. Ακούμε πάρα πολύ μουσική. Ίσως και παραπάνω από ότι πρέπει ίσως αφού ομολογώ ότι ορισμένες φορές ανεβαίνω στη σκηνή κάθομαι πίσω από τα drums και στο μυαλό μου είναι ο ρυθμός από ένα φανταστικό τραγούδι που άκουσα λίγη ώρα νωρίτερα. Και κοιτά να δεις, πως τα φέρνει η τύχη, που να φανταστείς τι ακούμε φανατικά σε αυτή την περιοδεία….” λέει ενθουσιασμένος δείχνοντας μου την οθόνη του macbook του στην οποία δέσποζε, το εξώφυλλο του Γκάλοπ της Λένας Πλάτωνος!

“Δεν ξέρω πως προφέρεται το όνομά της. Την ανακάλυψα μέσα από ένα τραγούδι που υπήρχε σε μία συλλογή-torrent με περίεργη 80s electronica που κατέβασα πριν από λίγους μήνες! Από τότε έχουμε πάθει μία εμμονή και ακούμε συνέχεια. Ψάχνω τραγούδια της στο youtube και σε torrents αλλά δυσκολεύομαι πάρα πολύ, αφού υποθέτω ότι τα περισσότερα θα είναι ανεβασμένα στα ελληνικά!” Προφανώς και πρόσθεσα μερικά ακόμα τραγούδια στα bookmarks ενώ επίσης προφανώς απέφυγα ευγενικά να μεταφράσω και να εξηγήσω τους στίχους των τραγουδιών της, για ευνόητους λόγους…

“Δεν θυμάμαι πόσες ώρες θα κάτσουμε στην Αθήνα για το φεστιβάλ. Ελπίζω μόνο να έχω χρόνο να πάω σε κάποιο δισκάδικο να βρω και να αγοράσω δίσκους της Λένας Πλάτωνος αλλά και των Aphrodite’s Child, ή άλλων ελληνικών συγκροτημάτων παλιών και καινούργιων” εύχεται ο Alex Pierce καθώς αποχωρούμε από τον συναυλιακό χώρο. Σχεδόν αδύνατο να τα καταφέρει βέβαια δυστυχώς μιας που μας έρχονται Κυριακή και φεύγουν την επόμενη μέρα ακριβώς νωρίς, οπότε το ελάχιστο που μπορώ να το υποσχεθώ είναι ότι θα του φέρω στο K44 ένα CD με το Γκάλοπ (δυσεύρετο το βινύλιο…) και μία αυτοσχέδια συλλογή με ελληνικά συγκροτήματα για να πάρει μαζί του στην συνέχεια την περιοδείας.

Click here to view the embedded video.

Click here to view the embedded video.

Click here to view the embedded video.